ADHD-Emoties

18/09/2025

Wij zijn een praktijk die bezig is om voet aan grond te krijgen in zorgland. En we kunnen je vertellen dat valt niet mee. Veel zorgverleners zijn niet bekend met wat wij als Counselors nou eigenlijk doen en waar we voor staan.

Bijvoorbeeld dat we HBO geschoold zijn, dat we aangesloten zijn bij een Algemene Beroepsvereniging zoals de ABvC en in ons geval ook bij de kwaliteitsregister RBCZ. Dat we gehouden zijn aan een X aantal intervisies, supervisies, nascholing en bijscholing en dat we ook gevisiteerd worden.

De standaard opmerking die we krijgen is vaak; " oh wat doen jullie dan als coach?". En dat is niet erg, maar in de aanpak zitten er nogal wat verschillen. En het is ook zo ontzettend jammer want in mijn optiek denk ik dat we zoveel kunnen betekenen in de zorg voor al die mensen die op ellenlange wachtlijsten staan bij een psycholoog.

Want we kunnen ingezet worden als overbrugging naar het traject met de psycholoog. We kunnen al die zorgverleners en nog belangrijker al die mensen die hulp nodig hebben (in ons geval werken we met mensen die ADHD hebben) ondersteunen en helpen.

Wanneer ik probeer ons aan te melden bij het Zorgdomein dan krijg ik een hele nette afwijzing, en gelukkig ook een gesprek waaruit nieuwsgierigheid doorklinkt. Wat mij weer een beetje hoop geeft, maar waar ook weer diezelfde onwetendheid in doorklinkt over het beroepcounselor.

Want heel eerlijk, en dit is mijn persoonlijke mening, wanneer een bijvoorbeeld huisarts iemand voor zich heeft zitten die door zijn/haar ADHD vastloopt op het werk of in hun relatie. Dan zou het toch geweldig zijn dat de huisarts gepaste hulp kan vinden via diezelfde Zorgdomein?

En heel soms bekruipt ons dan het gevoel van hebben we wel het juiste beroep gekozen? Want we zijn niet alleen hard bezig aan de wereld te laten weten wie wij als praktijk zijn, maar ook heel hard bezig een lans te breken voor het beroep counselor.

Dus ik deel hier de link van de ABvC van een animatie over het beroep counselor. En wij zouden immens dankbaar zijn als deze verspreidt wordt over dit medium.

https://lnkd.in/eZeTkakK

18/09/2025

Het afgelopen jaar kregen we steeds vaker hulpvragen van mannen vanwege hun ADHD en hun obstakels op werk- en privégebied. In hun e-mailtjes vroegen ze ons: “helpen jullie echt alleen maar vrouwen?”.

Dat zette ons aan het denken.. je kiest, wanneer je je praktijk start, een ideale klant waarvan je haast zeker weet dat je die zo goed mogelijk kan helpen en die aansluit bij waar je je denkt bij goed te voelen.

Maar was dit wel zo, en zat daar dan niet ook onze eigen bias, hebben wij als counselors last van onze eigen impliciete stereotype? Denken ook wij dat mannen misschien wat minder snel kunnen praten over hun emoties? Verwachten wij ook dat mannen sterke en onafhankelijke individuen horen te zijn die minder snel hun gevoelens delen of afhankelijkheid van hulp accepteren?

Nou zijn wij niet bang om onszelf eens goed onder de loep te nemen en van uitdagingen houden we sowieso. En zo geschiedde het, onze eerste mannelijke cliënt was een feit.

Onze conclusie is heel duidelijk: nee geslacht maakt niet uit in de behandeling van ADHD. We hebben het enorm naar ons zin met de mens die ADHD heeft.

En ja uit wetenschappelijk onderzoek komt naar voren dat mannen hun klachten op andere wijze uiten dan vrouwen, en proberen ze eerst zeer oplossingsgerichte strategieen uit en schenken ze minder aandacht aan hun emoties. (Tamres, Janicki, & Helgeson, 2002).

