pilarbosch.nl

16/01/2025

Even over de winter, jij en... egels! 🧣💃🏻🦔⁠
Je hebt het vast al door: ik ben niet zo van de winter (en dan houd ik het netjes 😅). Ik vind het lastig om naar buiten te blijven gaan, in beweging te blijven, mis zonlicht (geen wonder, als Catalaanse ||*||)... Maar, als het me lukt om me eraan over te geven, kan ik ook heel erg genieten van de verstilling en de weg naar binnen (als in: thuis én in mijn lijf) dat de winter brengt.⁠
Klopt, de kunst is om je eraan over te kunnen geven, snap ik (maar als het MIJ lukt, is er voor jou ongetwijfeld hoop!). Ik probéér toch nog voor mijn eerste sessie lang te gaan wandelen; ik zorg voor een warme werkkamer, steek een extra kaarsje aan tijdens de sessies; en tussen de sessies door, ga ik wat vaker onder mijn elektrische deken 😋 op de fauteuil zitten.⁠
Ik moest er 52 voor worden 😎en het is nog altijd oefenen, maar ik vind het wel super belangrijk. ⁠
Want anders... ben ik net een egeltje 🦔.⁠
Egeltjes zijn solitaire wezentjes (die trouwens wel als paartje een nest kunnen delen, maar lang samen blijven ze niet!), die, wanneer ze zich onveilig voelen, zich oprollen en hun stekels inzetten ter bescherming. ⁠
Oké, ik ben geen solitair wezen en heb al heel lang dezelfde relatie (en dankbaar daarvoor 🙏), maar het is alsof ik in de winter wat gevoeliger reageer op (nou, ik denk eigenlijk op alles, maar laten we het houden bij) opmerkingen, zeker die van mijn partner. Het is bijna alsof ik mijn eigen zachte vacht kan voelen, dan voel ik me geraakt, en ineens verandert het zachte wat ik nét had waargenomen in een bol van stekels: ik steek dan niet alleen (I know, niet best), maar ik sluit mezelf ook af. Ik ga uit het contact, in mezelf 😔.⁠
Nou weet ik niet of elektrische dekentjes en fauteuils ook voor jou hulpmiddelen kunnen zijn, het gaat me erom dat het fijn is als je de manier vindt om niet te hoeven steken en in contact te blijven. In de winter, maar trouwens net zo goed in de zomer, lente... ⁠
Of zeg je nou.... "Nou, Pilar, ik herken helemaal niet wat je omschrijft!! Ik? Stekels en oprollen?!". ⁠
Laat je me in de comments weten wat de winter met je doet? 😶‍🌫️🦔

04/12/2024

30/04/2024

Het beste in elkaar naar boven halen; dat lijkt mij nou echt het fijnste, als dat in een relatie lukt. 👊🏻
Toch? Heb je daar eens over nagedacht?
Als je elkaar niet zo lang kent en je voelt je heeeelemaal verliefd, zeg je het wat makkelijker tegen elkaar; "jij haalt het beste in mij naar boven".
Wat ik zie als stellen met mij in gesprek zijn in de praktijk, is vaak het tegenovergestelde 🤪.
Misschien kun je het bij jezelf nagaan: hoe ga jij om met je partner? (Hoe ga ík om met de mijne? 🫣).
Soms is juist je partner die je in je allervervelendste versie ziet.
Omdat het vertrouwd voelt, omdat we ons al de heeeele dag aanpassen en inhouden. Omdat we dan toe kunnen geven aan de vermoeidheid, voelen we die sneller, is alles wat ze zeggen irritant.
Dan zeg je misschien wel dingen waarvan je meteen weet: 'k.k, dit had ik niet moeten zeggen'. Maar daar is het. Niet jouw beste versie. Gezegd. Out there.
Misschien haalt je partner niet (meer) het beste in jou naar boven, maar het minste. 😔
Dit is echt geen fijn gevoel.
Dat je je bij de persoon met wie je gekozen hebt je leven te delen, je je juist het minst leuk voelt...
Niet getreurd 😄😃😀: je kunt er iets aan doen!! (🎉🎉)
Er is werk aan de winkel, misschien veel zelfs, maar je kunt er iets aan doen!
Je wilt juist voelen hoe gaaf je bent, hoe vriendelijk je bent, hoe sexy je bent, hoe begripvol, lief, warm...
Natuurlijk!
Dát is het beste in jou; dát is wat je wilt voelen als je met je partner bent.
Dat jij deze kant van jezelf laat zien. 💗
Maak er werk van. Sámen.
Wat gebeurt er? Waarom gaan we zo met elkaar om?
Waarom ga ík zo met je om?
Wat heb ik nodig om niet al mijn 'wenselijkheid' bij jou te laten zakken?
Misschien kunnen jullie het echte praten uitstellen tot later na thuiskomst? Niet meteen van alles bespreken terwijl de kids nog van alles van je vragen, terwijl er nog gekookt moet worden, terwijl jullie beide nog vééét overprikkeld zijn?
Misschien kun je even voelen dat je je even niet fijn voelt en je mond houden. Eventjes.
Misschien is dit al een begin.
Eet wat, drink wat. Zit. Rust.
Wees mild met jezelf.
En probeer het later nog eens 😉
Gun het jezelf 🥰. Gun het jullie 🥰.

