Wat zijn de openingstijden?

Maandag 10:00 - 17:00 Dinsdag 10:00 - 17:00 Donderdag 10:00 - 17:00

http://www.2beloved.nl/, https://2beloved.nl/belangrijke-informatie/tarieven/, https://2beloved.nl/aanbod/

2BeLoved, morlodestraat 28, Krabbendijke (2025)

21/11/2025

“We zullen het niet weten…”

Lieve jij,

Regelmatig krijg ik nog de vraag wat de oorzaak van het overlijden van Chris is. Als je me al wat langer volgt weet je wellicht dat er obductie gedaan is op het lichaam van Christian om een mogelijke oorzaak van zijn plotselinge overlijden te onderzoeken en ook om evt. erfelijke aandoeningen uit te sluiten.

Zoals eerder geschreven is uit de eerste resultaten geen acute doodsoorzaak gekomen. Geen hartstilstand/infarct, embolie of hersenbloeding etc.

Inmiddels hebben we ook de uitslag van het microscopisch onderzoek gekregen. Ook hieruit is niets gekomen wat het overlijden van Chris kan verklaren. Geen ziektes als bijv. kanker of andere aandoeningen. Er zijn geen afwijkingen gevonden. We zullen het dus niet weten...

Ik heb gebeden of God zou doen wat goed voor ons is en dat wij Hem ook hierin zullen volgen. Wat de uitkomst ook zou zijn. Mijn gedachten en gevoelens werden erg heen en weer geslingerd door twijfel en ook wel schuldgevoel over of ik mogelijk misschien iets over het hoofd gezien had. Of ik wel goed gehandeld had en genoeg gedaan heb om goed voor Chris te zorgen. Daartegenover stond het weten dat God zich nooit vergist…

Enerzijds wilde ik duidelijkheid, omdat het dan verklaarbaar zou zijn waarom Chris er niet meer is… Anderzijds maakt het geen verschil in de situatie hoe die nu is… Ik krijg mijn grote liefde en de kinderen hun papa niet meer terug🥹

Als mens willen we meestal graag wéten; duidelijkheid en zekerheid… In deze situatie heeft God besloten dat we moeten berusten in deze uitkomst.

En ergens geeft die mij rust, omdat ik nu weet niets te hebben gemist. Chris en ik hebben samen biddend gehandeld in elk moment, zoals we dachten dat goed was…

Mijn enige zekerheid en troost nu is dat de Heer Chris heeft thuisgehaald op Zijn tijd en Zijn manier. Dat hij letterlijk is ingeslapen… En… dat we hem weer zullen ontmoeten aan Jezus voeten!

En tot die tijd… zullen we elkaar dragen in ons gemis en het diepe verdriet en de pijn die we zullen moeten dragen…

Dank voor jouw steun en liefde… dank dat je er bent!❤️

Love you all!

Liefs Eline🤍

19/11/2025

“Kon ik nog maar even…”

Want samenzijn met jou was het mooiste geschenk aan mij gegeven🥹

Samenzijn met jou leerde me wat veiligheid is.

Samenzijn met jou leerde me onvoorwaardelijke liefde❤️leven!

Samen met jou was alles mooier, beter, fijner, leuker en liefdevoller…

Dank voor wie jij was allerliefste! Voor wat je me liet zien, merken en voelen. Voor wat je me leerde…

Ik mis je… in alles…💔

“Till we meet!”

Liefs Eline🤍

✔️Voel je vrij om mijn gedichtjes te delen en op te slaan!

17/11/2025

“moe en alleen”

Ik weet dat ik niet alleen ben en mensen om mij heen heb, maar toch voel ik me moe, van binnen alleen… en leeg…

Verdrietig ook… De mensen om me heen zijn samen. Maken samen plezier, delen hun moeilijkheden en verdriet. Ze troosten elkaar, delen samen hun leven… Ze kunnen overleggen met elkaar over de kinderen… Ze kunnen hulp aan elkaar vragen…

Juist afgelopen week, met de eerste verjaardagen zonder Chris, heb ik dat ontzettend gemist💔En ja, het ging… anderen noemen het sterk en dapper… maar het kostte me al mijn energie…

Hoever ga je door? Wat is gezond in het doen voor je kinderen wat goed is? Waar ligt de grens en kies je voor jezelf in wat wel en niet lukt? Wanneer doe je het goed genoeg als moeder alleen?🤔Allemaal vragen die opkomen…

Ik mis mijn liefste om alles wat me bezighoudt te bespreken. Ik mis hem elk moment. De kamer was zo leeg zonder hem, ook al was hij gevuld met visite…

