Spiegelstenen, Ontmoeting vanuit jezelf

27/07/2025

Zoek liefdesgeluk niet alleen in een romantische relatie met een vaste partner, maar ook in levenslange vriendschappen en familiebanden. Dan zal je je altijd geliefd en gelukkig voelen.

‘Een ziel keert altijd terug bij iemand die voelt als thuis’, schrijft dichter N.R. Hart. De wetenschap dat we door iemand gezien en geaccepteerd worden – precies zoals we zijn – laat ons verbonden voelen met een ander.

Dit ‘thuisgevoel’ koppelen we vaak aan romantische liefdesrelaties – waardoor we ons niet compleet voelen zonder een partner.

Waarom je geen partner nodig hebt om liefde te vinden
https://bit.ly/geen-partner-nodig-om-liefde-te-vinden

25/07/2025

Ik voelde het vanmorgen
Een zachte reset

25 juli is de Dag Buiten de Tijd: een dag https://www.inspirerendleven.nl/sta-jij-op-het-punt-van-een-nieuw-begin-in-je-leven/

13/11/2024

Gesprek tussen Hoofd en Hart

"Waarom heb je me achter een schild geplaatst?” vroeg het hart.
“Voor je eigen bestwil” antwoordde het hoofd.
“Hoe dat zo?” vroeg het hart
“Het schild zal je beschermen tegen pijn” zei het hoofd.
“Weet je dat zeker?” vroeg het hart.
“Behoorlijk zeker, ja” antwoordde het hoofd.
“Maar vraag je je wel eens af of ik wel blij ben met deze situatie?” vroeg het hart. “Je hebt mij nooit gevraagd of ik achter een schild wilde leven. Je hebt het daar gewoon geplaatst, op de dag dat jij besloot dat dat nodig was.”
“En vanaf die dag heb je geen hartenpijn meer gehad, toch?” reageerde het hoofd.
“Dat is wat jij denkt” zei het hart. “Maar dat is slechts gedeeltelijk waar. Het is waar dat mij sinds die dag geen pijn meer is aangedaan door mensen die zo dichtbij konden komen dat ze me pijn konden doen. Maar pijn heb ik wel, continu.
Want ik ben hier alleen achtergelaten, ben hier helemaal in mijn uppie en niemand, zelfs jij niet, verbindt zich nog met mij. Ik ben een hart, en liefde is mijn levensenergie. Ik ben op m’n best wanneer ik zowel liefde kan geven als ontvangen. Maar niets van dat alles gebeurt nog. Vanwege het schild. Het schild dat jij besloot voor me te plaatsen, zonder mij te vragen hoe ik dat vond. Ik weet dat je het geplaatst hebt vanuit de beste intenties, maar het schild doet me meer kwaad dan goed. Ik ben een hart! Ik moet liefhebben! Liefde voelen! Liefde geven! Liefde ontvangen!
Als ik dat niet kan doen, wat voor nut heeft het dan dat ik er überhaupt ben?”
Het hoofd was stil nu. Verward.
Het begreep dat het hart zojuist iets heel belangrijks had gezegd. Maar hoe moest het dan met de angsten? Hoe zat het met bescherming? Zonder het schild zou het hart zo vreselijk kwetsbaar zijn! Het zou gekwetst kunnen worden. Weer. En dat was altijd erg pijnlijk…
“Maar hart,” zei het hoofd ” zou je werkelijk liever zonder het schild willen leven? Wil je echt dat ik het schild wegneem, waardoor ik je blootstel aan zoveel gevaren, aan de mogelijkheid dat je weer gekwetst wordt?
“Ja” zei het hart. “Want ik ben niet gemaakt om achter een schild te leven. Dan kan ik net zo goed doodgaan. Achter een schild kan ik niets doen van alle dingen die ik te doen hebt. Ik kan niet ademen. Ik kan niet delen. Ik kan mijn energie niet laten stromen. Ik kan niet ZIJN wie ik ben, in feite. Ik begrijp je zorgen, maar begrijp alsjeblieft ook dit: achter het schild zal ik sterven, en dan zal mijn leven zinloos zijn geweest, want dan ben ik niet in staat geweest mijn energie aan de wereld te geven…
Ik heb het echt nodig dat je het schild wegneemt. Zodat ik kan LEVEN en ZIJN, volledig, helemaal.
Je zult verrast worden door de dingen die we zullen ervaren zonder schild. Er zijn zoveel GOEDE dingen beschikbaar voor ons, als we dat schild maar zouden weggooien! Vertrouw me! En help me, alsjeblieft… Help me door me te vertrouwen en door aan mijn zijde te staan…
Heb vertrouwen dat de kracht van mijn energie veel, veel sterker is dan de kracht van de angsten en zorgen die in jou leven.
En weet dat ik, zelfs als ik gekwetst word, altijd in staat zal zijn weer te helen. Vertrouw me. Ik kan het aan. Het is het leven. Als ik het leven niet aan zou kunnen, zou ik hier niet zijn…”

Marian Pelsgraaf van Justbeyou.nl

23/07/2024

Heb geen toestemming gevraagd aan de persoon die het plaatste echter vind het zo bijzonder dat ik het graag hier plaats

https://www.facebook.com/share/p/mCwf7T25WUNHzFYM/?mibextid=WC7FNe

Death asked me to join him for dinner
so I slipped into my favorite black dress
that I had been saving for a special occasion
and let him walk me to our candlelit tryst.
He ordered a ribeye, extra rare
I ordered two desserts and red wine
and then I sipped
and wondered
why he looked so familiar
and smelled like earth and memory.
He felt like a place both faraway
and deep within my body
A place that whispers to me
on the crisp autumn breeze
along the liminal edges of dusk and dawn
somewhere between dancing
and stillness.
He looked at me
with the endless night sky in his eyes
and asked
‘Did you live your life, my love?’
As I swirled my wine in its glass
I wondered If I understood the thread I wove into the greater fabric
If I loved in a way that was deep and freeing
If I let pain and grief carve me into something more grateful
If I made enough space to be in awe that flowers exist
and take the time to watch the honeybees
drink their sweet nectar
I wondered what the riddles of regret and longing
had taught me
and if I realized just how
beautiful and insignificant and monstrous and small we are
for the brief moment that we are here
before we all melt back down
into ancestors of the land.
Death watched me lick buttercream from my fingers
As he leaned in close and said
‘My darling, it’s time.’
So I slipped my hand into his
as he slowly walked me home.
I took a deep breath as he leaned in close
for the long kiss goodnight
and I felt a soft laugh leave my lips
as his mouth met mine
because I never could resist a man
with the lust for my soul in his eyes
and a kiss that makes my heart stop.

~ Gina Puorro
Author's note: A playful love poem to Death, because I want to remember to relate to it as a part of life, and in ways that exist outside of violence and brutality.

[Photo: Kurt Markus for Vogue]

22/04/2024

19/04/2024

Thank you

༻The Equifinality Principle༺

Equifinality is the principle that in open systems a final destination can be reached by many different paths or trajectories. In closed systems and technologies, a direct cause-and-effect relationship exists between the initial condition and the final state of the system: When a computer's 'on' switch is pushed, the system powers up.

Living systems (such as biological, ecological and social systems), are open systems and operate quite differently. The idea of equifinality suggests that similar results may be achieved with different initial conditions and in many different ways. This phenomenon has also been referred to as isotelesis (from Greek ἴσος isos "equal" and τέλεσις telesis: "the intelligent direction of effort toward the achievement of an end")

Equifinality Principle: https://en.wikipedia.org/wiki/Equifinality