27/07/2025
De braam geeft nu heerlijke vruchten. Even een andere kijk hierop.
🌿 Groene Spiegels – afl. 5: Braam
Over groeikracht, grenzen en de kunst van balans
Je kunt haar niet missen.
Waar ze is, is ze.
Ze kronkelt, klimt, doorkruist,
neemt ruimte in,
grijpt zich vast met haar scherpe stekels
en laat niet zomaar los.
De braam.
Stekelig, gulzig, vol leven.
Soms noemen we haar lastig.
Maar misschien is het tijd
om opnieuw naar haar te kijken.
Want ja, ze is beschermend.
Scherp aan de buitenkant.
Maar wie zich een weg weet te banen
langs haar stekels,
wordt beloond
met vruchtjes die zoet én zuur zijn.
Niet vlak, niet vlakbij de hand,
maar intens, echt, levend.
Wat spiegelt de braam ons toe?
Misschien dit:
Dat kracht soms botst.
Dat groeikracht zonder richting
andere planten overschaduwt.
Dat bescherming,
als die geen rust kent,
kan veranderen in verharding.
Maar óók:
Dat er schoonheid schuilt in wie veel wil.
In wie vrucht draagt én stekels heeft.
In wie niet bang is om zich uit te strekken
ver buiten het keurige pad.
Braam is een pionier.
Ze groeit op schrale, verstoorde grond
en maakt de weg vrij voor anderen.
Haar struiken bieden een thuis
aan vogels, insecten, zoogdieren, schimmels,
aan leven in ontelbare vormen.
Ze is een biotoop op zichzelf.
En daar mogen we iets van leren.
Dat het niet erg is
om veel ruimte in te nemen
als je tegelijk ook veel geeft.
Dat grenzen stellen
geen verraad is aan je zachtheid,
maar een voorwaarde om vruchtbaar te kunnen zijn.
Dat je zoet mag zijn én zuur.
Vriendelijk én pittig.
Dat je jezelf mag beschermen
zonder je af te sluiten.
Dat je wortels mag slaan
en tegelijk anderen mag laten wortelen in jouw nabijheid.
Dat je niet altijd makkelijk hoeft te zijn
om waardevol te zijn.
Braam laat ons zien
hoe complex schoonheid is.
Hoe kracht en kwetsbaarheid
in elkaar verstrengeld liggen,
zoals haar takken in het struikgewas.
Ze vraagt niet of je haar aardig vindt.
Ze is.
Met haar dichte bladerdak,
haar zoete beloning,
haar felle haakjes
en haar ontembare verlangen
om te leven, te geven, te groeien.
Tekst komt van:
Warme Wildergroet Will van Wilderpad