26/09/2023

Ja hoor, ik leef nog! 🎉🎉
Steeds meer, zelfs.
Vandaag maar eens mijn socials wat in beweging brengen 😅
Het afgelopen jaar heb je misschien niet veel van me gehoord, maar er gebeurde wel van alles.
Van dat alles, is misschien wel het belangrijkste dat ik enooooorm aan het werk ben on steeds beter naar mezelf te luisteren.
Mijn fysieke ❤️ is nu wel een goede stok achter de deur (ga ik te ver, kom ik nergens 😜), waardoor ik mijn agenda in balans probeer in te delen. Én mijn energetische ❤️ zorgt ervoor dat ik beetje bij beetje loyaler ben aan wie ik echt ben; steeds beter dicht bjj mezelf blijf.
Ooook doe ik heel bewust hele leuke dingen (bereid je voor op veel keramiek foto's!!). Veel ervan doe ik samen met mijn man. Gewoon omdat ik me realiseer dat ik dat heel leuk vind (dus past het bij naar mezelf luisteren 😋). Voordeel ervan, van het samen dingen doen, is dat het een beetje voelt als onze relatie voeden.
En kijk: als ik steeds beter naar mezelf luister, wordt mijn relatie er alleen maar beter van. Eerst dichtbij mij, daarna pas dichtbij de ander. 🌈
Dus: ik leef. En jij?
Let me know!

17/04/2023

06/02/2023

Terug van weggeweest.⁠
Of... Toch niet? 😉⁠
⁠
Hoe is het met jou? Als je het wenselijke "goed hoor" voorbij bent, wat zou je dan zeggen?⁠
Ik zie nu in mijn feed dat ik een halfjaar lang niets gepost heb.⁠
Wel jammer, vind ik. Maar ik had er gewoonweg de energie niet voor. Of niet voor over.⁠
Meteen na het infarct zat ik nog in een soort van... ik-moet-doorgaan modus en plaatste ik nog wat. ⁠
Maar daarna kwam ik wat meer in de verstilling? Ja, ik denk dat dat het was: eerste reactie doorgaan, vervolgens echt voelen wat er gebeurd was en wat de impact ervan was.⁠
⁠
Fysiek gaat het goed met mij. Ben echt goed moe, maar het gaat goed. Ik geniet van het werk (gelukkig!) en daarbuiten doe ik wat er klopt en past.⁠
Innerlijk probeer ik dat op te pakken wat zich aandient, al heb ik er soms (wel vaak 😉) niet zo'n zin in. Alleen als ik zelf ook het lef heb dingen aan te kijken en er iets mee te doen, kan ik jou ook helpen met jouw lef en jouw proces. Dus hup, met de nodige tegenzin, actie!⁠
⁠
Maar vertel: zou jij verder gaan dan het wenselijke "goed hoor"? 😀

