21/11/2025
Er zijn van die momenten waarop je lichaam je terugroept. Niet naar je hoofd, maar naar binnen. Naar die stille plek waar je kunt voelen dat je leeft en waar je zenuwstelsel eindelijk mag zakken. Bhramari pranayama, de zoemende adem van de bij, is zo’n poort. Een eenvoudige beweging, een oergeluid bijna, maar met een kracht die je pas begrijpt wanneer je het voelt.
Je sluit je ogen. Je ademt in. En op de uitademing laat je een zachte, trillende hum ontstaan. Een geluid dat door je borst reist, langs je keel, door je schedel en tot diep in je sinussen. Alsof je lichaam van binnenuit begint te zingen. Alsof iedere cel wordt herinnerd aan hoe rust klinkt. Op dat moment begint iets in je systeem te ontspannen. De nervus vagus, jouw belangrijkste ontspanzenuw reageert meteen. De trilling zegt: het is veilig, je mag zakken, je hoeft niets meer vast te houden.
De geest wordt stiller. Gedachten worden zachter. Je lichaam opent zich. En zonder dat je er moeite voor doet, creëert deze simpele ademhaling een innerlijke ruimte waarin je weer kunt ademen zoals je bedoeld bent. Wat weinig mensen weten, is dat dit neuriën je lichaam vult met stikstofmonoxide, tot wel vijftien keer meer dan bij gewone neusademhaling. Een stofje dat je lichaam zelf maakt en dat als een intern medicijn werkt: het ontspant, opent, verzacht, beschermt en ondersteunt.
Maar de echte magie van Bhramari ligt niet in het fysieke. Het ligt in de herinnering die het wakker maakt. Een trilling die lijkt op wiegen, op fluisteren, op gedragen worden. Het is dezelfde resonantie die een baby voelt wanneer het tegen een warme borst ligt. Een oergevoel van veiligheid dat dieper reikt dan woorden.
Wanneer je zoemt, raak je aan wat ooit verwond was. Je raakt de lagen waar spanning werd vastgezet, waar adem stokte, waar delen van jou verdwenen om te kunnen overleven. En terwijl je humt, komt er iets in je lichaam tot rust dat misschien al jaren wacht. Het is geen techniek. Het is thuiskomen. Een rustige uitnodiging aan je zenuwstelsel: je hoeft het niet meer alleen te dragen.
Soms is heling geen intens proces. Soms is het een trilling onder je huid, een adem die eindelijk vrij stroomt, een geluid dat door je heen beweegt als een zachte herinnering. Soms is het een fluistering van je lichaam dat zegt: dank je, ik kan weer ademen.
Sandra Lagerweij
Innerjourney.nl
Zo beoefen je Bhramari pranayama, de Humming Bee Breath
Ga comfortabel zitten, met een rechte rug en schouders die zacht naar beneden vallen. Sluit je ogen en breng je handen naar je hoofd. Plaats je duimen licht op je oren en laat je wijs- en middelvinger rusten over je ogen.
Adem rustig en diep in door je neus.
En op de uitademing laat je een lang, zacht zoemend geluid ontstaan… alsof je het geluid van een bij in jezelf wakker maakt. Voel hoe de trilling door je hoofd reist, hoe het geluid je brengt naar een diepere rust in jezelf.
Blijf zo meerdere ademhalingen zoemen, met je handen nog steeds over je oren en ogen. Laat het geluid je dragen. Laat de vibratie je zenuwstelsel kalmeren. Laat je hoofd gevuld raken met het zoemende, warme gevoel van binnenuit.
En geniet.
Laat het makkelijk zijn.
Laat het jouw moment van thuiskomen zijn.
