http://www.uitvaartverzorging-mariejose.nl/

Uitvaartverzorging Marie-José, Wylerbaan 19, Groesbeek (2025)

16/09/2025

“Ik kan het niet. Ik kan ze niet loslaten. Ik weet wat het met mij heeft gedaan en dat wil ik niet voor hen. Ik ben hun moeder en ik moet ze beschermen. Ik wil er zijn als ze afstuderen, als ze verliefd worden, als hun hart gebroken wordt. Ik wil mee om trouwkleding uit te zoeken en ik wil ooit oma worden. Weet je wel, zo’n oma die haar kleinkinderen tot op het bot verwend en die dan zo’n rare bijnaam krijgt zoals oma koekjes. Maar het gaat niet lukken. Ik voel aan mijn lijf dat ik het niet veel langer ga volhouden.” Ze praat aan één stuk door en het lijkt alsof ze tussendoor geen adem haalt. Nu ik er ben wil ze me alles vertellen en dat doet ze op een aangrijpende manier, alsof elke minuut telt. En dat doet het voor haar ook. Ze vertelt over hoe het jonge overlijden van haar moeder haar tekende. Over hoe ze dit niet wil voor haar kinderen. Hoe belangrijk ze voor haar zijn. Haar kinderen gaan na haar overlijden bij hun vader wonen en hoewel ze weet dat ze daar in goede handen zijn weet ze ook dat hij haar niet kan vervangen. We bespreken haar uitvaart en ze geeft aan dat de bijeenkomst een eerbetoon moet worden aan de band die ze met haar kinderen heeft. Als locatie heeft ze gekozen voor een plaatselijke horecagelegenheid. Er moeten hapjes zijn en drankjes met muziek en heel veel foto’s. Ze laat me bewaarboxen zien gevuld met brieven voor haar kinderen. Op de envelop van elke brief staat wanneer haar kinderen de brief open mogen maken. Op deze manier is ze bij belangrijke gebeurtenissen toch aanwezig. Er is zelfs een brief voor de kleinkinderen die wellicht ooit geboren zullen worden. Ze heeft al een filmpje gemaakt ter afsluiting van het samenzijn en zodat haar kinderen haar stem nooit kunnen vergeten. Ze heeft eigenlijk overal over nagedacht. Tijdens het afscheid zullen er collectebussen zijn zodat de aanwezigen een donatie kunnen doen zodat haar kinderen een assieraad kunnen kopen. Elk detail is weloverwogen. Ik beloof haar om in de dagen naar haar uitvaart toe lief te zijn voor haar kinderen en elk van hen te betrekken in de organisatie van het afscheid. Ik voel me uitgeput als ik bij haar wegrijdt, voel zo veel verdriet en onmacht en tegelijkertijd heb ik ontzettend veel bewondering voor deze vrouw. Wat is het leven toch oneerlijk. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt…

13/08/2025

“Ze wilde het wel maar ze kon het niet. Niemand heeft het haar geleerd of laten voelen. Ze kwam zelf vroeger niks te kort maar van een aai over haar bol of het uitspreken van emoties was geen sprake. We zijn echt niks te kort gekomen hoor. Er was altijd eten, drinken, kleding, een cadeau met verjaardagen, sinterklaas en kerst maar emoties laten zien kon ze niet. Ik denk dat ze dat wel zou willen doen maar het lukte niet. Maar hoe kan ik dit nu op papier zetten zonder dat ik haar in een kwaad daglicht zet? Het was echt geen verkeerde vrouw en ik weet dat ze van mijn broers en mij hield maar dat zeggen of een aanraking van genegenheid, nee, dat kan ik me niet herinneren.” We kletsen nog een tijdje verder en de dochter heeft voorbeelden over wat haar moeder allemaal wel deed voor haar kinderen. Ik stel voor om een stuk te schrijven over hoe je ik hou van jou kunt zeggen zonder woorden. Over hoe die liefde verstopt zat in elke gekookte aardappel, in elk fris gewassen voetbaltenue, in elke handgeschreven verjaardagskaart welke steevast bestond uit de woorden; afzender mama. Maar ik geef ook aan dat ze best mag benoemen dat ze het jammer vond dat haar moeder haar emoties niet kon uiten. Dat ze soms hunkerde naar een knuffel. Over de doden niets dan goeds wordt vaak gezegd maar elk mens heeft zijn plussen en minnen. Elk mens wordt gevormd door de gebeurtenissen uit zijn eigen leven. Hoezo zou je niks mogen zeggen over de “wat mindere trekjes”? Het zijn juist die dingen die iemand menselijk maken en dat doet niks af aan hoeveel je van iemand houdt. We maken allemaal fouten. Niemand is perfect. En weet je wat het mooie is aan de band tussen ouder en kind? Die blijft altijd, hoe dan ook, ongeacht de situatie. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt…

11/07/2025

Dromen komen soms echt uit!

