Kunst als Therapie, KaT. Kunstzinnige therapie praktijk

Startpagina
Nederland
Haarlem
Kunst als Therapie, KaT. Kunstzinnige therapie praktijk

Op deze Facebookpagina kunnen jullie alles volgen rondom mijn eigen praktijk; een kunstzinnige therapie praktijk voor kinderen.

03/02/2024

Soms doe ik mee met de oefening. Ik maak hetzelfde werkje, in het klein. De stappen laat ik zien, zonder woorden, het kind volgt vanzelf. Praten mag, maar hoeft niet. Soms brengt juist de stilte al genoeg.
#

25/01/2024

Mijn dochter probeer ik mee te geven dat ze álles kan tekenen wat ze wil. Dat iedere kat anders is, dat geen boom hetzelfde is en elke bloem uniek. Zoals jij het maakt, is het goed. Dus toen ze me vroeg, of ik bijtjes wilde maken voor in de jaarring, voor haar verjaardag straks? Natuurlijk doe ik dat. Twijfelde ik of ik het kon? Jazeker. Wilde ik eigenlijk zeggen dat ze iets makkelijkers moest verzinnen? Ook ja. Is het zoals ik in mijn hoofd had? Neen. Vond ik het leuk om te doen en ben ik trots? Ja. Een eigen lesje, dat ik alles kan maken wat ik wil.

13/01/2024

Proost! Op een jaar vol imperfectie, spontane plannen, onverwachtse wendingen, nieuwe te laat afgemaakte creatieve projectjes en losgelaten voornemens. Op een jaar zoals het komt, op een jaar vol leven.

18/12/2022

Waar was ik dan zo druk mee? Met deze twee. De variant van vilt was wel iets minder werk dan de echte.

07/12/2022

Instagram en ik hadden even pauze. Het gewone leven kwam tussendoor en vroeg extra aandacht. Maar nu de dagen korter worden en de kaarsjes aan gaan, merk ik dat ik tijd en zin heb om weer dingen te delen. Zoals dit lucifersdoosje dat ik al een tijd wilde maken. Een lekker overzichtelijk projectje met een knus resultaat, perfect voor op een regenachtige, koude dag. .

07/02/2022

Het leven doet soms pijn. De prachtige uitspraken vliegen me soms om de oren ‘je bent goed zoals je bent’ ‘niemand is perfect’ ‘van je fouten leer je het meest’ ‘iedereen is weleens onzeker’. Ik heb de boekjes. Ik ken (en doe) de Instagram accounts en ik ben het er ontzettend mee eens. Ik leer het de kinderen in mijn praktijk. Ik probeer het mijn eigen kinderen te leren. Maar soms is het leven hard. Je voelt je even niet goed zoals je bent. Ieder ander lijkt verdomd dicht in de buurt van perfectie te komen en jij blijft dezelfde fouten maken waar je niks van lijkt te leren. Je bent onzeker. Je bent mens.
~
Ik wens iedereen iemand toe, die je op zo’n moment even in je arm knijpt. Een knipoog geeft. Vastpakt. Een kop thee voor je zet. Een kaartje stuurt. Want ontkennen of ontkrachten heeft geen zin, soms is het leven even hard. Dat gevoel mag er zijn. Punt.

13/12/2021

Laagjes; ik denk dat iedereen uit laagjes bestaat. Een laagje buitenwereld, een laagje binnenwereld, een laagje dromen, een laagje angsten, een laagje onzekerheid en nog eindeloos veel meer laagjes. Een sociaal wenselijk laagje. Een sociaal iets minder wenselijk laagje. Sommige bestaan naast elkaar, sommige zijn verstopt achter een ander. Het ene is groter of dikker dan het andere. Een kind is thuis vaak anders dan op school. Anders bij papa dan bij mama. Anders bij mij. Al die laagjes horen bij elkaar en al die laagjes samen, dat ben jij. Die laagjes zien en ontdekken, van de ander maar ook van jezelf, zou dat misschien zijn waar het leven om draait?

