23/08/2025
Een persoonlijk verhaal van bewustwording en de weg terug naar jezelf!
Wanneer we naar Aarde komen hebben we al een heel plan uitgedacht voor onze reis hier op Aarde. In wat we willen ervaren leren en ontdekken. Hiervoor is er een cyclisch energetisch pad die ons door de fases heen begeleid op onze weg. Alles wat zich ontvouwt in je leven en wie je ontmoet is al in dat plan meegenomen samen met je zielsmissie wat je hier wil bereiken waarvoor je hier gekomen bent. Wie wij zijn is niet wat je ziet. Wat je ziet is de leefomgeving van wie je bent, wie je denkt dat je bent is het kanaal waardoor dat wat je bent zichzelf kan ervaren groeien en zichtbaar zijn voor anderen.
Dat wat je meeneemt kan voortkomen uit eerdere levens wat je anders wil doen, waar je nog niet aan toegekomen bent, of wat je wil doorbreken. Dit loopt als een rode draad door je leven en is het de bedoeling dat je de puzzel oplost waardoor je oude patronen structuren overtuigingen en regeltjes kan doorbreken, waardoor ze loskomen uit je systeem en jij vrij bent van conditioneringen van opgelegde systemen regels en waarheden. Creëer je een nieuwe omgeving vanuit de kern van wie je bent. Hier ontmoet je je ware Zelf de Ik die alles aanstuurt vanuit de energie die het is als spiritueel wezen.
Alles wat we meemaken wat we moeten doorstaan heeft te maken met waarvoor jij kwam om op te lossen te leren te ervaren. Niets is je overkomen, alles is gekozen je bent geen slachtoffer maar een leerling.
Ik kwam hier om me veilig te voelen bij wie ik ben. Te kunnen zijn wie ik ben zonder me onveilig te voelen. Ik heb hier een thema op liggen om mijn vorige levens te helen en patronen te doorbreken. Mocht ik niet mezelf zijn in wie ik was in de levens hiervoor. Werd ik hiervoor vervolgd en vermoord, verbrand op de brandstapel en met teer overgoten.
Kwam ik nu met dit thema in dit leven en begon het al heel vroeg in het stadium dat ik er misschien niet eens zou geraken. Mijn moeder werd ernstig ziek en zou hoogstwaarschijnlijk geen kinderen kunnen krijgen. Ze gaven het niet op en werd ik in september 1965 geboren. Aanvankelijk groeide ik niets vermoedend op in een liefdevol harmonieus huis met zorgzame ouders en kreeg ik al gauw een broertje.
Wat ik niet wist was dat mijn thema al was begonnen in dat eerste begin vanuit wat ik had ervaren en wat ik mocht doorbreken starte ik met het thema "weg van je-Zelf de confrontatie niet aandurven en jezelf niet durven te tonen." Doordat je in je hoofd blijft leven weg bij je-Zelf. Starte ik met een aandoening in mijn linkeroog en was verziend bleek achteraf op de basisschool. Mijn programma was gestart en mocht ik dit patroon gaan onderzoeken en doorbreken door het te gaan transformeren naar vrij zijn en leven vanuit je eigen innerlijke stroom. Als klein meisje ben je daar helemaal niet meebezig en werd ik geholpen door omstandigheden in mijn leven om dit te gaan doorzien en doorleven. Viel ik als kleuter uit een rijdende auto en was het voor mij de trigger me niet meer veilig te voelen wanneer ik naar buitentreedt dit resulteerde in een afwachtende stille houding ten opzichte van mijn buitenwereld en liet ik me niet zien of horen terwijl ik opgroeide. In omgevingen waar ik me veilig voelde kon ik me wat meer laten zien al was ook dat met een beschermlaag om mij heen want echt jezelf laten zien was angstig.
Ontwikkelde ik reisziekte in elke vorm en werd ik ook ziek in bewegende objecten wat te maken had met een evenwichtsstoornis wat mij vertelde "je bent uit balans."
Door mijn terughoudende houding vanuit niet weten wat je te wachten staat en of je wel veilig bent werd de stap naar voortgezet onderwijs nog groter. En kwam ik in een onveilige omgeving terecht wat mijn houding ten opzichte van de klasgenoten en leerlingen verergerde in nog meer terugtrekken en kwam ik in een pest gedrag terecht waar ik de gene was die daar de dupe van werd daar ik luisterde naar ouderlijk gezag zowel van vader die zei kom voor jezelf op en een opdracht uitvoeren die een leerkracht mij opdroeg als klasgenoten niet luisterden naar de juf. Wat het pesten eigenlijk vertaalde was "we zien je niet! Wie ben je?" Deze periode zorgde ervoor dat ik mezelf nog meer terug trok en ik me pas op me gemak ging voelen bij gelijkgestemde leerlingen die de zelfde richting hadden gekozen als ik in het voortgezet onderwijs. Ook hier werd ik van mijn vetrouwen beroofd in wat ik zeker wist wat ik wilde en wie ik wilde zijn door een leerkracht.
