11/11/2025
Je kent ‘m vast: die rennende modus, die automatisch inschakelt: eerst zorgen voor de ander, het werk, het gezin, de hond, de opvoeding, het ‘gezellig’ maken, rustig blijven… En ondertussen voel je: er mist iets. Je lijf gromt: “hé, kijk ook even naar míj!”
Vaak is het zo: je hebt vroeger geleerd dat ‘aanpassen = veiligheid’ (veiligheid in hechting, erkenning). Je pleast of je past je aan om verbinding te houden, gezien te worden. Maar dan loop je vast. Jouw gevoel en wil druk je weg.
Je zenuwstelsel blijft op st***je ‘aan’, je spierspanning zit vast, je adem is onrustig. Door middel van haptotherapie leer je dat voelen & verbinden lijfelijk zijn: je lichaam draagt oude patronen, herinneringen, hechtings‐reacties met zich mee.
Dus wat vaak gebeurt: verbinding met de ander = prima, maar verbinding met jezelf komt op de tweede plaats.
Heb jij vragen over hoe dit bij jou werkt? Stel ze hieronder – ik beantwoord graag!
Liefs,
Pascalle
