16/05/2025
VERHALEN UIT DE PRAKTIJK.....
Van de week gebeurde het mij ook. Cliënt was er niet op het afgesproken tijdstip. Ik was niet geïrriteerd, eerder ongerust.
Ze had een paar dagen voor haar afspraak gevraagd of ze kon schuiven van de ochtend naar de middag. En dat kon, dus helemaal prima.
En nu was ze er niet.
Helemaal niets voor haar.
Ze is altijd stipt op tijd.
Heteren is een klein dorp, dus als ik bel kan een cliënt 5 minuten later bij me zijn.
Ik bel haar op, krijg haar aan de lijn en er komt een heel warrig verhaal en een hoop gestamel uit. Ik schrok er eerlijk gezegd van. "Stap maar op de fiets, dan zie ik je zo wel. Het komt goed."
Eenmaal bij mij op de stoel vertelde ze dat ze 's ochtends een afspraak had gehad in het ziekenhuis omdat ze zo vergeetachtig werd. Haar dochter was meegegaan. Ik ken haar al een aantal jaren en ze is het type mens die zich overal druk over maakt en voor wie alles moeilijk is. Maar ze is zo lief en ze zorgt zo lief voor haar alleenstaande dochter en kleinzoon. Ik schrok van hoe anders ze was ten opzichte van de vorige keer, zes weken geleden. In ene zag ik heel veel symptomen........ 🥲
Ze was er verdrietig van. Wat ben ik blij dat ik dan essentiële oliën kan inzetten. Ik had die ochtend een combi van Orange, Bergamot en Lemongrass in de diffuser gedaan. Van Orange word je vrolijk en Bergamot helpt je angst voor het onbekende los te laten.
Ik probeer het gesprek even naar iets neutralers te krijgen om haar wat af te leiden. Dan gaat het al snel over 'ons Brabant'. Daar komt ze vandaan en dat mist ze heel erg. Ze mocht vroeger graag in de tuin werken. Ze had een hele mooie tuin met heel veel bloemen, heel veel kleur. En een border met allemaal verschillende soorten lavendel.
Dus ik vertel haar dat ik vorig jaar in de Provence ben geweest voor de lavendeloogst. Haar ogen beginnen te stralen. Ik vertel, dat ik daar heb geleerd hoe het hele proces gaat van groei, bloei, oogst en distilleren van de lavendel tot een fijne essentiële olie. Hoe leuk de groep was met allerlei nationaliteiten uit heel Europa. En hoe lekker we hebben gegeten midden in het veld met gerechten bereid met alleen maar lokale producten.
Inmiddels ben ik klaar met haar voeten. Ik vul een klein pipetflesje met Lavendelolie en geef dit aan haar. "Hier", zeg ik, "ruik maar lekker aan de olie dan zit je in gedachten zo weer terug in je tuin in Brabant. En doe maar een drupje op je polsen in de avond, dan slaap je lekker."
We nemen afscheid en ik spreek in stilte de wens uit dat de dementie haar niet met een sneltreinvaart inhaalt.
💚
