18/09/2024
Pijnkrampen in mijn baarmoeder vanmorgen.
Een herinnering aan vier jaar terug.
Mijn lichaam weet het nog.
Net zoals onze lieve Lútsen, die vandaag vier werd en toen we het zaterdagavond uitgebreid over de bevalling hadden, hij huilend in een koortsstuip wakker werd en alleen maar bij ons wilde zijn.
Onze lichamen zijn zo wijs.
We ‘weten’ zo veel meer dan we denken te weten.
Gisteravond ontstond er zo naar uit het niets weer het ‘geboorte spel’ met je zus.
Zij is mama en jij wordt steeds opnieuw geboren uit een kartonnen doos. Langzaam, snel, met veel geluid en daarna juist heel stil. Alle manieren komen voorbij. Je zus ontvangt je steeds vol liefde, zo aandoenlijk! Je lichaam weet de weg, heelt zich door spel.
Vandaag sta ik stil bij de krampen, de herinneringen, dit spel, deze mooie jongen en de ervaring van toen. Het ontmoeten van de dood op het randje van het leven.
Een levensveranderende geboorte, kun je wel zeggen.
Voor iedereen in ons gezin.
Voor de één iets letterlijker dan de ander.
En nu, kijk ik in die diepe blauwe ogen en vult mijn hart zich met dankbaarheid.
Voor zijn aanwezigheid, mijn aanwezigheid, dit moment, hier en nu. Het leven, ons leven met zijn vieren.
En onze wijze lichamen.
❤️
Gefeliciteerd lieve jongen, vier jaar alweer.
