MSC Zorg

06/02/2023

𝐒𝐭𝐚𝐠𝐧𝐚𝐭𝐢𝐞 𝐯𝐚𝐧 𝐡𝐞𝐫𝐬𝐭𝐞𝐥 𝐧𝐚 𝐤𝐧𝐢𝐞𝐭𝐫𝐚𝐮𝐦𝐚 - 𝐋𝐨𝐩𝐞𝐧 𝐢𝐬 𝐦𝐞𝐞𝐫 𝐝𝐚𝐧 𝐛𝐞𝐰𝐞𝐠𝐞𝐧

Loopgedrag dat wordt gedigitaliseerd met draagbare accelerometers en geanalyseerd middels moderne procesmaten kan onderliggende processen van het lopen zichtbaar maken. Deze processen kunnen de fysiotherapeut ondersteunen bij het maken van keuzes tijdens een behandeltraject. Aan de hand van een specifieke casus van een knietrauma worden op basis van geavanceerde analyses de keuzes in de klinische praktijk besproken.

Lees het volledige artikel van Werner van de Ven, Wiebe Verra, Wim Hullegie, Ida Stork, Jurjen Bosga en Ruud Meulenbroek hier: https://msczorg.nl/stagnatie-van-herstel-na-knietrauma-lopen-is-meer-dan-bewegen/

Gepubliceerd in FysioPraxis, het vakblad van de fysiotherapeut, januari 2023

Stagnatie van herstel na knietrauma – Lopen is meer dan bewegen 6 februari 2023 / Loopgedrag dat wordt gedigitaliseerd met draagbare accelerometers en geanalyseerd middels moderne procesmaten kan onderliggende processen van het lopen zichtbaar maken. Deze processen kunnen de fysiotherapeut onderst...

13/01/2023

Lees hier de nieuwe column van Wim Hullegie in TKKR.nl

𝗚𝗲𝗽𝗿𝘂𝘁𝘀 𝗶𝗻 𝗱𝗲 𝗺𝗮𝗿𝗴𝗲?
Vroeger woonde in de buurt van ons ouderlijk huis mijn leraar Duits van de middelbare school. Af en toe werd ik gevraagd om op zijn kinderen te passen als hij met zijn vrouw naar een feestje ging. Hij was erudiete man met veel kennis, een brede interesse, beschaving en smaak. Ik praat over meer dan vijftig jaar geleden. In die tijd getuigde het van zelfrespect om een volle boekenkast in je huiskamer te hebben.

Als je tegenwoordig, zoals ik, tussen boeken en kranten leeft, ben je een loser. Ik begrijp deze minachting wel. Om te lezen heb je geen boeken of kranten meer nodig. Iedere vrije burger in Westen heeft stante pede digitale informatie ter beschikking over welk onderwerp dan ook. Hierdoor zijn smaakvoorkeuren en beschavingsvormen op dit moment volledig toegankelijk, geïndividualiseerd en geprivatiseerd.

𝗗𝗶𝗮𝗿𝗿𝗲𝗲
Het etaleren van vergaarde instant informatie in het publieke domein is met de komst van sociale media onvermijdelijk. Zoals het met alle nieuwe technologie vaak gaat, zijn ook sociale media en internet een zegen en een vloek tegelijk. Op dit moment overheerst de vloek. Niemand zit op de uitgestorte diarree in de vorm van (politiek) nepnieuws te wachten. Het creëert een irritante digitale parallelwereld en het bedreigt ook nog eens de met veel moeite verworven Westerse rechtsstaat. Hoe kunnen we ons verzetten? Door boeken te lezen? Waarschijnlijk wordt de minachting alleen maar groter.

𝗡𝗼𝗻 𝗻𝗶𝗲𝘂𝘄𝘀
Ik stond dus regelmatig voor de boekenkast van de familie waar ik oppaste. Umberto Eco zei dat het boek behoort tot dezelfde categorie als de kakkerlak, de hamer, het wiel of de schaar. Een bijzondere uitvinding dus en een geweldig gebruiksvoorwerp. Eenmaal uitgevonden valt er niets meer aan te verbeteren. Op een avond plukte ik het boek De eendimensionale mens van Herbert Marcuse uit de boekenkast. Marian Donner laat in haar prachtige pamflet, met als titel De grote weigering, de actualiteit van deze klassieker zien. Het komt er op neer dat we steeds meer neoliberale lucht aan het in- en uitademen zijn, met als resultaat meer en meer consumentisme.

De vervlechting van overmatige consumptie en eenzijdige informatie-uitwisseling met sociale media geeft spanning in de samenleving. Marcuse waarschuwde in de jaren zestig van de vorige eeuw al voor de opkomst van de informatie-diarree. Toen werd al zichtbaar dat non-nieuws het echte nieuws zou verdrijven. Met oeverloze digitale actie-reactieketens en ongewenste polarisatie tot gevolg. Het heeft helaas de politiek inmiddels ook besmet. Geen ontkomen aan.

