23/04/2025
*Loslaten in het zand*
We laten ons huis op wielen gaan,
een plek vol groen, vol stil kunnen staan.
Maar tussen duin en horizon
vonden wij ook wat geen mens verzon.
De wind, de zee, het zachte licht,
de stilte spreekt, het heeft gewicht.
Geen camping meer, geen vast verband,
alleen de rust van open land.
Wat doet het pijn, dat ene deel
De geur, de Zibro en kampvuren veel.
De zee dichtbij kust zacht mijn pijnlijke zucht
Verdrijft het leed met warme lucht.
Een adem diep, een stap vertraagd,
de tijd die in het wuivende helmgras zakt.
In loslaten, zo onverwacht,
Vinden we de kalmte die op ons wacht.
