Weg Van Verslaving

01/08/2025

Wat is een interventie en waarom is het belangrijk?
Verslaving is heftig. Het raakt niet alleen degene die verslaafd is, maar ook de mensen om hem of haar heen.
Als je ziet dat een dierbare worstelt met een verslaving, kun je je ontzettend machteloos voelen. Gelukkig is er iets wat je kunt doen: een interventie.
Een interventie is een liefdevolle, maar duidelijke manier om iemand met een verslaving te laten inzien dat er hulp nodig is. Je doet dit niet zomaar, het is een goed voorbereide bijeenkomst waarbij familie en vrienden samenkomen. Het doel? De persoon laten voelen dat hij of zij niet alleen is, maar dat er wél iets moet veranderen.

Tijdens een interventie vertel je, op een eerlijke en rustige manier, wat je ziet, hoe je je erbij voelt, en waarom je denkt dat hulp nodig is. Geen verwijten, geen ruzie, maar een open en liefdevol gesprek. Vaak is de verslaafde zelf nog niet echt bewust van de schade die de verslaving aanricht, zowel bij zichzelf als bij de mensen om hem of haar heen. Een interventie kan helpen om die realiteit onder ogen te zien.
De voorbereiding is belangrijk. Samen bespreek je wat je wil zeggen, je zoekt informatie over de verslaving en over mogelijke hulp. Het is de bedoeling dat de boodschap duidelijk is: “We geven om je en we willen dat je hulp krijgt.”
Een interventie is soms confronterend, en dat mag ook. Iedereen mag zijn of haar zorgen en gevoelens
uitspreken. Maar het blijft liefdevol, want het doel is niet om iemand te beschuldigen, juist niet. Het doel is
om iemand te helpen.

Wat interventies zo krachtig maakt, is dat ze laten zien hoeveel mensen om iemand geven. Dat kan net dat duwtje in de rug zijn om hulp te accepteren. Het geeft hoop en het laat zien: je hoeft dit niet alleen te doen.
Waarom is dit zo belangrijk? Verslaving gaat vaak samen met ontkenning. Veel mensen die verslaafd zijn, zien zelf niet (meer) hoe ernstig het is. Of ze willen het niet zien. Een interventie doorbreekt dat. Het laat zien: dit is echt een probleem en er is hulp.

Bij Weg Van Verslaving weten we hoe belangrijk het is om snel in te grijpen. Daarom zorgen wij dat er na een
interventie snel begeleiding of behandeling gestart kan worden. Zo houden we de drempel laag en vergroten we de kans op herstel.
En niet alleen voor de verslaafde persoon is een interventie belangrijk. Ook voor familie en vrienden is het een moment van opluchting. Je mag eindelijk zeggen wat het met jóu doet. Dat is helend. En vaak ook het begin van jullie eigen herstelproces.
Naasten spelen bovendien een belangrijke rol in het verdere herstel. Door betrokken te blijven en steun te
geven, kunnen zij een stevig vangnet vormen. Dat is ontzettend waardevol, voor iedereen.

Let op: een interventie moet goed worden begeleid. Bij Weg Van Verslaving hebben we ervaren
interventiespecialisten die zorgen dat alles veilig, rustig en zo effectief mogelijk verloopt.

Samengevat:
Een interventie is een krachtig middel om iemand met een verslaving in beweging te krijgen richting hulp.
Het geeft ruimte voor eerlijke gesprekken, laat zien hoe groot de impact is en wijst de weg naar herstel. Voor de persoon die verslaafd is, maar ook voor de mensen die om hem of haar geven. Het kan een nieuwe start zijn... samen.

Hulp nodig bij verslavingsproblematiek?
Twijfel niet en neem vrijblijvend contact op!
Tel. 0612959492. Of kijk op www.wegvanverslaving.nl.
Geen wachttijden! Je kunt meteen starten!

29/07/2025

Lees onze blog over PSYCHOTRAUMA EN VERSLAVING IN NEDERLAND: WAT IS HET VERBAND?👇

https://www.wegvanverslaving.nl/psychotrauma-en-verslaving-in-nederland-wat-is-het-verband/

Bij Weg Van Verslaving kun je terecht voor interventie, voorlichting, begeleiding richting behandeling, herstelbegeleiding, naastenbegeleiding en groepssessies. Onder elke verslaving zitten mensen die hulp nodig hebben, wij bieden die hulp. Herstel van de ziekte verslaving is mogelijk!