𝗗𝗶𝗴𝗶𝘁𝗮𝗮𝗹 𝗸𝗹𝗶𝗸𝗮𝗮𝘀
Herkauwen van informatie zou toch eigenlijk centraal moeten staan in een maatschappij waarvan we zeggen dat het een kenniseconomie is. Ook op de digitaal verkregen informatie moet je kauwen en herkauwen. Dan ontstaat kennis en kennisuitwisseling. De overbetaalde ICT’ers die door internetbedrijven worden ingehuurd om vooral clickbaits (digitaal klikaas) te genereren belemmeren dit herkauwproces. Een maatschappelijke systeemfout van de eerste orde.

𝗦𝗼𝗹𝗶𝗱𝗮𝗶𝗿𝗲 𝘇𝘂𝘂𝗿𝘀𝘁𝗼𝗳
Wat kunnen we doen? Samenleven in een democratische maatschappij zonder wrijving is onmogelijk en zelfs onwenselijk. Een dialoog is nodig om het (on)eens te worden en dit te kunnen accepteren. Marian Donner roept in haar pamflet op tot persoonlijk klein verzet. Marcuse wil dit gepruts in de marge niet. Hij pleit voor een algemene sociale strijd, politieke pressie en het aanpakken van systeemfouten.

Zowel Donner als Marcuse stellen dat we moeten nadenken over een nieuwe inrichting van de verzorgingsstaat. Hoe pompen we meer solidaire zuurstof in de samenleving en minder neoliberale lucht?
Boeken lezen helpt. Het is elitair en gepruts in de marge maar je ‘leert’ om zaken van meerdere kanten te bekijken.

Best handig in een democratische rechtsstaat.

23/12/2022

𝗭𝗲𝗹𝗳𝘀 𝘃𝗼𝗲𝘁𝗯𝗮𝗹 𝗶𝘀 𝗼𝗸é - 𝗹𝗲𝗲𝘀 𝗻𝘂 𝗱𝗲 𝗻𝗶𝗲𝘂𝘄𝗲 𝗰𝗼𝗹𝘂𝗺𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝗱𝗿. 𝗪𝗶𝗺 𝗛𝘂𝗹𝗹𝗲𝗴𝗶𝗲 𝗼𝗽 𝗧𝗞𝗞𝗥!
Tijdens de finaledag zondag 18 december 2022 van het WK voetbal zat ik twee keer op het puntje van mijn stoel. De eerste keer werd mijn aandacht gegrepen door de bekende psychiater Dirk de Wachter, die te gast was in het discussieprogramma Buitenhof.

Zelfs voetbal is oké Wim Hullegie 23 december 2022, 12:01 Tijdens de finaledag zondag 18 december 2022  van het WK voetbal zat ik twee keer op het puntje van mijn  stoel. De eerste keer werd mijn aandacht gegrepen door de bekende psychiater Dirk de Wachter, die te gast was in het discussieprogram...

17/08/2022

Nieuwe column van Wim Hullegie in TKKR!

Dr. Wim Hullegie, fysiotherapeut en wetenschapsfilosoof Hartverwarmend pleidooi voor maatschappijgeneeskunde 16 augustus 2022 10:00 Schrijf u nu in voor de SamenGezond Spelen 2022. Naast de meer dan 1000 prijzen, maakt u nog eens kans op 1000 extra prijzen namens Menzis Leefkracht collectief. Deze b...

01/08/2022

Samenwerking met schouderspecialist Bart-Jan Veen door het geven van schouderonderwijs!

22/07/2022

Lees nu de nieuwe column van Wim Hullegie van MSC Zorg over evolutiebiologie, sport en gender in TKKR magazine:
https://www.tkkr.nl/columns/evolutiebiologie-sport-en-gender.html

Frans de Waal - Public Page

Dr. Wim Hullegie, fysiotherapeut en wetenschapsfilosoof Evolutiebiologie, sport en gender 22 juli 2022 11:47 Primatoloog Frans de Waal maakt in zijn laatste boek ‘Anders’ inzichtelijk dat evolutionair- biologisch denken ruimte geeft aan de discussie over genderidentiteit. Wij zijn primair biolog...

15/07/2022

"De zorg heeft geen transitiedokters nodig, maar praktijkmensen"
Lees de nieuwe column van Wim Hullegie op TKKR.nl:

https://www.tkkr.nl/columns/de-zorg-heeft-geen-transitiedokters-nodig-maar-praktijkmensen.html

Dr. Wim Hullegie, fysiotherapeut en wetenschapsfilosoof De zorg heeft geen transitiedokters nodig, maar praktijkmensen 17 juli 2022 08:32 Het is transitie voor en achter in Nederland. Ik weet niet hoe het u vergaat maar bij mij komen de door politici gebruikte termen als klimaattransitie en zorgtran...

31/05/2022

De nieuwe column van Wim Hullegie in TKKR is geplaatst.
Lees 'm hier!

Dr. Wim Hullegie, fysiotherapeut en wetenschapsfilosoof Gezond is het nieuwe rijk 31 mei 2022 13:05 Topsporters leveren bijzondere prestaties en zij bezorgen veel mensen plezier. Een teamprestatie of een individuele prestatie van een sporter is soms indrukwekkend om te zien. Zoals veel sportliefhebb...