Ik mis zijn helpende hand, zijn humor, liefde, knuffels🫂troost… ik miste dat hij nog snel even naar de winkel ging voor de laatste spulletjes…

Voor de meiden wilde ik het zo fijn mogelijk maken, zodat ze een echte verjaardag hadden. Vanbinnen voelde ik me alleen. Dat alleen-voelen is nog sterker wanneer anderen samen-zijn… En nu alles voorbij is en de rust weer terug is, voel ik me nog meer alleen…

En ik wil niet klagen, want ik weet dat ik niet alleen bén! Mensen laten me dat ook zo lief weten, alleen het lost het g*t in mijn hart niet op… en ja, ik heb het wel nodig om te horen🫣

En ik weet: God laat me niet in de steek, alleen Hij zit niet letterlijk naast me op de bank… Ik praat veel met Hem, maar het is niet een gesprek zoals met Chris…

Toch ben ik ook dankbaar dat het allemaal gelukt is. Dat ik kracht kreeg om dit te kunnen doen… Dat het goed was om samen te zijn… Dat er hulp, steun en liefde was…

Maar wat word ik ook moe van al die wisselende gedachten en gevoelens. Emoties die in hevige golven komen en gaan…

Soms wil ik gewoon niet meer, niet moeten doorgaan… Dan heb ik er even geen zin meer in…

Dan huil ik en doet mijn hart zo’n pijn… Dan verlang ik vooral naar die toekomst vol van hoop… naar samen-zijn… bij Hem!

Liefs Eline🤍

14/11/2025

Verdriet en vreugde…
Pijn en dankbaarheid…

Het ligt soms zo dicht naast elkaar. Of loopt allemaal door elkaar heen…

Het kan en mag allemaal naast elkaar bestaan.

Het maakt deze dagen niet makkelijk, maar alle liefde en steun naast en om ons heen ons maakt het dragelijker!

Maar wat kost het ongelofelijk veel energie🫣

Dank aan iedereen, ook aan jou hier op social media❤️, die ons door deze gedenk-en verjaardagdagen heen heeft gedragen… en draagt🙏🏻

Ondanks alle wisselende emoties en gedachten hebben de meiden goede dagen gehad en hebben ze op hun eigen manier genoten…

…Met papa in hun hart♥️

En ik… ga na morgen in winterslaap denk ik…😌

Liefs Eline🤍

12/11/2025

Lieve Emelyn, lieve grote dochter…

Vandaag is jouw verjaardag en ben je 17 geworden…🎉

Vandaag is jouw eerste verjaardag zonder je liefste papa… Wie had ooit kunnen bedenken dat hij er niet meer bij zou zijn vandaag🥹Niet meer zijn gekke grapjes, zijn lach en lieve woorden, maar ook niet meer de serieuze gesprekken… Wat was hij trots op jou en wat hield hij veel van je.

En… weet je, eigenlijk lijk je heel veel op papa… In hoe je in het leven staat… In hoe je al zo goed weet wat je wel en niet wil. In hoe je voor jezelf kunt kiezen en grenzen kunt aangeven… In hoe stabiel en hoe verstandig je bent, je keuzes maakt en, soms stilletjes, je gang gaat. Maar ook; hoe standvastig je in je geloof staat…

Ik ben enorm trots op hoe je, ondanks het grote gemis van papa en het verdriet dat je hierover met je meedraagt, toch bij bent op school. Je zelfs al je toetsen met dikke voldoendes hebt gehaald. En dat terwijl je veel gemist hebt en je ook hierin kiest voor wat past bij hoe je je voelt.

Lieverd, ik ben ontzettend dankbaar dat ik jouw moeder mag zijn🙏🏻En dat je, zoals je altijd zegt, weet dat je altijd bij me terecht kunt. Ik weet dat je dit niet zo snel doet. En soms vind je me irritant, omdat ik teveel ‘op je let’ en ik je teveel vragen stel… maar ik weet ook dat je komt… als het voor jou nodig is… en dat het dan ook altijd goed is…

Onthoud maar wat ik altijd tegen je zeg: “Je mag het op je eigen manier doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.” En… je hoeft mij niet te sparen… want ik wil niets liever dan je moeder zijn in alles❤️

Wat zou ik je graag een andere verjaardag gunnen. Eentje, waar papa wel aanwezig is en jullie samen plezier kunnen maken en elkaar vast kunnen houden… Mijn hart doet pijn dat ik je dit niet kan geven… Want waar jij pijn en verdriet hebt, heb ik dat als jouw moeder ook.