Hulp nodig bij verslavingsproblematiek? Twijfel niet en neem vrijblijvend contact op!
Tel. 0612959492. Of kijk op www.wegvanverslaving.nl.

In Nederland wordt psychotrauma steeds meer gezien als een groot probleem voor de gezondheid. Veel mensen in Nederland hebben in hun leven te maken met

22/07/2025

Thomas is in herstel van zijn alcoholverslaving. Wij zijn trots op hem en dankbaar dat hij zijn verhaal wil delen!

“Mijn naam is Thomas en ik ben verslaafd. Gelukkig inmiddels wel afgekickt. Op 21-jarige leeftijd was ik
werkzaam in de nachthoreca van Groningen en was destijds zwaar, zowel fysiek, mentaal als emotioneel,
afhankelijk van alcohol. Elke dag stond ik op met de intentie: vandaag houd ik mijn gebruik wél in de hand. Dit heeft mij 1001 voorbeelden gegeven dat ik dat absoluut niet kan.

Buiten mijn werk als bartender volgde ik een mbo-opleiding waar ik nog nooit nuchter naartoe ben geweest.
Als ik er nu op terugkijk, zat er eigenlijk altijd alcohol in mijn bloed. Ik vond het niets meer dan normaal dat
een student, die ook nog eens bartender is, zoveel dronk. Het hoort er toch bij? Alleen had ik niet door dat mijn prestaties op school zwaar werden beïnvloed door mijn alcoholgebruik, wat erin resulteerde dat ik vaak niet eens op school was en zeker niet de eerste uren. Tevens gaf ik de opleiding de schuld: misschien is verzorging toch niks voor mij, ik ben ook geen ochtendmens, ik heb al te lang fulltime gewerkt, misschien ben ik het studeren af.
Kortom, slappe excuses zodat ik niet naar mijn gebruik hoefde te kijken, want dat was heilig.

Voorafgaand aan de opleiding werkte ik fulltime in het nachtleven. Mijn ritme was 16:00 uur opstaan en een uur later een fles wijn tegen de trillingen. Na nog wat glazen gingen de steken in mijn lever weg en kon ik weer “normaal” functioneren. Als ik na werk tot vroeg in de ochtend nog zelf op stap ging, was het mij nooit genoeg.
Ik kon pas stoppen als ik met mijn kop op de bar in slaap viel of minimaal niet recht meer kon lopen. Dit is een schets van hoe mijn laatste maanden in actief gebruik eruitzagen. Voordat ik in Groningen ging wonen, had ik de drank allang ontdekt. Ik was altijd op zoek naar gelegenheden om te kunnen drinken en ging daarin altijd te ver.

Echter had ik nooit het besef dat dit aan de hand was. Er was altijd wel een excuus dat mijn drankgebruik
rechtvaardigde. Inmiddels had ik door mijn gedrag ook de mensen aangetrokken waarbij dit kon. Iedereen die wat van mijn drankgebruik zei, stootte ik af en ik trok me naar degenen toe die applaus gaven als ik weer een fles op had.

Ik dacht dat het allemaal wel mee zou vallen en dat niemand het door zou hebben. Gelukkig had mijn familie hun ogen niet in hun broekzak. Nadat ik een telefoontje had gepleegd dat mijn opleiding niet meer zo goed ging, kwam na wat doorvragen het hoge woord er wel uit: ik heb mijn drankgebruik niet meer in de hand. Vanaf dat moment heb ik een drastische ommekeer gemaakt. Mijn studio, werk en studie in Groningen opgezegd en ben ik weer bij mijn ouders gaan wonen. Ik ben op 19 december een kliniek ingegaan en bij thuiskomst ben ik van start gegaan bij ‘Weg van Verslaving’.

In de kliniek heb ik veel geleerd over verslaving en mijn eigen gedrag, maar dat was binnen de veilige poorten.
Eenmaal uit de kliniek moest ik het zelf allemaal weer gaan doen. Met in het begin twee begeleidingsmomenten per week heb ik mijn leven weer op de rit weten te krijgen. Er werd aandacht besteed aan de dynamiek die in de thuissituatie heerste, het leren kennen van mijn gevoel en hoe daar dan mee om te gaan.