15/03/2022

Lees op onze site de nieuwste column van Wim Hullegie in TKKR:
Analyse gemeenteraadsverkiezingen:
Cruijffiaanse kijk op gemeentepolitiek
https://www.msczorg.nl/actueel/

Gemeente Enschede Enschede Enschede

28/02/2022

𝗭𝗲𝗹𝗱𝘇𝗮𝗺𝗲 𝘇𝗶𝗲𝗸𝘁𝗲𝗻 éé𝗻 𝗱𝗮𝗴 𝗻𝗼𝗿𝗺𝗮𝗮𝗹
Vandaag staan mijn collegae hulpverleners en ik massaal stil bij de internationale dag voor mensen met een zeldzame ziekte. De mensen met een zeldzame ziekte zijn vandaag niet van de buis te slaan. De ruim 1 miljoen patiënten krijgen extra aandacht in spreekkamers van hulpverleners. Vooral om onnodige diagnostische vertraging te vóórkomen. Volgens gegevens uit de Lancet van 2009 wacht 25 procent van de patiënten met een zeldzame aandoening tussen de vijf en 30 jaar op de juiste diagnose.

Kwaliteitsslintjes
De meest voorkomende klacht van mensen met een zeldzame aandoening is de afwijzing door hulpverleners. Met de pech van de aanwezige aandoening leren ze wel leven. Maar de ontkenning van klachten ondermijnt de patiënt. Dit is toch vreemd in een tijd waar Personalized Medicine en Leefstijlgeneeskunde op maat gepredikt wordt. In de reclamespotjes van de verzekeraars en instellingen is het toch ‘de patiënt voor en de patiënt achter’. Ze werken met geweldige persoonsgerichte kwaliteitssystemen. Als je kwaliteitsscores hoog zijn krijg je als hulpverlener of gespecialiseerde afdeling zelfs een lintje. Excuses voor dit cynisme. Ik zit te ze**en en dat moet ik niet doen op deze feestelijke dag.
Diagnostiek door een rietje
Het positieve van deze dag is dat de verzekeraars en het Ministerie van VWS de hulpverleners toestemming geven om aan patiënten te vragen hoe het werkelijk met ze gaat. Niet uit professionele beleefdheid, maar uit interesse. Aandacht voor al die vage klachten die je niet begrijpt. Je hoeft niet door rietje naar een probleem te kijken. De menselijke maat is toegestaan. Het persoonlijke verhaal van de patiënt wordt vandaag niet gedeeld met de meetlustige verzekeraars. De datawetenschappers hebben een dagje vrij. Het komt niet in het elektronisch dossier. De opzichtige onzinnige digitale vragenlijsten om de kwaliteit van de hulpverlening te meten blijven achterwege. Een heerlijke zeldzame normale dag.
Systeemfout
Morgen domineert de mythe van het gemiddelde weer in de spreekkamers en zijn er geen zeldzame ziekten meer. De motor achter de kwaliteitsterreur draait dan weer op volle toeren. De meetobsessie bevindt zich anno 2022 op een hoogtepunt. Verzekeraars worden er opgewonden van en hebben ten onrechte van de samenleving (van ons burgers ) de regie /macht gekregen. Oud-politici smullen van een bestuursbaantje bij de verzekeraars. Uitgangspunt bij alle verzekeraars: het lichaam is een machine en we detecteren en behandelen afwijkingen. We maken een gemiddelde en alles wat afwijkt bestaat niet. Punt uit. Deze mythe van het gemiddelde is abnormaal. Het is een systeemfout die verweven is in onze samenleving. En niet alleen in de gezondheidszorg.

Verspilling
Wanneer de klachten van patiënt niet passen binnen de norm van het bekende, is het luisteren naar en geloven in de verhalen van patiënten belangrijker dan een schematische, richtlijngestuurde benadering van een diagnose. Zorgprofessionals moeten luisteren naar patiënten en het voortouw nemen om de ervaringen van deze groep patiënten serieus te nemen en de begeleiding verbeteren. Dit is uiteindelijk ook veel goedkoper. Verzekeraars zijn te belangrijk geworden. Daarbij vinden ze zichzelf erg goed. Maar ze zijn eindverantwoordelijk voor 25 miljard euro verspilling omdat ze hulpverleners dwingen, de hele dag, door een rietje te kijken. Stelt u zich eens voor dat u door een rietje naar de Nachtwacht moet kijken. Daar trapt u niet in. U kijkt naar het geheel en dan soms naar een detail. En vice versa.

Dr. Wim Hullegie, fysiotherapeut en wetenschapsfilosoof
28-2-2022 - https://www.tkkr.nl/.../zeldzame-ziekten-een-dag-normaal...

