Wat zijn de openingstijden?

Maandag 09:00 - 17:00 Dinsdag 09:00 - 17:00 Woensdag 09:00 - 17:00 Donderdag 09:00 - 17:00 Vrijdag 09:00 - 17:00

http://www.takecare-coaching.nl/

Takecare_coaching, Vroonweg 10, Dirksland (2025)

05/08/2025

📌Waarom weet de een heftige gebeurtenissen te integreren en loopt de ander vast?

🔎Grofweg zou je kunnen zeggen dat de ene groep gezond kan rouwen en het bij de andere groep naar binnen slaat in zelfverwijt en afkeuring.

➡️In mijn praktijk begeleid ik rouw na verlies zoals een miskraam, stilgeboorte en rouw na een afgebroken zwangerschap.

✋️Maar ik zie ook vooral levende rouw.

🍂Levende rouw zijn ervaringen waarbij je rouwt omdat het anders liep dan gehoopt bijvoorbeeld

🌸bij een bevalling die je (emotioneel) beschadigde i.p.v. je bekrachtigende
🌸een kindje krijgen met een aangeboren afwijking
🌸een zwangerschap doormaken met complicaties zoals extreme misselijkheid, extreme bekkenpijn, suikerziekte of zwangerschapschapsvergiftiging
🌸landurige vruchtbaarheidsbehandelingen met hoop, teleurstelling en verlies.
🌸rouw na vroeggeboorte waarbij je onbezorgdheid hebt gemist
🌸and last but not least...Rouw waarmee de transitie naar het ouderschap gepaard kan gaan.
Een leven met ritme of gevoel van vrijheid dat niet meer terugkomt.
Zelfs als het nieuwe leven waardevol is, kan het gemis van je oude (onbezorgde) leven pijn blijven doen.

🫶Je hebt jezelf toestemming te geven om ook te mogen rouwen om deze verliezen

❗️Afhankelijk van de omgeving waarin jij bent opgegroeid en hoe jij leerde met tegenslag om te gaan kun je al dan niet op een gezonde manier rouwen.

Gezond rouwen gaat over het
🌿doorleven van de ervaringen met alle emoties die daarbij horen
🌿kwetsbaar durven zijn
🌿gesteund worden
🌿steun vragen
🌿hulp accepteren
🌿in mildheid naar jezelf kunnen kijken

Of je gezond kunt rouwen hangt niet alleen af van je jeugd.
Ook de cultuur (omgeving) waarin wij leven, speelt een grote rol.
🇾🇪In Nederland leren we al jong om door te gaan, sterk te zijn en niet teveel ruimte in te nemen.
Verdriet verwerk je 'in je eentje', het liefste snel en zonder al teveel gedoe.

Maar rouwen vraagt om iets heel anders.
Rouwen vraagt om vertraging.
Voelen.
Gezien worden.
En dat is precies van onze cultuur/omgeving vaak afleert/afkeurt.

🤨Deze afkeuring zorgt voor een gevoel van eenzaamheid en leidt tot zelfverwijt en schaamte.

25/07/2025

Mijn hele zwangerschap was ik bang dat er iets zou gebeuren en wij haar kwijt zouden raken. Onze dochter is met spoed gehaald: was zowel prematuur als dysmatuur, maar had een goede start.

Met mij ging het niet goed, waardoor ik de eerste momenten niet heb kunnen genieten en mij het zelfs amper herinner. Na het ziekenhuisontslag hoopte ik echt te kunnen gaan genieten maar niets was minder waar.
Ik vond onze dochter verstikt in haar eigen bedje. Gelukkig konden we haar helpen mbv de meldkamer.

Ik dacht dat ik zowel het trauma rondom de bevalling als het verstikincident achter mij kon laten.

Maar ik merkte dat ik steeds meer haar ging controleren, minder sliep, snel in paniek raakte en huilde.

Toen ik een dag alleen thuis was werd het mij echt allemaal te veel en besloot ik dat ik stappen moest ondernemen. Ik had in het ziekenhuis al gesprekken gehad en de hulpverlener daar had mij over de praktijk van Monica verteld. Ik had haar website en insta bekeken en had direct een goed gevoel bij haar en nam contact op.

