Praktijk voor Integrale Geneeskunde West-Brabant

01/02/2021

Helaas zijn we door de Coronamaatregelen sinds 15 december gesloten. Het is nu afwachten wanneer we weer open mogen. Wil je intussen werken aan je gezondheid in de vorm van frequentietherapie, neem dan contact op.

01/02/2021

01/02/2021

13/10/2017

Overgewicht is ongezond. Maar alleen een buikje is óók ongezond, zelfs als je niet te zwaar bent. Waarom je vet op de buik moet bestrijden en hoe je dat doet.

28/03/2016

Niet alleen een mobiel in de broekzak heeft een desastreus effect op zaadcellen, zelfs bellen met de mobiel heeft blijkbaar dat effect. Schokkend.

Het lijkt erop dat we de afwezigheid en het uitblijven van wettelijke maatregelen voor bescherming tegen elektro-magnetische straling (EMS), als een vrijbrief zien als een teken van veiligheid. & #8…

12/02/2016

Rugpijn, de ware oorzaak

Een van de belangrijkste redenen dat mensen naar de huisarts gaan, is chronische pijn. Maar de moderne geneeskunde heeft meestal geen oplossing. Dat komt vooral omdat ze op de verkeerde plekken zoekt.

Onderstaand artikel uit het boek ‘The pain cure Rx: the Yass method for diagnosing and resolving chronic pain’ van Mitchell Yass, een fysiotherapeut die al twintig jaar mensen met pijn behandelt, is zeker de moeite waard om te lezen.

Chronische pijn is een internationale epidemie geworden: naar schatting leven 1 miljard mensen over de hele wereld dagelijks met pijn. Chronische pijn is de op een na belangrijkste reden dat mensen medische hulp zoeken (verkoudheidsverschijnselen staan op nummer één). In de twintig jaar dat ik pijn behandel, heb ik ontdekt dat veel van deze mensen nodeloos lijden.
De meeste patiënten die bij me kwamen, beschouwden me als laatste redmiddel vóór een operatie, of ná een operatie die hun niet van hun pijn had afgeholpen. Veel patiënten hadden te horen gekregen dat ze de rest van hun leven medicijnen moesten slikken of erger nog, dat ze uitbehandeld waren en maar met hun pijn moesten leren leven.
Het was vaak hetzelfde verhaal: de patiënt was naar een arts gegaan, die diagnostisch onderzoek liet doen, zoals een röntgenfoto en MRI. Dan werd er een een afwijking aan bot of gewricht gevonden, zoals een vernauwing, hernia, gescheurde meniscus of gewrichtsontsteking, en dat werd de diagnose. De pijn werd behandeld op basis van deze afwijking.
Vaak kregen ze medicatie: injecties of zenuwblokkades. Soms bleef de pijn even weg, maar uiteindelijk was die teruggekomen en was het enige alternatief een operatie. Voor de patiënt een lastige keus: een operatie of pijnbestrijding. Soms werd er gedreigd met verlamming als iemand zich niet liet opereren. Anderen kregen te horen dat een operatie misschien hielp, maar misschien ook niet, en dat de keus aan hen was.
Zo kwamen veel mensen bij mij terecht, hopend op een wonder. Maar er was helemaal geen wonder nodig. Het verhelpen van hun pijn was een kwestie van logisch nadenken en analyseren wat de ware oorzaak van hun pijn was, zodat die kon worden aangepakt.
In 90 tot 95 procent van de gevallen waarin artsen een bot- of gewrichtsprobleem de schuld gaven van de pijn, ontdekte ik iets heel anders: spierzwakte of disbalans in de spieren.

Spieren uit balans

Mensen voeren de hele dag taken uit: ze lopen, gaan staan, lopen de trap op: allerlei eenvoudige bewegingen waarbij groepen spieren samenwerken. Als één spier verzwakt is of niet functioneert, bijvoorbeeld door overbelasting, gaan mensen gewoon door met die activiteiten. Maar om ze te kunnen uitvoeren, moet het lichaam andere spieren inschakelen, die daardoor meer doen dan waarvoor ze bedoeld zijn. Dat leidt tot spierzwakte of disbalans in de spieren. De spier die overbelast wordt, geeft pijn of veroorzaakt zelfs een scheefstand van het gewricht waaraan de spier verbonden is. Dat leidt weer tot gewrichtspijn.
Door naar symptomen te kijken in plaats van een röntgenfoto of MRI, kon ik vaststellen of de oorzaak van de pijn met botten of spieren samenhing. Bij het overgrote deel van mijn patiënten was de pijn afkomstig van spieren. Dan moest ik vaststellen welke spieren sterker moesten worden om de zwakte of disbalans op te heffen. Door de patiënten een paar eenvoudige oefeningen te laten doen, kon ik ze van hun pijn afhelpen. Zo’n behandeling geeft niet slechts verlichting van pijn, maar helpt patiënten volledig van hun pijn af.

