https://www.facebook.com/193016614506564/

Schildpad Coaching, Emst (2025)

08/04/2025

Het is even geleden dat ik wat geschreven heb op deze pagina. Mezelf opnieuw uitvinden blijkt lastiger dan gedacht. Het kost meer tijd en meer energie dan ik zou wensen.

Op sommige dagen lijkt het of ik "er ben" en dan, zo opeens, voelt het of ik weer opnieuw moet beginnen. Terugkijkend ben ik al een eind gekomen, maar als ik er middenin zit, lijkt het enorm traag te gaan. De fysio zei: "5 maanden is niks voor herstel." Voor mij is het al een lange tijd. Geef het tijd en heb geduld is het advies. Ik voel vooral weerstand. Ik wil me weer goed voelen, energiek en doen wat ik wil, zonder een protesterend lijf, zonder angst en vooral met energie.

Vanuit de weerstand zoek ik steun bij mensen om mij heen. Want ik weet dat de weerstand alleen maar energie kost en het herstel vertraagd. Ik lees artikelen die een positieve mindset promoten, die aangeven hoe belangrijk balans is tussen inspanning en ontspanning, tussen gedachten en lijf, tussen positief en negatief. Ik lees over hoe belangrijk rust nemen is, verwerken en mezelf de tijd geven. Ik kijk filmpjes die me blij maken, ik lees boeken die uitleg geven over hoe ziekte ontstaat en wat je zelf kunt doen om te genezen. Ik bezoek een medium om te horen wat ik eigenlijk zelf wel weet, maar wat weggezakt is in het moeras van vele gedachten. En ik zoek de weg terug naar voelen ipv denken, naar vertrouwen, overgave, go with the flow en innerlijk weten. Dat zit in mij, ik ken het, ik was er. Ik moet alleen mijn weg terug vinden.

Het is een intense reis en ik ben er nog niet. Soms voelt het zwaar en is het donker. Vaker voelt het nodig, transformerend, rijk aan ervaringen en inzichten.

En als dan de zon schijnt, de vogels zingen, bomen uitlopen en langzaam weer groen worden, dan weet ik dat mijn zomer er aankomt. De winter is geweest, het is lente. Vol beloftes, nieuw begin, ontluikende bloemen en nieuw leven.

En zoals we weer snoeien, onkruid verwijderen, bemesten en zaaien, zo mag het ook in mijn leven zijn.
Snoeien van wat in de weg zit, verwijderen wat mij niet (meer) dient, voeden om groei te bevorderen en zaaien als belofte van een mooie toekomst.

Het heeft tijd nodig, vertrouwen en overgave. Op weg naar een zonnige zomer ☀️

23/01/2025

Triggers

Triggers zijn geb***tenissen, mensen, gevoelens in het hier en nu, die een pijnlijke herinnering oproepen uit het verleden en die daarmee een sterke emotionele reactie oproepen. Hierbij wordt je zenuwstelsel in de overleef stand gezet van vluchten, vriezen of vechten. Het is een trauma reactie.

Je sterke emotionele reactie zegt daarmee vooral iets over wat er in jezelf nog geheeld mag worden. Het zegt niet iets over de actuele geb***tenis, het zegt iets over oude pijn in jezelf die met de actuele geb***tenis naar boven komt.

Wil jij de oorsprong van jouw triggers onderzoeken en ze transformeren, ik kan je daarbij helpen door middel van de transformatie techniek. Daarbij gaan we via het lichaam en gerichte vragen op zoek naar deze oorsprong. Een sessie duurt ongeveer 1-1,5 uur en je zit - met je kleren aan - in een stoel.
Na afloop ben je een stuk wijzer en lichter ✨

09/01/2025

Je weet niet wat de toekomst brengt. Dat hoef je ook niet te weten. Er wordt voor je gezorgd, daar mag je op vertrouwen. Wat voor jou bedoeld is, dat weet je te vinden ❤️

01/01/2025

2025

Een nieuw jaar, een nieuw begin.
Elke dag, 365 blanco pagina's die wachten om ingevuld te worden.
Ingevuld door het leven en door jou.

Welke kleur ga je ze geven,
Wat gaan ze laten zien,
Hoe ga je ze invullen,
En wie mogen dit boek met jou vullen.

Een nieuw jaar, een nieuw begin.
Wat gaat het je brengen.
Ik hoop dat je ook, of misschien wel júist,
op de donkere dagen lichtpuntjes kunt blijven zien.