06/01/2022

Lees nu de nieuwe column van Wim Hullegie in TKKR: 'het loden gewicht van het digitale zelf' op onze website!

https://www.msczorg.nl/actueel/

15/12/2021

𝙑𝙤𝙚𝙩𝙗𝙖𝙡, 𝙫𝙞𝙧𝙪𝙨 𝙚𝙣 𝙙𝙧𝙪𝙠𝙯𝙚𝙩𝙩𝙚𝙣

De kerstbomen zijn of worden overal alweer opgezet. Voor mij was voetballen op het schoolplein het hoogtepunt van de kerst in mijn jonge jaren. Het liefst ook op Eerste Kerstdag. Kerstmis associeer ik dus met voetbal. De Engelsen voetballen zich al decennialang de feestdagen door. En zo biedt de maand december mij altijd weer een beetje perspectief op dit aardse bestaan.
Ik weet heus wel dat het geen pas geeft om met je eigen voetbalassociaties te koop te lopen. Het zijn aangeleerde overtuigingen/associaties. De homo sapiens maakt gebruik van aangeleerde associaties/overtuigingen, die tegelijktijdig privé en collectief zijn. In de afgelopen pakweg 10.000 jaar hebben wij verschillende culturen ontwikkeld en bijvoorbeeld de godsdienst uitgevonden. Zo zijn er mensen die met door het christendom, islam of hindoeïsme verworven associaties leven. Het is onmogelijk om te leven zonder cultuur. In het dagelijkse bestaan heb je zingevingsroutes nodig om een beetje lol en betekenisgeving te kunnen delen met elkaar. Want dat is toch over het algemeen de gemene deler van de verschillende levensbeschouwingen: een beetje zin delen. Daarom ben ik ook zo blij met de uitvinding van het voetbal door de homo sapiens. Ik ervaar voetbal als een aantrekkelijke betekenisgevingsroute. Het verbindt mij met andere mensen en ik ontsnap op deze manier aan andere rituelen die mij minder troosten.

𝗗𝗿𝘂𝗸𝘇𝗲𝘁𝘁𝗲𝗻
Intussen haperen de rituelen rondom het Nederlands Elftal. Op de eerste plaats is het niet best wat het Nederlands Elftal laat zien qua voetbal. Het oogt allemaal nogal krampachtig. Ik ‘lees’ de wedstrijden zoals vele kenners. Conclusie: Ik mis gedoseerde georganiseerde druk op de tegenstander. En als ze het al met de mond belijden, voeren ze het in de praktijk niet uit. Druk zetten tijdens een simpel potje voetbal is natuurlijk niet zo moeilijk. Maar er moet interesse zijn om het uit te voeren.
De metafoor van het druk zetten in het voetbal kun je ook loslaten op de bestrijding van de huidige pandemie. De omgeving van het coronavirus moet onaantrekkelijk worden gemaakt, zodat verspreiding afneemt. Evolutionaire selectiedruk noemen virologen dit. Wereldwijd moeten we onafhankelijk van de associatie/overtuigingen samen druk zetten op het virus. Daarvoor zijn er een paar regels opgesteld die we moeten uitvoeren.

𝗟𝗲𝗶𝗱𝗲𝗿𝘀𝗰𝗵𝗮𝗽
Het is erg populair om Rutte en De Jonge een gebrek aan leiderschap toe te dichten en hen de desinteresse van ons burgers in de voeten te schuiven. Van Gaal, de trainer van het totale-mens-principe, doet hier ook aan mee door zich te mengen in een discussie over leiderschap. Maar het is nu niet het geschikte moment om de aard van het leiderschap ter discussie te stellen. We zitten nog jaren in een pandemie. Van Gaal had kunnen wijzen op het belang het uitvoeren van taken om resultaat te boeken. Hij had kunnen wijzen op de noodzaak om over je eigen belangen heen stappen. Om gewoonten en afspraken, gemaakt bij je achterban, tijdelijk te overstijgen. Desinteresse in de uitvoering is funest voor het resultaat. Dit had hij kunnen gebruiken om premier Rutte en minister De Jonge te steunen. Bij het bestrijden van de pandemie en het virus moeten we allemaal overstijgend denken. Inclusief de bondscoach van het Nederlands Elftal. Een gemiste kans voor open doel.

Dr. Wim Hullegie, fysiotherapeut en wetenschapsfilosoof
https://www.tkkr.nl/columns/voetbal-virus-en-drukzetten/

03/12/2021

𝗢𝘃𝗲𝗿 𝗴𝗿𝗮𝗮𝗳𝗺𝗮𝗰𝗵𝗶𝗻𝗲𝘀, 𝗴𝗲𝗵𝗮𝗻𝗱𝗶𝗰𝗮𝗽𝘁𝗲𝗻 𝗲𝗻 𝗰𝗼𝗿𝗼𝗻𝗮
𝟑 𝐝𝐞𝐜𝐞𝐦𝐛𝐞𝐫: 𝐖𝐞𝐫𝐞𝐥𝐝 𝐆𝐞𝐡𝐚𝐧𝐝𝐢𝐜𝐚𝐩𝐭𝐞𝐧 𝐃𝐚𝐠

In Nederland ligt ruim 1,7 miljoen kilometer aan ondergrondse infrastructuur. In Enschede hebben vaklui in het centrum met behulp van graafmachines de voor ons burgers onzichtbare problemen aan kabels en leidingen hersteld. De verkeershinder is weer voorbij. En dat is een mooi gegeven op deze 3e december 2021, Wereld Gehandicapten Dag. Twee miljoen Nederlanders hebben een beperking. Ze zijn bijvoorbeeld slechtziend, blind of doof, hebben een lichamelijke of verstandelijke beperking of psychische problemen. Sinds 2016 geldt het VN-verdrag Handicap ook in Enschede. Het doel van dit verdrag is dat de positie van mensen met een beperking verbetert. Maar ondanks de vele goede initiatieven voor mensen met een beperking is er nog veel werk te doen. De combinatie van de coronacrisis en de verkeershinder door de ondergrondse renovatie in het centrum heeft dit pijnlijk duidelijk gemaakt. De inclusieve samenleving is van het ene moment op het andere aan de kant geschoven.