In de eerste periode van mijn herstel voelde ik mij zeer verloren en had ik heel veel moeite om de drank
achter mij te laten. Ik dronk niet meer, maar de obsessie was nog prominent aanwezig. Elk eerste uur van een begeleidingsmoment had ik nodig om te klagen over hoe veel zwaarder het leven zonder drank is en om welke redenen het veel beter is. Ik werd dan vriendelijk gewezen op mijn eerder vertelde woorden van de donkere kant van verslaving. Er werd mij moed ingepraat om door te zetten en ik kreeg opdrachten die ik misschien helemaal niet leuk vond, maar dit alles heeft wel aanzienlijk mijn leven verbeterd.

Ik ben veel naar meetings gegaan en heb daar veel nieuwe vrienden gemaakt. Voor mij is naar een meeting gaan niet meer een moetje om clean te blijven, maar ook een plek om verbinding te zoeken met mijn fellows. Ook buiten de meeting worden er veel dingen georganiseerd, zoals een avondje stappen of een bbq. In het begin van mijn herstel dacht ik dat ik nooit meer op stap zou kunnen gaan, maar ik ben er nu achter dat met de juiste mensen eigenlijk alles mogelijk is.
Dit sociale aspect in mijn leven, in combinatie met dat ik nu nieuwe kansen heb om mijn leven op te bouwen,
biedt hoop voor de toekomst. In oktober begin ik een hbo-opleiding ervaringsdeskundige en ik ben inmiddels bezig met het behalen van mijn rijbewijs. Dit zijn dingen die ik in actief gebruik als onmogelijk beschouwde.
Verder is de kwaliteit van mijn leven ook op het gebied van mijn gezondheid erg verbeterd. Mijn lever is compleet hersteld en ik heb weer energie om de dagen door te komen.

Dankzij ‘Weg van Verslaving’ heb ik snel kennis weten te maken met alle aspecten van herstel en mag ik deze vandaag de dag met minder weerstand en meer plezier benutten.

Dankzij ‘Weg van Verslaving’ zijn er ook dingen in de thuissituatie veranderd. Mijn ouders hadden altijd het beste met mij voor gehad en ik heb thuis ook niks te klagen gehad. Echter was er veel onuitgesproken onbegrip naar elkaar toe. Door middel van herstelbegeleiding zijn deze giftige angels eruit getrokken en op tafel gegooid. Er is nu meer begrip voor de ziekte verslaving bij mijn ouders en ik kan mij inleven in hun gevoelsleven, om maar een voorbeeld te geven.

Niet alleen mijn ouders, maar ook ik ben meer te weten gekomen over verslaving. Ik heb geleerd dat dit een hersenziekte is, één die chronisch, terminaal en progressief is. Ik dacht hiervoor dat mijn drankgebruik voor gezelligheid stond. Echter weet ik nu dat ik het gebruikte om aan mezelf en mijn gevoelens te ontsnappen.

In mijn jeugd had ik altijd al het gevoel gehad dat ik anders ben dan anderen. Wat dat precies was, daar kon ik nooit de vinger op leggen. Verder werden in mijn omgeving vaak woorden als homo, fl***er, gay gebruikt met een negatieve lading. Later kwam ik erachter wat dat echt betekende en dat ik er misschien wel één was. Dit was voor mij een grote shock, maar zette ook dingen op z’n plek. Ik concludeerde hieruit dat ik inderdaad anders was dan anderen, dat kwam door mijn geaardheid en dat dat slecht is. Dus hield ik het maar voor me.

Op 12-jarige leeftijd verliet ik de basisschool naar de middelbare school in Emmen. Ik had me voorgenomen meer te zijn zoals anderen. Ik zat nog in de kast, blijkbaar was deze vol met maskers. Ik gedroeg mij namelijk erg macho en deed mijn best om de klassenclown uit te hangen. Veel grappen over seks (heteroseks) zodat niemand een vermoeden zou hebben dat ik op mannen zou vallen. Dit was een erg vermoeiende tijd geweest; ik was namelijk nooit echt mezelf geweest.

Op mijn 14e kwam ik thuis uit de kast, wat totaal geen probleem was voor mijn familie. Ik was wel nat van het zweet en herinner mij nog precies welke dag het was en hoe iedereen zat of stond.

Verderop had ik de app Grindr ontdekt. Dit had een groot gevolg voor het aspect over hoe ik het leven voor me zag. Ik hoopte namelijk dat ik net zo zou worden als iedereen die ik kende: een huis, een man, twee kinderen en een auto voor de deur, kortom, huisje, boompje, beestje. In de gay scene leek het er anders aan toe te gaan. Mijn eerste chatbericht op Grindr begon met een oppervlakkig “hoe gaat het”, gevolgd door een dickpic.