Wat is pijn?

Eerst moet u begrijpen wat pijn is. In haar eenvoudigste vorm is pijn een poging van het lichaam om u bewust te maken van lichamelijk gevaar, zodat u maatregelen kunnen treffen. Pijn is dus gewoon een waarschuwing van het lichaam dat er iets moet gebeuren.
Iets ingewikkelder: als de functie van een bepaald weefsel in gevaar komt, geeft dat weefsel een signaal aan de nociceptoren (pijnreceptoren). Die sturen de informatie naar de hersenen, die het vertalen in een sensatie van pijn.
Een van de grootste misvattingen over pijn is dat ze altijd van een zenuw afkomstig is. Dus om pijn te behandelen, zouden we de zenuw moeten behandelen. Dat klopt niet. Pijnreceptoren zijn vooral in bindweefsel te vinden, dat overal in het lichaam zit. Bindweefsel bevindt zich vooral rond de organen, dus als zich een storing voordoet in de cellen van een orgaan, wordt er een pijnsignaal naar de hersenen gestuurd.
Niet alleen zenuwen, maar de meeste andere weefsels hebben ook het vermogen deze waarschuwingssignalen te versturen. Dat kan het geval zijn bij een niersteen, een hartaanval, buikpijn of een snee. Dan verstuurt de nier, het hart, de maag of de huid een pijnsignaal via de pijnreceptoren in het bindweefsel rond deze organen. Ook spieren hebben het vermogen pijnsignalen te versturen.
Ginevra Liptan van het Frida Centrum voor Fibromyalgie in Oregon schreef een artikel over de pijnreceptoren in de spierfascie: de beschermende laag bindweefsel waarmee alle spieren omgeven zijn. Ze schrijft dat de pijn bij fibromyalgie niet moet worden toegeschreven aan een storing in het zenuwstelsel, maar aan overprikkeling van de pijnreceptoren rond de spieren.1 Met andere woorden: elke prikkeling zal de pijnsensoren activeren.
Jammer genoeg wordt bij de huidige pijnbehandelingen geen rekening gehouden met het feit dat alle weefsels pijn kunnen uitzenden. Als er een duidelijke oorzaak voor de pijn is, zoals een botbreuk of hartaanval, dan is de diagnose vrij eenvoudig. Maar als de pijn niet kan worden toegeschreven aan een bepaald incident of de daarmee samenhangende weefselschade, richt het lichamelijk onderzoek zich vooral op vormafwijkingen in gewrichten en botten, die de zenuwen zouden kunnen prikkelen.
Artsen gaan dus op zoek naar beknelde zenuwen als gevolg van uitstulpende tussenwervelschijven of vernauwingen in de nek. Chronische pijn, vooral in de ledematen, heet al snel ‘neuropathie’ (schade aan de zenuwen), afkomstig uit het ruggenmerg.
In werkelijkheid kan pijn afkomstig zijn van allerlei verschillende bronnen.Maar in het huidige systeem van pijnbehandeling is er geen specialisme dat alle mogelijkheden in ogenschouw neemt en nagaat welk weefsel de pijn veroorzaakt. Er zijn te veel verschillende specialismen, die allemaal beweren te weten waar de pijn vandaan komt en hoe ze die moeten behandelen. Maar de beroepsbeoefenaars zijn opgeleid om de pijn alleen te zien binnen hun eigen, afzonderlijke terrein.
U krijgt daardoor bij elk specialisme een ander antwoord op uw pijn. Als u naar de chirurg gaat, hebt u waarschijnlijk een operatie nodig. Dat komt doordat chirurgen zijn opgeleid om te kijken hoe een operatie kan helpen. Dit versplinterde systeem van afzonderlijke specialisten, in combinatie met hun beperkte methoden om de oorzaken van pijn te achterhalen, is de belangrijkste reden dat de huidige geneeskunde zo ineffectief is als het om pijn gaat.