Binnen mijn eigen uitvaartonderneming wil ik me, samen met mijn team, onderscheiden door persoonlijke aandacht te combineren met kennis van de regio en door mee te gaan in de specifieke wensen van de families en tot het uiterste gaan om deze te realiseren. Geen twaalf in een dozijn maar per uitvaart kijken wat past omdat ieder mens een uniek afscheid verdiend.

Een eigen locatie waar mensen opgebaard kunnen worden en waar je op jouw manier afscheid kunt nemen stond dan ook al lange tijd op mijn verlanglijstje.

Vorig jaar zijn we in de gelegenheid gesteld om de opstallen naast ons woonhuis aan de Wylerbaan te kopen. Afgelopen week hebben we van de gemeente groen licht gekregen op ons principeverzoek waarin we de gemeente gevraagd hebben om de huidige bebouwing om te mogen bouwen naar HET AFSCHEIDSTHUIS.

Of je nu heel vaak op bezoek wilt komen, helemaal niet of af en toe, bij ons ben je altijd welkom. Als je op bezoek wilt komen is een afspraak maken niet nodig; ons thuis is jullie thuis. Doordat je de sleutel hebt van je eigen afscheids-woonkamer kun je komen wanneer je wilt. Je hebt de keuze uit meerdere kamers, elk met hun eigen stijl, sfeer en mogelijkheden. Wat in elke kamer wel hetzelfde is? Voel je vrij om dingen vanuit jouw thuis mee te nemen om de woonkamer nog meer te laten aansluiten bij waar jij je het prettigst bij voelt en wat het meest past bij jou en jouw dierbare.
Elke woonkamer beschikt niet alleen over een prachtig uitzicht over de landerijen maar ook over een terras. Vanuit daar kun je een wandeling maken door de landelijke omgeving, een moment tot jezelf komen op het ontmoetingsbankje of een bloem neerleggen ter nagedachtenis aan jouw dierbare.

De aankomende periode gaan we allereerst in gesprek met de buurtbewoners zodat hun zienswijze, welke erg belangrijk voor ons is, meegenomen kan worden in de verdere ontwikkeling van de plannen en zullen we aan de slag gaan met de bestemmingsplan wijziging en benodigde bouwvergunning. Daarna kunnen we dan hopelijk gaan verbouwen en medio 2027 onze deuren openen en mensen in de gelegenheid stellen om bij ons met het warme gevoel van thuis afscheid te nemen, want liefde houdt niet op waar het leven eindigt…

22/06/2025

Moe…

“Ik ben zo moe, ik houd het niet langer meer vol. Wanneer kun je langskomen?” Ik ben onder de indruk van deze zinnen, uitgesproken aan de telefoon door een stem waarvan ik alleen een voornaam heb gekregen. We spreken af voor de volgende dag en ik moet eerlijk bekennen dat ik schrik van het kleine hoopje mens dat er nog over is. Ik bedenk me dat het niet anders kan dan dat ze een zware weg heeft gehad en dat is nog een understatement. Ik neem plaats naast haar en maak kennis met een bijzondere, lieve vrouw. Haar lichaam mag kwetsbaar zijn, haar geest, wilskracht, humor en temperament zijn nog duidelijk aanwezig. Ze geeft haar wensen aan, weet precies wat ze wil en vooral ook niet wil en daarna nemen we afscheid. Maar ik mag niet weggaan voordat ik een bonbon heb gegeten en ze wil weten wat ik graag drink (cola zero, geen pepsi). Ik ben ervan overtuigd dat ik binnen een paar dagen een telefoontje krijg van haar familie. Deze blijft echter uit en pas een paar weken later wordt ik gebeld. Bij binnenkomst bij haar familie blijkt dat haar wil en geest onbreekbaar waren. Ze kon haar familie niet loslaten en wilde de hechte eenheid die ze waren niet verbreken. Loslaten is moeilijk als er zoveel is dat je vast wilt houden. Ze heeft haar familie nog op het hart gedrukt om te zorgen dat er cola zero (geen pepsi!) voor me is. Haar afscheid werd een eerbetoon waarbij benadrukt werd dat ze haar hele leven klaarstond voor anderen en daarbij zichzelf vergat en vaak over haar eigen grenzen heenging. Ze ging zoals ze was. Rust zacht mooi mens. De mooiste bloemen worden als eerste geplukt. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt…