Uit de kast voelde voor mij als van de schoot van mijn moeder naar de darkroom. Ik heb mij Grindr-dates
eigen gemaakt en ben later in een gaybar gaan werken. Het voelde voor mij alsof ik twee opties had: a) huisje, boompje, beestje, vrouw, b) darkrooms, one-night-stands, feesten. Want een echt referentiekader van een goed homohuwelijk had ik niet.

Voordat ik uit de kast kwam, voelde ik mij nooit begrepen en leek de wereld voor mij een onveilige plek om mezelf te zijn. Toen ik eindelijk in aanraking kwam met lotgenoten, leek het alsof ik eindelijk werd geaccepteerd voor mijn geaardheid, maar dat lengte, gewicht, haarkleur, positievoorkeur en ras ineens heel veel uitmaakten.

Momenteel ben ik veel bezig met kennis vergaren over verslaving in verband met de lhbtq+-groep. Er is namelijk geen enkele demografische groep die zo veel te maken heeft met verslaving, zelfmoord en zelfbeschadiging al deze groep.

Ik hoop dat vele mensen die lijden aan de ziekte verslaving hun weg naar herstel vinden. Mij heeft ‘Weg van Verslaving’ daar heel erg bij geholpen.

Bij Weg Van Verslaving kun je terecht voor interventie, voorlichting, begeleiding richting behandeling, herstelbegeleiding, naastenbegeleiding en groepssessies. Onder elke verslaving zitten mensen die hulp nodig hebben, wij bieden die hulp. Herstel van de ziekte verslaving is mogelijk!”

Hulp nodig bij verslavingsproblematiek? Twijfel niet en neem vrijblijvend contact op!
Tel. 0612959492. Of kijk op www.wegvanverslaving.nl.

18/07/2025

Ben jij docent of directeur en zie je alcohol en drugs een steeds groter probleem worden op school?

- Blowen in de pauze.
- Online gokken tussen de lessen door.
- Leerlingen die worstelen met wie ze zijn en zichzelf verliezen.
- Afwezigheid.
- Teruglopende resultaten.
- Onrust in de klas.

Voor veel MBO-scholen is dit helaas herkenbaar. Jij ziet het als leerkracht, maar wat kun je ermee? Hoe open je het gesprek zonder oordeel, hoe herken je signalen en hoe kun je leerlingen perspectief bieden?

Wij merken dat gastlessen helpend zijn.
Wij bieden psycho-educatie, bewustwording en een veilige plek om te praten. We delen onze ervaring en geven praktische handvatten voor leerlingen én leerkrachten. Zo dragen we bij aan het doorbreken van het taboe en het vergroten van perspectief.

Wil je meer weten over de mogelijkheden van gastlessen op jouw school? Bel ons 0612959492 of kijk op www.wegvanverslaving.nl. We denken graag met je mee!

Samen brengen we verandering, stap voor stap.

15/07/2025

Lees onze blog over eetverslaving en de weg naar gezond herstel👇

https://www.wegvanverslaving.nl/eetverslaving-en-de-weg-naar-gezond-herstel/

Bij Weg Van Verslaving kun je terecht voor interventie, voorlichting, begeleiding richting behandeling, herstelbegeleiding, naastenbegeleiding en groepssessies. Onder elke verslaving zitten mensen die hulp nodig hebben, wij bieden die hulp. Herstel van de ziekte verslaving is mogelijk!

Hulp nodig bij verslavingsproblematiek? Twijfel niet en neem vrijblijvend contact op!
Tel. 0612959492. Of kijk op www.wegvanverslaving.nl.

Eetverslaving: een term die vaak wordt onderschat en soms zelfs over het hoofd wordt gezien. Net als andere vormen van verslaving, heeft eetverslaving een

11/07/2025

De sluipende beginnende verslaving.
Je werkt hard, bent altijd bereikbaar, draait goede omzetten. Alles lijkt onder controle.
Maar juist díe controle begint langzaam te verdwijnen...
Voor veel ondernemers, managers of accountants sluipt het erin: na een lange werkdag een glas, een lijntje, iets om even te ontspannen. Want de druk is groot, deadlines stapelen zich op en het hoofd wil maar niet stoppen. In het begin lijkt het onschuldig. Maar ongemerkt wordt het een patroon. Een gewoonte. En langzaam verdwijnt de regie.
Bij Weg van Verslaving zien we dit vaak. Mensen die nog volop functioneren, maar diep van binnen voelen dat het de verkeerde kant opgaat. Wacht niet tot het echt misgaat!

