Het ontstaan van spagyriek
Het verwerkingprocédé, zoals Phylak Sachsen het toepast, onder de condities van het Duitse Homeopathisch Arzenei Buch (HAB), heeft als basis de oude kennis van Paracelcus (1493–1541), verder ontwikkeld door de Zwitserse dokter Dr. Zimpel (1801-1879). Hij zette de zoektocht voort en
Dr. Naidu Gopalsamy Phylak Sachsen verfijnde de hedendaagse Spagyrische middelen. In het
kort:
Het woord spagyriek betekent: scheiden en weer bij elkaar brengen. Spagyriek volgens Dr. Zimpel is de brug tussen de klassieke homeopathie en de moderne plantenkunde. Spagyriek is kenmerkend door de vaak bijzondere toepassingsgebieden. Door complexmiddelen te gebruiken, ontstaat er een synergie van de middelen. De spagyriek werkt niet alleen met de moleculen van de allopathie, de energie van de homeopathie of de zouten en sporenelementen van schlüsslerzouten; zij werkt met alle drie. De inzet van spagyriek werkt op het spirituele, geestelijke en stoffelijke niveau. Keuze van de middelen, onderlinge verhouding en mate van dosering bepaalt wat er gebeurd. Er zijn momenteel 108 (2021) moederessences beschikbaar, die ieder een unieke werking hebben. De energie van de kosmos laat zich in de natuur vastleggen. Het is de spagyriek die met deze krachten uit de natuur de blokkades, tekorten en andere ziekmakende factoren binnen een ziekteproces, mens of dier doen veranderen. Door nieuwe kennis en inzichten vanuit de moderne wetenschap is men nu in staat het gifdeel in de plant op een moleculair niveau aan te tonen. Door het distillatieproces op het juiste moment te stoppen, blijft het gif achter, maar komt de geneeskrachtige informatie van de plant wel over. Op deze manier kan men op een volledig veilige wijze bijvoorbeeld Aconitum napellus (monnikskap) en ook andere van nature zeer giftige planten, innemen. Alle middelen kunnen gelijktijdig met andere natuurgeneeskundige behandelingen ingezet worden.
