http://www.emmelinebennenbroek.nl/, http://www.optimaliseerjouwsessies.nl/

Emmeline Bennenbroek Hypnotherapie, Deurne (2025)

28/09/2025

Meer dan eens laat ik klanten in sessies hun kleine ik vinden die nog trouw vasthoudt aan een (belemmerende) overtuiging. Want inmiddels is duidelijk dat de oplossing van toen niet meer werkt en zelfs tot klachten of ongewenst gedrag leidt.
Soms lijkt dat oude gedrag niet echt van die kleine ik te zijn, maar lijkt hij het te dragen of spiegelen van een familielid, vaak van een paar generaties eerder. Vooral wanneer er sprake is van herhaaldelijk terugvallen in oud gedrag, ook na eerdere sessies, ben ik hier extra alert op.

We zijn als zoon of dochter allemaal verweven met ons familiesysteem. Soms kan jouw gedrag (of dat van je kind!) je sterk doen denken aan iemand anders in je familie. Het kan zijn jij je (of dus je kind zich) onbewust identificeert met deze persoon uit je familiesysteem. Dit kan leiden tot gevoelens van afwijzing en oud gedrag dat zich steeds herhaalt.

Voor coaches en therapeuten is het waardevol om dit te herkennen én je klant te helpen er woorden aan te geven. Juist daar komt systemisch werken tot leven: het helpt de verborgen dynamiek zichtbaar te maken. Herkennen en erkennen is essentieel om daarna te kunnen transformeren.

In de systemische contentkluis zijn de thema’s die jij en ik tegenkomen in de praktijk uitgewerkt met systemische duiding, taal en passende vragen. Zodat jij in je sessies sneller de diepte kunt pakken, klanten beter begrijpt en met meer vertrouwen werkt.

Herken je dat je klant soms blijft hangen in herhalend gedrag ondanks jouw interventies? Voel je hoe het jouw taak als coach is om te helpen die bredere blik of nieuwe woorden te vinden? Dan is de systemische contentkluis er om jou te ondersteunen.

21/09/2025

Het is zover: de herfst begint deze week. Het seizoen van die prachtige kleuren, vallende bladeren… en ja, ook wind en regen. 🍂😏
Voor de één voelt het alsof de zomer echt voorbij is, voor de ander is het juist het begin van knusse avonden binnen.

Ik moedig mijn klanten vaak aan om los te laten wat hen tegenhoudt: oude overtuigingen, belemmerende gedachten, emoties die vastzitten. De herfst laat ons zien hoe dat werkt. De bomen laten hun bladeren los om zich klaar te maken voor de winter. Alleen als ze dat loslaten, kunnen ze in het voorjaar weer helemaal opnieuw groeien.

Net als de natuur dragen wij vaak emotionele bagage met ons mee: overtuigingen van vroeger, lasten van ouders of angsten die we hebben meegenomen. Die bagage kan ons stilhouden.
Loslaten betekent niet dat je negeert wat je hebt meegemaakt. Het betekent dat je het erkent én besluit dat het je niet langer in de weg hoeft te staan.

Dat deel van jou dat nog vasthoudt aan oude overtuigingen mag nu horen:
"Dankjewel. Ik vergeef je dat je dit gevoel zo lang hebt vastgehouden. Het was een goede oplossing toen, maar het hoeft niet meer. Laat maar los. Ik heb het al geleerd."
In hypnose kun je dat deel van jezelf echt herkennen en aanspreken, zodat het eindelijk losgelaten kan worden.

