
29/06/2025
**WANNEER HET TE DRUK WORDT… GA IK OPRUIMEN**
Niet een beetje opruimen.
Nee nee.
Dan schakelt mijn systeem over op st***je Marie Kondo meets bezeten tuinheks.
Toen de kinderen nog klein waren, verzandde ik soms spontaan in een sessie LEGO-sorteertherapie.
Steentje voor steentje, op kleur, op maat, op vorm.
Een soort mindfulness, maar dan met scherpe randjes.
Of ik besloot om “even snel” de boekenkast op te ruimen.
Uren later zaten alle boeken keurig op kleur.
(Nee, dat leest niet handig. Ja, dat ligt aan jou.)
Afgelopen weekend was het weer zo ver.
Zaterdagochtend. 06:00 uur.
In badjas.
In de tuin.
Met een snoeischaar.
Resultaat?
Appelboom: Weg
Hazelaar: Gehalveerd
Vlier: Zelfde als de Hazelaar
Tuin: ademt weer.
Manlief: licht bezorgd.
Daarna: de beddengoedkast.
Lades geleegd. Gevouwen. Gesorteerd op kleur, maat én textuur.
Labeltjes geplakt. Alles ligt nu met militaire precisie op z’n plek.
De NAVO is er jaloers op.
Waarom ik dit doe? Laat ik eerlijk zeggen: In het moment overkomt het me. Later denk ik:
Omdat mijn zenuwstelsel slim is.
Die denkt: “Laat haar maar even lekker GABA aanmaken.”
GABA is de rustgever..
Het innerlijke rempedaal.
De lieve stem die zegt:
“Schat, het is genoeg zo.” En de aanmaak kan je activeren door structuur en orde aan te brengen.
En weet je?
Na al dat snoeien, sorteren en labelen voel ik me een beetje gek…
Maar ook voldaan.
Dus nu: voeten omhoog. Thee erbij. Boek op schoot.
En niemand die me vraagt waar het dekbedovertrek is.
Want dat ligt op kleur, op maat én gelabeld in lade 2.
•