Wat zijn de openingstijden?

Maandag 09:00 - 16:30 Dinsdag 09:00 - 16:30 Woensdag 09:00 - 14:00 Donderdag 09:00 - 16:30

BeBrave Coaching & Therapie

Startpagina
Nederland
Breda
BeBrave Coaching & Therapie

Ik help jongeren die niet lekker in hun vel zitten en hun ouders die met hun handen in het haar zitt Een mooi vak! Met hun handen in het haar zaten.

‘Loop je vast, dan ben ik er voor jou…’

Ik ben moeder van twee studerende dochters van 20 en 22 jaar en gelukkig getrouwd met hun vader. Ruim 30 jaar heb ik met veel plezier als docent lichamelijke opvoeding, mentor en zorgcoach gewerkt op het Stedelijk Gymnasium in Breda. Ik heb duizenden pubers voorbij zien komen en twee keer zoveel ouders. Toch begon er een aantal jaren geleden wat te kriebelen, zeg maar jeuken. Ik merkte dat ik pubers die extra aandacht nodig hadden niet kon helpen zoals ik wilde. Bijvoorbeeld het meisje, achtergebleven in de kleedkamer, dat zich even niet kon aanpassen in de groep en ik haar niet kon helpen, omdat ik in de gymzaal moest zijn i.v.m. de veiligheid…
Bijvoorbeeld de jongen bij wie de tranen heel hoog zaten en ik hem maar even kon laten voelen dat ik er voor hem was, maar niet op dat moment, omdat er 29 andere pubers mijn aandacht nodig hadden…
Bijvoorbeeld de ouders op een 10-minutengesprek die niet meer wisten wat ze aan moesten met het gedrag van hun kind. Die ik dan enkele tips kon geven, maar niet meer dan dat, omdat de bel ging voor de volgende ronde…
Heel frustrerend! Genoeg redenen voor mij om in 2013 een opleiding tot gezins- en kindercoach te gaan doen. Daarna volgden nog vele opleidingen, trainingen en specialisaties. Naast mijn baan als docent lichamelijke opvoeding ben ik in 2014 mijn praktijk voor jongerencoaching en ouderbegeleiding gestart. Wat een mooi werk! En zo werd mijn missie helder: ‘De verbinding tussen ouder en puber’. Mijn eigen dochters zijn daarbij zo’n ontzettend grote spiegel geweest en nog steeds! Zij confronteren me bewust en onbewust, met name in de puberteit, met alles wat ik als ouder en als coach nog ‘te doen’ en ‘op te lossen’ heb. Samen met de opgedane en groeiende kennis en de ervaring als docent, is dit de mooist gevulde rugzak geworden die ik me kan wensen. Mijn kracht is dat ik zowel in de belevingswereld van de ouder als van de puber (als van de docent) kan stappen. Vanaf 2018 ben ik me volledig gaan richten op mijn praktijk en heb ik de gymzaal en dat mooie vak na 30 jaar achter me gelaten. Wat een proces, maar de juiste beslissing ooit! Ik geniet elke dag van dit mooie werk. Ik zie pubers weer hun vertrouwen terugkrijgen; ik zie ouders meer inzicht en begrip krijgen voor het gedrag van hun kind; ik zie dat hierdoor hun relatie verbetert en er weer een fijne sfeer in huis komt. Gelukkig vragen steeds meer ouders hulp bij de opvoeding en de omgang met hun kind. Je hoeft het als ouder niet alleen te doen! Warme groet, Bernice

26/09/2025

“Wat zou er gebeuren als ik straks thuiskom…?”
“Mijn moeder stalkt me.”
“Mijn moeder weet mijn cijfer eerder dan ik.”
Zo maar wat uitspraken van leerlingen over Magister. Het gebruik ervan werd gisterenavond uitgediept bij Lubach.

