
23/07/2025
Vakantie… in de maanden voor de zomervakantie kan ik altijd wegdromen bij mooie vakantiebestemmingen. De zon, zee en vrijheid die mij te wachten staat. En dan na een zoektocht heb ik geboekt en kan ik er zo naar uitkijken.
Maar zodra het een week of 2 a 3 voor de reis is dan ga ik piekeren, ik pieker over; mijn honden die ik niet kan missen, of dat ze het wel goed gaan hebben in het pension, over hoe ik dat met mijn 5 katten moet doen, splits ik ze op en breng ik ze ergens onder of vraag ik of iemand ze wil verzorgen? Ik pieker waarom ik in godsnaam wegga want thuis is het toch ook heerlijk, ik hou van mijn huis en vooral van mijn routine en regelmaat en vertrouwde omgeving. En is die vakantie het wel waard om alles achter te laten?
Dan heb ik het nog niet eens over het piekeren wat mij overvalt als ik denk aan het vliegen (ik had vroeger vliegangst), het onbekende, of alles goed gaat (komen alle koffers mee), het hotel mooi is en of we het leuk gaan hebben met elkaar.
Eigenlijk weet ik na al die jaren dat al mijn zorgen en piekeren voor niks is, maar ja ik moet de controle en het bekende loslaten en dat kost mij altijd moeite. En weet je wat mij helpt wanneer ik in het buitenland ben? Om een heel klein beetje routine in te plannen, zodat ik mij niet zo verloren voel in dat onbekende land.
Een ochtendwandeling op vaste tijd, een vertrouwde playlist bij het wakker worden, of zelfs gewoon m’n eigen thee meenemen, het helpt me om grip te houden, zonder mezelf helemaal vast te zetten.
En weet je? Juist doordat ik dit van mezelf herken, hoef ik het niet meer weg te drukken. Ik mag mezelf geruststellen in plaats van afwijzen. Mijn brein houdt van veiligheid en voorspelbaarheid, en die geef ik het dus ook....zelfs op vakantie.