MRI is zinloos

Gelukkig begint dat te veranderen. In een artikel uit 2011 adviseert het Amerikaanse College of Physicians niet langer MRI te gebruiken om lage rugpijn te onderzoeken. Ze merken op dat bij 84 procent van de patiënten met lage rugpijn deze niet kon worden toegeschreven aan een afwijking aan het ruggenmerg, zoals een hernia, vernauwing of andere aandoening. ‘Het is belangrijk te begrijpen dat de aanwezigheid van afwijkingen op de beelden niet hoeft te betekenen dat die verantwoordelijk zijn voor de symptomen,’ aldus het artikel. Verder zegt het College dat dergelijke diagnostische onderzoeken tot onnodige behandelingen en ingrepen kunnen leiden, en zo de zorgkosten verhogen.2
In een studie naar de discrepantie tussen MRI-uitslagen en pijn, voerden de onderzoekers MRI’s uit bij mensen die helemaal geen pijn hadden. Uit de scans bleek ongeveer 70 procent van hen een uitstulpende tussenwervelschijf (hernia) te hebben. Als dat zo is, kunnen we concluderen dat bij ongeveer 70 procent van de mensen die wél pijn hebben en ook een hernia, de pijn een andere oorzaak heeft.
De onderzoekers concludeerden: ‘Bij MRI-onderzoek van de lumbale wervelkolom [het onderste deel] blijken veel mensen zonder rugpijn een prolaps of protrusie [twee gradaties van uitpuilende tussenwervelschijf] te hebben, maar geen extrusie [kapotgescheurde tussenwervelschijf]. Aangezien deze resultaten vaak voorkomen en rugpijn vaak voorkomt, kan de ontdekking van uitstulpingen op een MRI bij mensen met lage rugpijn vaak toevallig zijn.’3
Een gelijksoortige situatie zien we bij gescheurde meniscussen. In een onderzoek in 2008 ontdekte David Felson, hoogleraar geneeskunde en epidemiologie aan de medische faculteit van de Universiteit van Boston, dat mensen met een versleten knie mét pijnklachten net zo vaak een gescheurde meniscus bleken te hebben als degenen zónder pijnklachten. Het scheuren van de meniscus ging gelijk op met de artrose in de knie en was onderdeel van het slijtageproces zelf. Dat betekent dat een operatie de pijn niet zou wegnemen.4

De bron achterhalen

Gelukkig onderschrijft een aantal grote medische beroepsgroepen inmiddels de stelling dat een hernia die bij een MRI ontdekt wordt niet per se verantwoordelijk is voor lage rugpijn. Zoals de Cleveland Kliniek, een groot orthopedisch ziekenhuis in Ohio, in juli 2011 in haar tijdschrift schreef: ‘De meeste rugpijn is afkomstig van spieren. […] Operaties aan de wervelkolom hebben een slechte naam gekregen doordat mensen wervels ieten vastzetten [wervelfusie] terwijl er geen sprake was van instabiliteit. Ze kregen een MRI omdat ze pijn hadden. Op de beelden was een afwijkende tussenwervelschijf te zien en daarom kregen ze een wervelfusie. Dat is een vreselijk slechte indicatie, omdat je niet weet of die tussenwervelschijf de oorzaak van de pijn is. Slijtage van tussenwervelschijven hoort bij het ouder worden; uiteindelijk krijgt iedereen dat.’5
Hoewel afwijkingen aan botten en gewrichten pijn kunnen veroorzaken, weten we pas definitief of dat de oorzaak is als we een aantal andere dingen hebben vastgesteld. Bij elke patiënt die ik zie, negeer ik eventuele uitslagen van diagnostisch onderzoek. In plaats daarvan vraag ik ze naar hun beweeglijkheid en waar ze pijn ervaren, en ook wanneer de pijn erger of minder wordt en of er iets voorgevallen is waarna de symptomen begonnen. Die informatie, samen met een aantal eenvoudige testjes waarmee ik naar bewegingsbereik, flexibiliteit, functie en houding kijk, gebruik ik om te begrijpen waar de pijn echt vandaan komt.

Als het probleem bij de spieren vandaan komt, is er heel veel wat u zelf kunt doen, zonder operatie of medicatie.
De doe-het-zelftestjes en de oefeningen om je spieren te rekken en versterken plaatsen we volgende week op de fb pagina.
Wordt vervolgd…..