En om even terug te komen op die impliciete stereotype, hier is een raadseltje. Als je het antwoord denkt te weten krijg je ons E-Book!

‘Een vader en zoon zijn betrokken bij een auto-ongeluk. De vader overlijdt ter plekke en de zoon wordt per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Wanneer de zoon de operatiekamer wordt binnengereden, zegt de chirurg: “Ik kan deze jongen niet opereren – dit is mijn zoon”. Hoe zit dit in elkaar? (bron onbekend).

23/07/2025

Vakantie… in de maanden voor de zomervakantie kan ik altijd wegdromen bij mooie vakantiebestemmingen. De zon, zee en vrijheid die mij te wachten staat. En dan na een zoektocht heb ik geboekt en kan ik er zo naar uitkijken.

Maar zodra het een week of 2 a 3 voor de reis is dan ga ik piekeren, ik pieker over; mijn honden die ik niet kan missen, of dat ze het wel goed gaan hebben in het pension, over hoe ik dat met mijn 5 katten moet doen, splits ik ze op en breng ik ze ergens onder of vraag ik of iemand ze wil verzorgen? Ik pieker waarom ik in godsnaam wegga want thuis is het toch ook heerlijk, ik hou van mijn huis en vooral van mijn routine en regelmaat en vertrouwde omgeving. En is die vakantie het wel waard om alles achter te laten?

Dan heb ik het nog niet eens over het piekeren wat mij overvalt als ik denk aan het vliegen (ik had vroeger vliegangst), het onbekende, of alles goed gaat (komen alle koffers mee), het hotel mooi is en of we het leuk gaan hebben met elkaar.

Eigenlijk weet ik na al die jaren dat al mijn zorgen en piekeren voor niks is, maar ja ik moet de controle en het bekende loslaten en dat kost mij altijd moeite. En weet je wat mij helpt wanneer ik in het buitenland ben? Om een heel klein beetje routine in te plannen, zodat ik mij niet zo verloren voel in dat onbekende land.

Een ochtendwandeling op vaste tijd, een vertrouwde playlist bij het wakker worden, of zelfs gewoon m’n eigen thee meenemen, het helpt me om grip te houden, zonder mezelf helemaal vast te zetten.

En weet je? Juist doordat ik dit van mezelf herken, hoef ik het niet meer weg te drukken. Ik mag mezelf geruststellen in plaats van afwijzen. Mijn brein houdt van veiligheid en voorspelbaarheid, en die geef ik het dus ook....zelfs op vakantie.

19/07/2025

De zomervakantie is begonnen.
Mijn zoontje van zes had gisteren zijn laatste schooldag.
Zijn rugzak kwam leeg terug naar huis . Geen werkjes meer, geen planning. Alleen nog zes weken vrijheid.

En toch… was zijn hoofd allesbehalve leeg. Hij was druk en onrustig.
De afgelopen weken waren leuk, maar rommelig. Opgeruimde lokalen en andere activiteiten.
Ik zag hoe hij moeite had met al dat ‘anders dan normaal’. Elke dag kwam hij overprikkeld en doorgedraaid thuis.

En ik merkte: bij mij is het niet anders.
De weken voor de vakantie voel ik me zelf ook overprikkelder dan normaal.
En als de vakantie dan eindelijk begint, moet ik eerst nog schakelen.
Ontspannen lukt me meestal pas na een paar dagen.

Vroeger vond ik dat lastig van mezelf.
Ik dacht dat ik me meteen relaxt en vrij zou móéten voelen.
Maar ik ben er inmiddels achter: dit is helemaal niet raar.

Voor neurodivergente mensen, zoals mensen met AD(H)D, is vakantie niet alleen maar ontspanning.
Hoe leuk het ook is, het is ook een verandering. En verandering vraagt iets van je systeem.
En ook van je binnenwereld.