Ik wens je een mooi, liefde-vol en gezond nieuw jaar met (persoonlijke) ont-wikkeling en het kunnen loslaten wat jou niet meer dient ❤️🍀☀️

19/12/2024

Jezelf opnieuw uitvinden. Uitzoeken wat mag gaan, omdat het je niet meer dient en wat mag blijven. Wat wil je toevoegen aan je leven en wie wil je zijn vanaf nu.

Het kan niet anders of je komt oude pijn tegen. Dat zit in je lijf, in je cellen. Overtuigingen, triggers en aannames die oud zijn en die je met je meedraagt. Omdat dat bekend is, comfortabeler dan nieuwe werkelijkheden. Want hoe dan en wat? Het is jezelf opnieuw uitvinden. Jouw versie 2.0. Of misschien heb je dit pad al vaker bewandeld en wordt dit jij 3.0 of jij 4.0.

Jezelf opnieuw uitvinden doet zeer, het piept en schuurt en kraakt en het is spannend. De uitkomst is nog ongewis, je weet wat je had, maar nog niet wat je krijgt. Elk gevoel is goed. Elk gevoel mag er zijn. Het hoort bij de pijn van (opnieuw) geboren worden.

Geef het tijd, wees lief voor jezelf, heb compassie als het even niet lukt. En zoek support, vraag mensen om om je heen te staan, klankbord te zijn en wegwijzers als dat nodig is. En vier je successen, hoe klein ook, want elke stap is er één ❤️

12/12/2024

En hoe is het nu?

Inmiddels is het 5 weken geleden dat ik geopereerd ben. Fysiek gaat het heel langzaam vooruit. Ik kan nog niet veel doen, zonder pijn in mijn buik te krijgen. Dus nog steeds veel rusten en niet bukken, niet tillen en geen zwaar huishoudelijk werk doen. Alles op geleide van pijn. Ik krijg langzaam weer iets meer energie en ik kan me iets beter concentreren dan de afgelopen weken. Maar het is allemaal nog erg minimaal.

Ik ben aan het uitzoeken wat de trigger is geweest dat er een tumor in mijn baarmoeder is gegroeid. Heel interessant en dat geeft nieuwe inzichten. Als ik weer meer energie heb wil ik me ook gaan verdiepen in Germaanse Geneeskunde, die een andere kijk heeft op gezondheid. Heel nieuwsgierig naar wat dat gaat brengen.

Mentaal gaat het niet zo goed. Ik heb het gevoel dat ik 6 weken achterloop. Het voelt of ik net de diagnose heb gekregen en ik ben aan het verwerken dat ik baarmoederkanker heb. Ik kan dan ook de goede uitslagen nog niet pakken.
Ik voel me enorm kwetsbaar en onzeker over mijn gezondheid. Vooral omdat ik geen klachten had en tóch ernstig ziek was. Wie zegt mij dat ik gezond ben. Wie zegt mij dat mijn dierbaren gezond zijn.

Ook heb ik het gevoel dat mijn leven onder een vergrootglas ligt. Of ik mijn relaties, werk, visies, dromen, hobbies, etc. allemaal opnieuw moet "beoordelen"/op waarde schatten. Ik kan het niet goed uitleggen, maar alles is in een "ander licht" komen te staan. Het voelt alsof ik mijn leven moet herijken.

Er is nóg meer bewustzijn in mij gekomen op hoe kwetsbaar we als mens zijn en hoe je leven er van het ene op het andere moment heel anders uit kan zien. Hoe je uiteindelijk maar 1 wens hebt, hoe uiteindelijk maar 1 ding écht belangrijk is: gezond zijn.

Hoe ga ik met dit alles om? Hoe ga ik verder met alles wat ik nu heb ervaren en nu weet?
Ik weet het nog niet. Ik ben enorm zoekende en ik heb nog geen idee. Vanaf het nieuwe jaar krijg ik psychologische hulp, daar kijk ik naar uit. Iemand die met me meekijkt en me helpt om al deze ervaringen te integreren.

