
23/09/2025
Het enige constanteโฆ.
Het enige constante in ons leven is verandering.
Het kwam in me op terwijl ik tijdens mijn ochtendwandeling keek naar de telkens veranderende kleuren en vormen in de lucht deze ochtend.
Als je kinderen hebt ervaar je telkens opnieuw fases van afscheid nemen van iets wat was. Kijk alleen al naar hun ontwikkeling. Of ze nu baby zijn, of al volwassenโฆwe ver~ander~en, nemen afscheid.
Ik kan alleen voor mezelf spreken:
dat voelt ook als rouw.
Het komt nl nooit meer terug.
Deze fase.
Die leeftijd.
Dat moment.
Ik moet er weleens traantjes om laten.
En mijn hart krimpt ineen wanneer ik denk aan het moment wanneer mijn oudste dochter het huis zal gaan verlaten.
Tegelijkertijd kan ik ernaar uitkijken en voelt het heel natuurlijk en kloppend.
Het bestaat naast elkaar en ik geef alles de ruimte. Alles dat in deze fase gezien, gevoeld en doorleefd wil worden.
Wat ik ook doe is het bezingen. De โAUโ bezingen.
En dat, dat lucht op.
Dat geeft ruimte.
Om te ademen.
Te voelen.
Door de tranen heen te zingen.
Misschien is het iets waar je herkenning in vind?
Volgende week donderdag zijn er nog 2 plekken tijdens โIk Rouw van Jouโ in de Benedictijns Retraite Centrum Abdijhoeve Betlehem
๐งก๐๐๐ค
https://www.moniquecoenders.nl/ik-rouw-van-jou