Laat de herfst dus een reminder zijn: je mag loslaten wat je niet meer dient. Maak ruimte voor groei, voor nieuwe ervaringen. Wat laat jij deze herfst los? 🍁

14/09/2025

Deze 13-jarige weet het zeker: “als het geen 10 is, is het niet goed.” Hij zegt het alsof het een wet is. Ik kijk hem aan en vraag: “Dus als je iets probeert en het lukt niet helemaal?”
Zijn ogen worden groot. “Dan… eh, dan, dan is het niet goed,” zegt hij.
Duidelijk. “En dan?”
“Dan is er gedoe.”
“Hoe weet je dat?”
Daar denkt hij even over na. Zoals zo vaak is ook dit gedrag ontstaan uit een poging te overleven als klein ventje. Zijn vader kan ogenschijnlijk niet veel goed doen thuis. Tenminste, zijn moeder heeft veel ideeën over wat er beter kan…
En dus leerde hij al vroeg: het moet beter, want anders is mama teleurgesteld.

Een tijdje hielp deze overtuiging om een stap extra te zetten op school en ook op voetbal. Maar nu hij op de middelbare school is gestart, blokkeert het hem. Er is geen ruimte om te ontdekken, te ervaren of fouten te maken. Alles is ineens teveel en zo zit hij bij mij.

We richten ons op het gevoel van iemand of jezelf teleurstellen. Hij snapt dat er goede bedoelingen achter zijn “nooit goed genoeg” zaten en hoe het best logisch is dat hij dit daar en toen is gaan doen.
Het belangrijkste inzicht is wanneer hij snapt: het hoeft niet meer. Want wat geb***t er eigenlijk écht als iets geen 10 is? Stort de wereld dan in of blijf je staan en ga je weer door? Eigenlijk kan hij best wat dingen bedenken die niet perfect gingen (gelukkig 😊). Want hoe kun je nieuwe dingen leren zonder fouten te maken?
We lachen samen over ‘mislukkingen’ en fantaseren over hoe het zou zijn als een dag lang echt álles mis gaat. Net als in zo’n lachfilm. Hij vindt het hilarisch.

Het kleine ventje troosten we en we vertellen hem dat het oké is, dat hij zich niet meer zo hoeft te voelen, dat hij het al geleerd heeft. Na de lachbui van net, kost dit nul moeite.

Wanneer het je als coach lukt het systemisch patroon te ontrafelen, een loyaliteit die ooit hielp om spanning of afwijzing te vermijden, dan heb je beet. Herkennen, erkennen en dan bevrijden waar het ooit begon, maakt ruimte voor groei, plezier en zelfvertrouwen. En de slappe lach. 🤣

07/09/2025

“Soms zeg ik maar ja.”
Veertien jaar is ze en op het eerste gezicht klinkt het als ‘gewoon’ gedrag van een onzeker kind. Ik vraag haar: “Wat zou er gebeuren als je nee zou zeggen?” Daar denkt ze even over na en antwoordt dan: “Dan denk ik dat mensen boos worden.” We praten hier wat op door en ontrafelen de achterliggende overtuiging. Ze voelt zich vaak verantwoordelijk voor de emoties van anderen. Als we terugkijken, herinnert ze zich dat ze mama vaak verdrietig zag. Om de harmonie in het gezin te bewaken, wordt ze een meebewegend, wat pleasend kind.

We onderzoeken andere momenten: bij vriendinnen, op school, op de hockeyclub. Het patroon komt steeds terug: niet opvallen, meebewegen, “ja” zeggen. Ze stelt daarmee veiligheid boven haar eigen gevoel. Al pratende herkent ze het meer en meer én snapt ze waarom dit vroeger eigenlijk een heel slimme keus was. Waarom die kleine het inzette als overlevingsmechanisme om te voorkomen dat mama nog verdrietiger werd.

En hoe is dat nu? Is het nu nog nodig om altijd “ja” te zeggen? Hoe veilig is het om ook “nee” te zeggen? Ze denkt dat dat eigenlijk best zou moeten kunnen.
En dus help ik haar dit gevoel daar te laten waar het ooit helpend was: op die hele jonge leeftijd. En bevrijden we dat kleine meisje van het nog steeds dragen van deze overtuiging, omdat er geen enkele reden is om zich nog zo te voelen.

Steeds meer coaches en therapeuten snappen dat het zinvol is om de systemische wetmatigheden achter gedrag en woorden te onderzoeken en erkennen. Waar gaat het niet over, terwijl je dat wel verwacht? Voor wie of wat was dit ooit een prima oplossing? Bij wie of wat hoort dit gedrag wél?