Het blijkt dat kinderen meer druk ervaren als ouders meekijken. Dat uit zich in hoofd- en buikpijn, slechter slapen, meer spanning. Hierover had ik helaas al vaker gehoord in mijn praktijk en ook eerder over geschreven hier. Goed dat het nu onderwerp van gesprek is op tv bij een programma waar (hopelijk vanavond) veel ouders en schoolleiders naar gekeken hebben.

Er is al een enkele school die alleen op vaste tijdstippen doordeweeks Magister ‘openzet’ en in vakanties afgesloten houdt. Of ouders niet meer mee laten kijken, geen inloggegevens voor hen. Dat zou mooi zijn.

Het gaat namelijk niet alleen om cijfers, maar ook om andere voor het kind belastende informatie:
‘Te laat’
‘Eruit gestuurd’
‘Boeken vergeten’

Maar gaat het je lukken om je kind (wat meer) los te laten, vertrouwen te geven, te laten genieten, te laten ontdekken, te leren vertrouwen op zichzelf, verantwoordelijkheid te leren nemen voor zijn/haar eigen zaken, fouten te laten maken en ze weer recht te zetten?

Ik vond dat zelf best een dingetje, toen ze nog op de middelbare zaten. Niet zozeer mijn kind loslaten, maar de controle loslaten, dát maakte het lastig.

Ik denk terug aan de agenda vroeger waar je je cijfers wel of niet in noteerde en het rapport dat 3x per jaar kwam, weet je nog? Als het ‘nodig’ was, hield je af en toe cijfers achter, omdat je wist dat het wel goed zou komen met een volgende toets. Je ouders zouden zich er alleen maar druk over maken, boos worden of een straf opleggen. Je pakte zelf die verantwoordelijkheid (of niet...;-))
Waarom zouden wij dat onze kinderen niet gunnen…

Loslaten, beetje bij beetje, niet meer in Magister te kijken, maar ernaar vragen en erover in gesprek gaan, begeleiden als het nodig is en eventueel samen afspraken maken hoe verder. Dat werkt ook nog eens verbindend.

Volg jij de ‘bezigheden’ van je kind in Magister?

21/09/2025

“Blijf van me af!” kreeg ik regelmatig te horen.

‘Behandel de ander zoals jezelf behandeld wilt worden’ gaat voor mij niet op. Je weet helemaal niet of die ander wel fijn vindt wat jij fijn vindt… Het is juist de kunst om de liefdestaal van de ander te leren kennen en te begrijpen, daarnaar te handelen en daarmee ook haar of zijn grenzen te respecteren!

Hoe jij liefde wil ontvangen, hoeft niet de manier van de ander te zijn. Er is een kans dat je (onbewust) jouw behoefte projecteert op de ander, waarbij je wellicht niet ziet dat de ander die manier minder op prijs stelt of juist iets anders nodig heeft.

Welke liefdestaal spreekt jouw kind? Je partner? Je ouders? Je vrienden en vriendinnen? Is het door middel van positieve woorden, zorgen, tijd en aandacht, cadeautjes geven en ontvangen, helpen of lichamelijke aanraking? Wat herken je hiervan?

In de puberteit verandert deze liefdestaal vaak ‘zomaar’ of blijft zelfs achterwege. Liefde van je kind in die leeftijdsfase uit zich meestal in een andere taal dan die hij/zij als kleine dreumes liet zien. (Naast de taal die je liever niet hoort ;)). Wellicht geen knuffel meer, maar bijvoorbeeld, na een conflict of heftige discussie, een lief briefje op tafel, een kopje thee van je dochter, een spontaan compliment van je dwarse zoon. Als je die liefdestaal ontdekt en waardeert, is dat zo'n verrijking voor de relatie met je kind! (Of je partner…)

Wil je meer lezen over liefde, ‘nee’ zeggen en grenzen? Link van mijn artikel vind je in de comments.

Ken jij de liefdestaal van je kind (in de puberteit)?