25/11/2021

Lichtpuntje.
Soms mag ik een lichtpuntje geven.
Een momentje op de dag.
Mee uit de klas, heel even.
Een plek waar alles mag.
De week doorbreken.
Geef jij jouw richting maar aan.
Ook als je juist even stil wilt blijven staan.
Ik volg jou.
~
‘Waar wil je naartoe wandelen lieverd?’
‘Ik wil graag nergens naartoe wandelen mama, zullen we dat doen?’
~
Ja.
Dat wil ik heel graag.
Ook als we nergens naartoe gaan.
Ook als we geen doel hebben.
Ook als we het even niet weten.
Dat geef ik in mijn werk zo graag, maar vergeet ik soms voor mezelf.
Terwijl dat misschien wel is wat het leven zo mooi maakt.
Gewoon nergens naartoe wandelen.
Zullen we dat doen?

12/11/2021

Onrust. Ik merkt het gister bij de kinderen in mijn sessies. Onrust in het lijf, onrust in het hoofd. Oefeningen gebeuren niet, de gesprekken gaan van hot naar her en de aandacht vliegt het raam uit. Het woord ‘zinderend’ kwam in me op en ik Googelde het. ‘Absoluut overdrachtelijk heftig in beroering of spanning zijn’. Ja, dat dus.

Toen ik nog geen moeder was besloot ik dat, als het me gegund was, een moeder te worden die geen stress had over onzinnige dingen. Dus toen ik dit jaar op de dag van Sint Maarten nog geen pompoen had uitgehold, was mijn nobele streven dat dan dit jaar maar gewoon te laten. Maar gedurende de dag begon ik de onrust te voelen. Dezelfde onrust als van de kinderen in mijn sessies. Zindering. En dus kwam daar tóch de uitgeholde pompoen. En de stress, want hij moest natuurlijk wel mooi worden en niet afgeraffeld. Waren het de kinderen? Was ik het zelf? Kwam het door Sint Maarten? Of is het misschien het seizoen die dit in ons teweeg brengt? In ieder geval, absoluut overdrachtelijk heftig in beroering of spanning zijn, dus. Maar wel mét pompoen.
Voor de bovenkant van de pompoen werd ik geïnspireerd door de prachtige pompoen van die werd gedeeld door

29/10/2021

Ik had 20 minuten. 20 minuten gratis en voor niks, onverwachte extra tijd om dingen te doen die ik anders in de avond moet doen. ‘Oké’ denkt mijn hoofd. ‘Waar heb ik het meeste aan, wat is het aller handigst, wat is het meest efficiënt?’ Je raad het al. 20 minuten later had ik alle opties afgewogen, verworpen en puntje bij paaltje precies niks gedaan.

Dus toen ik vandaag mijn laptop was vergeten en opeens uren niks te doen had, wilde ik het anders aanpakken. Na een flink poosje b***n (iets met de aard van het beestje) dacht ik terug aan vanochtend. We waren laat voor de opvang en ik was druk met alle kinderen en tassen en knuffels uit de auto trekken toen mijn dochter zei: ‘kijk mama, ze geven licht.’ Ik keek op, de ochtendzon toonde ons het goud van de herfst. En daar was ik bijna aan voorbij gehaast. Dus, vangen die handel. Opslaan dat moment. Die vrije uren grijpen om die herfstpracht te verankeren. Vasthouden, koesteren en mijn dochter bedanken.

15/10/2021

Ik had graag een heel mooie, diepgaande tekst geschreven bij deze foto. Iets over contrast, polariteit en het midden vinden, balans, dat soort dingen. Maar om één of andere reden komt lukt het me niet de schoonheid van dit werk te vangen in woorden. Eigenlijk precies de kracht van kunstzinnige therapie natuurlijk.