1 J Bodyw Mov Ther, 2010; 14: 3-12
2 Ann Intern Med, 2011; 154: 181-9
3 N Engl J Med, 1994; 331: 69-73
4 N Engl J Med, 2008; 359: 1108-15 M.R.I.'s'. In: The New York Times, 28 oktober
5 Cleveland Clinic Arthritis Advisor. 'When is Back Surgery a Good Idea?' juli 2011; www.arthritis-advisor.com/issues/10_7/features/733-1.html

29/12/2015

Zeven natuurlijke remedies tegen astma

Medicijnen tegen astma blijken vaak slecht te werken. Hoe ga je om met astma op een natuurlijke manier?

Het lijkt wel of er elke paar maanden een nieuwe ‘veiligheidswaarschuwing’ verschijnt voor een medicijn tegen astma: alarmerend nieuws voor de circa 565.000 astmapatiënten in Nederland die met medicijnen behandeld worden, meestal met een combinatie van pillen en inhalators.
De laatste waarschuwing betrof omalizumab, dat momenteel als aanvullende behandeling wordt gegeven aan volwassenen en kinderen vanaf zes jaar met ernstige allergische astma die onvoldoende baat hebben bij inhalatiecorticosteroïden.(Cochrane Database Syst Rev, 2014; 1: CD003559) Na een vijf jaar durend onderzoek naar de veiligheid van het middel, kondigde de FDA − de Amerikaanse waakhond voor voedsel en medicijnen − dat de bijsluiter informatie moest bevatten over een verhoogd risico op bijwerkingen in het hart en de hersenen.

Ook zijn inhalatiecorticosteroïden, beschouwd als de pijler van astmabehandeling, op zichzelf al niet zo veilig als de fabrikanten ons willen doen geloven. Verminderde botdichtheid, vertraagde groei, cataract (staar) en glaucoom zijn slechts een paar van de bijwerkingen.(Lancet Respir Med, 2014; 2: 487-96; Arch Intern Med)
Het goede nieuws is dat er een aantal veelbelovende behandelingen zonder medicijnen zijn voor astma, die veel patiënten de mogelijkheid bieden hun afhankelijkheid van medicatie te verkleinen. Het is echter niet verstandig om dit uit te proberen zonder toezicht van een (natuur) arts. Opeens met medicijnen stoppen, kan altijd gevaarlijk zijn. Maar met de hulp van een gekwalificeerd (natuur)arts lukt het misschien om uw astma onder de duim te houden met een van de onderstaande veilige en effectieve natuurlijke behandelingen.

1 Acupunctuur

Deze traditionele Chinese techniek wordt al duizenden jaren gebruikt om de onevenwichtigheden te corrigeren die ten grondslag liggen aan astmaverschijnselen, zoals kortademigheid, hoesten en piepen. Een recente literatuurstudie heeft de effectiviteit bevestigd.
Het toepassen van acupunctuur en moxibustie – moxatherapie, waarbij warmte die het resultaat is van de verbranding van een kleine hoeveelheid kruiden (moxa) naar bepaalde acupunctuurpunten wordt geleid – werkte aanzienlijk beter dan een controletechniek, zo bleek uit een analyse van 22 trials waarbij meer dan drieduizend astmapatiënten waren betrokken.( Zhongguo Zhen Jiu, 2010; 30: 787-92)

2 Yoga

Yoga is een methode die gebruikmaakt van ademhalingsoefeningen en ontspanningstechnieken. Yoga kan bij astma zowel de longfunctie en kwaliteit van leven verbeteren, als de hoeveelheid medicijnen verminderen die nodig is om de symptomen te bestrijden. Yoga blijkt bovendien te zorgen voor meer hemoglobine (dat zuurstof door ons lichaam vervoert) en meer superoxidedismutase (dat vrije radicalen wegvangt).

3 De Buteyko-techniek

Buteyko is een weinig bekende aanvullende therapie voor astma. De techniek is gebaseerd op de theorie dat bepaalde aandoeningen veroorzaakt worden door te veel ademhalen of hyperventilatie. Daardoor daalt het CO2-gehalte in het bloed en gaat er te weinig zuurstof naar de organen. De Buteyko-methode draait om een reeks ademhalingsoefeningen om te diep ademen te voorkomen: neusademhaling, adem inhouden en ontspanning. Vooral astmapatiënten kunnen veel baat hebben bij deze oefeningen, zeggen voorstanders. Christopher Drake, een Britse Buteyko-therapeut, zegt dat ongeveer een derde van zijn astmapatiënten volledig geneest van hun symptomen. Nog eens een derde ziet grote verbeteringen. Gecontroleerde studies laten zien dat de Buteyko-methode patiënten kan helpen hun medicijngebruik drastisch te verminderen en hun kwaliteit van leven te verbeteren (N Z Med J, 2003; 116: U710; Respir Med, 2008; 102: 726-32; Med J Aust, 1998; 169: 575-8)