14/09/2025

De cirkel is rond. Afgelopen vrijdag heb ik mijn 29e en laatste Masterclass Groepsopstellingen in het onderwijs gegeven. Het was wederom een heerlijke dag met een inspirerende groep!

Wat heb ik veel geleerd van die 29 keer! Elke groep was anders, had andere spiegels voor me in petto. Triggers waar ik mee aan de slag kon. ‘Wat is van mij, wat is van de ander?’ Hoe fijn is het om daar gaandeweg bewust van te worden en te merken dat ik uiteindelijk volledig mezelf kon zijn; vanuit mijn spontaniteit de ruimte pakken om mensen te inspireren met mijn kennis en ervaring.

Dankbaar voor iedereen die bij mij aan tafel heeft gezeten en bijgedragen heeft aan het succes van ‘Gedoe in de klas’. Het systemisch werk in de klas spreidt zich gestaag verder uit in onderwijzend Nederland.

Fijn dat jullie, , , , , , , en erbij waren!

Ik heb afscheid genomen van een heel mooie periode. Ruimte en tijd voor andere dingen. ‘Ik volg het moment.’ Ben benieuwd wat er gaat ontstaan…

Ik heb genoten! 🧡

08/09/2025

Lieve Bernice,

Wekelijks ontvang ik een mail van ‘Nieuwetijds’ en gisteren ontving ik deze 😃

Een paar jaar geleden schreef ik 12 artikelen voor dit inspirerende magazine. Ik voelde me zeer vereerd, maar vond het ook ontzettend spannend aangezien tienduizenden lezers deze mails in hun inbox vonden. Was toch wel wat anders dan een paar honderd volgers op Facebook…

Hoe leuk is het dan om te zien en te lezen dat mijn artikelen nog steeds in trek zijn en gepubliceerd worden!

‘Sta je op de juiste plek als ouder?’

En in dit artikel ook nog eens een link naar het artikel over de juiste plek aan tafel, de tafelsetting.

In het eerste commentaar vind je de link; veel leesplezier!

07/09/2025

“Ik ben zo bang dat mijn hele leven verandert.” “Jij ook?! Ik vind het doodeng dit jaar en kreeg nog meer stress door wat de afdelingsleider allemaal zei.”

Ik passeer twee meiden op een bankje genietend van een broodje. Uit deze paar zinnen die ik opvang, begrijp ik dat ze in het examenjaar zitten.

Er wordt gewaarschuwd dat het een pittig jaar wordt, dat er veel opdrachten gemaakt moeten worden, presentaties gegeven, dat ze toch echt wel hard moeten werken, op tijd aan de slag gaan… Van verschillende jongeren hoor ik dat ze ontzettend gestresst raken van het praatje bij de opening van het schooljaar.
Dat kan toch niet de bedoeling zijn? Wat denk je dat het met de leerlingen doet?

Het merendeel is niet voor niets zover gekomen. Juist door hard te werken. Dit praatje geeft dus eerder stress dan vertrouwen. Ze vinden het al zo spannend, het laatste jaar. Eigenlijk is het maar op een enkele leerling van toepassing. Waarom de hele groep op deze manier aanspreken?! Ze realiseren zich heus wel dat het een pittig jaar wordt en wat ervan afhangt.

Hoe zou het voelen als ze dit te horen zouden krijgen: “Je zit eindelijk in het eindexamenjaar! Daar ben je niet zomaar gekomen. Daar heb je hard voor gewerkt, of wat minder hard 😉. Je weet wat je kunt. Daar mag je dus op blijven vertrouwen. Waarom zou het dit jaar anders gaan? Je mag trots zijn op jezelf! Ik heb er alle vertrouwen in dat jullie de eindstreep halen.”

Vertrouwen geven in plaats van met angst voeden!

Het overkomt niet alleen examenleerlingen; Elke jaarlaag wordt toegesproken door de betreffende afdelingsleider of mentor.