𝗘𝘅𝗰𝗹𝘂𝘀𝗶𝗲𝘃𝗲 𝘀𝗮𝗺𝗲𝗻𝗹𝗲𝘃𝗶𝗻𝗴
Onderzoeker en docent Mijke Hartendorp van de Hogeschool, zelf slechtziend, luidt de noodklok in de TC Tubantia van donderdag 11 november 2021. Schrijnend is het om te moeten constateren dat tijdens de coronacrisis mensen die blind zijn, slechtziend of doofblind, aan hun lot zijn overgelaten. In de winkels was het lastig voor iemand die visueel beperkt is om het desinfectie-apparaat te detecteren, laat de staan looproutes te traceren of een noodzakelijk bezoek aan een apotheker te realiseren. In het centrum van Enschede was de ellende dus schrijnend in het kwadraat. De omleidingen i.v.m. de reparaties van de infrastructuur in de bodem en corona veroorzaakten onbedoeld een exclusieve samenleving.

‘𝗠𝗲𝗰𝗵𝗮𝗻𝗶𝘀𝗰𝗵 𝗱𝗲𝗻𝗸𝗲𝗻’
De onzichtbare defecten onder grond in Enschede zijn te repareren. Het centrum van Enschede is inmiddels weer toegankelijk. Maar de meeste beperkingen van veel medeburgers zijn niet te repareren. Het ‘mechanisch denken’ is noodzakelijk en prima bij een beperkt aantal gezondheidsproblemen. Maar het reparatiemodel is niet handig bij de meeste alledaagse gezondheidsproblemen.
Tegen de meeste ziekten en ouderdom is geen kruid gewassen. En dat zal voorlopig zo blijven: leven en ouderdom zijn twee kanten van dezelfde evolutionaire medaille. Toch worden wij burgers steeds weer verrast door de logica van de natuur. De coronacrisis legt de vinger op de zere plek van ons mechanische gezondheidssysteem. Met mechanische denken maak je de samenleving niet toegankelijk voor iedereen. Mensen met een beperking verdwijnen te vaak op de sociale schroothoop, net zoals defecte machines. Een samenleving met 2 miljoen laaggeletterden, 2 miljoen mensen met een beperking en 1 miljoen mensen met een zeldzame aandoening vraagt om een evolutionaire benadering om inclusief te zijn voor iedereen.

𝗘𝘃𝗼𝗹𝘂𝘁𝗶𝗼𝗻𝗮𝗶𝗿 𝗗𝗲𝗻𝗸𝗲𝗻
In de natuur, ons lichaam incluis, is het geheel meer dan de som der delen. De huidige organisatie van de zorg erkent geen evolutionaire samenhang tussen omgeving, functioneren en de mens. Dit vraagt heel snel om een injectie Vitamine ED. ED staat voor Evolutionair Denken. Daar hoeven we niet hoogdravend over te doen. Het is niet eens een nieuw inzicht dit ‘denken en werken’ vanuit het geheel. Hoe beter we de logica van de natuur begrijpen, hoe beter we met de natuur kunnen omgaan. De huidige crisis vraagt om een andere manier van organiseren om de toegankelijkheid op iedere plek voor iedereen met welke beperking dan ook te realiseren. Misschien is Midas Dekker de ideale vakminister voor het ministerie van VWS?
Dr. Wim Hullegie, fysiotherapeut en wetenschapsfilosoof
Foto: Jack Westerlaken/Studio New West
https://www.tkkr.nl/

Twents Mediaplatform met alles over verleden, heden & toekomst van Twente

02/12/2021

𝗞𝗮𝗻𝘁𝘁𝗲𝗸𝗲𝗻𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 𝗯𝗶𝗷 𝗵𝗲𝘁 𝗴𝗼𝘂𝗱 𝘃𝗮𝗻 𝗦𝗶𝗳𝗮𝗻 𝗛𝗮𝘀𝘀𝗮𝗻

Sifan Hassan is een fenomeen. Ze woont sinds 2008 in Nederland. In 2013 werd ze - genaturaliseerd tot Nederlander - Europees kampioen veldlopen voor atleten tot 23 jaar. Nu is ze een Olympisch kampioene (en inmiddels genomineerd voor de prestigieuze prijs ‘wereldatlete van het jaar’). Tijdens de afscheidsceremonie van de Olympische Spelen in Japan draagt zij vol trots de Nederlandse vlag. Voor het team.nl was het vanzelfsprekend dat zij dit ging doen. Geen discussie hierover. Toch leveren de prestaties gespreksstof op in de samenleving. Ze spiegelt ongewild drie maatschappelijke ‘randjes’ van (top)sport.

