03/06/2024
Lieve Karel,
Zaterdagavond 25 mei om half elf kwam je naast me zitten, je duwde je neus tegen mijn been zoals zo vaak als je iets wilde, ik keek je aan, je zei: ik ga nu, je ging liggen, kuchte drie keer, je tong viel uit je mond en daar lag je.
Warm, groots, zo zacht, zo lief zo mooi en dood.
Mijn hart en ziel huilen, eigenlijk heb ik geen woorden.
En toch voelt het dat ik ze te schrijven heb, voor jou om je te eren, voor mezelf om in het hier en nu te kunnen voelen hoe hartverscheurend ik je mis.
Hoe ik je overal zie, je hoor lopen, hoor ademen, hoe ik je nabijheid continue gewaar ben.
Jij was mijn iemand, mijn happy, mijn leermeester, mijn ziener, mijn onvoorwaardelijke grote wijze geduldige vriend.
Ik voel me diep ontroerd en vereerd dat je mij hebt gekozen om jouw mens te zijn.
Wat heb je me veel gegeven.
Jij bent liefde en wat was je gul in het delen.
Jouw aanwezigheid maakte alles zachter en vreugdevoller.
Door jou heb ik geleerd om meer liefde te zijn en om uitbundiger te genieten en spelen.
En om eigenwijzer te zijn, want ook dat was je, jij bepaalde welke kant we opgingen, jij ging zelf op pad om altijd weer terug te komen.
Lieve Kakie kwam je nog maar even terug, ik mis je zo.
Tegelijkertijd ben ik dankbaar dat we het zo fijn hebben gehad, dat we elkaar zonder woorden verstonden, dat je geluisterd hebt toen ik jaren geleden tegen je zei: als het je tijd is ga dan, blijf niet voor mij, voor ons, jij bepaalt.
Je hebt groots en zacht bepaald, mijn grote vriend, mooier en liefdevoller had je het niet kunnen doen voor jezelf en voor ons, dankjewel mooi lief dier, lieve ziel.
Be happy out there, voor eeuwig verbonden, dag lieve Karel, lieve Kakie, ik hou van jou.