Want als je niet meteen geniet, komt vaak dat kritische stemmetje:
“Waarom lukt het me niet gewoon te genieten?”
“Ben ik ongezellig?”
“waarom voel ik me niet relaxt?”

Die interne stem is vaak strenger dan je denkt.
Deze gedachten zijn typische RSD-triggergedachten.
Je brein leest ‘niet perfect schakelen’ als ‘falen’ en dat raakt direct aan gevoelens van afwijzing of tekortschieten.

Ik weet inmiddels: onze vakantie begint niet met ontspanning.
We hebben allemaal even tijd nodig om te schakelen en te landen.
Wat helpt, is mezelf toestemming geven om níét meteen relaxt te hoeven zijn.
Gewoon eerst even niks. Even ontprikkelen. Dat is óók vakantie.

Hoe is dat bij jou?
Moet jij ook altijd even landen aan het begin van de vakantie?

www.adhdemoties.nl

17/07/2025

𝘼𝘿𝙃𝘿, 𝙍𝙎𝘿 𝙚𝙣 𝙃𝙤𝙧𝙢𝙤𝙣𝙚𝙣: 𝘿𝙚 𝙊𝙣𝙯𝙞𝙘𝙝𝙩𝙗𝙖𝙧𝙚 𝙄𝙣𝙫𝙡𝙤𝙚𝙙 𝙤𝙥 𝙑𝙧𝙤𝙪𝙬𝙚𝙣

De laatste tijd wordt er veel geschreven over ADHD en Hormonen, en dat is goed. Want hoe meer we leren begrijpen wat er speelt en scheelt hoe meer we kunnen accepteren dat onze “Extra’s” ergens vandaan komen. En ik ben ervan overtuigd dat psycho-educatie helpt bij onze eigen ontwikkeling en hoe we omgaan met ons brein, geest en hormonen ofwel ons lijf.

𝙊𝙣𝙙𝙚𝙧𝙯𝙤𝙚𝙠
Uit onderzoek blijkt dat wij ADHD’ers 2 tot 3 keer zo vaak ernstige klachten rapporteren in de week voor de menstruatie, vlak na de bevalling én wanneer we in de overgang zijn.

𝘿𝙤𝙥𝙖𝙢𝙞𝙣𝙚
Ik heb al vaker uitgelegd dat ons dopaminegehalte een belangrijke rol speelt bij ADHD. Het feit dat we graag uitstellen, soms onze impulsen feest laten vieren net als onze emoties, en een beetje vergeetachtig kunnen zijn (“Onze Extra’s”), komt door een te lage dopaminespiegel en/of ontregeling hiervan.

𝙊𝙚𝙨𝙩𝙧𝙤𝙜𝙚𝙚𝙣
Neem daarnaast het vrouwelijke hormoon oestrogeen, dat betrokken is bij de aanmaak en afbraak van datzelfde dopamine én bovendien soortgelijke effecten heeft als dopamine in de hersenen , dan kun je je wel voorstellen dat wanneer beide spiegels laag zijn, dat voor vuurwerk kan zorgen (of je wilt of niet). Bijvoorbeeld in de week voor je menstruatie, in de week na je bevalling of tijdens de overgang.

𝘼𝘿𝙃𝘿+𝙍𝙎𝘿+𝙃𝙤𝙧𝙢𝙤𝙣𝙚𝙣
Dit is ook de reden dat vrouwen vaak in de overgang worden gediagnosticeerd met ADHD, omdat de klachten niet verdwijnen wanneer hun menstruatie is afgelopen of wanneer hun bevalling alweer even is geleden.

Nee natuurlijk niet, want de klachten zijn namelijk chronisch en nemen alleen maar in kracht toe.
En heb je bij je ADHD ook nog dat zusje wat RSD heet, ofwel Rejection Senstive Dysphoria, dan kan alles nog net een tikje heftiger aanvoelen, ofwel je hebt een triple impact: ADHD+RSD+hormonen.