Hoe komt jouw kind thuis zo aan het begin van het schooljaar?

31/08/2025

Ik stop ermee…

Ruim 3 1/2 jaar geleden ging onderstaande post viraal. Meer dan 500.000 views. Wist niet wat me overkwam. Er is zoveel moois uit voortgekomen: Opdrachten van scholen, trainingen aan mentoren, masterclasses die ik ben gaan geven aan gedreven professionals én natuurlijk ‘Gedoe in de klas’! Opgericht met . Zij zet het werk voort. Wat een reis, ben er zo dankbaar voor🧡

Het moment is nu daar om afscheid te nemen van een heel mooie periode. Ruimte en tijd voor andere dingen. Zodoende geef ik vrijdag 12 september mijn 29e en dus laatste Masterclass Groepsopstellingen in het onderwijs. Er zijn nog 2 plekjes vrij. Als je erbij wilt zijn…?!

‘Een 1 VWO klas waar de sfeer niet goed is, waar kinderen hun sociale plekje proberen te veroveren (onbewust) ten koste van een ander. Er worden kinderen buitengesloten, gepest, omdat ze anders zijn of waar niet meteen hoogte van te krijgen is. Er zijn kinderen die bij de vervelende groep aangesloten zijn omdat ze vroeger zelf gepest zijn.

Na de uitleg plaatsten de leerlingen ieder een poppetje op het vlak, in het veld. Op een plek waar zij voelen of vinden dat ze staan in de klas. Meteen werd zichtbaar dat enkele leerlingen zich buiten de groep plaatsten, alleen of aan de rand van het veld. Je voelde de spanning toenemen. Er gebeurde van alles in die koppies.

Iedereen keek naar het veld. “Wat valt jullie op?” Het gesprek kwam langzaam op gang. Eerst nog wat sociaal wenselijke opmerkingen. Vervolgens werd wat heel duidelijk te zien was, benoemd. Er staan kinderen alleen…

In de tweede ronde mocht iedereen er een emotie bij leggen en het poppetje eventueel verplaatsen. We gingen de kring rond en in eerste instantie legde iedereen een blije smiley neer. Ik dacht nog: “Wat als iedereen dit doet?”’

Lees verder in de comments of via:
https://www.linkedin.com/posts/bebravecoaching_jongeren-docenten-onderwijs-activity-6934035760723456000-H4Wd?utm_source=share&utm_medium=member_ios&rcm=ACoAABaqr00BJ6lygo1idwWa7i0LNCuB3OEIWqA

17/08/2025

Heeft je kind er zin in? Morgen weer naar school? Het nieuwe schooljaar gaat deze week voor het zuiden van start. Of ervaart je kind juist spanning of onrust?

En hoe is het met jou als ouder?
Een knoop in je maag? Gestresst?
Of relaxed, blij dat ze weer naar school gaan?
Misschien ook je tong afbijtend om niet allerlei goedbedoelde adviezen en ongevraagde tips mee te geven?

🧡Gun je kind(eren) én jezelf tijd en ruimte om voor te bereiden op wat komen gaat:
•Laat je kind praten over de onrust of spanning die het ervaart.
•Laat haar/hem met haar/zijn aandacht naar die plekken in het lichaam gaan waar ze/hij het voelt.
•Laat het waarnemen.
•Laat het er zijn, laat de emoties die komen eruit.

Dat lucht op. Dan komt er weer ruimte voor ontspanning!

•Laat je kind zich vervolgens een situatie of plek voorstellen waar het zich rustig en fijn voelt.
•Laat die gevoelens dan binnenkomen.
•Je kind mag zich helemaal vullen met deze fijne energie.
•Daar kan het altijd naar terug in gedachten.

Je hoeft niets te doen, te zeggen of op te lossen; Alleen aanwezig te zijn met je aandacht, erbij blijven, in verbinding met elkaar.

