25/11/2025
Praten om het praten
Dat kan ik niet meer zo goed. De Nanda van vroeger vulde elke stilte op. Maakte grapjes om ieder ongemak weg te halen. Voelde zich verantwoordelijk voor de sfeer. Wilde graag aardig gevonden worden door iedereen.
Maar die ben ik niet meer. Ik kan dit niet meer maar ik wil het ook niet meer. En dat was best wel een proces. Want wat gebeurd er als ik dan niet meer doe. Dit voelde in het begin heel vreemd. Heel ongemakkelijk. ‘Moet ik nu niet iets doen’ dacht ik dan.
Ik was zo gewend om altijd actief te zijn. Ik voelde me verantwoordelijk voor alles. Ook was ik onderliggend bang. Wie was ik dan? Gingen mensen mij dan nog wel leuk vinden?
Sommige mensen moesten in het begin wennen aan de Nanda die rustiger werd. Want ik kreeg steeds minder de behoefte om de hele tijd te praten. Ik had geen zin meer om me druk te maken over alles en vooral niet over anderen. Want dat is wat ik goed kon🫣
Maar ja hierdoor kon ik me weleens eenzaam voelen. Want de rest om mij heen deed dit nog wel. Ik ging ook twijfelen aan mijn sociale skills. ‘Waarom kan ik dat niet meer’ terwijl andere wel gewoon met iedereen kunnen praten.
Ik veranderde op zo ontzettend veel vlakken. En nog steeds. En dit is niet altijd makkelijk. Maar ik ben er wel dankbaar voor. Want dit scheelt me een hele hoop energie. Ik hoef niet de hele tijd die leuke en gezellige Nanda te zijn. Ik hoef me niet de hele tijd verantwoordelijk te voelen voor alles en iedereen. Ik hoef niet de hele wereld te pleasen.
Ik mag gewoon mezelf zijn. En dan voelt dat af en toe maar minder sociaal en ongemakkelijk. Ik wil gewoon niet meer iemand zijn die niet trouw is aan zichzelf.
En natuurlijk zie ik mezelf nog weleens in oude patronen schieten maar dan kan ik er ook om lachen. Want soms hoor ik mezelf weleens domme onderwerpen aanslaan die me eigenlijk niks boeien maar die ik aanhaal omdat ik de stilte ongemakkelijk vindt😂
Jaja we zijn allemaal een mens hè 🤎