17/11/2025
De herfst is een zachte herinnering dat niets in het leven blijvend is, maar dat juist in die vergankelijkheid een bijzondere schoonheid schuilt. In het Engelse Werk, waar de bomen hun kleuren langzaam prijsgeven aan de wind, voel je hoe de natuur haar eigen ritme volgt. Een wandeling door dit landschap laat je stilstaan bij de fases van het leven: momenten van groei, van verandering en van loslaten.
De bladeren die vallen, lijken ons te vertellen dat ook wij soms oude gewoonten, gedachten of zorgen moeten laten gaan om ruimte te maken voor iets nieuws. De aarde onder je voeten, bedekt met een gouden tapijt van bladeren, nodigt uit om te vertragen. Je merkt hoe stilte en rust niet leeg zijn, maar juist gevuld met betekenis. Het is in die stilte dat je jezelf opnieuw ontmoet.
Terwijl de wind langs je heen strijkt en de lucht een frisse helderheid draagt, realiseer je je dat het leven niet gemaakt is om vast te houden, maar om te ervaren. Elke stap op het pad herinnert je eraan dat verandering onvermijdelijk is, maar dat er in elke verandering iets waardevols schuilt, een kans om te groeien, te reflecteren en dankbaar te zijn voor wat is geweest en voor wat nog komt.