Ik startte eerst met mijn hele verhaal op schrijven. Hierdoor merkte ik tijdens het schrijven al waar de diepste pijnpunten zaten. Tijdens mijn eerste sessies stonden we stil bij dit verhaal. Doordat de praktijkruimte huiselijk en warm aanvoelt, voelde ik mij snel op mijn gemak. Ook was was fijn dat Monica mij goed las en zag waar ik het het moeilijkst mee had en waar dat op mijn lijf sloeg.

Daarna heb ik wat sessies EMDR gekregen. Ik heb vaker EMDR gehad en wat ik fijn vond bij Monica is dat zij je met een rustig gevoel de deur uit wil laten gaan. Nog even een ontspanningsoefening, rustig je thee opdrinken en een allerdaags gesprekje.

Ik bleef alleen last houden van schuldgevoelens en verdriet over hoe bepaalde dingen gelopen zijn.

Hiervoor stelde Monica voor om mijn verhaal te overschrijven: een soort droombeeld.
Het is zo bizar hoe zij met bepaalde technieken kan zorgen dat je hersenen anders gaan denken.
Ik kijk daardoor nu fijner terug op een hele bewogen tijd.
Daarnaast ben ik Monica heel dankbaar voor de lieve woorden en steun die zij mij gaf.
Ik geniet ik nu eindelijk meer van alles, zelfs op de lastigere momenten!💞

12/07/2025

👩‍❤️‍👨 Vandaag zijn we 6 jaar getrouwd.

🏡 6 jaar lief en leed onder 1 dak.
🤹‍♂️ 6 jaar dubbelsamengesteld met elkaar wonen
👧🏼 6 jaar waarin er nog 2 lieve dochtertjes werden geboren.
💔 6 jaar waarin we mooie en lelijke stukjes van elkaar zagen.
❤️‍🩹 6 jaar waarin we elkaar steeds weer opnieuw vonden ook als we even niet dezelfde taal spraken.
🥰 6 jaar waarin onze liefde zich nog verder heeft verdiept.
😍 6 jaar met jou samen voelt gewoon zo goed
🎁 6 jaar getrouwd en uitkijkend wat er nog voor moois op ons ligt te wachten.

11/07/2025

❗️Wat belemmert jou in tijd voor jezelf?

Zijn dat jouw overtuigingen?
🫣Je schuldgevoel?
Je verantwoordelijkheidsheidgevoel?

🤨Als ik naar mezelf kijk misgun ik het mezelf.
Ik vertel mezelf dat het later komt.
Wanneer dan dat later komt, is nog steeds de vraag.

📄Want ik vertel mezelf iedere keer een ander verhaal.
Het begon met het verhaal dat ik thuis nodig ben.
Ze zijn nog zo klein...
Ze hebben mij nodig...

Straks als ze naar school gaan komt jouw tijd.
En ze gaan nu naar school.
Maar mijn tijd is nog steeds niet gekomen.

Mijn agenda is gevuld.
Met werk.
Met afspraken voor de kinderen.
Met werken aan mijn bedrijf.
Met huishouden en alles wat daarbij hoort.
Met zorgen voor iedereen behalve voor mezelf.
Met werk dat nooit af is.
Waardoor er nooit tijd is om écht te ontspannen.

Maar klopt dit verhaal eigenlijk wel?
En van wie is dat verhaal?
Is dat van mij of leef ik het leven van mijn voorouders?
Want wie geeft mij dit 'werk'?

🥵De strengste werkgever zit vaak in mijn eigen hoofd in de vorm van overtuigingen.

Voortdurend word ik gepushed om bezig te blijven.

Terwijl het leven aan mij voorbij gaat.

⛔️Wat ik te doen heb is vertragen.
Terwijl mijn hoofd doorholt.

Stilstaan en kijken naar dit beschermdeel deel in mij.

Want deze pusher kwam om mij weg te houden bij voelen.
Want als ik te weinig doe voel ik me schuldig.
Lui.
Een nietsnut.

En dat is niet fijn.
🏃‍♀️Dus hol ik door.