Ik kan je niet alle leed besparen, maar hoe jij in het leven staat geeft me alle vertrouwen in de toekomst… En zeker in dé toekomst waar we samen naar uitkijken en wat ook jouw Hoop is… Een toekomst waarin we weer allemaal samen zullen zijn… met papa…

Lieverd, ik hou ontzettend veel van jou!

Fijne verjaardag!

### mama🤍

11/11/2025

“Ik denk je…”

Ik steek mijn neus in de blouse die jij als laatste aanhad… Ik probeer met elke vezel jouw geur in me op te nemen… De pijn van hoe intens ik je mis is in elk deel van mijn lichaam voelbaar alsof het me verscheurt💔De tranen rollen als vanzelf over mijn wangen… ze zijn niet te stoppen en ik laat ze maar…

Er zijn geen woorden te verzinnen voor het missen... Het is vooral zo intens voelbaar en soms heb ik geen idee hoe ik dit ooit ga overleven…

De dagen gaan voort en soms weet ik niet hoe ik ze doorkom, omdat ik nog steeds vaak het gevoel heb ‘geleefd’ te worden… Ook al maak ik bewuste keuzes en weet ik goed waar mijn grenzen liggen.

Ik moet mezelf regelmatig even ‘knijpen’ om te beseffen dat ik echt leef.

Regelmatig neem ik tijd om bewust te voelen; dan kijk ik naar je foto’s, ruik ik aan je kleding en voel en ruik ik aan de pluk haar die ik van je heb…

Gewoon om te beseffen dat het realiteit is dat jij er niet meer bent en ook nooit meer terugkomt…

Met een zwaar hart en lichaam probeer ik de dagen door te komen. Het voelt nog geen dag ‘lichter’ en ik vraag me af of dat het ooit wordt. Het zal ongetwijfeld anders worden dan het nu voelt… Ik zal er ongetwijfeld een vorm voor vinden om te leven zonder mijn grote liefde…

Maar voor nu laat ik alles maar komen hoe het komt… Laat ik me maar een beetje ‘vertroetelen’ en accepteer ik praktische hulp, voor zover ik dat kan toelaten…

Ik ben zo dankbaar dat ik het niet alleen hoef te doen! Zeker, ik moet er zelf doorheen… op mijn eigen manier, maar alle lieve mensen die naast ons staan en waar ik mezelf bij kan zijn, mag praten, huilen, lachen en boos-zijn…

Alle lieve berichtjes op de socials🥹Alle hulp en mensen die me thuis opzoeken of mee gaan wandelen… zijn zo waardevol…

Daar dank ik God voor!🙏🏻Want ondanks alles wat nu gaande is, ondanks alle pijn en verdriet, blijft Hij dezelfde trouwe God… Die weet wat ik nodig heb…

Ook al snap ik er helemaal niks van… Heb ik geen idee waarom ik juist Chris ook nog moest verliezen… Ik weet wel dat Hij een plan heeft met mij zolang ik nog leef… maar wat en hoe?

“God zorgt” vandaag, morgen en altijd! Dat staat vast en is mijn Houvast…

Liefs Eline🤍

08/11/2025

Allerliefste Ninah,

Wie had ooit gedacht dat jouw 15e verjaardag je eerste verjaardag zou zijn zonder je allerliefste papa…

Wie bedenkt vooraf zoiets dat zoveel pijn doet💔Papa die jou zo lief was, bij wie je altijd terecht kon en die ook jij dagelijks mist…

Wat gebeurt het vaak dat je denkt: Dit zou ik even aan papa willen vragen of vertellen. Kon ik nog maar een keer ‘dag-zeggen…’ wat je zo gemist hebt toen papa er ineens niet meer was… Zo plotseling zonder afscheid nemen was hij weg. Wat is dat ontzettend moeilijk voor je…

Wat is er een grote lege plek in jouw hart, ons hart, huis en gezin gekomen… en juist vandaag zien en voelen we dit nog meer…

Wat is het moeilijk voor je om complete gezinnen mét papa’s te zien… Dat vriendinnen hun papa wel kunnen knuffelen en meiden op school vertellen over wat hun papa allemaal weet en doet…

We praten over hoe pijnlijk dit is en hoe we hier vast mee zullen leren omgaan…

Wat ben ik dankbaar voor jou, dat ik je moeder mag zijn… Dat je me in vertrouwen neemt en ook gewoon lekker puber bent. Al vind ik dat heus niet altijd makkelijk😋

Wat een gemengde gedachten en gevoelens gaan er ook in jou om… Ik ben zo dankbaar dat je ze kunt en wil delen… op jouw manier en tijd.

