18/08/2025
“Het lijf draagt het verdriet met zich mee”
Ze was 91 toen ze overleed, mijn oma en na 12 jaar soms ruik ik haar geur nog. Mijn dochter was 11 toen ik scheidde van haar vader. Mijn toenmalige vriendin verloor op jonge leeftijd haar man en vader van 2 jonge kinderen. Mijn man nam na 35 jaar afscheid van zijn werk...
De stress, pijn, het verdriet, de vermoeidheid, slapeloosheid, innerlijke onrust, maar ook boosheid en angst die gevoeld worden zijn uitingen van rouw. Ik weet nog dat mijn hoofd overuren maakte en ik geen contact voelde met mijn lijf. Ik geloof dat ik periodes heb gekend dat alleen maar in de overlevingsstand stond en ik mijn bed niet uitkwam.
En je bent niet alleen, we maken het allemaal mee. Ieder rouwt op zijn eigen manier, op zijn eigen tijd. En nog kunnen er na zoveel jaren weer tranen tevoorschijn komen. Ik heb in de loop van de jaren ervaren dat de pijn of het verdriet niet weggaat maar meebeweegt, milder en zachter wordt. Er komen tijden dat je weer plezier en ontspanning ervaart, je misschien zelfs weer een relatie aangaat en gelukmomentjes voelt.
Hoe kun je dan dichtbij jezelf blijven?
Te blijven voelen zonder jezelf te verliezen in een roller-Coast van emoties die afscheid met zich mee kan brengen?
Was ik toen maar een Massagetherapeut tegengekomen!
De nabijheid die ik als lichaamswerker bied, kan juist in kwetsbare momenten ondersteunend zijn. Ik ben er met aandacht voor jou—een luisterend oor, weinig woorden, en ruimte voor alles wat gevoeld wil worden. Gevoelens en emoties hoeven niet weggepoetst te worden; ze mogen er zijn, precies zoals ze zijn. Een sessie kan je helpen om dichtbij jezelf te blijven, om het verdriet dat er is te doorvoelen en te uiten.
Beide boeken zijn voor mij een inspiratie geweest om meer inzichten te krijgen en hoe om te gaan met rouw