Thuisbegeleiding kan het verschil maken.
Geen kliniek, geen maanden eruit. Maar professionele begeleiding, thuis en discreet. Zodat je kunt blijven werken én herstellen. Dus voel je dat het bij jou begint te wringen? Twijfel niet en neem vrijblijvend contact op! Tel. 0612959492. Of kijk op www.wegvanverslaving.nl.

08/07/2025

2 Jaar Weg van Verslaving!
Inmiddels iets meer dan vijf jaar geleden maakte ik de keuze om voor het leven te kiezen. Weg van de
eenzaamheid, weg van de angst niet goed genoeg te zijn, weg van de depressieve gevoelens, weg van mijn
negatieve zelfbeeld, weg van het vluchten en weg van verslaving.
Ik kon niet meer, ik was op, leeg en aan het eind van mijn latijn. Eigenwaarde kende ik niet meer, zelfrespect…?
Geen idee meer wat dat inhield. Mezelf was ik volledig verloren en daarmee ook alles om me heen. Verbinding met mijn dochter was er vrijwel niet, familiebanden waren gebroken, liefdesrelaties hielden geen stand en Wubbels Bouw en Onderhoud had geen toekomst meer. Alles kapotgemaakt door verslaving.

Deze gevoelens bleken de drijfveer te worden voor een nieuwe route, een nieuwe weg. De emoties onder Weg Van Verslaving zijn uiteenlopend, en hoe!
Van eenzaamheid naar verbinding, van depressie naar vreugde, van lusteloos naar levenslust, van zelfhaat
naar zelfrespect. Het is om deze emoties dat wij vanuit Weg Van Verslaving ons inzetten voor de nog lijdende verslaafde en de naasten daarvan, dit is onze drijfveer. Wij weten hoe het voelt om elke avond naar bed te gaan met de hoop de volgende dag niet meer wakker te worden, want wat heeft het ook allemaal voor nut op deze manier? De zelfafwijzing die gepaard gaat met een blik in de spiegel en het verdriet dat van de gezichten van je naasten is af te lezen. Maar wij weten ook hoe het voelt om weer oké te zijn met jezelf, weer vertrouwen te krijgen
van je omgeving. Gevoelens van verbondenheid ervaren op een manier die voorheen ondenkbaar was, is nu vaker wel dan niet aanwezig. Het geluk en de blijdschap die mijn kinderen uitstralen, kan ik weer voelen, en dat is een beleving van onschatbare waarde. Juist in de kleine momenten is de emotie zo groot. Tevredenheid is in mijn beleving de ultieme emotie, een emotie die gepaard gaat met vele andere, maar vooral met rust en kalmte. Het oké zijn mét.

Weg Van Verslaving bestaat nu twee jaar. Op 23-06-2023 ging het, na het volgen van meerdere studies omtrent verslavingskunde, van start, en dat ging niet zonder slag of stoot. In het begin was er weinig beweging en na een maand of drie kreeg ik het wel een beetje benauwd, want alles wat ik had en alles wat ik was, had ik geïnvesteerd in dit nieuwe doel. Maar toen kwam de eerste aanmelding, waarop er al snel een tweede volgde en een derde.
Langzaamaan begonnen de weken zich te vullen met begeleiding. Ook gastlessen werden toegevoegd, waarin we vooral focussen op psycho-educatie en het creëren van bewustwording. Wij hopen hiermee het taboe te doorbreken en de drempel naar het vragen om hulp te verlagen.

Nu, twee jaar later, hebben er vele begeleidingstrajecten plaatsgevonden waarvan het overgrote deel herstel heeft gevonden en een leuk leven heeft. Maar de andere kant is dat niet iedereen herstel vindt, en dat is ook waarheid.
Soms is het zo dat de geplante zaden niet ontkiemen en dat dit op een later moment gebeurt. Maar soms is de verslaving ook te sterk en ligt er onder de verslaving dusdanige problematiek dat dit voor ons te complex is. Voor deze gevallen doen wij altijd ons best een behandeling te vinden die beter aansluit bij de cliënt. In veel gevallen vinden we deze hulp, maar soms ook niet. Hier zal onze focus de komende tijd op liggen, want het kan wel zo zijn dat na onderzoek blijkt dat iets meer dan 80% slaagt, maar dat betekent ook dat 20% geen herstel vindt.
Hierin proberen wij ons als organisatie te verbeteren.