Sifan Hassan is een stoere atlete waar we als Nederlanders trots op zijn. Maar prestaties op de grenzen ‘van je kunnen’ gaan onvermijdelijk gepaard met klachten. De homo sapiens - al heet je Sifan Hassan - blijft in aanleg een matige atleet in
vergelijking met andere gewervelde zoogdieren. We zijn niet echt snel, we zijn niet sterk of super behendig. Er moeten onmenselijke trainingsuren gemaakt worden om er iets van maken. Er zijn atleten die dit opbrengen maar zonder klachten gaat dit echt niet.
Vlak voor de start van de 10 km tijdens de Olympische Spelen werd wereldkundig gemaakt dat een sportarts haar iedere dag heeft behandeld voor een raadselachtige blessure. Een atlete die in 8 dagen tijd 6 topprestaties levert is uiteraard niet geblesseerd. Dat ze klachten heeft lijkt me logisch. Maar iedere topsporter heeft allerlei klachten die medisch niet zijn te duiden. Het is dus een interessant fenomeen waarom een medicus met een academische achtergrond iedere dag Sifan Hassan moet behandelen. Is de sportarts te veel een supporter van Hassan geworden? Maximale betrokkenheid met behoud
van distantie is toch de gouden regel in de hulpverlening. Hopelijk horen we een keer van de sportarts hoe het precies zit. Hopelijk valt het mee.

𝗗𝗘 (𝗕𝗜𝗝)𝗥𝗢𝗟 𝗩𝗔𝗡 𝗗𝗘 𝗧𝗥𝗔𝗜𝗡𝗘𝗥
Met haar prestaties agendeert Sifan Hassan de (bij)rol van de trainers in de (top)sportcultuur. Tegen de adviezen in heeft zij drie afstanden gelopen. Haar motto is: ik bepaal zelf mijn doelen wel en ze heeft groot gelijk. Natuurlijk zijn er trainers nodig. Ik zie ze meer als reisleiders op een leuke vakantiereis. Zeer handig maar niet per se noodzakelijk. Sandra Meeuwsen, oud topsporter en trainster schrijft in haar recente proefschrift over de misstanden in de topsport. Zij benoemt de keerzijde, waar de sport zich liever van afwendt: geweld, racisme, seksuele intimidatie, doping, matchfixing en ondermijning. Een voorbeeld van de beerput die zij opentrekt is het wangedrag van trainers in bijvoorbeeld de turnsport die nu aan het licht komt. De dwangmatige obsessieve en zwarte kant van trainers maakt ze met haar analyse helder. Dat wisten we natuurlijk al lang. Bizar gedrag van een reisleider accepteren we niet, maar van een trainer blijkbaar wel. Trainers schenden de gouden regel maximaal naderen met behoud van distantie’ te vaak. De professionalisering van de sport gaat ten koste van distantie. Het wordt tijd we sport weer gaan zien door olympische ogen: verbroedering zoals Sifan Hassan ons dat weer eens heeft laten zien en ervaren.

𝗚𝗘𝗘𝗡 𝗘𝗖𝗛𝗧𝗘 𝗠𝗘𝗗𝗔𝗜𝗟𝗟𝗘
Maar verbroedering is geen vanzelfsprekendheid. Ook de supporters hebben af en toe moeite om voldoende distantie te tonen. Soms voldoet de sporter niet aan het ideaalbeeld. Er zijn Nederlanders die de prestaties van Sifan Hassan niet waarderen en de medaille niet erkennen. Ze praat onvoldoende Nederlands en ze komt uit Ethiopië, is het verwijt. Gelukkig is er met veel verontwaardiging gereageerd op deze vervelende reacties en het niet erkennen van haar prestaties.
In het boek The Nature of Prejudice uit 1954 geeft psycholoog Gordon Allport een verklaring voor de getoonde verontwaardiging. De theorie heet de contacthypothese en is inmiddels bevestigd door herhaald onderzoek: Als mensen uit verschillende (etnische) groepen contact met elkaar hebben zorgt het voor minder vooroordelen en meer empathie. De angst voor ‘de ander’ neemt af en helpt het om de dingen vanuit het perspectief van iemand uit een andere groep te zien. Sporters brengen bij uitstek de contacthypothese in de praktijk. Dit betekent dat ze elkaar beter kennen en begrijpen, maar ook dat ze zich samen laten horen tegen onrecht. Supporters laten dit ook wel af en toe zien. Dit is een olympische gedachte en hoopvol. De Olympische Spelen zijn een prachtig familiefeestje voor de Homo Sapiens. Zelfs hulpverleners, trainers en supporters
met een bijrol zijn nodig. Maar Sifan Hassan is het gouden voorbeeld, een heldin en net iets sneller dan vele andere familieleden van de Homo Sapiens.