4 Voeding

Uit onderzoek blijkt dat de juiste voeding kan helpen om astma te beheersen. Hier volgen enkele algemene richtlijnen.
Zoek uit of u overgevoelig bent voor bepaalde voedingsmiddelen. Astma wordt zelden alleen door voeding veroorzaakt, maar bepaalde voedingsmiddelen kunnen bepaalde symptomen veroorzaken en de astma verergeren. Overweeg een bezoek aan een Mesoloog om uit te vinden of er bepaalde voedingsmiddelen of additieven zijn die u beter kunt vermijden.
Eet veganistisch. Een groep astmapatiënten die een jaar lang een veganistisch dieet volgde, en daarnaast cafeïne, suiker, zout en kraanwater met chloor vermeed, en bovendien een aantal kruiden en supplementen slikte, zag een duidelijke verbetering. Hoewel niet duidelijk is in hoeverre het veganistische aspect hielp, zou het kunnen dat dit dieet de hoeveelheid arachidonzuur verlaagt. Dit zuur wordt in dierlijke producten gevonden en wordt in verband gebracht met astma.
Zorg voor meer antioxidanten. Oxidatieve stress, een proces waarbij schadelijke reactieve stoffen ontstaan, lijkt een rol te spelen bij astma. Eet daarom veel antioxidanten, die u volop aantreft in verse groenten en fruit. Uit een onderzoek met 137 astmapatiënten bleek dat degenen die veel antioxidanten in hun voeding hadden (vijf porties groenten en twee porties fruit per dag), beter opknapten dan degenen die weinig antioxidanten aten. (Am J Clin Nutr, 2012; 96: 534-43)

5 Slik slimme supplementen

Verschillende supplementen kunnen heilzaam zijn voor astmatici, met name antioxidant-vitaminen en mineralen.
Vitamine C kan de ernst en frequentie van astma-aanvallen bij volwassenen verminderen. Ook mensen met inspanningsastma kunnen er baat bij hebben.
Selenium kan astmaverschijnselen verminderen, bleek uit een klein onderzoek. Van de elf patiënten die ongeveer drie maanden lang natriumseleniet slikten, knapten er zes op. Van de tien patiënten die een placebo kregen, was dat er slechts één.
Magnesium verlicht de symptomen van astma en verbetert de kwaliteit van leven, zo bleek uit een trial.
Visolie, een bekende ontstekingsremmer, kan astmaverschijnselen bij kinderen verminderen. Gecombineerd met de antioxidanten vitamine C en zink werkt het nog beter.
Vitamine D-tekort is onlangs in verband gebracht met astma, dus een supplement met deze zonnevitamine kan nuttig zijn. In een onderzoek onder ratten met astma – dat dus niet automatisch op mensen van toepassing is – verbeterden vitamine D-injecties de werkzaamheid van corticosteroïden, en verminderden de bijwerkingen ervan. Een Mesoloog kan een advies op maat geven over het gebruik van middelen, zoals orthomoleculaire en homeopathische middelen, kruiden, voeding en leefstijl.

6 Kruiden

In een ongecontroleerde studie kregen kinderen met ernstige astma Amrita bindu, een ayurvedisch preparaat van zout en kruiden. Velen van hen konden stoppen met hun astmamedicatie en hadden na drie maanden geen last meer van astma-aanvallen. (J Ethnopharmacol, 2004; 90: 105-14) Andere nuttige kruiden zijn klimopextract, poeder van de picrorhizawortel en ginkgobladtinctuur. Voor een optimale behandeling adviseren we u een bevoegd therapeut te raadplegen.

7 Biofeedback

Biofeedback is een techniek die met speciale apparatuur lichaamsignalen meet en terugkoppelt. Deze methode wordt steeds vaker voor astma gebruikt. In een gecontroleerd onderzoek waarin biofeedback naast corticosteroïden werd gebruikt, ging de longfunctie opvallend vooruit en de ernst van de astma achteruit. Bovendien hadden de patiënten minder medicatie nodig. (Chest, 2004; 126: 352-61)

Bron: Medisch Dossier

09/10/2015

Kwellende kriebel

De zalven, crèmes en pillen die worden voorgeschreven bij eczeem, dienen vaak slechts als symptoombestrijding. Het goede nieuws is dat er genoeg manieren zijn om eczeem aan te pakken zónder medicijnen.

