08/06/2025
Een afscheid zonder familie – maar niet zonder aandacht.
Onlangs mocht ik de uitvaart verzorgen van een mevrouw die helemaal alleen was. Geen partner, geen nabestaanden. Ook was er niets vastgelegd: geen wensen, geen testament, geen papieren.
Toen zij overleed, werd ik benaderd om haar afscheid toch vorm te geven. Wat volgde, was een zoektocht – naar wie zij was, wat belangrijk voor haar was, en hoe we haar een respectvol afscheid konden geven.
Via de buren die voor haar boodschappen deden wisten we dat ze van klassieke muziek hield, begraven wilde worden en van bloemen hield .Op basis daarvan hebben we een eenvoudige, maar liefdevolle uitvaart geregeld. Geen grote groep aanwezigen, maar wel bloemen, mooie klassieke muziek en een warm afscheid in stilte.
Wat me raakte, was hoe kwetsbaar zo’n situatie is. Als er niets is geregeld en niemand is achtergebleven, komt alles neer op derden – vaak de gemeente of een uitvaartverzorger zoals ik. Dan moet je opzoek naar een opdrachtgever of erfgenamen, gissen, keuzes maken, en hopen dat je eer doet aan iemands leven.
Dit afscheid heeft me weer laten voelen hoe belangrijk het is om iets vast te leggen. Ook als je alleen bent. Juist dan. Zodat jouw wensen worden gehoord, en je niet in stilte verdwijnt.
Denk aan een kort document met je uitvaartwensen. Een testament, een contactpersoon of executeur. Iets kleins kan al een groot verschil maken.
Heb je niemand om dit mee te bespreken? Weet dat je er niet alleen voor staat. Ik help je graag.,