Herkennen, erkennen en dan transformeren daar waar het ooit ontstond leidt tot prachtige resultaten. Dit meisje lukte het al snel mooie stappen te zetten naar meer zelfvertrouwen. Eerst nog onwennig, want paste dit wel bij haar? Maar zodra ze merkte dat er niemand gillend op haar afstormde of afgewezen reageerde, groeide de overtuiging dat het echt oké is om haar gevoel te volgen én te uiten. 🙏

31/08/2025

Rare vraag misschien, maar ik stel hem vaak. Want als je je voorstelt dat je ouders “een bedrijf” begonnen toen ze hun gezin startten, op welke vacature ben jij dan aangenomen? De vacature van jongste dochter? Oudste dochter na twee miskramen?

En wat stond er dan in de vacatureomschrijving? Wat is jouw functie in het gezin? Ben je de vrolijke noot? De bewaarder van de lieve vrede? Bliksemafleider? Of was het jouw taak om zo onzichtbaar mogelijk te zijn?

Wat heeft deze functie je opgeleverd? Wat doe je nu als vanzelf, omdat je het al zo vaak deed? En hoe bepaalt jouw plek en rol in je gezin van herkomst je leven vandaag de dag?

Ik onderzoek dit graag met een klant, omdat het eigenlijk altijd mooie inzichten geeft in het gedrag van nu. Van jou als ouder of juist van je kind. Met de systemische principes in het achterhoofd is het een prachtige puzzel om te leggen. Sta je wel op je eigen plek? Draag je enkel je eigen last? Is er een logische balans in geven en nemen?

Door deze principes te onderzoeken en nieuwe balans te verkennen, is vaak snel duidelijk waar de ‘pijn’ zit. Als ik mijn klant vraag haar moeder te zien voor “de grote” die zij systemisch is, terwijl zij zichzelf plaatst op de plek van “alleen maar jouw dochter, de kleine”, stuit ik vaak op weerstand. Als ik dan vraag de last die zij draagt terug te geven, hoor ik vaak “ja, maar ik mag haar toch wel hélpen!”

En natuurlijk mag je je moeder helpen. Met het invullen van formulieren of een pannetje soep als ze ziek is. Maar je mag niet haar last helpen dragen. De last die zij draagt uit háár opvoeding of misschien wel van háár moeder. Haar last is van haar en die kan zij dragen. Goed bedoeld de last van een ander helpen dragen verzwakt niet alleen jezelf, maar ook de ander.

Als mijn klant zelf kinderen heeft, is dit laten voelen eenvoudig. Want zou jij willen dat jóuw dochter jóuw last mee draagt? Daar komt altijd een volmondig “nee” op. Duidelijk. Dat wil jouw moeder ook niet. Je bent alleen maar haar dochter.

Wil je meer weten over systemische wetmatigheden en hoe je deze toepast? Dan is mijn online cursus voor jou. Check www.optimaliseerjouwsessies.nl voor meer informatie of directe toegang.

24/08/2025

"Onverklaarbaar" gedrag, waar komt dat vandaan?

Kinderen laten met lastig gedrag vaak zien dat er iets in het systeem opgelost mag worden. Vooral als het gedrag “onverklaarbaar” is.

Door de hulpvraag systemisch te onderzoeken, wordt helder wat er zich afspeelt “in de onderstroom”. Daar zitten de dynamieken die (soms al generaties lang) het gedrag van mensen sturen.
Enkele wetmatigheden van het systeem zijn:
• Staat iedereen op zijn eigen plek?
• Draagt iedereen zijn eigen last?

Een kind hoort vóór zijn ouders te staan en op zijn eigen plek in de kinderrij op volgorde van geboorte. Als ouder sta je dus áchter je kind.