De meest voorkomende vorm van eczeem is atopische dermatitis – beter bekend als constitutioneel eczeem. Het wordt vaak beschouwd als een kinderziekte. Maar de symptomen – een rode, schilferige huid en hevige jeuk – kunnen voortduren tot ver in de volwassenheid, en zelfs een leven lang.

Een deel van het probleem kan zijn dat de gangbare behandelingen van eczeem letterlijk en figuurlijk te oppervlakkig zijn. De vele zalven, crèmes en pillen die worden voorgeschreven, dienen slechts als symptoombestrijding, maar pakken de echte oorzaak van het eczeem niet aan. Bovendien hebben sommige medicijnen allerlei bijwerkingen die net zo erg zijn als de kwaal.
Zo kunnen hormooncrèmes met corticosteroïden bij langdurig gebruik huidirritatie en verbleking veroorzaken, en de huid dunner maken. Tacrolimus en pimecrolimus, twee nieuwere middelen tegen eczeem – zogeheten topicale immunomodulators (middelen die het afweersysteem beïnvloeden) – zijn allebei in verband gebracht met huidkanker. (Drug Saf, 2008; 31:185-98)

Het goede nieuws, er zijn genoeg manieren om eczeem aan te pakken zónder medicijnen. Binnen de mesologie zijn we een voorstander van natuurlijk genezen en wordt er een advies op maat gegeven.
Een goede eerste stap is op zoek gaan naar de oorzaak van het eczeem of kijken waardoor het verergert – en dit vervolgens aanpakken.

Er zijn talloze mogelijke oorzaken voor eczeem hieronder volgen de meest voorkomende boosdoeners:

• Psychologische factoren zoals stress en angst;
• Irriterende stoffen in huis of op het werk, zoals huisstofmijt, huidschilfers en haar van dieren, en bepaalde planten;
• Voedingsmiddelen, met name eieren, pinda’s, melk, vis, soja en tarwe;
• Voedseladditieven zoals conserveermiddelen en kleurstoffen;
• Medicijnen zoals antivirale middelen, antihistaminica (tegen allergie), corticosteroïden, verdovingsmiddelen en medicijnen tegen kanker;
• Irriterende stoffen zoals detergentia (die voorkomen in shampoo, douchegel en badschuim met natriumlaurylsulfaat), biologische wasmiddelen en chloor in zwemwater;
• Centrale verwarming en wollen of synthetische kleding: dit kan ervoor zorgen dat u ‘oververhit’ raakt en de jeuk erger wordt;
• Hard leidingwater: het hoge gehalte aan mineralen kan het eczeem verergeren.

Uit What doctors don't tell you

23/09/2015

Melk, niet te verteren!

Als je erover nadenkt, is het best vreemd dat mensen op volwassen leeftijd nog melk drinken. We zijn het enige ‘zoogdier’ dat dat doet, en nog wel melk van een andere soort!
We hebben de enzymen renine en lactase nodig om melk af te breken en op te nemen. Maar als we ongeveer vier jaar oud zijn, zijn de meesten van ons niet langer in staat lactose te verteren, omdat we de juiste spijsverteringsenzymen niet meer aanmaken. Het gevolg is lactose-intolerantie, die diarree, winderigheid en buikkrampen veroorzaakt.
Naar schatting heeft 90 procent van de volwassen Aziaten en donkere mensen, en 20 procent van de Kaukasische kinderen een lactose-intolerantie.
De hoeveelheid caseïne (het belangrijkste melkeiwit) in koemelk is driehonderd keer zo hoog als in moedermelk. Dat bevat voornamelijk lactoalbumine, een eiwit dat baby’s goed kunnen verteren.
De melk van elke diersoort is speciaal ontworpen om in de behoeften van diens jongen te voorzien. Caseïne is bedoeld voor het spijsverteringskanaal van kalfjes dat vier magen telt. In de maag van mensen gaat caseïne samenklonteren en vormt grote, harde stukken stremsel, die moeilijk te verteren zijn.
Bovendien kan het eiwit van een ander dier in ons lichaam een allergische reactie oproepen (1)
De meest voorkomende symptomen daarvan zijn een loopneus, een aanhoudende zere keel, heesheid, bronchitis en terugkerende oorontstekingen.
De slijmvliezen in de gewrichten en longen kunnen opzwellen of ontstoken raken, en zo bijdragen aan reuma en astma.
Sommige baby’s zijn zo gevoelig dat ze zelfs reageren op de koemelk die hun borstvoeding gevende moeder drinkt!
In een onderzoek bleken baby’s die borstvoeding kregen, op de voeding van hun moeder te reageren- voornamelijk op koemelk en eieren. Toen hun moeder daar mee stopte, verdwenen de symptomen bij de baby’s(2)

1 J Allergy, 1968 41:226-35
2 Freed DLJ.Health hazards of milk. London: Bailliere Tindall, 1984

26/06/2015

Met beide benen op de grond.

