23/03/2025
Over trauma gesproken..
Gister plaatste ik een post over trauma, deze post had ik “vooruit gepland “ niet wetende dat kort daarna ik zelf geconfronteerd zou worden met een pittige traumatische ervaring!
Afgelopen vrijdag was ik bij mijn vriendin en werd gebeld door de huiseigenaar met de mededeling dat het huis in brand staat.
Het huis -een fijne woonboerderij- die verdeel is in twee woonhuizen, huurde ik sinds enkele jaren de helft van.
Een plek waar ik me vanaf het eerste moment dat ik daar op de bank plofte, veilig voelde.
Iets wat voor mij niet vanzelfsprekend is om me zo te voelen.
Door ervaringen in mijn leven ervaarde ik het leven, en de plekken waar ik gewoond heb juist eerder onveilig dan veilig. En deze plek die voelde bij het eerste bezoek, voordat ik het ging huren al goed. Ik weet nog goed toen ik de hal binnenkwam en de rest van het huis nog niet eens gezien had, ik in mij zo’n duidelijke “JA” voelde.
Terug naar vrijdagavond rond bedtijd, één telefoontje die alles even stop zette, ik voelde paniek, boosheid, angst, onzekerheid, verdriet. Maar ook verstijfde mijn lijf, rolden de tranen over mijn wangen en heel veel andere dingen die ik nu nog niet kan omschrijven.
Het bizarre vond ik dat ik erbij kon blijven, ik voelde wat er gebeurde, ik kon volgen wat mijn lijf deed en het was “oké “
In het verleden zou ik “verdwijnen“ of wilde ik dat dat nare gevoel zo snel mogelijk weg zou gaan.
“Gelukkig” heb ik 2 jaar geleden de opleiding tot traumatherapeut gevolgd en snap daardoor wat er gebeurd en wat het meest helpend is om met zo’n heftige gebeurtenis te dealen.
Nu ik hier zo de afgelopen 50 uur in deze rollercoaster zit gebeurt er veel, krijg ik veel lieve berichten van cliënten, vrienden en kennissen, of ze wat kunnen doen voor ons.
Door deze gebeurtenis besef ik me dat ik goed ben om hulp te geven maar in het ontvangen ervan ben ik gewoon niet goed.
Mijn eerste “gewoonte” is nee zeggen, ik doe en red het zelf wel.
Ook gaat de gedachte door mijn hoofd wat een reden zou zijn of wat ik hiervan mag leren, dat dit gebeurt, dat mijn huis met alles van mij, mijn zoontje en deels spullen van mijn vriendin zo, hup weg zijn.
Vanmorgen vroeg werd ik wakker met het besef dat het accepteren van hulp hierin mijn leerpunt is. Dat ik de hulp die geboden wordt mag aanemen en mag vragen wat er nodig is om de boel weer op te bouwen.
Het eerste wat telkens door mijn hoofd gaat en het beeld wat ik voor me zie is Ramses, mijn zoontje van bijna 9 die heerlijk zit te spelen in de woonkamer met de lego, mijn lego waar ik als kind van zijn leeftijd ook mee zat te spelen. Weg!
De kleine speelgoedautootjes waarmee hij speelt en ik als kind ook mee speelde.
De vraag die hij stelt “papa welke auto vind jij het gaafst, en welke is het snelst?” Weg!
Voor mij is er nog totaal geen overzicht over wat eraan zit te komen, wat dekt de verzekering, of wat niet, wat stond er allemaal in het huis enz enz.
Ik heb echt geen idee hoe het er finacieel uit gaat zien, maar dat zal vast goedkomen.
Voor diegene die dit lezen en die willen helpen,super lief!
Zelf zou ik “die kleine man” blij willen maken met lego, coblo, (hotwheel) speelgoedautootjes, tekenspul, alles waarin hij zijn creativiteit weer kwijt kan.
Dus mocht je dit hebben liggen en wil je helpen? Graag!
Dit bericht delen zie ik ook als enorme hulp.
Anderen financiële bijdragen zijn natuurlijk ook meer dan welkom, geen idee hoe dat te realiseren is? Wil jij helpen en weet je wat hiervoor de meest praktische manier is? (Crowdfunding oid?)
Ik hoor het graag.
Wat ik nog heb is mijn auto en een weekendtas met wat kleren die ik meehad omdat ik een weekendje bij m’n vriendin zou zijn.
Alle ideeën verder zijn welkom!
Mijn praktijkafspraken die staan wil ik zoveel mogelijk door laten gaan.
Vandaag gaan we voor het eerst de chaos van dichtbij bekijken, op de foto slaan de vlammen uit het dak en uit het raam. Het raam van mijn woonkamer, de plek waar ik genoot van de zon, de plek waar we eindeloos met lego bouwden, de plek waar ik genoot van alle vogels in de tuin. Brr, weg!
Wil je helpen graag! Delen? Graag!
Stuur gerust een app-je, mailtje of laat een bericht achter in de comments
Mijn dank is groot,
Robin