17/09/2021

Frustratie; ik heb er een haat-liefde verhouding mee. Frustratie vind ik ronduit irritant (goh), maar kinderen hebben het soms nodig. Misschien heeft iedereen het soms nodig, want van frustratie leer je doorzetten. Hoe heerlijk is het gevoel daarna, als het dan uiteindelijk tóch lukt. Over deze kapstok deed ik 3 jaar. Mijn eerste hout-zaag-schilder project en er kwam de nodige frustratie bij kijken. Maar wat was het heerlijk om te doen en wat ben ik er trots op.

#

10/09/2021

Vertrouwen op het proces, dat vind ik soms best spannend. Niet altijd kun je direct verandering zien. Vaak gebeurt er veel onbewust. En dan opeens vallen de puzzelstukjes in elkaar en knalt het kind zo een sprankelende regenboog vol kleur op het papier. Dan voel ik weer hoe belangrijk mijn vertrouwen is in het proces en in het kind. Want door mijn vertrouwen, groeit zelfvertrouwen bij het kind.

03/09/2021

De wereld is niet zwart-wit. Het leven niet, jij niet, ik niet, mijn werk niet. Hoe lang duurt een therapeutisch traject? ~tot een kind weer zelf de goede richting op beweegt. Hoe verloopt een sessie? ~nooit zoals ik had gedacht. Wat is het doel van de therapie? ~dat wat op dat moment nodig is. Welk materiaal gebruik ik bij bepaalde problematiek? ~alles en niks. Geen kind is hetzelfde. Niemand heeft dezelfde vraag, dezelfde zoektocht, dezelfde uitdaging. De wereld is niet zwart wit. Is de wereld dan grijs? Nee, mijn wereld is vol kleur.

23/08/2021

Vakantie met kleine kinderen vind ik soms best een uitdaging. De kinderen hebben de vakantie van hun leven, maar wanneer is er dan wat tijd voor mezelf? En toen was daar opeens dat gaatje. Alsof iemand per ongeluk wat stilte had laten vallen en ik de gelukkige vinder was. Die geur! Die kleuren! Dat zoemen van mijn mede-lavendel-genieters! Die warmte van de aarde! Midden in de lavendelzee vol bijen was ik aan het schilderen. Is het af? Nee, en tot mijn eigen verbazing ging het daar ook niet om. Want wat heb ik genoten van dat stukje tijd voor mij.
#

16/07/2021

Vakantie. Eindelijk tijd. Tijd voor elkaar, voor mooie dingen. Tijd om avonturen te beleven. Tijd om samen nog even te kletsen, buiten in de avond. Tijd om te wandelen, te schilderen, te schrijven, dit kapstokje af te maken. Tijd om dat onkruid weg te halen, dat lampje op te hangen, misschien zelfs de ramen te lappen. Eindelijk overal tijd voor. En misschien, heel misschien is er zelfs wel even tijd voor niks.

01/07/2021

Afscheid. Het is altijd bijzonder om te zien hoe natuurlijk een traject tot afronding komt. Het verhaal is uit. De speksteen is af. De klei is op. Zo voor de zomervakantie zijn er heel wat trajecten die worden afgerond. Een kleine schat wordt uitgekozen uit het doosje, die mag mee. ‘Als je die dan ziet kun je weer even denken aan alles wat we samen hebben gedaan.’ ‘Oké juf.’ Nee, die achterliggende gedachte komt niet altijd aan. Daar gaan ze, weer verder op hun eigen pad. In de opwaartse beweging, in een positieve stroom. Want dat is mijn werk, een klein stapje meedoen zodat ze daarna zelf weer verder groeien. Zo’n schat kan dan nog een beetje houvast geven. Of het is gewoon een mooie steen. Des te beter eigenlijk, want dat betekend dat ze echt hun eigen weg weer gaan.

Adres

Perseusstraat 14
Haarlem
2024VZ

Website

https://www.kunstalstherapie.nl/

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Kunst als Therapie, KaT. Kunstzinnige therapie praktijk nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.