En je mag op jouw b***t vertellen wat het met jou doet, de ‘day before’, want dat voelt je kind (onbewust) toch wel. En dat mag er ook, juíst, zijn.

Pak dit waardevolle moment samen!

En een lichte voetmassage erbij is heerlijk om te aarden en om ontspannen in slaap te vallen… 🙂

Lieve ouder, kind én docent, ik wens jullie een mooi schooljaar!

(Ik ben me er terdege van bewust dat er helaas een steeds groter wordende groep kinderen is die niet naar school gaat… Dan is deze tijd extra confronterend. Sterkte!)

10/08/2025

Typisch iets voor pubers om er in no-time zo’n puinhoop van te maken? En ook dat ze er lang over doen om in te pakken? Wat wil ik wel en wat wil ik niet meenemen? Keuzestress. En hoe de kleding vervolgens in het appartement, tent of caravan ook in, naast of voor de kast of tas komt te liggen…

En is het typisch iets voor vrouwen om zoveel mee te nemen? Onze meiden mochten beiden 1 sporttas vullen, zodat het zeker in de auto zou passen naast alle andere spullen die mee moesten. Dat werkte goed.

Als we aankwamen op ons vakantieadres, bleek er echter meer meegesmokkeld te zijn. Tussen de bank, in de vakjes in de deur, bij de voeten onder de voorstoelen (waar ook mijn leesboeken lagen, had nog geen e-reader…). Heel inventief en creatief wist ze zo nog een aantal kledingstukken mee te nemen. We moeten er nog vaak om lachen.

Om de puinhoop in hun slaapkamer in het appartement moest ik minder lachen, maar koos voor de ontspannen sfeer in plaats voor de strijd. Ik trok gewoon de deur achter me dicht, dan hoefde ik het niet te zien. Het is hun zooi. Zij moeten erin verblijven. Choose my battles.

Ben benieuwd hoe het er bij jullie aan toegaat! Nemen ze veel mee? Hoe ziet het eruit? En levert het discussie op? Móet er opgeruimd worden of kun je het laten? De ander de ruimte geven om het op zijn/haar manier te doen, ook al strookt die totaal niet met de jouwe…? Sta je er anders in dan thuis?

Hoe gaat het bij jullie?

03/08/2025

We zitten middenin de zomervakantie. En toch krijg ik nu mailtjes van ouders die zich zorgen maken over hun kind en over het komende schooljaar:

Een 14-jarige jongen die is blijven zitten en moet beginnen in een nieuwe klas, nieuwe vrienden maken. Zijn moeder schrijft dat hij zich er erg druk over maakt en regelmatig moeilijk in slaap komt.

Een aanvraag van een moeder. Haar dochter werd buitengesloten afgelopen schooljaar door een aantal meiden en na de vakantie zit ze, ondanks de verschillende clusters in de bovenbouw, nog met veel van hen in de klas. Het meisje ziet er heel erg tegenop om weer naar school te gaan.

Een vader die niet weet wat te doen met zijn 12-jarige zoon die net de brugklas achter de rug heeft, wel vriendjes heeft en toch niet zichzelf kan zijn en regelmatig thuisbleef vanwege onverklaarbare fysieke klachten.

Er zijn veel kinderen die zo blij zijn om even niet naar school te hoeven nu en tegelijkertijd al spanning ervaren als ze aan de eerste schooldag, -week en rest van het jaar denken…

Hoe kunnen we hier wat aan doen? Hoe kunnen we verandering brengen in de scholen, in de klassen, zodat er meer veiligheid komt? Al is het maar een eerste stap.

Na meer dan 100 groepsopstellingen gedaan te hebben in het voortgezet onderwijs, weet ik dat systemisch werk in de klas grote veranderingen teweeg kan brengen!

