25/07/2025
ᴜɪᴛ ᴍɪᴊɴ ʜᴏᴏꜰᴅ ᴇɴ ᴠᴏʟ ɪɴ ᴍɪᴊɴ ʟɪᴊꜰ!
Eline had nog nooit een cranio-sessie ondergaan. Al surfend over het net was haar nieuwsgierigheid gewekt en maakte ze een afspraak.
“Ik wil uit mijn hoofd en vol in mijn lijf zijn. Ik ben benieuwd of cranio mij daarbij kan helpen.”
Kort vertelt de therapeut iets over cranio en nodigt haar uit om te gaan ervaren.
Op de behandeltafel is duidelijk voelbaar dat Eline niet gewend is ruimte in te nemen.
De handen van de craniotherapeut komen uit bij haar hoofd. De plek van de amygdala’s, ook wel je emotionele ogen genoemd. Deze scannen op gevaar. Ze helpen het lichaam om aan te geven of het in een overlevingsstand heeft te gaan of dat het veilig is.
“Voel je mijn vingers?”, vraagt de therapeut. “Ja het voelt gek”, zegt Eline.
“Zou het kunnen dat je aan het opletten bent?”
Een diepe zucht volgt en verdriet komt op.
Eline vertelt dat ze op haar zoon let. Zo’n puur en licht mannetje, zo gevoelig. Ze wil hem beschermen.
“Herken je jezelf ook in die gevoeligheid?” Eline knikt: “Maar vroeger mocht en kon het er niet zijn”
Veel verdriet komt op. Eline haar overlevingsmechanisme was om zich klein te maken, geen ruimte in te nemen.
Deze erkenning was precies waar het lijf op zat te wachten. Zo hard gewerkt om zich aan te passen en nu kon ze voelen dat het als volwassen vrouw anders mag.
“Maakt je zoon zich ook klein?” “Nee, eigenlijk niet”, zegt ze.
En daar hebben we een belangrijk punt. Het opletten van de amygdala’s gaat niet over haar zoon, maar het is een heel oud en pijnlijk patroon van haarzelf dat aangeraakt wordt door het karakter van haar zoon.
De therapeut nodigt haar uit om vanaf nu haar eigen licht en kracht de ruimte te geven, niet meer te verstoppen. Ze voelt dat het veilig is om dat te doen.
Tranen volgen nog, van het besef van al die jaren hard werken en het besef dat het niet meer hoeft.
Een gevoel van ruimte komt op, zoveel groter dan gedacht.
Verbaasd zit Eline later rechtop. “Mijn wens was om vol in mijn lijf te komen, nou dat is wel gelukt!” Een lach volgt, dwars door de tranen van vermoeidheid en geluk.