Een kind dat niet op zijn eigen plek staat, staat bijvoorbeeld:
• Op de plek van een ouder
• Tussen ouders in
• Achter de ouders
• Op de plek van een (overleden) broer of zus

Wie niet op zijn eigen plek staat, ervaart een leegte die niet te vullen is. Je blijft behoeftig en een bodemloze put.
Ook een moeder is een dochter en kan tussen of achter háár ouders zijn gaan staan om daar te helpen. Haar eigen kind zal het (onbewust) altijd voelen als moeder niet op haar eigen plek staat en daardoor behoeftig is.

Kinderen willen uit loyaliteit naar de ouders toe niets liever dan dat het goed gaat, zelfs als dit ten koste van henzelf gaat. Het kind probeert, door voor moeder te zorgen, háár leegte te vullen. Het laat met lastig of opvallend gedrag zien wat het probleem is en van wie. Het kind spiegelt (onbewust) iets van de ouder.

Deze leegte vullen kan via het innerlijke proces van moeder zelf, door aan te kijken en te erkennen wat nog gezien dient te worden. Zodra moeder weer op haar eigen plek gaat staan, gericht naar haar eigen leven, wordt de behoeftigheid opgeheven en kan het kind vrij zijn en zijn eigen leven leiden, zonder ‘zorg te dragen’ voor zijn moeder.

Als ouder erkennen wat er systemisch geb***t en op je eigen plek gaan staan is een voorwaarde om de rust en ruimte voor je kind te creëren dat het nodig heeft om vanuit ontspanning in zijn eigen kracht te staan en zijn eigen leven te leiden zonder de last van een ander te dragen, door “last-ig” gedrag….

17/08/2025

"Eigenlijk maak ik me constant zorgen om hem. Misschien zit ik er ook wel teveel bovenop. Eerst liet hij dat nog wel toe, maar sinds een jaar is hij steeds opstandiger en eigenlijk onhandelbaar. Hij zegt dat ik me overal mee bemoei, maar ik zie het gewoon fout gaan.”

Afstand en nabijheid zijn belangrijke elementen binnen familierelaties. Soms kun je te dicht op elkaar zitten, waardoor grenzen vervagen, terwijl op andere momenten de afstand onoverbrugbaar lijkt.
Wanneer de grenzen tussen familieleden vervagen, kan een individu zich opgeslokt voelen door de verwachtingen en behoeften van anderen. De eigen identiteit raakt dan verloren in het collectief.

Aan de andere kant ervaren we pijn bij te veel afstand. Als familieleden te ver van elkaar verwijderd raken, kan er een gevoel van isolatie en een verlies van verbinding ontstaan, wat het systeem niet kan verdragen.

Ik werkte met deze moeder aan het vinden van een gezonde balans tussen zorgzaamheid en het bieden van ruimte voor persoonlijke groei en autonomie. Deze moeder had zelf nare ervaringen in haar jeugd met het verlies van dierbaren, waardoor ze overbezorgd was en bang dat haar kind hetzelfde zou overkomen.
Door te werken aan háár gevoel van verlies, vond ze daarin meer rust voor zichzelf. De fijne ‘bijwerking’ was dat ze ook haar zoon meer ruimte kon laten. Het opstandige gedrag was daardoor niet meer nodig en het lukte hem soms zelfs om hulp te vragen aan zijn moeder.

Heb je ook het gevoel dat het gedrag van je kind wel eens een reactie kan zijn op jóuw triggers? Merk je dat je soms te dicht op je kind zit? Doe dan een stap terug, niet om afstand te nemen, maar om ruimte te maken. Stel het je gewoon voor. Wanneer je systemisch een stap terug doet, laat je bij de ander wat van hem is en kun je kijken naar wat van jou is. Dit maakt de wirwar van emoties en gedachten helderder en minder overweldigend. Je ontrafelt hierdoor de verstrikking waarin je vastzit, zonder de verbinding te verliezen.

Neem contact op als je hier meer over wilt weten of hulp kunt gebruiken.