Wij zijn gezegend met de ervaringsverhalen van ex-cliënten die hun ervaring, kracht en hoop willen, maar vooral ook durven delen. Hiermee doorbreken we met zijn allen het taboe dat om verslaving heerst en hopen we dat mensen die met deze ziekte worstelen hulp gaan vragen. Het is namelijk zo dat hulp vragen voor deze kwetsbare doelgroep een gigantische stap is en door dit soort ervaringsverhalen wordt deze stap verkleind. Onze dank gaat dan ook uit naar deze dappere mensen.

Wat doen wij nu anders dan de reguliere verslavingszorg, wat maakt dat ons slagingspercentage is zoals het is en wanneer is iets geslaagd? Het antwoord daarop is complex en ook niet in een paar zinnen samen te vatten.
Geslaagd betekent bij ons dat iemand abstinentie weet te bereiken in combinatie met balans, verbinding en tevredenheid.
Onze benadering is vooral holistisch, dus mensgericht. Wij doen twee dingen: 1 – de verslaving een halt toeroepen en 2 – een helpende hand bieden aan de persoon onder de verslaving. Wij begeleiden niet alleen de persoon met de verslaving, maar ook hun omgeving en altijd met volledige abstinentie als uitgangspunt.
Minderen of het ene middel vervangen door een ander middel staat niet in ons woordenboek. Verslaving gedijt op isolatie en gaat vaak gepaard met gevoelens van eenzaamheid. Herstel ontstaat vanuit verbinding en dat doe je samen. Je moet het zelf doen, maar nooit alleen.

Altijd werken wij vanuit de woonomgeving van de cliënt, niet onder een systeemplafond op een kantoor, maar bij de mensen thuis. Daar is het immers waar de verslaving heeft geheerst en waar de triggers zich bevinden.
Ook brengt het een bepaalde sfeer met zich mee die helpend is bij het creëren van een veilige omgeving voor de cliënt. Herstel van verslaving heeft eerlijkheid als één van de voorwaarden en zonder vertrouwen en veiligheid zal eerlijkheid weinig of niet aanwezig zijn.

Wij zijn constant actiegericht en schenken veel aandacht aan emoties, gevoelens en grenzen van de cliënt. Herstel is in onze beleving niets anders dan het leren kennen van je gevoel en emoties, dat leren delen, het onderzoeken van je eigen grenzen en die op een gezonde wijze leren stellen en bewaken. Natuurlijk in combinatie met abstinentie, balans, structuur, rust en kalmte. Het stellen van doelen doen we op wekelijkse basis, vanuit kennis en kunde van de cliënt en altijd met het doel om de eigenwaarde te vergroten.

Elk begeleidingstraject is op maat gemaakt en kan door de intensiteit van de begeleiding snel en makkelijk bijgesteld worden. Sport wordt in veel gevallen toegevoegd in de vorm van personal training in gevechtssporten.
Een gemiddeld traject duurt tussen de drie en vijf maanden. Ervaringsdeskundigheid staat naast kennis en kunde hoog in het vaandel. Het is de ervaringsdeskundigheid die maakt dat er snel een vertrouwensband kan worden gerealiseerd, waardoor de cliënt snel ontvankelijk is voor feedback. Ook is het zo dat een ervaringsdeskundige precies weet hoe manipuleren en (zelf)sabotage werkt. “Don’t bu****it the bu****itter” is een uitspraak die met enige regelmaat voorbij komt.

Al met al waren dit twee erg vruchtbare jaren waarin veel is bereikt en geleerd, vooral over hetgeen we graag beter willen gaan doen. Hiermee zijn wij volop in ontwikkeling en zetten we elke dag kleine stapjes richting het steeds beter en makkelijker toegankelijk maken van de hulp die wij te bieden hebben. Net als herstel is dit geen sprint, maar een marathon waarin elke stap zorgvuldig wordt gezet.

Het derde jaar zal dan ook gericht zijn op ontwikkelingen in de vorm van studies en samenwerkingen, het vergroten van het netwerk en het verder ontwikkelen van onze systemen.
Wij hebben er in ieder geval zin in en zijn enorm gemotiveerd om ook dit jaar weer zoveel mogelijk mensen te kunnen helpen met hun
verslavingsproblematiek!