Aarden, goed om te doen. Het kost je niets, behalve een half uurtje ontspanning en tijd, het liefste elke dag!
In het onderstaande artikel wordt uitgelegd waarom gronden oftewel aarden zo positief werkt!

Volgens elektrotechnicus Clinton Ober is het niet gezond dat we door onze moderne leefstijl van de aarde geïsoleerd zijn geraakt. Hij ontdekte de positieve gezondheidseffecten van ‘aarden’, oftewel, onszelf met de negatieve elektronen van het aardoppervlak verbinden.

Door Bryan Hubbard

De gepensioneerde elektromonteur Clinton Ober zat op een bankje in de prachtige Amerikaanse omgeving van Sedona, in Arizona, toen hij een eureka-moment had dat hij inmiddels beschouwt als ‘de belangrijkste gezondheidsontdekking aller tijden’. Zijn medestanders denken inderdaad dat zijn ontdekking een ontbrekende schakel is in onze kennis over ziektes. En zijn theorie wordt ondersteund door tientallen persoonlijke verhalen en een aantal onderzoeken.
Obers observatie was heel eenvoudig. Hij zag dat de meeste voorbijgangers sport- of gymschoenen droegen met een rubber zool. En omdat hij kabeltechnicus was geweest, begon hij zich af te vragen of die zolen soms de epidemie aan chronische ziektes in de hand werkten. Het rubber verhinderde immers dat de dragers van de schoenen met de aarde verbonden waren.
Aangezien ons lichaam voornamelijk uit water en mineralen bestaat, is het een natuurlijke geleider van elektriciteit. Daarom moeten we ons elektrisch systeem misschien af en toe stabiliseren door onszelf met de negatieve elektronen van het aardoppervlak te verbinden − net zoals elk elektrisch toestel met de aarde moet zijn verbonden om zonder haperen te kunnen functioneren.

Experiment

Ten tijde van zijn eureka-moment, twaalf jaar geleden, had Ober last van chronische rugpijn. Hij gebruikte medicijnen om te kunnen slapen en zelfs om wakker te worden. Hij wist dat aardleidingen voorkomen dat signalen en velden van buitenaf tv-signalen verstoren. Maar gold diezelfde theorie ook voor mensen? Schermden onze plastic en rubber zolen ons af van de elektronen in de aarde, waardoor we niet geaard waren en dus gevoelig voor de statische elektriciteit en elektromagnetische velden in onze omgeving?
Om deze vraag te beantwoorden, voerde Ober een experiment uit. Hij ‘aardde’ zijn eigen bed door het met geleidende ducttape te beplakken die via een metaalkabel verbonden was met een aardelektrode, die hij buiten in de grond stak. Toen hij naar bed ging, wist hij dat hij geaard was, net als alle kabelsystemen die hij vroeger als monteur had aangelegd. Die nacht sliep hij voor het eerst sinds jaren diep – en zonder medicatie.
Na een paar ongestoorde en medicijnvrije nachten, breidde Ober zijn experiment uit: hij ‘aardde’ een vriend met reuma, wiens pijn daarna vrijwel verdween. Hij behandelde nog zes andere vrienden, wier gezondheid daarna aanzienlijk verbeterde.
Ober probeerde artsen en wetenschappers voor zijn bevindingen te interesseren, maar ze hadden geen belangstelling of lachten hem zelfs uit. Daarom begon hij aan zijn eigen ontdekkingsreis, waarbij in de loop der tijd ook biofysici en artsen betrokken raakten.

