29/09/2025
Dagenergie Maandag 29 September
We ronden deze maand bijna af. Een maand waarin de stromingen weer op gang kwamen en je meenamen zonder dat je er werkelijk klaar voor was. Alsof je nog zo bezig was met naar binnen gaan en bij jezelf uitkomen, maar waarin die stromingen je steeds opnieuw bleven uitdagen. Er gebeurde veel, misschien te veel om op te noemen, maar wat het vooral deed, was je inzicht geven in de dingen die niet werken voor jou. Alsof je breder hebt kunnen zien waar we in verwarring komen als we in deze realiteit stappen. Waarom heel veel dingen niet lukten of niet pasten. Waarom je eigenlijk altijd voelde dat je niet thuishoorde in deze wereld. Je hebt het overal en nergens gezocht en uiteindelijk kunnen zien dat het slechts te maken had met de gecreëerde wereld. Een wereld die niets met leven te maken heeft, maar met overleven.
Wanneer je blijft bewegen vanuit die overleving, blijf je vasthouden aan verhalen en verwarringen. Ze laten je rondjes lopen in een beperkte ruimte. Deze verhalen laten je steeds opnieuw dezelfde dingen kiezen, waardoor er geen verandering komt. Het is alsof er volle bak licht is gekomen op al deze laagjes. Alsof je nog beter ziet, nog beter snapt, wat er gebeurt. Ook in contact met de ander, in contact met jezelf. Juist in de afgelopen maand heeft de wind zo gewaaid dat het heel duidelijk liet zien wat niet past. Je kon er niet meer omheen, en dat was best confronterend. Maar door het diep in de ogen te kijken, de realiteit echt te zien voor wat ze is — met alle ongemakkelijke gevoelens — gebeurde er iets. Want wanneer iemand vanuit overleving beweegt en keuzes maakt, raakt dat vaak meer, omdat het voortkomt uit een stroming die niets met het hart te maken heeft. Het mag moeitelozer, maar wanneer het komt vanuit overleving, is het altijd met drama en chaos. Dat is wat je de afgelopen periode hebt kunnen zien en voelen: dat wanneer jij bij je eigen kalmte blijft, de chaos van de wereld je niet kan overnemen. Dat mensen keuzes maken vanuit die chaos die onlogisch zijn omdat het hart niet betrokken is. Maar dat het er vooral om gaat dat jij niets hoeft te doen, anders dan voelen. Voelen, kijken en ademhalen. Je hebt het uiteindelijk echt te doen met jezelf, en diep in jou beweegt een herinnering over hoe het leven echt kan zijn. Dat is dat stukje wat altijd gebotst heeft met de gecreëerde realiteit, die meer bezig is met onderdrukking dan met groei.
Deborah