06/07/2025

Lees onze blog over de kwetsbare jaren, de schadelijke impact van alcoholgebruik in de pubertijd.

https://www.wegvanverslaving.nl/de-kwetsbare-jaren-de-schadelijke-impact-van-alcoholgebruik-in-de-pubertijd/

Bij Weg Van Verslaving kun je terecht voor interventie, voorlichting, begeleiding richting behandeling, herstelbegeleiding, naastenbegeleiding en groepssessies. Onder elke verslaving zitten mensen die hulp nodig hebben, wij bieden die hulp. Herstel van de ziekte verslaving is mogelijk!

Hulp nodig bij verslavingsproblematiek? Twijfel niet en neem vrijblijvend contact op!
Tel. 0612959492. Of kijk op www.wegvanverslaving.nl.

alcoholverslaving bij pubers

04/07/2025

Pascalle is bijna 1,5 jaar clean! Wij zijn enorm trots op haar. Hieronder delen haar ouders hun verhaal. We zijn dankbaar dat zij dit willen delen om het taboe op verslaving en herstel te doorbreken en anderen hoop te geven.

“Als ouders van een dochter met verslaving werd ons gevraagd om onze ervaring met “Weg van Verslaving” aan het papier toe te vertrouwen.
Wij zijn Maarten en Janneke, de ouders van Pascalle, 23 jaar oud. Een jaar na de geboorte is Maarten gestart met een eigen onderneming, een optiekzaak. Een intensieve en drukke tijd, en hierdoor was hij fysiek en mentaal vaak afwezig binnen ons gezin. Ik had naast mijn werk, de eerste jaren een dubbele baan, altijd de zorg voor thuis gehad en deed zoveel mogelijk om er te zijn voor Pascalle maar ik was vaak ziek, kampte erg veel met migraine, waardoor niet altijd de volle 100% aandacht naar Pascalle kon gaan.
Pascalle was een actief, spontaan en een ondernemend kind. Makkelijk in de omgang en het leggen van nieuwe contacten. Echter er was ook een andere kant, het was nooit goed genoeg, accepteerde geen nee en een mooie dag eindigde vaak in ruzie.

Op de middelbare school begonnen voor ons de grootste problemen. Het was moeilijk om in echt contact te komen met Pascalle, in een gesprek betrapten wij haar vaak op leugens. Wat was het frustrerend tegenover haar te staan en te weten dat ze loog en ze glashard ontkende dat ze dat niet deed. Hoe pijnlijk was het dat ze het misschien niet deed en wij haar er wel van beschuldigden. Maar helaas, ons gevoel zat altijd goed en we hadden eigenlijk altijd gelijk.
Hoe machteloos hebben wij ons gevoeld dat we geen grip meer hadden op haar. Wij hebben meerdere keren geprobeerd om hulp voor haar gedrag te zoeken, hadden de hoop dat ze beter inzicht zou krijgen in wie Pascalle is en dat ze blij zou worden met zichzelf. Pascalle richtte zich niet op zichzelf maar was vooral bezig met aardig gevonden te worden door anderen, terwijl de liefde voor zichzelf er niet was. Pascalle leek hiervoor weg te lopen en de strijd niet echt aan te gaan. Je kunt iemand die niet inziet of ervaart dat er een probleem is moeilijk overtuigen met zichzelf aan de slag te gaan.

Wij vonden na de middelbare school dat Pascalle verkeerde vrienden en relaties had en vaak verkeerde keuzes maakte. We wisten dat ze dronk en blowde, maar niet dat het zo extreem was. Het manipuleren en liegen was een tweede natuur geworden van haar. Veel ruzies met Pascalle maar ook tussen ons tweeën brachten veel spanningen binnen ons gezin. Wij begrepen haar niet, voelden ons machteloos, boos en verdrietig. Echt contact om elkaar te begrijpen liep altijd uit in ruzie.