10/08/2025

“Ik heb alleen maar brood.” Hoe dichter we bij de visvijver komen hoe verder de moed in de schoenen van deze 8-jarige zakt. Hij heeft een nieuwe hengel en wil graag vissen net als alle andere mannen en jongens op de camping, maar behalve zijn hengel heeft hij alleen een zak brood. Een hele zak, dat wel. 😊

Zojuist stond hij nog opgetogen en enthousiast bij onze tent, want hij gaat VISSEN! Maar de ene visser heeft een nog uitgebreidere uitrusting dan de andere. En hij heeft alleen maar brood.

Ik loop naast hem en zeg: “Ja, alleen JIJ hebt brood. Dus alle vissen die van brood houden komen bij jou.” Hij kijkt me verbaasd aan en lacht dan. “Ja! Alle vissen die brood lusten ga ik vangen!”
Huppelend snelt hij naar de vijver om een mooi plekje te vinden. Ik zie de vissers kijken: “dat wordt niks.” Ook ik ben niet overtuigd dat hij een vis gaat vangen. Ik heb daar sowieso geen verstand van, maar ondertussen weet hij het zeker…

De volgende dag is het echt zover: hij heeft beet! Een prachtig klein visje bungelt aan zijn hengel en mag -net zoals de grote karpers- op een echte onthaakmat liggen om weer bevrijd te worden.

En zo zag ik weer: het komt altijd goed. We denken vaak nog: “eerst zien, dan geloven”. Maar de waarheid is dat je mag geloven om te zien. Zeggen: "alles komt altijd goed voor mij" en ervoor gaan.

Het leven kan soms overweldigend lijken, maar onthoud: het werkt altijd in jouw voordeel, zelfs als dat niet meteen duidelijk is.
Elke tegenslag en uitdaging is een kans voor groei. Zie obstakels als mogelijkheden om sterker te worden. Vertrouw op het proces en blijf openstaan voor het vangen van die vis…

Net zoals dit ventje dat met alleen een stuk brood een vis ving, kun jij ook succes bereiken, zelfs als je denkt dat je niet alles hebt wat je nodig hebt. Hypnotherapie kan die eenvoudige maar krachtige methode zijn die je helpt om anders naar problemen te kijken en je doelen te bereiken. Je hoeft het niet alleen te doen of te wachten tot je alle antwoorden hebt. Neem vandaag nog de eerste stap en bel. Laat het leven vóór je werken, met de juiste begeleiding.

03/08/2025

Ik heb een zwak voor kringloopwinkels. Niet alleen voor de fijne boeken, puzzels en snuisterijen, maar ook voor de verhalen. Voor wat ooit waarde had, ergens thuishoorde, een rol speelde, en toen losgelaten werd.

En dan ligt daar ineens (tussen een kapotte wekkerradio en een stapel vergeelde tijdschriften) dat ene ding dat precies nu resoneert. Omdat ik dit vroeger ook had. Of omdat dit precies iets voor één van mijn jongens zou zijn.

Het is zoeken zonder verwachting. Kijken met zachte ogen. Toch dat kistje open maken, omdat je voelt 'hier zit iets'.
En weet je? Dat lijkt verdacht veel op systemisch werk.

In een sessie zegt een klant iets wat ogenschijnlijk niet ter zake doet. Een terzijde. Een herinnering die plots opkomt. Een “ik weet eigenlijk niet hoe ik daar nu op kom”.
Veel beginnende coaches gaan daar snel aan voorbij. Ze willen ‘de rode draad’ vasthouden. Richting geven. Een oplossing vinden.
Maar als je systemisch kijkt, weet je: dáár zit het goud.
Net als in de kringloop. Niet bij wat netjes op kleur of categorie ligt. Maar in dat rommelige hoekje waar je zomaar iets tegenkomt dat je raakt zonder dat je wist waarom.

Wat ik in de kringloop ervaar, herken ik in mijn werk. Klanten komen met een klacht, een hulpvraag, een patroon. Maar vaak is dat slechts de bovenste laag. Wat daaronder zit, vraagt om een andere kijk.
Soms is het verdriet van oma. Soms een ongeboren broertje. Soms het gevoel dat je niet mag slagen, omdat iemand anders dat nooit heeft gekund.