Soms zeggen mensen: "Ik hoop dat je snel weer de oude bent." Ik zal nooit meer zijn wie ik was, dat kan niet na deze ervaringen. En dat is oké. Ik hoop dat ik vrienden kan worden met mijn nieuwe realiteit. En dat ik weer rust en vertrouwen kan vinden. Overgave aan het leven en meegaan met de flow. Dat is mijn grootste wens, naast gezond zijn 🥰

02/12/2024

Maar naast lastige dingen gebeurden er ook mooie dingen. Kinderen die verantwoordelijkheid namen, heel veel mensen die berichtjes stuurden, langskwamen, ik kreeg bloemen, kadootjes en kaarten. Er was enorm veel mee-leven. Van mensen dichtbij, maar ook van mensen verder weg en zelfs van mensen die alle contact verbroken hadden.

Waar ik in mijn leven vaak twijfel of ik er toe doe, lieten veel mensen zien dat ik belangrijk ben en dat het hen uitmaakt hoe het met mij gaat. Een fijn gevoel en een mooie les.

Een andere bijzondere situatie is, iedere keer als ik ziek was, was mijn eerste gedachte dat ik iets fout had gedaan en dat ik daardoor ziek was geworden. Denk aan: niet genoeg geslapen, te druk geweest, niet gezond genoeg gegeten, etc. Nu, met deze serieuze diagnose, heb ik deze gedachte nog geen seconde gehad!

In de nacht na de operatie kon ik niet slapen, door luidruchtige kamergenoten. En in het holst van de nacht kreeg ik een boodschap. Ik mag beter mijn grenzen aangeven en mezelf voorop stellen. In plaats van voor anderen zorgen, mag ik (beter) voor mijzelf gaan zorgen. Doen waar ik blij van wordt, ongeacht wat een ander daarvan vindt. Dat is de boodschap van deze tumor. Bijzonder is dat de baarmoeder staat voor zorgen voor.
Ik realiseerde me dat ik heel graag weer wil coachen.

Ook kreeg ik het inzicht dat opleiding en jarenlange ervaring niet het belangrijkste zijn in coachen. Maar dat levenservaring veel meer bijdraagt aan begrip en aansluiting bij mensen. Ik maakte in gedachten een lijst van levensveranderende ervaringen die ik gehad heb en ik realiseerde me dat dat een enorme lijst aan ervaringen is, die ik allemaal meeneem in het coachen.

Ook leerde ik dat niet iedereen zal begrijpen wat ik doe en wat ik breng. Dat hoeft ook niet. Ik kan niet voor iedereen de oplossing zijn als coach of passen in wat iemand verwacht als mens. Niemand kan dat. En dat hoeft ook niet. Mensen die mijn werkwijze aanspreekt zullen mij weten te vinden en anderen vinden hun eigen weg. En dat is helemaal goed. Ik voelde dat op een diep niveau, waardoor mijn angst om mezelf te laten zien als coach een stuk minder is geworden.

Zo brengt een ernstige diagnose ook heel bijzondere en mooie dingen voor mij met zich mee. Deze diagnose kan ik als levenservaring toevoegen aan mijn lijstje. Daarom ook dat ik er over wil schrijven. Wie weet kan ik iemand er mee helpen, vindt iemand herkenning of voelt iemand een uitnodiging om uit te wisselen.

Zoals de arts tegen mij zei: "Laat niemand je vertellen hoe je dit moet doen of wat je moet voelen. Het is JOUW proces, het is JOUW lichaam en het is JOUW weg. En jij bepaalt hoe dat voor jou is. Niemand anders! Uiteindelijk moet jij het doen. Alleen, met jezelf. Jij hebt kanker, jij wordt geopereerd, jij moet dit aangaan."
Ik denk daar vaak aan.

Wordt vervolgd.

23/11/2024

Waar ik nooit bij stilgestaan heb is wat het betekent om dierbaren een ernstige diagnose te moeten vertellen. Eerst vertelden we het de kinderen, mijn ouders en mijn zus. Ik vond dat heel moeilijk. Je dropt een bom vol onzekerheid in het leven van de mensen die je lief zijn. En zij schrikken en ieder reageert op zijn of haar eigen manier. Terwijl ik het zelf nog nauwelijks kon bevatten moest ik ook de kinderen opvangen. Gelukkig zijn we open naar elkaar en mogen emoties er zijn. Dat hielp enorm.

Daarna verdere familie en vrienden. Ik vond het voor hen geen boodschap voor een app, dus ik besloot er elke dag een paar te bellen. Ook voor hen was het een enorme schok. En elke keer als ik ophing, wist ik dat zij tijd nodig hadden om deze boodschap een plek te geven. Na 3 dagen kon ik het niet meer opbrengen om steeds weer de boodschap Ik heb baarmoederkanker te brengen en de schrik te horen.