27/05/2025

Je blijft altijd zo rustig…

Iets wat ik regelmatig hoor en vaak ook wel kan beamen. Het heeft namelijk geen zin om onrustig te worden als er iets gebeurt wat niet gepland is, of wel gepland is maar anders uitpakt. De naaste familie die in de file staat, een aula-medewerker die het verkeerde muziekstuk start, een stroomstoring, dubbel zo veel belangstellenden als waar de familie op gerekend heeft, iemand die onwel wordt tijdens de dienst en ga zo maar door. Allemaal dingen waar ik geen tot weinig invloed op heb maar die, helaas, wel gebeuren. En op dat moment kan ik twee dingen doen; rondrennen als een kip zonder kop of de kalmte bewaren en het zo goed en snel mogelijk oplossen zodat de dierbare overledene nog steeds het afscheid krijgt wat hij/zij verdient. Die rust en kalmte probeer ik ook te hebben en uit te stralen in de contactmomenten die ik heb met de families. Voor hen is het regelen van een uitvaart iets wat ze als het goed is maar een paar keer in hun leven doen. Een luisterend oor en iemand die de tijd voor je neemt kan dan het verschil maken. Grote voordeel van als zelfstandige werken is dat ikzelf bepaal hoe ik wil werken. En dus ook hoeveel tijd ik aan mijn families wil besteden en daar zit voor mij eigenlijk geen limiet aan. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt.

15/05/2025

“Soms voelt het alsof ik een besmettelijke ziekte heb…“

Ruim een maand geleden leerde ik hem kennen doordat ik het afscheid van zijn lieve vrouw mocht organiseren. Ik had een afspraak met hem gemaakt zodat ik hem haar as kon overhandigen en hijzelf niet naar het crematorium hoefde. Die plek was nog te confronterend voor hem. Hij had de theepot al klaarstaan op de tafel en had onthouden dat ik dol ben op chocolade. Het ontroerde me. Ik vroeg hem hoe het nu met hem ging. Hij zei dat het stil was in huis maar dat hij nog veel aanloop kreeg van familie en vrienden. De avonden duurden het langst. En wat hij ook moeilijk vond? Mensen die hem in het dorp of in de supermarkt leken te negeren. Eerst had hij gedacht dat hij het zich verbeelde maar bij de derde keer bedacht hij zich dat die mensen het misschien wel moeilijk vonden om hem aan te spreken. Hij zei dat het voelde alsof hij een besmettelijke ziekte had . Het is iets wat ik wel vaker hoor. En het is ook lastig want wat zeg je tegen iemand die net zijn grote liefde of ander dierbaar persoon is verloren. Mensen worden daardoor ook geconfronteerd met de vergankelijkheid van hun eigen leven en dat van de mensen van wie ze houden. Maar je hoeft niks te zeggen, een schouderkneepje of simpelweg de zin; ik weet niet wat ik moet zeggen is al genoeg. Verdriet voelt minder zwaar als je voelt dat er anderen zijn die jouw verdriet met je mee willen dragen. En eerlijk is eerlijk, soms weet ik ook niet wat ik moet zeggen. Maar iets doen of zeggen is altijd beter dan het alternatief. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt…

11/05/2025

Fijne Moederdag

07/04/2025

Mag ik iets vragen?