Train jezelf zoals je (misschien net als ik) rondstruint in kringloopwinkels. Train de traagheid, het leeg kijken, het vinden zonder zoeken. Want wat als precies dát je in je sessies gaat helpen?

Blijf bij dat wat zich aandient, zodat het gezien en erkend kan worden.
Zie wat er is. En voel wat er klopt. Zelfs (of juist) als het eerst rommelig voelt.

27/07/2025

“Nee, ik ben niet zo vatbaar, hypnose werkt bij mij niet.”
Het is een zin die ik nog weleens hoor. En eerlijk gezegd moet ik dan altijd even in mezelf lachen.
Pas nog met een klant die na ons inleidende gesprek en terwijl we naar mijn ‘magische stoel’ liepen terloops zei “oh ja trouwens, ik heb al eens hypnose geprobeerd, maar dat werkte niet”.
Haha, heerlijk. Misschien was het een uitnodiging… 😉
Binnen een paar minuten was ze ‘vertrokken’ en gaf ze haar onbewuste alle ruimte om de gewenste verandering voor haar te maken. 🙏

Meestal is het idee ‘dat het bij mij niet werkt’ al de eerste suggestie die iemand onbewust heeft aangenomen. Want de waarheid is simpel: iedereen is hypnotiseerbaar. Jij ook.

Niet omdat ik dat graag wil geloven, maar omdat het brein zo werkt. Als je ooit geraakt bent door een verhaal, als je bent geschrokken van een onverwacht geluid, als je volledig opgaat in een film dan ben je al in een vorm van trance geweest.

Hypnose is namelijk niets anders dan een staat van gerichte aandacht, ontspannen focus. Een natuurlijke toestand waarin je ontvankelijker bent voor suggesties. En dat geb***t vaker dan je denkt. Tijdens het autorijden bijvoorbeeld. Of wanneer je helemaal opgaat in een goed gesprek. Of geconcentreerd het journaal kijkt (hint: doe het niet).
Het is geen gave, geen zeldzaam talent en zeker geen showtruc. Het is een vermogen van het brein, ook van jouw brein.

En wat misschien nog wel interessanter is: juist de mensen die zeggen dat ze er niet voor openstaan, reageren vaak het sterkst. Niet ondanks hun verzet, maar dankzij. Verzet is namelijk betrokkenheid. En betrokkenheid is een ingang. Het enige wat nodig is, is iemand die weet hoe je daar zorgvuldig en zacht doorheen beweegt. Niet door te duwen of te overtuigen, maar met aandacht en precisie.

Laat je dus niets aanpraten door mensen die hypnose neerzetten als iets geheimzinnigs of magisch. Je hoeft er niet in te geloven. Je hoeft het alleen maar toe te staan.
Want als je ademhaalt, denkt, voelt, droomt… dan heb je alles al in huis om hypnotiseerbaar te zijn.
En misschien -heel misschien- is dat precies waarom je dit leest.

20/07/2025

Wie Netflix heeft is een paar jaar geleden vast niet ontkomen aan de prachtige serie Queen’s Gambit. De populaire miniserie, gebaseerd op de roman van Walter Tevis uit 1983, volgt het leven van Beth Harmon, een weesmeisje dat in de jaren ‘50 en ‘60 uitgroeit tot een schaakgrootheid.

Ik zag deze week weer een paar stukken uit de eerste afleveringen. De scène waarin Beth op haar bed ligt en op het plafond boven zich in gedachten het spel speelt, deed me ineens aan mijn klanten denken. Ze laat daar de stukken bewegen, probeert zetten uit en bedenkt strategieën. Terwijl ze in gedachten het spel doorspeelt, wint ze haar partijen al voordat ze aan tafel zit.