Maar vandaag sta ik stil.
👀Ik kijk mijn beschermdeel in de ogen.
Ik zie dat deze zo hard werkt om mij te beschermen tegen de pijn van afwijzing.
De pijn van niet goed genoeg zijn.
Pijn die generaties lang al wordt doorgegeven.

Ik zeg ik tegen mijn pusher. 'Dankjewel, dat je mij zo hebt geholpen. In tijden dat dit hard nodig was. Maar vanaf nu ga ik voor mezelf zorgen. En mag jij iets vaker uitrusten.'

✨️Ik adem in.
Een glimlach verschijnt op mijn gezicht.
Ik voel de druk op mijn borst verzachten.
De druk van het altijd sterk moeten zijn.
Het mag met minder.
Het mag liever.
Het mag zachter.
Het mag trager.

Ik vertel mezelf een nieuw verhaal.

Rust maar uit lieverd.
Geniet.
Je hebt het verdiend❤️

26/06/2025

🏃‍♀️Alles in mij wil weg.
Hollen.
Weg van hier.'

👀Ze had zich net kwetsbaar opgesteld.
Iets uitgesproken wat ze normaal wegdrukte.

Haar lijf zette zich schrap op wat nu onherroepelijk zou volgen.
Dat wat zij al haar hele leven kreeg.
Harde woorden en een vernederende blik.

Ze voelde de onveiligheid in haar lichaam.
Onveiligheid omdat ze iets deelde waarvan ze zelf vond dat ze het niet mocht denken en zeker niet hardop mocht uitspreken.
Iets wat er wel was maar waarvan ze geleerd had dat het fout was.

Lastig.
Overdreven.
Teveel.
Te triggerend voor de ander.

Ik zei haar 'Wat dapper dat je dit hebt gedeeld. Dat jij je stem nu liet horen.'

Haar lijf wil vluchten.
Wegrennen.
En tegelijkertijd voelde het zo zwaar, zo vastgeschroefd.

Op mijn bank zat geen volwassen vrouw meer.
Maar een klein meisje.
Eenzaam.
In elkaar gedoken.
Doodsbang.

Mijn hart vulde zich met warmte.
Met liefde.
Met aanwezigheid.

Zonder het te willen fixen of op te lossen.

Ik zei zacht tegen het kleine meisje...

'Ik zie hoe bang en klein je eigenlijk bent.
Hoe weinig bescherming je hebt gehad.
Dat vind ik erg voor je!'

Een traan rolt uit haar ooghoek en tegelijk zie ik hoe ze zichzelf weer bij elkaar pakt.

Lieve woorden kent ze niet.
Het voelt opnieuw onveilig.
Iemand die blijft en haar liefde geeft is voor haar een nieuwe trigger'.

'Ik vind dit helemaal niet fijn'! zegt ze.
‐----‐------------------------‐--------------------------------

Leren voelen is niet leuk in het begin.
Maar wél de sleutel naar het opbouwen van een liefdevolle relatie met jezelf.

En dat begint bij het doorvoelen en aanwezig kunnen zijn en blijven ook wanneer het ongemakkelijk wordt.
Juist dan mag je leren liefdevol met jezelf om te gaan.

😉Leuker kunnen we het niet maken, op termijn wel makkelijker.

05/06/2025

Niet iedere moeder voelt zich gelijk moeder.
Veel vrouwen ervaren na de geboorte een periode van verwarring, angst, stress en (over)bezorgdheid.

Van niet meer weten wie je bent.

Naar terugverlangend naar je oude leven.

Te rouwen om wat je kwijt bent geraakt door het moeder worden.

Het draait niet langer alleen om jou.
En die realiteit kan pijnlijk zijn.
Je hebt jezelf opnieuw te vinden.

Deze overgangsperiode van vrouw naar moeder wordt ook wel matrescentie genoemd.

Het is heel normaal als je na je bevalling niet (meteen) op een roze wolk zit.

Daar hoef jij je niet voor te schamen.

Moeder ben je niet.

Moeder word je.

Met vallen en opstaan.

Dat is het eerlijke verhaal.