17/07/2022

Hartinfarct 4 ~ nu komt het erop aan...⁠
⁠
Tuurlijk: 'pilar, zorg je wel goed voor jezelf?'⁠
'laat je maar lekker verwennen eh?'⁠
'niet te snel willen eh, kalm aan, jij!'⁠
⁠
Ja, oké... HOE?!!⁠
⁠
Weet je wat het is?⁠
Ik wil echt graag goed voor mezelf zorgen,⁠
maar hoe doe ik dat?⁠
Wat houdt dat in?⁠
Heb jij daar wel eens bij stilgestaan?!⁠
⁠
Ik vind het knap lastig.⁠
Ik blijk namelijk pas als ik iets gedaan héb te kunnen ondervinden of dat teveel was of niet.⁠
Als ik duidelijk klachten heb, weet ik dat ik weinig kan doen. ⁠
Daar luister ik naar. (Valt me best mee; blijk ik te kunnen 😊).⁠
Maar als ik me oké voel, is het afwachten hoe ik ergens op ga reageren.⁠
Was opvouwen, iets verplaatsen,⁠
naar een feestje toe, stukje fietsen (nog niet gedaan 🤪)...⁠
het is proberen en kijken wat dat doet.⁠
⁠
En ik vind, lieve mensen, dat als ik dan wat doe en ik voel me daarna niet fijn, is het niet dat ik 'weer eens eigenwijs ben geweest', echt niet! Ik moest het uitproberen. Óm te weten of ik het kon.⁠
⁠
[Oké, eigenwijs ben ik gewoon, maar dat hoort bij mij.⁠
Alleen in dit gezondheidsstukje... geloof me, ik doe mijn best].⁠
⁠
Dus ja, zelfzorg moet ik zelf doen.⁠
Met alle gevolgen van dien: inclusief het uitproberen en vervolgens ervan b***n. Trial and error.⁠
⁠
En repeat. 😅⁠
⁠
Hoe goed ben jij in zelfzorg?

05/07/2022

Hartinfarct III ~ En de triggers in het leven

Zoooooveel kaarten en bloemen ontvangen de afgelopen weken!
Zo ontzettend dankbaar voor alle liefde en waardering die ik voel in deze tijd (en dat terwijl mogen ontvangen best een dingetje is voor me 🤪)!
En alle bloemenbrengers, kaartenschrijvers, appers en bellers, stellen dezelfde vraag:
'hoe gaat het met je, Pilar?'

Tja... Mijn SCAD is aan het genezen en blijkbaar wil dat meer tijd dan ik verwacht had (hoe ik tot een verwachting kwam is mij een raadsel, met 0 kennis van hartklachten 🤨). Ondertussen heb ik momenten waarop het me verbaast wat er lukt en andere momenten waarop het me juist tegenvalt.
Heb wat grotere werkklussen afgezegd en probeer een paar keer in de week één klant te zien.
Ik vind dat het best oké gaat! 🎉

De uitdaging vind ik wel dat de triggers van het leven niet ophouden omdat je een infarct hebt gehad.
Het is niet dat er in het universum een sein is komen te hangen met 'let op: Pilar mag even niet lastig gevallen worden'.

Dus zijn er nog dingen waarover ik me normaalgesproken zorgen over zou maken (ik geef even geen voorbeelden, als je weet dat ik moeder ben en al bijna 25 jaar getrouwd, heb je vast een beeld 😉). En ik wil me nu geen zorgen meer maken. Ik wil heel graag leven, voelen wat dingen met me doen, en ze vervolgens voorbij laten gaan. Als een wolk ☁️.
En ik wéét dat ik het kan leren. Dat oefening baart kunst. Dat ik ook mijn kinderen voor kan doen hoe te leven zonder zich geen zorgen te hoeven maken. Ik vóel de potentie in mij.

En ik blijf oefenen. 💪💪

En jij: ben je aan het oefenen of ben je al 'een pro'?

01/07/2022

Hartinfarct II + de liefste moeder voor mij⁠
⁠
Vandaag is het alweer vijf jaar geleden dat mijn moeder overleed.⁠
5 jaar...⁠
En wat mis ik haar!⁠
"Fijn gevoel", zei mijn man gisteravond, toen ik zei dat ik haar miste.⁠
Klopt, want onze relatie was tot vlak voor haar dood niet zo'n fijne relatie.⁠
Maar nadat ik het werk deed wat er in mij moest gebeuren, konden we onze band herstellen en nu mis ik haar oprecht.⁠
Mijn moeder, voor mij de fijnste moeder die er maar kon zijn. 🥰⁠
⁠
Zij was soort van bang voor hartklachten.⁠
Als ze steken in haar hart voelde of ergens stress om had, was ze bang dat ze het aan haar hart zou hebben.⁠
En dat is wat er nu met mij gebeurt: ik (ik!!!) "heb het aan mijn hart".⁠
[Blijf het bizar vinden, maar dat terzijde].⁠
⁠
Gek genoeg, al ben ik een zelfstandige, volwassen vrouw, nu zelf moeder van drie volwassen kinderen, vraag ik me af hoe het zou zijn om haar om me heen te hebben nu ik herstellende ben.⁠
Mijn gezin zorgt ontzettend goed voor me.⁠
Mijn man regelt van alles om er zo goed en zoveel mogelijk voor me te zijn.⁠
En ik red me al een heel eind alleen!!⁠
En toch... Hoe zou het zijn om nu de zorg van mijn moeder te hebben? Haar warmte, haar (overdreven) zorgzaamheid, haar liefde...⁠
⁠
Daar denk ik vandaag over na:⁠
wat zou jij ervan vinden, moeders, dat ik nu degene met hartklachten ben? ❤️ Goh, wat mis ik je! 💛

27/06/2022

Een hartinfarct of zo'n pauzeknop die je liever niet hebt.