𝙒𝙚𝙩𝙚𝙣
Moraal van het verhaal; weten wanneer er wát gebeurt met je lijf in combinatie met je ADHD/RSD en Hormonen dan leer je jezelf echt steeds beter kennen. En dan zeg ik niet dat het eenvoudiger wordt, maar misschien wel makkelijker.

09/07/2025

Relaties voor mensen met ADHD/RSD zijn net Escape Rooms. Je zoekt naar aanwijzingen die er niet zijn.

En als je ze niet vindt?

Dan maakt je brein ze gewoon zélf.

Maar misschien is hij gewoon .... druk?
Of even met zijn hoofd ergens anders.
(Echt. Niet alles is een afwijzing)

Het begint met leren vertrouwen op wat echt is en niet wat je ADHD/RSD je vertelt!

Wil je weten hoe je dat doet??
www.adhdemoties.nl

30/06/2025

Praktijk
En daar zitten we dan, samen in onze praktijkruimte, en ontdekken we hoe we elkaars zinnen afmaken, elkaar aansteken met ideeën (of eigenlijk ook vaak afleiden met weer een nieuw idee), en vooral, hoe krachtig het is om écht begrepen te worden. Dat is vanaf het moment dat wel elkaar leerden kennen en vriendinnen werden onze kracht geweest, soms drijven we even af maar altijd weer naar elkaar toe.

We merken dagelijks hoeveel vrouwen worstelen met dat onzichtbare stukje ADHD die Rejection Sensitivity Dysphoria (RSD) heet. Bijvoorbeeld; wanneer iemand aan je vraagt op je werk iets anders te doen je denkt “Ik wil dit niet doen want ik weet zeker dat ik het fout ga doen”, waardoor je in een volle emotionele crash komt en vaak volgt er een black-out.

Tina Twijfel
Nou, dat stemmetje kennen wij ook. We hebben d’r zelfs een naam gegeven Tina Twijfel. Altijd onzeker, altijd aanwezig. Tina staat al paraat voordat je iets hebt gezegd.
“Dat was dom hè?”
“Ze gaan hier vast iets van vinden.”
“Misschien toch maar afzeggen, voor je het verpest.”

Ze bedoelt het goed hoor — denkt dat ze je beschermt tegen pijn en afwijzing. Maar in werkelijkheid is Tina vooral een vermoeiende huisgenoot die zich met alles bemoeit. En eerlijk? Ze is niet bepaald een bron van zelfvertrouwen.

Rejection Sensitive Dysphoria
Het goede nieuws: als je weet waar die gevoeligheid vandaan komt, hoef je jezelf niet steeds te veroordelen.
Als je snapt dat jouw heftige reactie op kritiek, afwijzing of zelfs alleen maar het idee van afwijzing komt door Rejection Sensitivity Dysphoria (RSD), dan kun je zeggen “Wacht even... dit is Tina. Niet de waarheid.

Daarom besteden we in onze praktijk veel aandacht aan psycho-educatie over RSD. Niet saai, hoor, geen droge PowerPoint-marathon, maar wél inzicht, herkenning, en praktische tools. Want als je weet dat die enorme pijn die vrijkomt bij kritiek, (vermeende) afwijzing en jij niet de enige bent die hier last van heeft scheelt dat een slok op een borrel.

In onze praktijk geven we vrouwen met ADHD inzicht in hoe hun hoofd werkt. We leggen uit waar die overprikkeling, die emotionele uitbarsting of die plotselinge terugtrekbeweging vandaan komt. En nee, dat doen we niet met moeilijke termen of een leslokaalgevoel. Wél met humor, herkenning en praktische handvatten die je echt verder helpen.

Zodat jij leert omgaan met jouw Tina of Rita of Gerda. Misschien zelfs af en toe vriendelijk tegen haar kunt zeggen “Dankjewel, maar ik regel dit zelf wel.”