Wat als we allemaal ons eigen ‘innerlijke spel’ spelen? Situaties ‘voorbeleven’ of ons al druk maken over wat er komen gaat, omdat we allerlei ideeën hebben over wat kan gaan gebeuren? En wat als dat spel níét leidt tot winst? Wat als het belemmerende patronen zijn die zich blijven herhalen? Wat als gedachten zoals “Ik ben niet goed genoeg,” “Het lukt me toch niet,” of “Ik moet het iedereen naar de zin maken” je vast zetten?

Net als Beth projecteren we iets op ons innerlijke plafond. Maar waar zij nieuwe zetten oefent, herhalen veel mensen oude overtuigingen en patronen die hen gevangen houden.

Hypnotherapie helpt je om het ‘spel’ dat je in je hoofd afspeelt bewust te zien. Het maakt zichtbaar welke zetten je onbewust blijft herhalen, waar je tegen jezelf schaakt en kansen blokkeert. In een staat van trance kun je deze patronen niet alleen ontdekken, maar ook herschrijven.

Waar Beth haar schaakbord steeds weer opnieuw opzet, kun jij met hypnotherapie je innerlijke bord schoonvegen en nieuwe, helpende strategieën kiezen. Zodat je van binnenuit sterker wordt.

Ben jij klaar om je spel te veranderen?

13/07/2025

Ik stop mijn boys van 2 en 3 in bad. Tim* zit in bad, onder de kraan, haren uit te spoelen. Ik zeg: “Tim, jij bent klaar. Luuk* is aan de b***t.”
Zegt Luuk: “Tim, Luuk is aan de b***t. Hahahaha! Ik zei mezelf!” 😆

Wanneer was de laatste keer dat jij jezelf zei?
En dan bedoel ik niet hardop je naam roepen, omdat je iets kwijt bent. (“Waar heb je dat nou weer gelaten, Saskia?!”)
Ik bedoel: wanneer was de laatste keer dat jij jezelf liefdevol toesprak, zoals je een kind zou toespreken? Of jezelf bevestigde in iets moeilijks, met liefde, in plaats van kritiek? Of gewoon even lachte om je eigen gedrag.

Kinderen doen het vanzelf, wij zijn het vaak verleerd
Voor kinderen is het normaal om zichzelf na te doen, hardop te praten, dingen uit te proberen in taal. Ze bouwen zichzelf van binnenuit op. En wij? Wij bouwen vooral to-do lijstjes en interne rechtszaken.

In mijn praktijk zie ik het vaak: mensen die zichzelf kwijt zijn geraakt.
Ze noemen het 'moe', 'overprikkeld', 'ik weet het allemaal even niet meer'. Maar eigenlijk is het: vergeten wie je bent als je de rest even uitzet.

Hypnotherapie en innerlijk kindwerk beginnen precies daar: bij jezelf weer zeggen
In hypnose laat ik mensen vaak in gesprek gaan met zichzelf. Niet om dingen te forceren, maar om weer te luisteren naar je behoeft, naar je grens, naar je verlangen, naar dat kleine stukje in jou dat al lang weet wat er nodig is.

Dus als je dit leest en straks onder de do**he staat, of de fiets zit of op de bank, probeer het eens.
Zeg jezelf. Hardop. Bij je naam. Of zachtjes, met een glimlach.
“Kom maar, je doet het goed.”
“Ik hoor je.”
“Ik ben er.”
Geen affirmatie uit een boekje. Gewoon jij, tegen jou.

Want misschien is dat wel het geheim van rust, verbinding en richting. Niet harder werken. Niet nog meer zoeken. Maar gewoon wat vaker: “Ik zeg mezelf.”

*Niet hun echte namen, wel hun echte chaos. 🥰

Emmeline Bennenbroek Hypnotherapie

28/09/2025

21/09/2025

14/09/2025

07/09/2025

31/08/2025

24/08/2025

17/08/2025

10/08/2025

03/08/2025

27/07/2025

20/07/2025

13/07/2025

Adres

Website

Meldingen

Contact De Praktijk

Snelkoppelingen

Delen

Type