Yes. Klopt. Ik heb vorige week woensdag een hartinfarct gehad.
Ik...!
Ik leef suuuuuuper gezond: ik eet heel gezond (met voedingstips van ), wandel elke dag een hele tijd, doe om de dag krachttraining (op woensdag met ), rook niet, drink niet...
Werd ik ineens getroffen door een hele hevige pijn aan mijn RECHTERborst. Rechterarm bewoog niet... Ambulance, ziekenhuis, bloedonderzoeken: een infarct.

De eerste dagen hield de vraag 'hoe is dit bij mij mogelijk' mij bezig.
Inmiddels weet ik dat ik een aandoening heb, SCAD, die één van de vaten in mijn hart beschadigd heeft waardoor mijn hart tijdelijk te weinig zuurstof kreeg. (Pfieuw, zit het toch goed met mijn dieet! 😉)

En inmiddels voel ik dat ik me nog veeeeel meer moet overgeven aan het proces, dan ik nu doe.
Ik heb graag de controle in handen (misschien ken jij dat? 🤪) en dan vind ik het een hele uitdaging om nu te vertrouwen.
Vertrouwen op mezelf, mijn eigen herstellend vermogen, maar zeker ook op artsen, medicijnen, protocollen,... Daar heb ik echt geen invloed op.En zij hebben wel invloed op mij.
Dat vind ik wel even een dingetje 😅.

Maar goed. Dit is het, even.
Ik dacht: nouuuuu, daar ga ik niets over delen, vanuit het ziekenhuis. En vervolgens voelde ik: nee, waarom niet? Mogen social media alleen van het goede nieuws zijn?!
Life happens. En dat deel ik dus ook 🤷.

Blijf gezond. Hou vertrouwen.
(Probeer ik het ook!)
En geniet mee, swipe ff, van een aantal van de boeketten die ik ontvangen heb.
(Dat lukt wel makkelijk 😉)

19/05/2022

Mooi weer spelen?⁠
⁠
Ben jij ervan, van mooi weer spelen? Of ben je wel eerlijk over hoe het met je gaat? Of over hoe het thuis gaat, specifiek met de kinderen?⁠
⁠
Ik ben (meestal) niet zo eerlijk; vertel niet graag dat het niet goed gaat. Of dat het wat minder gaat, laten we zeggen.⁠
Inmiddels is dit ook een stukje waar ik aan werk en doe ik -als moederhulp- mijn best om te vertellen wat er is, zonder het mooier te maken.⁠
(Natuurlijk moet iemand veilig voelen en mag ik helemaal vertrouwen op mijn gevoel over hoe die persoon met mijn informatie om zal gaan!! Mag jij ook, trouwens!)⁠
⁠
Maarrrrrrrr ik blijf het moeilijk vinden: delen hoe het gaat, terwijl ik het zelf moeilijk vind.⁠
⁠
En dan denk ik toch: waarom?!⁠
Ik weet dat "elk huisje heeft zijn kruisje", dat alle gezinnen worstelen, dat er altijd (nou, héél vaak) zaken spelen met de kinderen... ⁠
Waarom zou het nét bij mij niet kunnen?⁠
Waarom zou iemand verwachten dat het nét bij mij allemaal soepel verloopt?⁠
Want... als ik er niet over praat zal het toch wel zijn dat ik bang ben dat ik anderen teleurstel? Of is dat het niet?⁠
Als ik vooral de indruk wil wekken dat het bij mij wél helemaal goed gaat, ben ik toch aan het proberen om een bepaald beeld in stand te houden?⁠
⁠
Want: medeleven en steun, dát willen we toch wel tonen?⁠
⁠
Je zou namelijk kunnen denken: als ík laat zien hoe het werkelijk gaat, nodig ik ook de andere moeder uit om dat ook te doen, wanneer het met haar wat minder gaat? Dat geeft me namelijk de kans om te laten merken dat ik met haar meeleef, dat ik begrip voel. Zo van: "geloof me, i've been there".⁠
Zo zou je toch kunnen denken?⁠
⁠
Of heb ik nou weer te bijzondere hersenspinsels? 😉⁠
Wat denk jij ervan?