Door bijvoorbeeld met poppetjes te werken of fysiek op te stellen, krijg je de dynamiek in een klas in beeld. En door dan de leerlingen uit te nodigen om te vertellen wat ze waarnemen, voor zich op tafel zien, ontstaat er een gesprek, inzicht in hun eigen rol en meer begrip voor (het gedrag van) de ander.

Een beeld zegt meer dan 1000 woorden! Als er in de onderstroom wat ‘aangeraakt’ wordt, dan is dat blijvend. Met als gevolg een betere sfeer, een veiliger gevoel voor elke leerling!

👉🏼Wil jij ook zo’n proces begeleiden en een verschil maken, zodat kinderen een onbezorgde vakantie kunnen hebben en ook weer met plezier naar school gaan?

👉🏼Maak dan gebruik van een van de laatste plekjes in mijn (29e) masterclass op vrijdag 14 september. Een masterclass voor professionals met liefst systemische kennis/ervaring, waarin je heel concreet leert hoe je groepsopstellingen verzorgt in het onderwijs.

👉🏼Wil je erbij zijn of meer informatie, stuur me een berichtje!

Nog een fijne zomer!

27/07/2025

“Jij hebt niks over mij te zeggen.”
“Van mijn vader mag dat wel.”
“Jij bent mijn moeder niet!”

Met een samengesteld gezin op vakantie. Er hangt een gespannen sfeer. Zo had je het je niet voorgesteld, toch? Het doet je pijn, het maakt je boos, verdrietig en machteloos.

Echter, weet dat de opmerkingen die je kinderen maken voortkomen uit onmacht en angst. Bang om jou of hun plekje kwijt te raken. Het is hún gevoel, hún waarheid. Het gaat hier niet om jou, hoe geraakt je ook bent. Het gaat om de kinderen. Hun gedrag wil jou iets vertellen. Wat zit er achter dit (vervelende) gedrag?

Wat helpt is een open gesprek aangaan waarin:
… je ze vertelt en laat voelen dat ze voor jou op de eerste plaats komen!!
… je terugkomt op hun rake uitspraken en gedrag.
… je vertelt wat het met je doet.
… je je kwetsbaar opstelt.
… je vraagt waar ze bang voor zijn.
… je luistert zonder te onderbreken.
… je luistert zonder te oordelen.
… je durft te vragen: “Wat hebben jullie nodig van mij? Hoe kunnen we het gezellig hebben met elkaar?”
… je aangeeft dat jij er ook mee zit, het een probleem én verantwoordelijkheid is van allemaal, ook van je nieuwe partner.
… hun inbreng waardeert.
… sámen afspraken maakt, niet oplegt.
… je ze vertelt en laat voelen dat ze voor jou op de eerste plaats komen!!

En er is meer nodig, op de diepere laag: Systemisch gezien is het heel belangrijk - en niet alleen op vakantie - dat de nieuwe partner in de kinderen hun moeder ‘ziet’ en erkent. “In jou zie ik je moeder en dit deel van jou mag er zijn. Zij is je moeder en zal altijd op de eerste plaats staan met en naast je vader.”

Als je de ex van je partner afwijst, wijs je ook de helft van het kind af. Het kind ‘bestaat’ namelijk voor 50% uit zijn vader en voor 50% uit zijn moeder. Diepe, oprechte erkenning van de plek van de biologische ouder is noodzakelijk. Wat je ook van deze ex vindt…

(Lees: hij voor zij, vader voor moeder)

Als die erkenning er is en iedereen (energetisch) op de ‘juiste plek’ staat in het familiesysteem, komt er rust en meer begrip en plezier voor en met elkaar.

Heb een heerlijke vakantie samen!

13/07/2025

“Denk je aan…?”
“Vergeet je niet…?”
“App je als…?”

