21/08/2025
Onze vakantie was echt heerlijk, voel zoveel dankbaarheid dat ik samen met mijn dochters als alleenstaande mama op vakantie ben geweest naar Spanje.
Malaga, Marbella, Torremolinos, Benalmádena, Algeciras, Tarifa, Conil, Sevilla.
We hebben rondgereisd, genoten, geleefd.
Met mijn Spaanse roots voel ik iets in mij wakker worden zodra ik daar ben.
Ook mijn dochters voelden dat, mijn jongste zei zelfs: zodra ik land in Spanje voelt dat als thuiskomen, he mam.
En ze heeft gelijk.
De geur, de warmte, de taal, de mensen, het eten, het voelt alsof mijn ziel daar ademt.
Wat was het heerlijk om drie weken lang geen plan te hebben.
Niets moeten. Geen werk. Geen haast.
Lummelen, niets doen, ontsnappen aan het tempo.
Overdag op avontuur, zwemmen, lachen, ontdekken.
’s Avonds slenteren door dorpjes, eten, een wijntje erbij.
Samen herinneringen maken. Geen tijd, alleen momenten.
Meer blikken, aanraking, verbinding. In een wereld waarin we enkel herinneringen aan elkaar meedragen (na de dood), voel ik hoe waardevol dat is.
Daarom spaar ik liever voor vakanties dan voor spullen.
Dát is voor mij echte rijkdom.
Ik weet dat dit niet vanzelfsprekend is en dat veel gezinnen dit niet kunnen daarom voel ik extra dankbaarheid.
En toch ook The REAL TALK:
Het was niet alleen maar prachtig.
Want zo is het leven ook niet.
Ik voelde ook diepe rouw.
Het gemis van mijn vader, juist hier, waar hij onze vakanties magisch maakte.
De meiden hadden geregeld wrijving. En eerlijk? Ook mijn innerlijke kind kwam soms om de hoek kijken. Waarna we daar weer vreselijk om konden lachen.
Mijn dochters misten hun vader. Tranen, stiltes, armen om hen heen.
En ja, ik miste ook een volwassen maatje. Iemand om mee te praten, om de zorg mee te delen. Alleen dragen voelde soms zwaar.
En die Insta-waardige foto’s? Na een paar pogingen heb ik het losgelaten. Dus niet alle plaatjes zijn perfect maar het was was écht vakantie.
Licht én donker.
Liefde én rouw.
Thuiskomen in alles wat is.
Welke uitdaging kwam jij tegen op vakantie?
Liefs, Isa