Wim Hullegie is fysiotherapeut en wetenschapsfilosoof

Tekst: Wim Hullegie, foto: FBK Games
Uit TKKR Magazine https://www.tkkr.nl/magazine.html, november 2021

Foto: Sifan Hasan verbreekt het wereldrecord op de 10.000 meter tijdens de FBK-games in Hengelo in juni 2021.

Sifan Hassan

19/11/2021

𝗢𝗻𝗵𝗼𝘂𝗱𝗯𝗮𝗮𝗿 𝗯𝗲𝘁𝗼𝗼𝗴 𝘃𝗮𝗻 𝗪𝗲𝘁𝗲𝗻𝘀𝗰𝗵𝗮𝗽𝗽𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸𝗲 𝗥𝗮𝗮𝗱
In het onlangs verschenen rapport Houdbare Zorg analyseert de Wetenschappelijke Raad voor de Regering (de WRR) de toenemende kosten van de gezondheidszorg. Als we het huidige niveau van zorg willen handhaven gaan we over paar decennia drie keer zo veel betalen. Hoe pakt de samenleving deze scheefgroei aan? Om de beschikbare tijd optimaal te benutten gaan we zeker over op blended zorg: een combinatie van online en offline zorg. Daarbij worden medici steeds vaker ondersteund en omringd met een team van gespecialiseerde hulpverleners die afhankelijk van de klachten op het toneel verschijnen. Tussenpersonen worden deze hulpverleners ook wel genoemd. Het idee is dat ze geld gaan besparen en dat de zorg op niveau blijft.

𝗦𝗶𝗺𝗽𝗲𝗹 𝘀𝗽𝗶𝗲𝗿𝘀𝗰𝗵𝗲𝘂𝗿𝘁𝗷𝗲
Een patiënte vertelt tijdens een behandeling dat ze verschillende tussenpersonen op de huisartsenpost heeft gesproken over haar pijnlijke rechterbeen. Tussenpersonen bemiddelen doorgaans tussen de aanbieders en vragers. Ja, ik had een spierscheurtje opgelopen, vertelt de patiënte mij. Vrij onschuldig zei men. Een kleine zwelling bij een spierscheur is normaal, maar ze kon amper meer op haar been staan. Ondanks verschillende telefoontjes en een consult begreep men niet goed wat er speelde.
‘Mijn herstel verloopt meestal net iets anders’, geeft mijn patiënte aan tijdens het consult. ‘Ik heb het May-Thurner Syndroom.’ Dit is een zeldzame aandoening. Het kan een ernstige vorm van bekkentrombose geven en daarvoor gebruikt ze preventief permanent antistolling. Haar been werd alsmaar dikker. Zorgelijk dik bleek achteraf. Ze kreeg het niet voldoende over het voetlicht.

𝗪𝗶𝗲 𝗺𝗼𝗲𝘁 𝗶𝗸 𝘀𝗽𝗿𝗲𝗸𝗲𝗻?
Naar schatting zijn er in Nederland één miljoen mensen met een zeldzame aandoening. Het gaat om ongeveer 8.000 aandoeningen, die 6 tot 8 procent van de bevolking treffen. Sommigen studies geven aan dat er in het totaal meer mensen met een zeldzame aandoening zijn dan alle patiënten met diabetes mellitus 2 samen. Maar hoe moet het met de mensen met een zeldzame aandoening? De genoemde tussenpersoon kan op dit moment een verpleegkundig specialist zijn, een physician assistant, een fysiotherapeut, een assistent in opleiding of een praktijkondersteuner. Voor velen is een tussenpersoon nog een onbekend fenomeen, maar we gaan er steeds meer mee te maken krijgen. Het kan zeker een zinvolle manier zijn om de zorg draaiende houden. Maar dit gaat niet zomaar.

𝗡𝗲𝘁𝘁𝗲 𝗯𝗶𝗼𝗹𝗼𝗴𝗶𝘀𝗰𝗵𝗲 𝗴𝗿𝗲𝗻𝘇𝗲𝗻
Als een tussenpersoon niet volledig op de hoogte is van een zeldzame aandoening begrijpt iedereen dit. Maar als een patiënt met May-Thurner Syndroom zegt dat ze een May-Thurner Syndroom heeft, is dit zo. Geen discussie hierover maar ga uit van vertrouwen. Het treft vooral jonge vrouwen en het zorgt voor chronische pijn en fysieke beperkingen. Het is domme pech als het je overkomt. Met haar zelfspot redt zij het wel om te overleven, vertelt mijn patiënte me. Maar gezien haar ervaringen met haar rechter been maakt ze zich zorgen. Belangrijk is dat de tijdelijke ‘aanbieder’ op de hoogte is van de ‘vraag’ en accepteert wat een patiënt vertelt. Dat had bij haar vele consulten gescheeld en kosten bespaard. Een simpele spierscheur is niet altijd onschuldig. De biologie van de homo sapiens kent geen nette af te bakenen grenzen. Er bestaan veel biologische variaties. Zeldzame aandoeningen zijn normaal. In het rapport van het WRR ontbreekt een evolutionaire kijk op zorg. Dit is abnormaal en onhoudbaar.