Na het behalen van haar mbo-diploma was ze vooral zoekende naar wat ze wilde. Veel baantjes die op niets uitliepen. Altijd lag het aan alles en iedereen, een wijzende vinger naar anderen, maar totaal geen zelfreflectie. Enorm vermoeiend en frustrerend om dit te zien. Het niet werken was voor ons geen optie.
Het escaleerde met haar laatste vriend tussen ons drietjes. Dit heeft op een bepaald moment geresulteerd in een aantal hele vervelende gebeurtenissen, mishandeling en politiebezoekjes. Toch ging ze weer naar hem terug. Wij begrepen er niks meer van, zijn zo enorm boos en verdrietig geweest en hebben een ultimatum gesteld, ons gezin en haar vriend gaan niet samen. Haar keuze voor haar vriend was niet de onze. Wij zaten er zelf compleet doorheen en gingen er compleet aan onderdoor. Dit resulteerde in lastige, onzekere en angstige tijden. Er was tussen mij en Pascalle nog enigszins contact in deze periode maar dat escaleerde. Wij hebben in december 2023 de moeilijkste brieven naar Pascalle geschreven. Uitgelegd dat we voor nu niet de ouders konden zijn die we zouden willen zijn en haar loslaten om haar eigen keuzes te maken. Geschreven wat we het liefste wilden, onze dochter terug! De deur zou altijd open blijven staan op een kier. Het heeft zoveel pijn gedaan om je eigen dochter de deur te wijzen. De angst om je dochter te verliezen aan een verslaving of de wereld van verslaving is vreselijk.

In maart 2024 kwam Pascalle in contact met de vriendin van Maarten zijn zus. Pascalle kon niet meer en wilde afkicken, nog maar 43 kilo woog ze. Door haar keus om serieus haar problemen aan te pakken is er weer contact gekomen tussen ons en zijn wij betrokken geweest bij en tijdens de opname in een kliniek speciaal voor verslavingszorg. Wat waren we blij en opgelucht.
In deze 4 weken zijn wij enorm betrokken geweest bij haar proces en hebben wij ook alle hulp aangenomen om meer over verslaving te leren en inzicht in het proces te krijgen van Pascalle.
Na 4 weken mochten wij haar weer ophalen. Onze keus was om niet meer thuis te komen wonen, Pascalle had ingestemd om naar een safe house te gaan voor een half jaar om daar verder aan herstel te werken. Daar aangekomen voelde het zo verkeerd om haar daar achter te laten, het zag eruit als een drugshol en enige vorm van huiselijkheid was er niet. Wij brachten Pascalle op vrijdagmiddag hier heen en kregen te horen dat in de weekenden geen begeleiding aanwezig was. Dus koud uit de kliniek laat je je dochter wederom achter in onzekerheid en moederziel alleen in een vreemde stad, wat voelde dit verkeerd aan. Wij hebben haar daar achtergelaten met een complete brok in onze keel. De volgende dag hebben wij contact gehad met de kliniek en hebben de situatie uitgelegd. Wij hebben Pascalle weer opgehaald, wel met de afspraak dat we niet zeker wisten of ze thuis kon blijven wonen.

Via een counselor kregen wij de naam van Gerd Wubbels, “Weg van Verslaving”.
Wij belden hem, en ons dilemma en zorgen uitgesproken. Gerd kon snel schakelen en een intake volgde. Tussen Pascalle, ons en Gerd was eigenlijk meteen een klik. Duidelijk in zijn verhaal, oprecht en eerlijk in zijn advies. Gerd heeft zich in deze tijd veel beziggehouden met de struggles en het herstel van Pascalle. Hiervoor maakt hij een programma op maat, waar de persoon in kwestie op dat moment mee geholpen is. Pascalle is hard bezig aan haar herstel en wij zien steeds meer de mooie en lieve meid die het uiteindelijk is. Pascalle maakt grote stappen, wat heeft ze hard gewerkt en wat zijn we trots om haar te zien groeien in haar proces.
Wij waren in deze periode best onzeker, wat mag je wel en niet zeggen, wilden haar niet tegenwerken in haar proces, maar hadden zelf ook veel vragen en onzekerheden. Met deze vragen en onzekerheden konden wij altijd bij Gerd terecht. Eerlijke gesprekken en reflectie van ons gedrag naar Pascalle toe. Het herstel kost best veel van alle partijen, maar wat zijn wij blij en trots om te zien hoe zij nu bezig is om haar toekomst te plannen met een nuchtere blik. Wat gunnen wij alle mensen die kampen met een verslaving deze “Weg van Verslaving” toe.”

Bij Weg Van Verslaving kun je terecht voor interventie, voorlichting, begeleiding richting behandeling, herstelbegeleiding, naastenbegeleiding en groepssessies. Onder elke verslaving zitten mensen die hulp nodig hebben, wij bieden die hulp. Herstel van de ziekte verslaving is mogelijk!

Hulp nodig bij verslavingsproblematiek? Twijfel niet en neem vrijblijvend contact op!
Tel. 0612959492. Of kijk op www.wegvanverslaving.nl.