Ik vond het superspannend toen mijn dochters voor het eerst (en later ook nog) zonder ons op vakantie gingen. Er zijn momenten en situaties geweest waarvan ik wakker heb gelegen, ‘s nachts in paniek gebeld werd door een van hen. Maar ik vertrouw er ook op dat ze genoeg kennis, zelfvertrouwen en logisch denken meegekregen hebben. En ze weten dat ze altijd bij ons terecht kunnen.

Het eerste treinreisje alleen, de overgang naar de middelbare school, uitgaan in de stad, Interrail, op (vlieg)vakantie met vrienden/vriendinnen, alleen met de auto naar het buitenland... We waarschuwen voor wat er allemaal mis kan gaan.

Maar weet je nog hoe je je peuter, kleuter aanmoedigde om steeds meer stapjes te zetten, verder te springen, hoger te klimmen? Grenzen verleggen… Hoe trots je was? En hoe je het zelfvertrouwen bij je glunderende kind zag groeien?

Hoe komt het dan toch dat als ze ouder worden, we geneigd zijn ze eerder af te remmen dan aan te moedigen? Bang om ze los te laten in de grote (boze) mensenwereld?

Natuurlijk kan er meer gebeuren dan toen ze steeds verder het water in sprongen in jouw armen. Maar we willen ze toch vertrouwen meegeven? Jouw vertrouwen in hen. En niet onze angst en bezorgdheid, waardoor ze juist eerder gaan twijfelen aan zichzelf en misschien rare of verkeerde keuzes maken?!

Ze leren juist vertrouwen op en in zichzelf als je ze meer vrij laat en aanmoedigt. Dat ze de ruimte voelen om te groeien, te ontdekken, te ervaren, fouten te maken, bang te zijn, oplossingen te bedenken, hulp te vragen, plezier te maken, te genieten, uit hun dak te gaan, in alle vrijheid...

En dat jij je daarover van een afstandje kunt verwonderen en trots mag zijn, zeker op jezelf!

Heb een ontspannen vakantie!

Lukt het jou om los te laten en ruimte te geven?

06/07/2025

“We zijn geen kleuters meer, we zijn niet dom.”
“Er zijn nu eenmaal stille kinderen en kinderen die hun mening zeggen. Dat vindt iedereen oké.”
“We weten zo ook wel wat er is.”

Een klas vol 14/15-jarigen met een paar dominante leerlingen die duidelijk laten blijken dat ze niet zo’n zin hebben in poppetjes neerzetten…

De stille groep houdt zijn mond. Geen ruimte voor hun mening. En zeker geen veiligheid. De onrust en intimidatie in de klas is voelbaar. Waar is het gedrag zo hard voor aan het werk? Wat wil dit gedrag vertellen? We weten: Gedrag is ‘alleen maar’ een manier van communiceren.

Aan de slag met de poppetjes. Elke leerling plaatst er een in het veld. Het schijnbaar ‘zomaar’ neerzetten van een paar poppetjes kan een hoop teweeg brengen. Zonder woorden ziet en voelt iedereen dat er wat speelt in de groep. Voorbij het denken. Beelden zeggen zoveel meer dan woorden. Het schudt alles op. Niemand ontkomt eraan.

Systemisch werk. Dat gaat verder dan wat je feitelijk waarneemt. In de onderstroom; daar geb***t het en daar is dus verandering mogelijk.

Wil jij dit ook leren en doen?
En bij aanvang van het schooljaar meteen toepassen?
Heb je systemische kennis en/of ervaring?
Doe dan mee aan de masterclass ‘Groepsopstellingen in het (voortgezet) onderwijs’.
Stuur me ‘n berichtje!

Er zijn nog enkele plekken vrij op vrijdag 12 september en 14 november.

Adres

Breda
4811PX

Openingstijden

Maandag	09:00 - 16:30
Dinsdag	09:00 - 16:30
Woensdag	09:00 - 14:00
Donderdag	09:00 - 16:30

Telefoon

+31616678414

Website

http://Www.BeBrave-coaching.nl/

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer BeBrave Coaching & Therapie nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.