26/06/2025

Wij hadden nieuwe bedrijfsfoto's nodig en daar zat dan gelijk ook de crux. Want ook wij, als counselors van vrouwen met ADHD/RSD, weten als geen ander hoe lastig het is om met het hebben van RSD zo n klus even te klaren.

Nu kan je je afvragen; waarom zie ik hier dan een prachtig foto van jullie? Omdat Noa Vlist een professional is op haar gebied.
Ze stelt je gerust en geeft tijd en ruimte aan je gevoel waardoor het niet meer een uitdaging maar een feestje wordt!

En dat zie je terug in de foto's💕

24/06/2025

Emotionele salto's van een ADD'er

De ene dag voel ik me positief en zonnig, creatief en vol energie. En dan, hup, maakt mijn gevoel een salto de andere kant op en kan ik me helemaal down voelen.

Ik ben vast niet de enige die dit herkent. Voor wie (net als ik) te maken heeft met AD(H)D, is de emotionele kant, zoals moodswings en moeite met emotieregulatie, een flinke uitdaging.

Achter zo’n bui zit bij mij meestal iets als vermoeidheid, hormonen, stress... of het feit dat ik mezelf alweer een paar dagen voorbij ben gelopen.

Deze factoren liggen vaak aan de basis van zo'n bui en doen er daarna nog een schepje bovenop. En als ik niet uitkijk, kan mijn stemming doorslaan in gepieker en negatieve gedachten.

Ik weet inmiddels wat er dan meestal speelt (en wat ik eraan kan doen), maar dat betekent niet dat ik het altijd voorkóm. Dan zit ik mezelf behoorlijk in de weg.

Ik merk dat wanneer ik tijd neem om weer wat overzicht te creëren, mijn gedachten onder de loep neem en mezelf troost met iets fijns zoals een wandeling of een ijsje in de zon, ik dan snel weer "Zwanny" ben.

Maar ik moet toegeven, vaak moet iemand die me goed kent, zoals Eveline, me daar wel even aan herinneren.

En dat is precies het punt: vooral wanneer je verstrikt raakt in die neerwaartse ADHD-emoties, helpt hulp van buitenaf vaak enorm. Anders blijf je er gemakkelijk in hangen.

Dat gesprekje met Eveline gaf mij laatst net het zetje wat ik nodig had, samen met het toepassen van de technieken uit ons eigen traject.

En 's avonds merkte ik dat ik met een glimlach naar mijn zoontje keek, bij wie het na lang oefenen lukte om voor het eerst een echte salto op de trampoline te maken. En hop, ik voelde mijn stemming ook weer een salto omhoog maken.

In onze praktijk bieden we die hulp en leren we je effectieve tools, waardoor je minder vaak en korter in een negatieve ADHD-storm blijft hangen.

Herkenbaar? Hoe ga jij om met van die dagen? Deel je tips! 👇

Worstelen met emoties bij ADHD? Je hoeft het niet alleen te doen. Voor ondersteuning en handvatten bij het omgaan met emoties bij ADHD kun je terecht bij www.ADHDemoties.nl

20/06/2025

𝙑𝙧𝙤𝙪𝙬𝙚𝙣 𝙚𝙣 𝘼𝘿𝙃𝘿
Ik werk graag met vrouwen die heel vaak een late diagnose (vaak na hun veertigste levensjaar) hebben gekregen. Het feit dat het vaak laat herkend wordt bij vrouwen heeft te maken met dat het bij meisjes en vrouwen zich heel anders uit dan bij mannen. Bij vrouwen valt het vaak pas op als ze vastlopen; in hun werk, relaties of moederrol.

Vaak zijn ze in de jaren ervoor al vaak bij de huisarts geweest, soms doorgestuurd en zelden gediagnosticeerd met ADHD. Wel hebben ze te horen gekregen dat ze een depressie hadden of een burn-out soms zelfs beide.

