26/03/2025
Daniël The HealthMan:
Gelukkig hebben we cholesterol in ons bloed, een stof die essentieel is voor onze gezondheid. Volgens de reguliere universitaire medische wetenschap wijst een verhoogd cholesterolgehalte echter op een mogelijk risico voor vaataandoeningen. Cholesterol wordt beschouwd als een risicofactor voor hartinfarcten, beroertes en tal van andere ziekten.
Er zijn twee soorten cholesterol: HDL (high-density lipoproteïne) en LDL (low-density lipoproteïne). Volgens de reguliere wetenschap is HDL de ‘goede’ cholesterol, met een mogelijk vaatbeschermende werking, terwijl LDL wordt aangeduid als de ‘slechte’ of zelfs ‘kwaadaardige’ cholesterol, die verantwoordelijk zou zijn voor hart- en vaataandoeningen.
Tot zover het verhaal van de reguliere universitaire medische wetenschap, die ook hier haar dualistische denkwijze in oorlogstermen tot uiting brengt.
We mogen ervan uitgaan dat Moeder Natuur nooit iets zinloos doet of iets slechts voortbrengt. Wie de natuur echt observeert, merkt dat wat werkt altijd blijft bestaan, en wat niet werkt, geleidelijk verdwijnt. Vanuit dat inzicht kunnen we begrijpen dat zowel HDL als LDL levensnoodzakelijk zijn en bovendien door het lichaam zelf worden aangemaakt.
Het lichaam beschikt over ingenieuze programma’s die gericht zijn op overleving. Het zal nooit zelfdestructief handelen. Het lichaam kan alleen sterven door uitputting, vaak als gevolg van foutieve diagnoses, emotionele schokken of verkeerde behandelingen. En dat zien we helaas elke dag gebeuren.
Cholesterol is een vettige substantie en kan niet zomaar in waterig bloed worden opgelost of getransporteerd. Dankzij de binding met lipoproteïnen – de zogenaamde cholesterol-lipoproteïnecomplexen – kan cholesterol wél via het bloed worden vervoerd.
HDL-lipoproteïne neemt de cholesterol op die via de voeding binnenkomt en transporteert deze naar de lever. Daar wordt de cholesterol omgezet in galzuren, die nodig zijn om de enzymen van de pancreas voor de spijsvertering te activeren, en in vrije cholesterol. LDL-lipoproteïne neemt cholesterol op die in de lever wordt aangemaakt en vervoert deze naar alle lichaamsweefsels en weefselmembranen.
Het is dan ook ronduit absurd – en pure bangmakerij – om LDL-cholesterol als schadelijk af te schilderen. We hebben LDL-cholesterol hard nodig, onder andere om via zonnestraling vitamine D3 aan te maken. Juist daarom is het insmeren met zonnebrandmiddelen zo schadelijk: het belemmert dit natuurlijke proces en kan leiden tot tekorten aan vitamine D.
Daarnaast is LDL-cholesterol essentieel voor onze steroïde hormoonhuishouding. Met andere woorden: het helpt de bijnieren sterk te houden, zodat we dagelijks over voldoende energie beschikken. Ook speelt het een cruciale rol in onze seksuele vitaliteit – het helpt om onze ‘seksuele turbo’ in stand te houden.
LDL-cholesterol speelt een genezende rol bij het dichten van wonden, zowel in de slagaders, aders, weefsels als in de huid. Cholesterol fungeert als een natuurlijk reparatiemiddel en is actief betrokken bij het herstel van beschadigde vaatwanden. Het is dan ook onjuist om cholesterol als de oorzaak van vaataandoeningen te beschouwen – het gaat hier steeds om een correlatie, geen causaliteit.
Een treffende metafoor: cholesterol is als een brandweerman die ter plaatse komt bij een brand. De brandweerman veroorzaakt het vuur niet – hij is aanwezig om het te blussen. Maar als men enkel registreert dat er bij elke brand een brandweerman aanwezig is, zonder naar de oorzaak van de brand te kijken, dan trekt men een gevaarlijk verkeerde conclusie. Zo gebeurt het ook met cholesterol: het is aanwezig op de plaats van schade, niet als dader, maar als helper.
