02/08/2025
Vanochtend werd ik wakker in Spanje, op vakantie, met hevige pijn in mijn SI-gewricht.
Zitten, liggen, lopenโฆ het leek allemaal onmogelijk.
Mijn onderkant van mijn lichaam voelde als een blokkade.
En eerlijk?
Ik voelde frustratie, boosheid, onmacht en verdriet.
Waarom nu en waarom hier?
Mijn eerste impuls was vechten en oplossen.
maar.....
Diep vanbinnen wist ik:ย dit vraagt misschien wel iets anders van mij.
Ik besloot om even te laten.. me over te geven en stil te zijn.
Om mijn aandacht naar binnen te keren en te voelen zonder te oordelen.
Wat als ik me niet verzet?
Wat als ik me overgeef aan watย er isย en aan het moment, aan het lichaam, aan de pijn?
En toen gebeurde er iets bijzonders.
Er ontstond ruimte. Niet voor directe fysieke verlichting๐ตโ๐ซ maar voor inzicht.๐๐ป
โจ Vanuit een systemisch en holistisch perspectief besefte ik,
Ik had mezelf onbewust een rol opgelegd deze vakantie.
Maar dat was niet de hele waarheid.
Mijn lichaam riep me terug.
Het liet me voelen wat ik had weggestopt.
Door mijn identificatie met die rol, en met het idee hoe deze vakantie โmoest zijnโ, had ik mezelf vastgezet.
Maar toen ik afstand nam, als waarnemer keek naar mijn ervaring en mijn emoties erkende zonder me erin te verliezenโฆ
Soms begint heling pas wanneer we stoppen met vechten tegen wat we voelen.
Wanneer we durven toegeven dat het nu even niet perfect, krachtig of leuk hoeft te zijn.
Wanneer we erkennen:ย ik ben mens. En dat is genoeg.
๐ฟย Als het lukt om je over te geven aan wat is, zal de situatie of het thema jou loslaten.
Misschien herken jij dit ook, momenten waarin je lichaam je iets wil vertellen wat je hoofd nog niet begrijpt.
Wat als je daar eens bij stil durft te staan?
๐ฌ Deel gerust in de reacties of via DM wat dit bij je oproept.
-gewricht
