11/05/2025
Moederdag...Vol hart...
Vol herinnering...
Vandaag mis ik mijn moeder.
Sinds 2020 is ze er niet meer, maar in mij en in mijn hart leeft ze voort.
In hoe ik liefheb. In hoe ik moeder ben. In wie ik ben.
En vandaag zijn mijn kinderen ver weg.
Timo op zee, richting Engeland.
Lenthe in Vietnam. Met de bon van Lenthe hebben we lekker ontbeten bij de Ikea :)
Verder kreeg ik een liefdevol doosje chocolade thuisbezorgd.
Met een kaartje dat me liet glimlachen én slikken.
“We denken aan je en hopen dat dit een glimlach op je gezicht tovert.”
Zeker weten! En die glimlach heb ik nu nog steeds!
Maar niet elk hart viert vandaag.
Sommige harten missen...Rouwen... Verlangen.
Naar een moeder die er niet meer is of nooit echt was.
Naar een kind dat er niet mocht komen, of niet bleef.
Naar een andere levensloop, een andere keuze.
Sommige vrouwen zijn nooit moeder geworden, uit keuze of noodzaak
en dragen stil het oordeel van anderen.
Sommigen zijn moeder geworden, en hebben weer moeten loslaten.
Sommigen groeiden op zonder moederliefde,
en weten nu pas wat ze gemist hebben.
Voor al die harten:
Je mag er zijn, precies zoals je je voelt.
In zachtheid. In kracht. In stilte of in tranen.
Je bent niet alleen.
Moeder zijn is een reis.
En het leven ook.
Liefs,
Bianca
