27/09/2025
DE TOESTAND IN DE WERELD
Zojuist gelezen en deel het graag:
De wereld lijkt steeds opnieuw gegijzeld te worden door oorlogen, opstanden en rellen, door politiek gekonkel, machtsmisbruik, racisme en schrijnende ongelijkheid. Dit uitzicht stemt velen moedeloos. Zelfs politici met goede bedoelingen, die zich werkelijk inzetten om het lijden van mensen te verlichten, boeken vaak weinig resultaat. Hun werk beperkt zich meestal tot het oplappen van de pijnlijke gevolgen van een voortdurende menselijke onmenselijkheid. Ze doen wat ze kunnen, maar hun inspanningen blijven vaak gevangen in structuren die nauwelijks ruimte laten voor echte verandering.
En opvallend genoeg zijn het niet altijd de daden, maar vaak de luide stemmen die het debat domineren. Zij die het hardst schreeuwen over wat anderen niet doen, dragen zelf zelden concreet bij aan herstel en opbouw. Hun woede en sarcasme richten zich eerder op het afbreken van hen die wél iets proberen.
Telkens weer duiken er machtsbeluste figuren op: kleine geesten die via de politiek invloed nastreven, gedreven door eigenbelang in plaats van door liefde voor het geheel. Maar misschien ligt hier de kern van het probleem: zien wij in dat de liefdeloze houding van zulke machtszoekers niet losstaat van de explosieve wereld om ons heen, maar er juist een spiegel van is? Hun manier van handelen laat zien wat er collectief in ons allen leeft. Want zo lang wij blijven geloven dat de oorzaak van ellende uitsluitend buiten onszelf ligt, zullen wij ook steeds opnieuw grijpen naar snelle, oppervlakkige oplossingen. We bestrijden symptomen, terwijl de bron onaangeraakt blijft.
Die bron bevindt zich niet in verre landen, niet in de straten waar protesten oplaaien, en zelfs niet in de paleizen van de machtigen. Ze bevindt zich in het hart van de mens. Daar, waar angst, woede, verlangen en pijn huist, daar waar onverwerkte wonden zich vertalen in strijd en verharding.
De Boeddha zei ooit: “Als haat op haat volgt, waar moet dit dan eindigen?” Dit is niet alleen een wijsheid voor de wereldpolitiek, maar ook voor het innerlijk van ieder mens. Want haat tegenover haat dooft het vuur niet, het voedt het slechts. Werkelijke verandering kan daarom niet uitsluitend van buiten komen. Ze vraagt om een innerlijke omwenteling. Om het besef dat vrede niet begint met een verdrag of een wet, maar met het openen van ons hart. Met het loslaten van de illusie dat wij afgescheiden zijn, en met het zien dat de pijn van de ander ook onze pijn is.
Wanneer wij leren om woede te erkennen zonder haar te voeden, wanneer wij leren om angst om te vormen tot vertrouwen, en om haat te beantwoorden met compassie, dan ontstaat er een breuk in de eindeloze keten van vergelding. Daar, in dat kleine moment van innerlijke keuze, kan de toekomst een andere wending nemen.
Misschien is dat wel de grootste taak van onze tijd: dat ieder van ons begint met het helen van de eigen wonden, het verzoenen met ons eigen hart. Want alleen een mens die innerlijk vrede kent, kan werkelijk bijdragen aan vrede in de wereld. Alleen vanuit liefdevolle bewustwording kan een cultuur ontstaan die niet langer gedreven wordt door angst en strijd, maar door wijsheid en verbondenheid. En misschien is dit de ware revolutie waar de wereld zo naar verlangt, niet één die begint met schreeuwen of met wapens dreigt, maar met stilte, met inzicht en met liefde.
~ Met dank aan Willem J Overvliet ~
https://www.facebook.com/willem.j.overvliet
🧡