Dr. Wim Hullegie, fysiotherapeut en wetenschapsfilosoof
Foto: Jack Westerlaken/Studio New West
https://www.tkkr.nl/columns/onhoudbaar-betoog-van-wetenschappelijke-raad/
17 november 2021

Dr. Wim Hullegie, fysiotherapeut en wetenschapsfilosoof Onhoudbaar betoog van Wetenschappelijke Raad  17 november 2021 13:13 In het onlangs verschenen rapport Houdbare Zorg analyseert de Wetenschappelijke Raad voor de Regering (de WRR) de toenemende kosten van de gezondheidszorg. Als we het huidige...

27/09/2021

𝗠𝗲𝘁 𝘀𝗽𝗼𝗿𝘁𝘃𝗿𝗶𝗲𝗻𝗱 𝗼𝗽 𝘇𝗼𝗲𝗸 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗴𝗲𝗱𝗲𝗲𝗹𝗱𝗲 𝘄𝗮𝗮𝗿𝗵𝗲𝗶𝗱

De organisatoren van het GOGBOT-festival in Enschede slagen er ieder jaar weer in om rondom een relevant maatschappelijk thema de inwoners van Enschede en omgeving te prikkelen, maar ook te vermaken. Een knappe prestatie. Ik ben een liefhebber vanaf het eerste moment, om precies te zijn sinds 2004. De grenzen tussen kunst, technologie, muziek en wetenschap worden voelbaar en zichtbaar gemaakt door de kunstenaars, zowel jong als oud. De verkregen kunstsubsidies worden wat mij betreft prima besteed. Althans dat is mijn ‘waarheid’. Het is een beetje een ratjetoe als je terrein opkomt, hoor ik mensen zeggen als ze meegaan. Menigeen fronst zijn wenkbrauwen. Is dit kunst?

Afgelopen vrijdag liep ik op het Stationsplein - dit jaar een van de plekken van de activiteiten - een sportvriend tegen het lijf. De fronsende wenkbrauwen ontbreken ook niet bij hem. Hij werkt in de buurt en het lawaai (muziek) triggerde hem om even te komen. Dit is echt iets voor jou, zegt mijn sportvriend. Jij zit ook een beetje aan de rand van de samenleving. Nu gaan mijn wenkbrauwen fronsen. Hoe bedoel je? Ik werk al meer dan veertig jaar als hulpverlener in de reguliere gezondheidszorg. Is de gezondheidszorg de rand van de samenleving? Jij bent ook een beetje anders, zegt mijn sportvriend, en dat ‘anders zijn’ zie je hier ook voorbijkomen. Oké, dank je voor het compliment. Hij bedoelt het niet negatief.

Het thema ‘infocalyps’ van Gogbot wordt verbeeld in de vorm van een ministaat Deep State 9. In de kern gaat het over technologieën die de realiteit kunnen verdraaien. En die sneller evolueren dan dat ze gecontroleerd of beperkt kunnen worden. ‘Wat is Waarheid’ nog als we met ons allen immigreren naar een digitaal continent binnen nu en 2050, waar we af en toe een keer uitkomen en bij toeval een sportvriend ontmoeten? De boodschap is onheilspellender dan ooit.

De organisatoren hebben het ook nog voor elkaar gekregen om met het Rijks Museum Twente (RMT) samen een tentoonstelling over Deep Truth te organiseren. De status van de journalistiek en wetenschap en de technologische mogelijkheden om ons te misleiden raakt iedereen. Nepnieuws, complottheorieën, pseudowetenschap zijn onderwerpen die bij alle inwoners in de huiskamer actief of passief passeren. Het niet meer kunnen bespreken van de zaken die wrijven en schuren en waar we niet goed raad mee weten heeft inderdaad iets onheilspellends. Wie kunnen we vertrouwen als we elkaar niet meer vertrouwen? Dit thema gaat jou toch ook aan, zeg ik tegen mijn sportvriend. Dat we elkaar in onze samenleving in de haren vliegen en onze eigen waarheid hanteren is helaas de realiteit. Maar laten we elkaar niet gek laten maken door onheilsprofeten. Steeds zullen we weer op zoek moeten naar gedeelde waarheden zoals mijn sportvriend en ik, om te voorkomen dat je elkaar over de rand duwt en het anders zijn niet meer accepteert. In het RMT kunt u tot begin januari terecht om via het gesprek het dreigende onheil te doorgronden. Mijn advies: neem een sportvriend mee met andere ideeën om samen op zoek te gaan naar een gedeelde waarheid.

Dr. Wim Hullegie, fysiotherapeut en wetenschapsfilosoof
Gepubliceerd op 16 september 2021 in LKKR.
https://www.tkkr.nl/columns/met-sportvriend-op-zoek-naar-gedeelde-waarheid/

Dr. Wim Hullegie, fysiotherapeut en wetenschapsfilosoof Met sportvriend op zoek naar gedeelde waarheid 16 september 2021 15:15 Met sportvriend op zoek naar gedeelde waarheid De organisatoren van het GOGBOT-festival in Enschede slagen er ieder jaar weer in om rondom een relevant maatschappelijk thema...