Aarden als therapie

Tegenwoordig wordt aarden door veel alternatieve behandelaars toegepast. Maar ook een vooraanstaande Amerikaanse hartspecialist juicht de techniek toe: Stephen Sinatra. Hij noemt aarden de belangrijkste doorbraak die hij in zijn vijfendertigjarige loopbaan als arts heeft meegemaakt.
Ober heeft vele verhalen verzameld van mensen met ‘ongeneeslijke’ aandoeningen die door aarden zijn opgeknapt. Zowel deze verhalen als wetenschappelijke studies wijzen erop dat aarden:
• ontstekingen tegengaat, die de oorzaak vormen van ruim tachtig chronische ziektes;
• chronische pijn vermindert;
• de slaap verbetert;
• energie geeft;
• stress verlaagt;
• het biologische ritme herstelt;
• het bloed verdunt en de bloeddruk verbetert;
• spierspanning en hoofdpijn verlicht;
• hormonale en menstruele symptomen vermindert;
• de genezing bespoedigt;
• doorliggen voorkomt;
• jetlag vermindert of voorkomt.
Toen Ober zijn bed aardde door het via een metaaldraad met de grond te verbinden, had hij instinctief een praktijk toegepast die in India al eeuwenlang wordt aangewend. John Gray − auteur van de bestseller Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus (1992) − maakte kennis met een ‘geaard’ bed toen hij een meditatiecursus in het land volgde. Het bed was via een koperdraad verbonden met een koperen staaf die buiten in de grond was gestoken.
Toen Gray weer terug was in Californië, maakte hij voor zichzelf een soortgelijk bed. ‘Ik had al een paar jaar last van een slijmbeursontsteking in mijn schouder. Vooral als ik wakker werd, had ik veel pijn. Maar nadat ik een poosje op het Indiase bed had geslapen, was ik van mijn pijn bevrijd.’
De aardse mens
Maar er zijn simpelere manieren om te aarden: trek uw schoenen en sokken uit en zet uw blote voeten op de grond. Ober adviseert om dit dagelijks minstens dertig minuten te doen, voor een gunstig effect op uw gezondheid.
Zelfs mensen zonder gezondheidsklachten krijgen meestal een natuurlijke oppepper als ze op blote voeten op het gras of het strand wandelen. De aarde zit door zonnestralen en blikseminslagen namelijk boordevol vrije elektronen, die alle elektrische apparatuur en netwerken stabiel maken. De aarde is letterlijk het nulpunt voor alle elektriciteitsnetwerken. Aangezien het lichaam een natuurlijke geleider is, heeft het ook regelmatig contact met de aarde nodig om alle overtollige elektrische lading kwijt te raken, aldus Ober.
Biofysicus James Oschman ontwikkelde zijn ‘levende matrix’-model om uit te leggen hoe dit werkt. Bij aarden of gronden – blootsvoets op het gras of de aarde staan – gebruiken we de oerenergie van de aarde en herstellen we de natuurlijke elektrische staat van ons lichaam, aldus Oschman. Het contact met de aarde stimuleert de verplaatsing van elektrische lading naar gedeeltes van het lichaam waar zich ontstekingen bevinden. Aarden voorkomt ‘bijkomende schade’ aan gezond weefsel rond verwondingen en brengt de elektrische lading in ons lichaam weer in balans.1
Zo functioneren elektronen uit de aarde als natuurlijke ontstekingsremmers en neutraliseren ze positief geladen vrije radicalen, aldus Oschman.2

1 J Bodyw Mov Ther, 2009; 13: 215-28
2 J Bodyw Mov Ther, 2008; 12: 40-57

Een gezonde basis
Onze voeten hebben meer zenuwuiteinden dan alle andere lichaamsdelen. De acupunctuur maakt hier gebruik van. Volgens de klassieke Chinese geneeskunde bevindt zich op de bal van onze voet een van de belangrijkste acupunctuurpunten, namelijk K1. Het is onze belangrijkste toegangsweg voor de natuurlijke energie van de aarde: qi of chi, het oosterse equivalent van de ‘negatieve elektronen’. Vanaf K1 beweegt qi zich door het lichaam via de blaasmeridiaan naar de vitale organen, zoals hart, longen, lever en hersenen.
Als blote voeten een belangrijke toegangspoort vormen voor gezondmakende elektronen of qi, dan moeten schoenen wel een zeer ongezonde uitvinding zijn. Zo dacht de Amerikaanse chiropodist Samuel Schulman er althans over. Ooit verklaarde hij: ‘Schoeisel is de grootste vijand van de menselijke voet.’ Hij kwam tot die conclusie nadat hij de gezondheid van Indiërs en Chinezen had onderzocht die haast nooit schoenen droegen. Zij hadden nooit last van de gebruikelijke voetkwalen waaraan westerlingen lijden, en lopen ging hen veel beter af.1

1 J Nat Assoc Chiropodists 1949; 49: 26-30 26-30