Had ik een sluimerende hartindicatie die zich op de achtergrond hield waardoor mijn schildklier ging exposen in klachten en en vertraagde. Kreeg ik op mijn 20ste medicatie voor een trage schildklier wat chronisch was dus voor altijd medicatie aldus dat geloofde ik toen 100% omdat ik leefde vanuit me hoofd weg bij me gevoel. Werd er een sluimerende psoriasis geconstateerd op onzichtbaar gebied binnen in mij. Toch kon ik ondanks dat, mijn richting mijn innerlijk kompas wel voelen en volgde die op de voet zo zette ik een lijn uit van opleidingen werk en keuzes die mij onbewust op het goede pad hielden. Vanuit wat ik al wist als klein meisje. Ik vond mijn weg in sociale contacten waar ik mij op me gemak voelde. Mijn houding bleef ongemerkt bestaan en ik verbleef in een hangend conflict met mijn ziektebeelden alle kleine ongemakken en klachten hingen hier aanvast om mij te bevrijden maar werden niet als zodanig opgemerkt. Ik trouwde ook vanuit die houding en gedachtepatronen gewoontes en overtuigingen dat ik er niet toe deed. Bleef ik terug getrokken stil en stelde mij afhankelijk op van anderen. Leerde ik pas door mijn angsten op latere leeftijd auto te rijden maar eenmaal mijn rijbewijs in handen gaf ik het stuur liever uit handen. Ik durfde wederom niet de regie in eigen handen te nemen en liet me rijden/sturen. Mijn voeten en benen klaagde steen en been maar ik begreep de taal van het lichaam niet.
Het overlijden van mijn vader juni 2009 deed mijn ogen openen en was het begin van mijn ontdekkingsreis. Hij zag wie ik was en wie ik al die tijd al was verborgen achter dikke gordijnen. Besloot hij mij te Gidsen op mijn werkelijke pad. Hij was altijd mijn veilige haven geweest en ook nu liet hij deze rol niet los. Ging ik op onderzoek naar het fenomeen van "wie ben ik en wat kom ik hier doen." Op zoek naar meZelf. Werd ik in 2015 van mijn fiets onderuit gereden door een auto. Mijn hart sloeg op hol en was niet meer te resetten. Stil zetten was nog de enige optie. Een doodsangst eroverheen dikte mijn thema van niet veilig zijn in mijn eigen huis mijn lichaam extra aan. Om veilig te blijven weg van de dood slikte ik nu ook hartmedicatie ik vertrouwde mijn eigen lichaam niet meer, en medicatie hield mij Veilig.
2020 begon mijn spirituele bewustwordingsreis pas echt. Ik had mijn richting al gevonden en begaf me al enigzins onbewust op dat pad doordat ik werkte als coach en ik opleidingen had gevolgd in die richting kwam in 2016 ook het energie werk erbij. Maar in 2020 werd ik pas echt "wakker" en besefte ik dat het niet klopte en het aan mijn eigen patronen lag waardoor ik in een hangend conflict zat weigerde ik het eerst te geloven maar kon er niet onderuit om het onder ogen te komen.
Mijn reis van loslaten begon hier pas echt, op bewust niveau liep ik onbewust mijn innerlijk pad die als een cyclus voor mij was uitgelegd. Wat ik niet wist was, dat ik dit pad al liep toen ik nog onbevangen was.
Ik kreeg nog een laatste trigger om de weg naar veilig zijn in en met je-Zelf te verankeren want ik vertrouwde nog te veel op mijn medicatie al was ik al wel bezig met bewust afbouwen van mijn schildklier medicatie. Durfde ik het hart medicatie niet los te laten. En werd er in de nacht een poging tot inbraak gedaan terwijl ik sliep. Niet veilig zijn in je eigen huis lees lichaam deed mij weer naar buiten reiken inplaats van dat ik mijn eigen innerlijke waarschuwing systeem vertrouwde.
Pas toen ik besefte je leeft in angst, vanuit angst, besloot ik ja maar dat wil ik niet! Kon ik patronen structuren angsten en overtuigingen gewoontes doorbreken en loslaten. Viel medicatie weg van het hart, vergat ik het alarm erop te zetten en vergat ik de medicatie van de schildklier waardoor ik besloot: "die heb ik niet meer nodig." Voelde ik me weer veilig in bij en met mezelf en was mijn reis voltooid Terug bij je-Zelf. Sta ik nu in een leeg canvas/landschap waarin ik me voorbereid op mijn volgende missie die ik mede ga voortzetten met mijn zoon daar we samen een zielsafspraak hebben voor onze toekomst en de toekomst van anderen.
✨️✨️Ben jij al ingestapt?
Wanneer jouw leven niet meer in lijn ligt met wie je bent en je ervaart dit, maar durft niet in beweging te komen is dit de roep de uitnodiging om ervoor uit te komen. Het is nu de tijd.
Marlon.
