10/12/2023
DCD (Developmental Coordination Disorder) als onderdeel van positieve desintegratie. Onhandigheid een teken van overexcitabilities?
Verhaal van Lena 🦋
Ik wist altijd al dat ik anders was. Als kind was ik gezegend met een ongelooflijke verbeelding, hooggevoeligheid, een scherp inlevingsvermogen in anderen en een diepe verbondenheid met de wereld om me heen. Mijn hoogbegaafdheid en overexcitabilities waren altijd een deel van wie ik was, en ik omarmde deze eigenschappen met trots.
Maar er was één gebied waar ik altijd mee worstelde: mijn psychomotorische vaardigheden. Als kind had ik moeite met bewegen, mijn motoriek was stuntelig en ik leek altijd achter te lopen op andere kinderen. Docenten en klasgenoten vertelden me vaak dat ik 'psychomotorisch zwak' was, en dit had mijn zelfvertrouwen aangetast.
Nu, op mijn dertigste, begin ik eindelijk te begrijpen dat mijn psychomotorische uitdagingen een deel zijn van wie ik ben, en dat dit geen zwakte is, maar een unieke manier om de wereld te ervaren. Ik besef dat ik DCD heb, maar dat dit me niet hoeft te definiëren.
Met hernieuwd zelfvertrouwen ben ik begonnen te experimenteren met verschillende vormen van lichaamsbeweging en bewegingskunsten. Ik ontdekte dat ik in staat was om op mijn eigen unieke manier te bewegen, zonder me te houden aan strikte instructies. Mijn lichaam bleek een bron van kracht en energie te zijn die ik nog niet volledig had benut.
Ik besloot mijn psychomotorische vaardigheden te omarmen en te integreren in mijn leven. Ik begon met yoga, tai chi en dans, en ontdekte dat ik op mijn eigen manier kon bewegen, met gratie en expressie. Mijn verbeelding, intelligentie en zintuiglijke gevoeligheid werden gecombineerd met mijn unieke motoriek, en dit bracht een nieuw gevoel van heelheid en balans in mijn leven.
Ik liet de oordelen van anderen los en richtte me op mijn passies en talenten. Ik geloofde niet langer dat ik 'psychomotorisch zwak' was, maar eerder 'psychomotorisch uniek'.
Nu straal ik van binnenuit, een levendige weerspiegeling van mijn innerlijke wereld. Ik weet dat ik niet langer hoef te blijven staren naar zogenaamde tekortkomingen, maar dat ik mijn lichaam en motoriek kan omarmen als een integraal onderdeel van wie ik ben. Mijn verbeelding, intelligentie, zintuiglijke gevoeligheid en motoriek zijn nu harmonieus verenigd, en ik kan mezelf volledig en authentiek uitdrukken, zowel van binnen als van buiten.
Onderstaande afbeelding voeg ik bij met een hele dikke knipoog. 😉 Zelfspot maakt het leven immers zoveel lichter 🥰