02/05/2025

"Ik wil het zo graag goed doen voor mijn kinderen… maar het voelt nooit goed genoeg."

Ze kijkt me verdrietig aan.

Een stilte valt.
Ik blijf, in zachtheid.
Mijn ogen ontmoeten haar diepe pijn.
De pijn van niet goed genoeg zijn.

Ik adem rustig in.

"Ik zie hoe hard je werkt.
Hoe moe je eigenlijk bent.
En hoe dit alles raakt aan wat jij zelf hebt moeten missen.
Ik zie ook je verlangen om dat gemis te vullen.
Met liefde, nabijheid en veiligheid.
Voor je kindje, en ook voor jezelf.

🌱Dat verlangen is op zichzelf mooi.
Maar er zit ook iets anders onder.

Je probeert jezelf nog steeds te bewijzen.

Opnieuw speelt de overtuiging op dat je niet goed genoeg bent, en dus hard moet werken om liefde te verdienen."

➡️Als je bent opgegroeid in een omgeving met een dominante en/of emotioneel niet beschikbare ouder(s) dan heeft dat vaak invloed op hoe je het ouderschap ervaart.
De kritische stem in jou neemt het vaak over.

Soms fluisterend, soms schreeuwend:
‘Je doet het niet goed.’
‘Je schiet tekort.’
‘Straks beschadig je je kind.’

Je cijfert jezelf weg in de zorg voor je kindje.
Altijd alert, altijd beschikbaar.
Je voelt je moe, leeg, uitgeput.
En wanneer je een keer uit de bocht vliegt komt het zelfverwijt.
De schaamte en schuld.
De angst dat je hebt gefaald.

Omdat er vroeger niemand was die je liet voelen dat fouten maken oké is.
Dat je goed bent, ook als je het even niet redt.

Dat je mag falen én terugkomen.

Mag zeggen: ‘Sorry lieverd, ik reageerde te boos. Maar ik ben er weer.’
Een knuffel geven.

Daar zit heling.
Niet in perfect ouderschap.
Maar in mens zijn.
In leren dat je goed genoeg bent.
Juist als het even misgaat.
Dat je er mag zijn met alles wat je voelt.

Zodat je kindje dat óók leert.
En dát is misschien wel het mooiste wat je hem of haar kunt meegeven."❤️

26/04/2025

💭Intrusieve gedachten kunnen je behoorlijk onzeker maken.

🧠Hormonale veranderingen tijdens je zwangerschap en na je bevalling beïnvloeden je hersenen waardoor je stemmingswisselingen, angstgevoelens en nare gedachten kunt krijgen.

😕Soms kunnen deze gedachten je zo angstig maken dat ze veel impact hebben op je levensgeluk.

🌿Gelukkig kun je leren om te gaan met deze gedachten en gevoelens.

❤️Ik mocht een mooie review van Mieke ontvangen die nu handvaten heeft om om te gaan met deze gedachten.

07/03/2025

Ik mocht een mooie recensie van Sara ontvangen❤️.

Een deel van de cliënten die ik begeleid komt om de heftige gebeurtenissen te verwerken nadat er een aangeboren afwijking werd ontdekt bij hun kindje.

Je dromen.
Je onbevangenheid.
Het nieuws.
De onzekerheid.
De diagnose.
De angst.
De hoop.
Je schuldgevoel.
De tikkende tijdbom.
Afscheid nemen na de geboorte.
Het weerzien.
Het lijden.
De monitor.
Talloze kabeltjes en slangetjes.
Emoties van andere ouders.
De vuurtdurende spanning.
Het herstel.
Buidelen.
Groei.
Terugval.
Stabiliteit.
Thuiskomst.
Het 'normale' leven.
Terwijl niets meer normaal is...

Het is niet in woorden te vangen maar bovenstaand iets van waar deze ouders doorheen gaan.

Angst voor verlies is zo begrijpelijk als je zo lijfelijk hebt gevoeld hoe het is om je kindje bijna te verliezen.

Emoties toelaten en stilstaan bij de angst voor verlies geeft uiteindelijk meer rust in het dagelijks leven.