Ook zoiets waar ik niet bij heb stilgestaan. Wie zit waar in de cirkel van nabijheid. Ik kon niet iedereen persoonlijk meenemen in dit proces. Dat werd te groot en te veel. Dus ik moest keuzes maken, wie bel ik wel en wie bel ik niet.
Zo moest ik mijn sociale kring "onder de loep" nemen.

Ik besloot 3 app groepen bij te houden, om het voor mezelf behapbaar te maken. Eén groep voor mijn familie, één groep voor mijn schoonfamilie en één groep voor de dichtsbijzijnde vrienden, die op hun b***t soms ook weer mensen informeerden op mijn verzoek. Zo kon ik iedereen in één keer informeren als er nieuws was. Dat scheelde veel energie. Peter zat in alle groepen, zodat hij na de operatie informatie kon sturen, tot ik het zelf weer kon. Dit bleek goed te werken.

Wordt vervolgd.

21/11/2024

En zo opeens was mijn leven een surrealistische wereld vol tegenstellingen: Ik was ernstig ziek, maar ik voelde me prima, had geen pijn of ongemak en ik voelde me sterk en krachtig.

Het ziekenhuis vulde mijn dagen met onderzoeken, prikken, foto maken, gesprekken voeren en vragenlijsten invullen. Mijn operatie werd ingepland (spannend!) en een paar dagen later, toen alle praktische zaken geregeld waren, 10 dagen vervroegd.

Ook kreeg ik de keuze om mee te doen met een onderzoek naar de invloed op de kwaliteit van leven en de levensverwachting bij het verwijderen van de poortwachterklier.

Ik kreeg de uitslag van de eerste onderzoeken telefonisch te horen, op maandagmorgen om 9 uur. De arts belde en viel met de deur in huis: "Dit is geen fijn telefoontje op maandagmorgen zo na het weekend. Uit de verwijderde hapjes blijkt dat u baarmoederkanker heeft". Naïef misschien, maar ik was in vol vertrouwen dat de uitslag goed zou zijn, ik had immers nergens last van.

Om 10 uur kon ik in het ziekenhuis terecht voor een zogenaamd slechtnieuwsgesprek. Ik belde Peter op zijn werk en ook hij kwam naar het ziekenhuis. Dit wilde ik samen doen.

Daar aangekomen kwamen we in een wereld van statistieken en kansberekening. Oftewel, niks is zeker en zekerheid gaan we ook niet krijgen. Die onzekerheid vind ik het ergste van het hele traject. Elke uitslag voelt als een dag des oordeels: de uitslag bepaalt hoe mijn leven er de komende tijd uit gaat zien.

Wordt vervolgd.

18/11/2024

Vandaag 4 weken geleden kreeg ik de diagnose baarmoederkanker. En morgen 2 weken geleden werd ik geopereerd. Mijn baarmoeder, eierstokken, eileiders en baarmoedermond zijn verwijderd. Vorige week kreeg ik te horen dat de tumor verwijderd is en dat er geen uitzaaiingen zijn. De korte versie.

Onnodig te zeggen dat de afgelopen 4 weken een rollercoaster waren. Opeens ziet het leven er heel anders uit en de medische molen draaide op volle toeren rondom mij en er moest van alles besloten en geregeld worden.

Ik heb in mijn leven weleens nagedacht over hoe ik zou reageren op zulk heftig nieuws. Hoe zou ik zijn, wat zou ik doen als ik de diagnose kanker zou krijgen. En niets van wat ik bedacht had gebeurde. Ik dacht een hoopje ellende te zijn, weggekropen in een hoekje, totaal verloren. Het tegenovergestelde gebeurde. Na de eerste schrik voelde ik me sterk, krachtig en vol vertrouwen dat het goed zou komen. Ik kon meegaan met de flow, informeerde zelf mijn dierbaren en voerde gesprekken met medici.

Het was bijzonder om te ervaren hoe sterk ik me voelde, hoe ik vol vertrouwen was, dat wat er zou komen, ik kan het aan.

Wordt vervolgd.

Schildpad Coaching

08/04/2025

23/01/2025

09/01/2025

01/01/2025

19/12/2024

12/12/2024

02/12/2024

23/11/2024

21/11/2024

18/11/2024

Adres

Telefoon

Website

Meldingen

Contact De Praktijk

Snelkoppelingen

Delen