De telefoon gaat, het belsignaal haalt me even uit mijn concentratie maar ik neem natuurlijk op. “Marie-José, mag ik even iets vragen?” “De uitvaart van mevrouw X, daar wil ik graag naartoe maar ben ik welkom of is deze in besloten kring?” De laatste tijd hoor ik vaker dat niet altijd duidelijk is of iemand welkom is bij de uitvaart. Vooral als het een externe locatie betreft en geen uitvaartcentrum, crematorium of kerk. Ik leg het je graag uit!
Staat er op de rouwkaart een locatie, datum en tijdstip genoemd dan ben je welkom. Staat er alleen dat de uitvaart in besloten kring is dan ben je niet welkom. Staat er dat de uitvaart dan en dan wordt gehouden, met vermelding van tijdstip en locatie en staat er daarna dat de begrafenis of crematie in besloten kring plaatsvindt dan ben je welkom bij de dienst maar niet bij de begrafenis/crematieplechtigheid welke daarna plaatsvindt. Dan nog een laatste variant; staat er een datum, tijdstip en locatie op en staat benoemd dat het in besloten kring is dan wil de familie duidelijk maken dat de mensen die op de envelop benoemd worden welkom zijn maar dat het niet de bedoeling is dat je andere mensen meeneemt. Is dit helder zo? Dan nog een vraag van mij naar jou; zijn er nog andere uitvaartgerelateerde dingen die voor jou niet duidelijk zijn? Laat het me weten, ik licht het graag toe. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt…

01/04/2025

Klaprozen...

Ze waren vijftien jaar verloofd. Hoewel ze beide op een andere woongroep woonden zorgden hun beide families ervoor dat ze elkaar regelmatig konden bezoeken en tijdens de maandelijkse discoavonden gingen de voetjes gezamenlijk van de vloer. Gezien de aandoening die ze had was ze nog best oud geworden en dat ook in goede gezondheid. Ze overleed na een ziekbed van slechts een paar dagen, haar familie en verloofde verdrietig achterlatend. Naast het verdriet was er ook wel wat sprake van een licht gevoel van opluchting. Opluchting omdat haar familie al die tijd voor haar heeft kunnen zorgen en dat zij eerder overleed dan zij zodat ze niet alleen achter zou blijven. Datzelfde gevoel, misschien wel dezelfde tweestrijd of confrontatie maar dan ook voor hun eigen kind zag ik bij de ouders van haar verloofde toen ze gedrieën binnenkwamen om haar familie te condoleren en om afscheid te nemen. Het werd een prachtig informeel afscheid met voornamelijk muziek en liefdevolle rituelen en weinig woorden. Op deze manier konden de medebewoners ook op een goede manier afscheid nemen. Haar verloofde was in en in verdrietig en plaatste een mooi hart en een tekening bij haar. Een medebewoner zwaaide vol overgave naar de aanwezige mensen nadat deze zijn tekening op haar, met klaprozen bedrukte, kist neerlegde. Zoveel kippenvel momenten. De klaproos was het perfecte symbool voor haar, want klaprozen zijn de kwetsbaarste bloemen maar ze brengen kleur en schoonheid waar ze bloeien. Net zoals zij dat deed. Tijdens de koffietafel vroeg haar verloofde of ik met hem op de foto wilde en dat deed ik met liefde.. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt.

15/01/2025

Zorgprofessionals opgelet!

Waar jouw werk stopt, namelijk na het overlijden van jouw bewoner of cliënt, komen wij in beeld. Met grote zorgvuldigheid legt de familie de verzorging van hun dierbare en het afscheid in onze handen. En die zorg geven wij met dezelfde liefde en aandacht als jullie dat doen.

De laatste tijd merken we dat er bij zorgprofessionals regelmatig vragen zijn rondom de schouwing, wat er na een overlijden binnenin het lichaam gebeurt, de laatste zorg, de thuisopbaring en de controle daarvan. Logisch ook want elke uitvaartondernemer heeft zijn eigen werkwijze. Persoonlijk vind ik het fijn dat die vragen gesteld worden want daarmee laten jullie zien dat jullie betrokken waren en betrokken willen blijven bij de zorg voor jullie dierbare cliënt en bewoner. En daarmee laat je zien dat je net als wij, werkt vanuit je hart.

Mijn team en ik nodigen jullie graag uit voor de bijeenkomst; Zorg(en) na een overlijden. Tijdens deze bijeenkomst gaan we je er niet van overtuigen dat onze werkwijze de beste is maar willen we je van informatie voorzien zodat je zelf situaties kunt beoordelen en meer inzicht krijgt in keuzes die gemaakt worden rondom de opbaring door de uitvaartondernemer. Natuurlijk is er ook ruimte voor het stellen van al je vragen.