Bovendien is LDL-cholesterol van essentieel belang voor de aanmaak van hormonen met een antioxidatieve werking. Met andere woorden: het ondersteunt de ontgifting van ons lichaam. Het is dan ook ronduit misleidend – en zelfs misdadig – om LDL-cholesterol als schadelijk te bestempelen.
Het grootste deel van de cholesterol in ons lichaam wordt aangemaakt door de lever. Daarom heeft het cholesterolgehalte in het bloed nauwelijks iets te maken met wat we eten. Voeding kan de cholesterolwaarde hoogstens tijdelijk – gedurende 24 tot 48 uur – met ongeveer 5% beïnvloeden. De lever grijpt onmiddellijk in door de eigen cholesterolproductie aan te passen en te verhogen indien nodig.
Om zoveel mogelijk patiënten te werven, is de grenswaarde voor cholesterol – onder druk van farmaceutische investeringsmaatschappijen – arbitrair verlaagd tot 200 mg/dl en zelfs daaronder. Dit maakt het mogelijk om een zeer groot deel van de bevolking te ‘behandelen’ met cholesterolverlagende medicijnen, ondanks de zware bijwerkingen die deze middelen met zich meebrengen.
Denk aan slecht genezende wonden, chronische vermoeidheid, verlies van seksuele energie, intoxicatieverschijnselen, vitamine D-tekorten en een verstoorde spijsvertering. En dat terwijl LDL-cholesterol een essentiële bouwstof is voor onze lichaamsweefsels én voor de stabiliteit van onze kilometerslange weefselmembranen. Het verlagen van deze stof verzwakt dus rechtstreeks de algemene gezondheid.
De reguliere normaalwaarde voor totaal cholesterol ligt tussen 120 en 200 mg/dl (3,1 - 5,2 mmol/l). De normaalwaarde voor LDL-cholesterol ligt volgens de conventionele richtlijnen onder de 150 mg/dl (3,87 mmol/l). Maar zoals hierboven uitgelegd, valt er uit een lage of hoge cholesterolwaarde op zichzelf weinig zinvols af te leiden – zeker niet als je het lichaam begrijpt als een zelfregulerend, intelligent systeem.
Vanuit de Germaanse geneeskunde wordt een verhoogd LDL-cholesterol vaak gezien als een teken van een genezingsfase na een zogenaamd mannelijk territorium-verliesconflict. Het lichaam is dan bezig met herstel en heeft cholesterol hard nodig om dit proces te ondersteunen. Dit betreft de hartkranssalgaders.
Reparatie van het plaveiselepitheel bij een vernauwing van de kransslagaders – ook wel atherosclerose genoemd – vindt plaats in de genezingsfase. Deze fase wordt voorafgegaan door een conflictactieve fase, waarin juist een verwijding van de kransslagaders optreedt. Een verhoogd LDL-cholesterol kan in dit proces een belangrijke rol spelen, als onderdeel van het herstelmechanisme. Het kan echter ook het gevolg zijn van andere genezingsfasen in het lichaam, of van een verminderde werking van de schildklier.
De reguliere normaalwaarde voor HDL-cholesterol bedraagt > 50 mg/dl (> 1,3 mmol/l). Vanuit de Germaanse geneeskunde wordt een verhoogd HDL-cholesterol vaak gezien als een teken van de genezingsfase na een zogenaamd vrouwelijk seksueel frustratie conflict, waarbij de kransslagaders worden hersteld. Ook hier kunnen andere oorzaken meespelen, zoals een schildklieronderfunctie.
Let op of iemand links- of rechtshandig is, dat maakt verschil – bij linkshandigen werkt het in de hersenen precies andersom. Vergeet daarbij niet dat het hart een orgaan is dat tijdens de embryonale ontwikkeling door de kieuwbogen 180 graden is gedraaid.
Een diagnose kan waardevol zijn, zolang je je er niet door laat intimideren. Een diagnose heeft pas waarde als je er de kracht uit haalt om te begrijpen, niet om je te laten verlammen.
