08/08/2025
Vanmiddag was één van de afspraken een 85-jarige dame die al eerder was geweest.
Ze belde onlangs, wilde op fiets bij mij komen en ik gaf aan: ‘dat lukt niet meer want ik ben verhuisd.’
‘Nou en’, zei ze, ‘dan kom ik met de trein naar je toe, als jij mij tenminste even van het station wilt ophalen en daar weer naar toe wilt brengen.’
Ik zei: ‘weet je wat, ik ben vrijdagmorgen toch in Coevorden, dan kun je wel met me meerijden.’
Ze stond al buiten te wachten en liep kwiek naar de auto.
‘Het gaat goed met me, de huisarts zei pas: ‘ik heb u heel lang niet gezien, laten we voor zekerheid toch wat testen doen.’ ‘Alles was goed, ik had zelfs een bloeddruk van een jongere. Ik doe ook nog van alles, haal zelf m’n boodschappen, kook zelf, alleen de groente wordt gebracht, ik sport 1x per week en ook tai chi want de gym is niet zo moeilijk, mij eigenlijk te rustig. Ik heb alleen wat last van m’n nek dus als jij dat even wilt masseren. En dan kan ik pas over 2 weken weer komen want ik heb elke dag wat. Mijn 4 kinderen wonen verspreid door Nederland in noord, oost, zuid en west en daar reis ik zelf naar toe met de trein. Zo kan ik mooi nog van alles van Nederland zien en beleven, we gaan regelmatig ergens fietsen. Ja, je moet er zelf wat van maken en zelf op uit als je alleen komt te staan en gewoon gaan doen. Vorige week heb ik nog 11 km gelopen.’
We hebben eerst even een tijdje gezellig bijgekletst met een kop thee en toen stapte ze kwiek op de massagetafel (krukje? ben je mal) en na afloop weer eraf.
Op het station keek ik haar genietend na met haar zelfverzekerde stevige tred, rechtop, ze draaide zich nog even om, zwaaide en een halfuurtje later kreeg ik een sms: ik ben weer thuis.
Wat fantastisch hoe deze vrouw in het leven staat, een voorbeeld.
Betaalt ze die uren, vroeg iemand mij. ‘Ben je mal, zei ik, alleen de massage, sommige dingen doe je gewoon als mens zijnde. Ik hoop dat iemand mij ook zo’n middag gunt als ik 85 ben.’
Geef je zo vaker tijd weg zonder ervoor betaald te krijgen en doe je jezelf dan niet tekort, was de volgende vraag. Ik liet het even op me inwerken en zei toen: ‘soms wel en dan besef ik inderdaad later: ik doe mezelf te kort, dat ga ik niet weer doen en word dan strikter maar soms geeft iemand uit zichzelf meer geld wat heel fijn is en soms voelt het gewoon goed om wat te geven, afhankelijk van de persoon en wat mijn gevoel zegt.
Ik heb alle 3 situaties deze week meegemaakt en voor mij is er niet één regel. Ik vind het niet prettig om altijd elke minuut te declareren. Zo lopen mijn yinlessen ook nogal eens uit zonder extra betaling. Want ik ben niet alleen coach/therapeut maar ook gewoon mens.’