Op dinsdag 11 februari van 14.00 tot 16.00 uur ben je van harte welkom bij Herberg Restaurant ‘t Zwaantje, Groesbeekseweg 106 te Mook. De bijeenkomst is kosteloos maar deelname is via aanmelding vooraf. Dit kan via; info@uitvaartverzorging-mariejose.nl. Vanaf 13.30 uur staat de koffie voor je klaar. We kijken ernaar uit om je te ontmoeten want net zoals liefde houdt ook zorg(en) niet op waar het leven eindigt.. Samen kunnen we het verschil maken.

10/01/2025

Hij wil het niet..

Als ik binnenkom bij de familie die me heeft uitgenodigd voor een voorbespreking merk ik dat hij boos is. Heel boos. En dat snap ik. Sterker nog, ik denk dat ik in zijn situatie ook boos zou zijn. De doorverwijzing vanuit de huisarts duurde (te) lang. In het ziekenhuis had het beter en sneller gekund en nu is daar een diagnose die meer dan slecht is. Hij weet niet hoe het straks verder moet met zijn vrouw en hun kinderen. Ik vraag me af of ik niet beter op een later moment terug kan komen, of het niet te vroeg is en het is alsof hij mijn gedachten leest. “Marie-José ik ben boos om de situatie en om het lot dat ons te wachten staat maar dit gesprek moet. Ook al wil ik het niet. Het moet geregeld zijn zodat zij er straks niet teveel mee belast worden en zodat ze weten wat ik wil. Kan ik niet gewoon in de kliko?” En op het moment dat hij dat zegt beginnen we allemaal te lachen. Scherp van tong als ik ben antwoord ik met een knipoog dat we zo’n grote kliko’s niet hebben. We bespreken zijn wensen, er wordt een traantje weggepinkt en ik ga bij ze weg nadat ik samen met hun dochter haar kamer en al haar knuffels bekeken heb. “Kom je nog eens langs”, vraagt ze? “Jazeker lieverd” zeg ik. In mijn gedachten zeg ik erachteraan dat ik hoop dat het nog lang duurt voor ik terugkom. Want net als hij, wil ik het niet. Ik wil niet dat hij zijn gezin al los moet laten. Maar, net als hij, heb ik niks te willen. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt.

03/01/2025

*update*

Ik ben zojuist gebeld door postNL. De rouwbrieven zijn terecht en worden vandaag overal bezorgd. Hartelijk dank voor het delen, dit is nu niet meer nodig. We gaan ervoor zorgen dat deze lieve mama, oma en omi een waardig en persoonlijk afscheid krijgt, zoals jullie dat van ons gewend zijn. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt..

Belangrijk bericht!

Vanochtend zijn de familie van mw. Janssen-Hendricks Franssen en ik als uitvaartverzorger gebeld door POST NL met het bericht dat de rouwbrieven welke door de familie bij de post zijn aangeleverd om te bezorgen zijn kwijtgeraakt. POST NL gaat alle mensen welke een rouwbrief hadden moeten ontvangen via de calamiteitendesk een brief sturen met de informatie over de uitvaart. Omdat we niet weten hoe lang dit gaat duren deel ik, in overleg met de familie, de rouwbrief hier. Je bent van harte welkom bij de avondwake welke zondag 5 januari om 19.00 uur wordt gehouden in de Cosmas en Damianuskerk gelegen aan de Pannenstraat. Aansluitend ben je tot 21.00 uur welkom in het appartement van Mena om daar persoonlijk afscheid van haar te nemen. In de kerk zullen voldoende condoleancekaartjes aanwezig zijn om de familie te kunnen condoleren. Fijn als je dit bericht wilt delen zodat we alle genodigden en betrokkenen kunnen bereiken.

Uitvaartverzorging Marie-José

16/09/2025

13/08/2025

11/07/2025

22/06/2025

27/05/2025

15/05/2025

11/05/2025

07/04/2025

01/04/2025

15/01/2025

10/01/2025

03/01/2025

Adres

Telefoon

Website

Meldingen

Snelkoppelingen

Delen