26/09/2025
"Ik schaam me dood...ik heb dit nog nooit eerder met iemand gedeeld".
We leven nog steeds in een tijdperk dat er toch nog een soort van taboe heerst op het uiten van gevoel.
Jouw werkelijke gevoel, want.....jouw gevoel hoeft per definitie niet mijn gevoel te zijn, dus begrijpt een ander je vaak niet en wil het liefst dat wat er in jou speelt maar wegwuiven.
" Stel je niet aan "
" Hoe kàn je dat nou doen !"
" Wat een onzin "
" Je moet niet zoveel voelen jij, maar doorgaan en niet zeuren ".
Voor de meesten die dit lezen zal dit ook wel herkenbaar zijn.
Met het nièt delen van je gevoel, je emotie, je irritatie, je verlangen en/of je eventuele gemis, doe jij jezelf toch echt tekort.
En wat niet tot uiting komt, gaat een weg vinden in je lichaam.
●" Ik loop continue met een brok in de keel " ( Wat mag je gaan uiten?);
● " Ik heb last van een jeukende huid " ( Aan wat of wie irriteer jij je ?);
● " Maagpijn " ( Wat valt zwaar op je maag? );
● " Pijnlijke bovenrug/ schouders" ( Welke lasten draag je mee?);
● " Onderrug " ( Sta jij wel voor jezelf?);
● "Last van de longen" ( Krop je verdriet niet op ).
Om maar wat enkele voorbeelden te noemen.
Tijdens retraites, wandelingen en in mijn praktijk mag jouw verhaal er zijn.
Waarom ? Omdat het JOUW verhaal is.
Zonder oordeel, ver-oordeling en zonder kritiek op jou te geven. Punt.
Nee, en je bent geen zeur, een simpele, een w***e, een aansteller of wat dan ook.
Je bent mens!
Net als ik, jij en hij, zij en hun.
Ieder met een verhaal wat er mag zijn.
Maak van het leven geen over-leven, want daar is het toch ècht te kort voor.
En zou jij stiekem heel graag jouw verhaal willen delen, dan ken ik nog iemand die dit in alle veiligheid en vertrouwen met jou wil aangaan....en wellicht nog een passend advies kan geven ook nog😉.
Een 'weekend overdenkertje'...😉
Liefs Brigit✨️
