04/10/2025
Wanneer je beseft dat je stem een plek van aanbidding is
(worship = aanbidding, eren, iets groot maken, hooghouden)
De vraag die daarna komt: wat aanbid ik eigenlijk?
Vroeger gebruikte ik mijn stem vaak niet in lijn met wat ik écht geloofde. Ik liet me meeslepen in de meningen van anderen, stemde af op wat welkom voelde en paste mijn woorden daarop aan. Heel eerlijk och, was dat niet eerlijk. Ik was niet eerlijk en misschien heel dramatisch, maar nu voelt het alsof ik leugens deelde. Dat was best confronterend maar nodig om écht meer mezelf expressie te geven.
Ik geloof in dat wat over onze tong komt, we zelf ook leven. Woorden zijn levend. Wat je uitspreekt, daar zet je iets mee in gang. Dat was een realisatie voor me zeg. Je spreekt het niet alleen over anderen uit, maar ook over jezelf. (shout out naar God, proverbs 18:21)
Daaronder ligt altijd de houding van je hart. Zit daar angst in? Angst voor afwijzing, voor niet passen, voor tekortschieten?
Het is dan ook niet vreemd dat ik me soms los voelde van mijn eigen stem omdat ik hem niet afstemde op wie ik werkelijk ben en waar ik voor sta.
Mijn stem opnieuw leren verbinden met waar ik in geloof, mijn waarden, en de talenten die ik heb meegekregen, dat was een reis. Een reis van opnieuw ontdekken. Hoe ik woorden meer eer kan geven, en hoe ik ze kan inzetten om op te bouwen in plaats van af te breken.
Sindsdien let ik veel meer op waar ik mijn stem aan wijd. De liedjes die ik meezing, de woorden die ik uitspreek, ze doen ertoe. Ze spreken leven, in mij en over anderen. En dat besef heeft me rust gegeven, in wie ik ben.
En als je eenmaal inziet hoeveel kracht jouw stem bezit, zie je hopelijk ook hoe waardig die is. Waardig genoeg om gehoord te worden. Het hoeft niet perfect te klinken, het hoeft niet afgestemd te zijn op iedereen. Het gaat erom dat je spreekt vanuit je authentieke hartpostuur.
DM 'stem' als je ook zou willen ontdekken en omarmen waar jouw stem capabel tot is en hoe krachtig ze is 🤍
