16/02/2024
Ons Wittesteijn
Daar aan de revelsant nummer 82,
Daar staat een gebouw, zo oud, maar prachtig.
Je zou denken, wat is er nou zo mooi aan dat stenen verzorgingshuis,
Versleten, lekkage en hier en daar een rondrennende muis.
Het zit 'm niet p***e in het stenen gebouw,
Maar het is het wittesteijngevoel, waar ik zo van hou.
Zoveel bewoners en collega's, die zijn gekomen en gegaan.
Er is gelachen, gehuild, en zoveel mooi werk gedaan.
Maar wat is dan dat wittesteijngevoel, hoor ik u denken,
Nou dat begint al bij het keukenpersoneel, dat voor u wel een lekker kopje koffie in wil schenken.
Zij hielden iedereen dagelijks verzadigd en verkwikt, en als gastvrouwen waren zij ook zeer geschikt.
Maar waar zouden we zonder de vrouwen van de huishouding zijn,
Want wonen in een schoon huis is wel zo fijn.
Vaak zingend, of met een goed humeur,
al hard werkend alles s**c en span van gang 4 tot aan de achterdeur.
En bij die achterdeur is het "hok" van de TD, een klusjesman zo handig, die kan alles maken, van een piepende deur tot aan een doorlopende wc. Hij denkt altijd met u mee.
En daar zijn de mensen van de welzijn,
Voor leuke activiteiten of een goed persoonlijk gesprek moet u daar zijn.
We willen niet dat je eenzaam bent, dus kom,
Bij ons is iedereen welkom!
Bent u niet meer zo mobiel, of heeft u lichamelijk ongemak en pijn,
Dan moet u bij de zorg zijn.
Van hen mag u verwachten,
Dat zij er alles aan willen doen om uw leed te verzachten.
Dit natuurlijk in samenwerking met alle andere disciplines,
Dag en nacht hard werken en soms nauwelijks tijd voor de broodnodige cafeΓ―ne.
Dan zijn er nog de vrijwilligers, die zijn onmisbaar,
Zij helpen waar ze kunnen overal mee, en staan altijd voor iedereen klaar.
Misschien wel 1 van de meest ondankbare taken,
Is om iedere maand de roosters te maken.
Deze taak is voor de planners weggelegd,
Dit kan niet gedaan worden zonder bloed, zweet, tranen en overleg.
En tot slot Sandra, onze moeder overste, die in al deze hectiek,
De rust en overzicht bewaard over deze hele kliek.
De namen van Gonny, Lien en Froukje noemen wij nog even speciaal.
Zij zitten in ons hart, en zij mogen niet missen in dit hele verhaal.
Met z'n allen zijn er in de afgelopen jaren zoveel herinneringen gemaakt.
Dat we moesten verhuizen heeft ons allemaal in ons hart geraakt.
Dat wittesteijngevoel, dat nemen we mee.
Misschien krijgen we eerst wel last van heimwee.
Maar het is een nieuwe start, een nieuw begin,
We zetten onze schouders eronder en maken zin.
We sluiten de deuren van wittesteijn,
het is goed, het was fijn.
Wij kijken terug op een hele mooie tijd,
En wat je in je hart bewaard, raak je niet meer kwijt.
Golfslag we komen er aan,
We maken nieuwe herinneringen, allen tezaam.
Dus nu zeggen wij op deze dag:
Hef allemaal je glas, en proost op Golfslag!