Ik voel mee met de dappere ouders die door dit proces heengaan.

22/02/2025

'Is oké als de ander jou niet begrijpt'?

Die vraag stelde ik vanmorgen in een sessie.

Je kunt soms zo streven naar begrip van de ander.

Maar soms kan een ander jou niet begrijpen door oa gebrek aan inlevingsvermogen.

🙃Dat kan jou een onzeker gevoel geven.

⚠️Belangrijk om te onthouden is dat dit niets zegt over jou of wie je bent.

Het gaat erover wat er bij de ander gebeurt of tussen jullie gebeurt.

🫣Die ander wordt misschien ongemakkelijk van jouw verhaal of kwetsbaarheid.

Heeft vroeger veel afwijzing ervaren wanneer hij/ zij kwetsbaarheid liet en geleerd een pantser te bouwen.

Die ander reageert op jou, vanuit een overlevingsmechanisme.

Hardheid, afwijzing, bagatelliseren, er overheen praten, vergelijken e.d.

En wat gebeurt er dan IN jou?

Jij kan dat voelen als 'ik mag er niet zijn' of 'ik stel me aan'.

Je gaat jezelf misschien wel verontschuldigen, klein maken, afsluiten.

Terwijl je juist bij jezelf mag leren blijven.
Jij doet ertoe.
Je doet niets fout.
Blijf vooral bij jezelf❤️

04/02/2025

ℍ𝕖𝕓 𝕛𝕚𝕛 𝕛𝕖 𝕡𝕣𝕒𝕜𝕥𝕚𝕛𝕜 𝕟𝕠𝕘?

Ze liep langs het schoolhek terwijl ik pleinwacht had bij mijn dochter op school.

'Jazeker'

'Ow, want ik zie je haast niet meer op social media'.

'Klopt. Ik was even helemaal socialmedia-moe.
Geen inspiratie.
Altijd AAN staan omdat het nooit af is.
Ook op mijn vrije dagen die nooit vrij voelden.
Altijd op zoek naar 'haakjes' om social media omheen te bouwen.'

Ik.was.het.zat.

En ik wilde mezelf weer eens echt ontspannen kunnen voelen.

Dat gunde ik mezelf in januari.

Ik bracht mijn energiegevers en energievreters in kaart.

En investeerde heel bewust in energiegevers.

Wandelen, natuur, stilte, meditatie, nieuwe recepten uitproberen, bakken, lezen, gezin, serie kijken met William, in bad gaan, weinig social media, studeren en live sessies met cliënten.

Dat was het.

En dat was heerlijk.

En genoeg.

Mijn hoofd voelt weer rustig en mijn lijf ontspannen.

Perfecte balans.

Stoppen met mijn fijne praktijk ga ik zeker niet want daarvoor vind ik mijn werk veel te mooi!♡

Komende maand onderzoek ik een nieuwe balans in het runnen van mijn praktijk waarbij ik zichtbaar ben én mezelf ontspannen kan voelen.

Ik weet dat social media erbij hoort en ga ik het anders vormgeven.

Zo zal ik naar verwachting minder zichtbaar blijven op social media maar wel maandelijks een inspiratiemail naar mijn verwijzers sturen.
En als je op mijn maillijst staat ga je iedere 2 weken een verdiepende mail krijgen met onderwerpen rondom zwangerschap, bevallen en moederschap.

Dus wil je op de hoogte blijven en geïnspireerd worden?

Stuur dan een DM of reageer onder dit bericht met ''Nieuwsbrief" zodat je nog steeds waardevolle content ontvangt maar dan via de mail📥

Ik wens je een fijne dag, liefs❤️

Takecare_coaching

05/08/2025

25/07/2025

12/07/2025

11/07/2025

26/06/2025

05/06/2025

02/05/2025

26/04/2025

07/03/2025

22/02/2025

04/02/2025

Adres

Openingstijden

Website

Meldingen

Snelkoppelingen

Delen

Type

Maandag	09:00 - 17:00
Dinsdag	09:00 - 17:00
Woensdag	09:00 - 17:00
Donderdag	09:00 - 17:00
Vrijdag	09:00 - 17:00