𝘿𝙚 𝘿𝙞𝙖𝙜𝙣𝙤𝙨𝙚
En dan komt de diagnose en zijn ze euforisch en blij omdat ze eindelijk kunnen plaatsen waar om ze zich hun hele leven zo anders voelen, of waarom ze zo impulsief zijn en daarom 25 hobby’s hebben die nooit een lang leven zijn beschoren. Waarom mensen altijd zeggen; “maar je bent helemaal niet druk” terwijl er 7 “snelwegen met gedachten” door je hoofd gaat. Waarom ze zo overprikkeld raken van werkdruk en daardoor uitvallen en vaak ook nog eens keer op keer. Waarom de mist in hun hoofd nooit optrekt waardoor ze niet toekomen aan het doen van een taak of het afmaken van een (werk)opdracht.

𝙎𝙮𝙢𝙥𝙩𝙤𝙢𝙚𝙣
En deze hele brij aan ADHD-symptomen is vanuit hun jeugd al aan de gang, en ja ze hebben genoeg te horen gekregen dat ze zich moesten aanpassen. Waardoor ze zijn gaan “People Pleasen”, of hun extreme gevoeligheid voor kritiek, hun vermijdingsgedrag om maar niet te worden afgewezen. Deze ADHD-symptomen heet Rejection Sensitive Dysphoria

𝙍𝙚𝙟𝙚𝙘𝙩𝙞𝙤𝙣 𝙎𝙚𝙣𝙨𝙞𝙩𝙞𝙫𝙚 𝘿𝙮𝙨𝙥𝙝𝙤𝙧𝙞𝙖
En na een tijdje wanneer de blijheid is ingedaald zoeken ze hulp, hulp bij ons, bij mij en bij Zwanny. Omdat het niet meevalt te accepteren dat het Labeltje ADHD nooit weg zal gaan. Wij leren ze hoe Rejection Sensitive Dysphoria werkt, het emotionele landschap van ADHD heeft namelijk een routeplanner. En wat wij onze cliënten leren is hoe deze aan te zetten, ze te gebruiken als een kracht en plaats van te zien als een zwakte… een stoornis.

𝙒𝙖𝙩 𝙬𝙚𝙡
Want mensen met ADHD zijn namelijk ook zo leuk, ze hebben vaak sarcastische humor, weten vaak al na 10 minuten hoe de film gaat eindigen, zijn eindeloos creatief en beschikken vaak over een zeer goed intuïtie. En kunnen in een “splitsecond” iemand voor zich winnen als ze je aardig vinden en zullen ze je als mens niet vergeten maar helaas je naam wel.

Mocht jij je herkennen, of je afvragen of je misschien ADHD/RSD hebt, er staat een link van een vragenlijst in onze Bio op Instagram. Dit is geen diagnose maar helpt je wel op weg om wat helderheid te krijgen en te ontdekken of ook jij bij ons bijzondere groepje mag komen.

www.adhdemoties.nl

17/06/2025

Vandaag zijn we op de foto geweest voor onze praktijk ADHD-Emoties, door de lieve en getalenteerde Noa van Noa Vlist Fotografie. Wat een gezellige ochtend vol mooie momenten!

Toch vonden we het ook best spannend... Op de foto gaan en jezelf zichtbaar maken lijkt misschien simpel, maar het voelt voor ons als een kwetsbaar moment. Want ook al helpen we anderen om met een mildere en liefdevollere blik naar zichzelf te kijken, wij blijven óók mensen met onze eigen onzekerheden. We waren dan ook best moe toen het klaar was.

Het is vast herkenbaar: het is moeilijk om helemaal jezelf te zijn als je naar jezelf kijkt door de lens van een zogenaamde ander. En dat kost best veel energie.

Maar vandaag hebben we het tóch gedaan. Omdat we geloven in wat we doen, en omdat ieder mens (ook wij) het waard is om gezien te worden. We kijken nu al uit naar het resultaat!

15/06/2025