22/03/2023
Onlangs mocht ik in het kader van de verwenweek, bewoners van een verzorgingshuis een handmassage geven. De meeste bewoners hebben een vorm van dementie waardoor het extra belangrijk is goed af te stemmen op wat zij willen. Bij de een lukt dat goed als ik er tegenover zit, bij de ander is het beter om naast diegene te gaan zitten. Zo ook bij deze mevrouw.
De zorgmedewerker die haar bracht, vertelde dat mevrouw de hele dag al onrustig was. Ook toen ik rustig pratend naast haar ging zitten hield ze haar ogen dicht terwijl haar hoofd alle kanten op draaide. Ze wisselde het drukke plukken aan het inmiddels half afgezakte plaid af, met het zichzelf in de handen en armen knijpen. Nadat ik mijn linkerhand een paar minuten losjes bij haar had neergelegd, bood ik haar dezelfde hand aan om vast te pakken. Al snel pakte ze allebei mijn handen en deed een ingewikkelde dans met onze armen en handen, van boven naar beneden, van links naar rechts en verder. Een handmassage was niet aan de orde maar ik had het idee dat we wel ergens heengingen. Intuïtief begon ik te neuriën en haar hand, met de mijne erin, hield abrupt stil rechtsboven haar hoofd, dat ook stopte met draaien. Op het ritme van mijn geneurie, begon ze onze armen heel rustig op en neer te bewegen, bijna alsof ze aan het dirigeren was. Ik varieerde in toon en ritme tot ze in een bepaalde cadans zat. Na enige tijd stopte ze met 'dirigeren' en gingen onze handen weer naar beneden. Zo ben ik bij haar blijven zitten tot ze in slaap viel.
Ik heb haar in de rolstoel teruggebracht naar haar woongroep aan de andere kant van het gebouw. Ze sliep nog steeds toen ik haar achterliet in de gezamenlijke woonkamer.
Ze had geen woord gezegd, we hadden geen blik gewisseld maar contact hadden we wel degelijk.