06/12/2022
JOY AND SADNESS
Vorig jaar had ik met mezelf afgesproken om in het jaar 2022 eens een keer extra uit te pakken met Kerstmis. De beperkende coronajaren lagen achter ons en de wereld zou van een tijdelijk nieuw normaal weer ouderwets normaal gaan worden, zo stelde ik me voor. Lieve mensen, wat had ik dat mis. Als een donderslag bij heldere hemel stortten begin 2022 de beurzen wereldwijd in elkaar, was de stijging van de rentestanden welhaast niet bij te benen, viel Rusland Oekraïne binnen, kregen we te maken met een torenhoge prijsinflatie en schoten de energieprijzen naar een ongekend hoog plafond. Daar vervloog de illusie van een jaartje rust in de tent. De Goden zijn ons op dit moment waarlijk niet gunstig gezind.
En daar zat ik dan, afgelopen einde zomer/begin herfst, met mijn handen in het haar te haarkloven met mezelf. Ik had immers mijn vriend opdracht gegeven de meest mooie, leuke en prachtige dingen in te kopen met een zo goed als carte blanche. Bovendien had ik zijn creativiteit aangesproken, dus ik wist dat alles startklaar stond voor prachtige kersttaferelen in een feeërieke sfeer.
Maar ik voelde me plots enigszins bezwaard daaronder. Luisterend naar de actualiteiten of sprekend met mijn cliënten of zomaar een praatje makend met mensen op straat, welhaast iedereen had zijn of haar eigen verhaal over de onbetaalbaarheid van de vaste levensbehoeften: de energierekening, de boodschappen of de prijzen aan de pomp. En dan sprak ik nog maar even niet over de (zoals ik al bevroedde) aankomende verhogingen van de zorgpremie of de kinderopvang. Het aantal mensen dat in schrijnende armoede leeft wordt met de dag groter. En daar zat ik dan met al mijn aankomende lichtjes, ornamentjes en leukigheden. Wat moest ik doen? Ik wil immers mensen niet tegen de borst stuiten.
Zoals bij mij te doen gebruikelijk raadpleegde ik (alweer) mijn persoonlijke orakel: mijn vriend. En ik legde mijn zwaarmoedige dilemma bij hem op schoot. Zijn antwoord verbaasde en verlichtte me. Hij zei het volgende: “Ik begrijp je gereserveerdheid. Maar om twee redenen denk ik dat je onterecht te zwaar aan het denken bent. De eerste reden is dat niemand jou beziet als een persoon zonder compassie. Anders gezegd: als iemand anderen indachtig is dan ben jij het wel. Dus dat denkbeeld van ’kan ik dat anderen op dit moment wel aandoen of voorschotelen’ gaat volstrekt niet op. Ten tweede is Kerstmis het feest van licht. En licht betekent in deze context hoop. En als mensen in deze donkere dagen iets nodig hebben dan is het wel hoop.”
Ik moet toegeven dat ik deze woorden een paar dagen heb moeten laten bezinken, maar uiteindelijk was ik overstag. Hij had gelijk. Ik ben er altijd en voor iedereen, tenminste: daar doe ik mijn best voor. Dat wil dus zeggen: zowel in goede tijden als in slechtere tijden. Overduidelijk hebben we op dit moment te maken met de laatstgenoemde variant. Maar dan wil ik er ook zijn! Of misschien: juist dán wil ik er zijn.
Mijn vriend heeft zich heel even op de vlakte gehouden in die periode. Dat vond ik heel lief. Hij wilde bewust geen druk zetten op mijn overwegingen en dus ook niet op mijn uiteindelijke besluit. En ik ben er uitgekomen en ik heb hem aan het werk gezet. En ik deel hier graag met enorm veel trots dat ik (we) naar mijn bescheiden mening dit jaar de mooiste, meest verlichtende en (inderdaad) meest feeërieke kerstsfeer ooit hebben gecreëerd bij L’Esprit du Coeur. Al ware het alleen maar omdat ik in deze tijden iedereen, ja iedereen, een extra lichtje wil meegeven om mee te dragen in zijn of haar hart. Want u weet het: “We shall overcome”.
De foto’s spreken boekdelen. En ik nodig u van harte uit om het geheel te komen bewonderen. Want (om een variant op de legendarische woorden van Johan Cruyff te gebruiken): "als je't gezien heb, heb je het niet gemist."
Een heel schitterend, verhelderend, saamhorig en verlichtend kerstfeest 2022 gewenst,
Marijke
