08/01/2024
Tenniselleboog
Een tenniselleboog, of de latijnse benaming: Epicondylitis lateralis. Er wordt geschat dat jaarlijks 3 procent van de nederlandse bevolking last heeft van eenย tennisarm. De grootste risicogroep voor het ontwikkelen van een epicondylitis lateralis is in de leeftijdscategorie van 35 jaar -55 jaar. Dit heeft met name te maken met een verminderde doorbloeding van de peesstructuren.
Oorzaken Epicondylitis lateralis
Epicondylitis lateralis komt ookย door langdurende of kort intense overbelasting. Iedereen kan eenย epicondylitisย ontwikkelen, maar met name mensen die zwaar of herhaaldelijk werk doen zijn een risicofactor. Te denken valt aan eenzijdig werk of sport, zoals schilders of tennissport. Door de overbelasting hetzij kortdurend intensief of langdurig zullen kleine scheurtjes ontstaan in de peesaanhechting, ook wel een peesontsteking genoemd. Deze elleboogklacht kan chronisch worden indien er geen adequate therapie geboden wordt of geen advies wordt ingewonnen bij de huisarts of fysiotherapeut.
Symptomen Epicondylitis lateralis
Feitelijk is een epicondylis lateralis een chronische peesontsteking aan de buitenzijde van de elleboog. De elleboog pijn zit met name aan de buitenzijde van de elleboog en heeft een zeurend karakter. De pijn kan uitstralen naar de onderarm en hand. De elleboogpijn ontstaat geleidelijk en begint met pijn bij belasting, zoals knijpen of iets vastpakken. In een later stadium is de epicondylitis lateralis ook in rust voelbaar. Dit noemen we de chronische fase. Deze fase is lastig te behandelen door conservatieve therapie.ย
Behandelplan Epicondylitis lateralis
Bij de eerste afspraak vindt onder andere een intake plaats. In deze intake wordt een anamnese afgenomen, een lichamelijk- en evt. echografisch onderzoek verricht om uw epicondylits lateralis goed in beeld te krijgen. Na dit uitgebreide onderzoek wordt samen met u een behandelplan besproken. Het behandelplan bestaat veelal uit advies en veelal aanvullend door shockwave, oefentherapie en dry needling.ย
Bedenk goed dat de activiteit die de klacht veroorzaakt vaak ook de reden is waardoor de klacht chronisch wordt.
