03/06/2025
Als een slang ben ik aan het vervellen. Ook uren nadat het gips van 1 van de beide gebroken polsen is afgezaagd, zitten de ribbels van het verharde katoen nog in mijn huid. Daaronder komt een nieuwe laag.
Mijn vel slurpt de crème op die ik er nu zomaar weer op kan smeren, wat een luxe - zo blij dat het kan - zoveel zachtheid!
De schubben komen er af en ik begroet en ik kijk verwonderd en vol verbazing naar dit nieuwe wezen wat onder het gips vandaan komt, wat ik ken, maar toch ook nieuw en anders is.
Ergens zit er een oer-herinnering bij van mijn pasgeboren baby’s, die er ook zo uit zagen toen ze voor het eerst het daglicht zagen.
Met alles wat er gebeurd is, overheerst alleen dankbaarheid. Geen pech of wat dan ook.
Als therapeut zeg ik altijd dat alles wat er gebeurt en alles wat je lichaam doet er altijd is om je te helpen. Ook al lijkt dat misschien niet zo. Dat is ook zo met twee gebroken polsen en een scheurtje in het borstbeen. Bij mij overheerst voornamelijk diepe dankbaarheid voor alles wat ik zomaar krijg en alles wat er is.
De hulp die onmiddellijk kwam zodra ik gevallen was,
de ziekenhuizen die zo fantastisch geholpen hebben en waarvoor ik dankbaar ben dat ze er überhaupt zijn.
Lieve medewerkende zorg van alle artsen en verplegers. Het ambulancepersoneel, de superhulp van de dochters kleinkinderen en schoonzonen, buren vrienden familie, kinderen van de buren zelfs, mensen van de ruilkring, het is allemaal overweldigend en vooral ook niet verwacht. Omdat ik gewend ben dat ik het altijd alleen. Maar dat blijkt niet waar te zijn. Helemaal niet. Ik ben aangekleed, gevoed, mijn haren werden gewassen, mijn tuin en kat werden verzorgd. Alles is er, juist in de kwetsbaarheid.
Onverwachte sessies die ik helemaal niet had gepland, maar die komen en die precies de inzichten geven die ik nodig heb en weer het besef dat ik het niet in de hand heb maar alleen kan voelen en zijn.
In dit hele proces is er duidelijk geen andere keuze dan alleen overgave zodat het proces kan plaatsvinden. Er was en is geen andere manier mogelijk. Vertrouwen dat de heling plaatsvindt en die vindt plaats!