Wat ben ik trots op je! Op hoe je, op jouw tempo, het leven en school weer probeert op te pakken… Dat je al zo goed kunt voelen wat je nodig hebt en hier serieus mee omgaat. Dat je open durft zijn en je emoties er mogen zijn…

Je zag er tegenop om jarig te zijn…
Tegelijkertijd willen we er een fijne dag van maken en vieren we jouw nieuwe levensjaar. Want het is ook iets om dankbaar voor te zijn. Samen hebben we besproken hoe het eruit komt te zien. Op jouw manier…

Lieverd, ik had je graag een dag gegund waar papa bij was… waarin alles zoals eerst zou zijn. Jouw verdriet is ook mijn verdriet. Jouw pijn is ook mijn pijn… Mijn moederhart doet zeer als jij het moeilijk hebt…

Weet dat ik er altijd voor je zal zijn! Samen houden we moed, kennen we Hoop en kijken we uit naar die dag dat we weer met elkaar zullen zijn… herenigd met papa… zonder tranen, zonder pijn…

Lieverd, Ik hou ontzettend veel van je!

Fijne verjaardag!

### mama🤍

07/11/2025

‘Niet meer je stappen…’

Maar je voetsporen die we volgen… omdat wat jij achterlaat zo mooi en bijzonder is.

In alles voel je nog zo dichtbij…

Zoveel wat herinnert aan jou en je liefde❤️Voor altijd zul je een plek hebben in mijn bestaan.

In alle kleine dingen zie ik je en hoor ik je terug…

Dat is mooi en maakt me dankbaar, maar tegelijkertijd ook zo verdrietig💔

Soms ben ik iets heel normaals aan het doen, zoals stofzuigen bijv. en dan ineens… als in een split second lopen de tranen over mijn wangen, omdat de leegte die je achterlaat zo hard binnenkomt… of… soms weet ik niet eens waarom op dat moment… gewoon omdat het zoveel pijn doet…

Bijzonder hoe een ‘rouwbrein’ werkt. De ene keer denk ik: Het gaat best goed, ik kom hier wel doorheen en het andere moment wil ik verdwijnen van de aardbodem…

Enerzijds ‘beschermt’ het me en tegelijkertijd is het alsof mijn brein een vergiet is…🫣

Dus… Vergeef me als ik 10x hetzelfde tegen je vertel… vergeef me als ik dingen al tig keer vroeg, maar de antwoorden ben vergeten… vergeef me als ik je vergeet te antwoorden… (stuur me gerust nog een reminder als je nog een reactie moet krijgen😶)

Mijn brein is nog ‘te vol met Chris’ en te druk met ‘overleven.’

“Waar zóveel liefde is… is zóveel rouw…”

Liefs Eline🤍

04/11/2025

“Het wordt steeds erger”

Mijn hart voelt zwaar…

Het lijkt of het steeds erger wordt. In plaats van beter, nu er wat tijd overheen gaat, wordt de pijn steeds groter.

Dat lijkt zo tegenstrijdig…

Want iedereen om ons heen gaat door. Agenda’s📓zijn weer gevuld, de dagelijkse dingen slokken tijd op en zo wordt het steeds een beetje stiller…

En dat is normaal… ik begrijp het… volledig… en het is oke! Ik stond er zelf eerder ook niet altijd zo bewust bij stil hoe het leven pas echt stilstaat als juist iedereen verder gaat…

Maar heel eerlijk… het doet ook pijn... Niet omdat ik mensen hun eigen leven, elkaar en hun geluk niet gun… Maar ik realiseer me dat, als mensen dit zelf niet doormaken, ze nooit écht zullen beseffen, hoe dit gemis voelt… en gelukkig maar🙏🏻… want ik gun niemand de pijn van het verlies van je grote liefde… en zeker mijn lieve vrienden en familie niet!

Maar het voelt ook alleen, omdat zij elkaar nog wel hebben…

Niemand weet hoe diep en intens de pijn💔van het missen van mijn allerliefste is… en hoe ik daar op elk moment, in alles mee geconfronteerd wordt… wat ik ook doe en waar ik ook ben…

Hoe ik constant probeer ‘gewoon’ door te leven, me sterk te houden en hoeveel energie dat kost…

En soms… ben ik daar gewoon even klaar mee🥺Dan wil ik niet sterk zijn of me groot houden en positief zijn…

Dan wil ik het liefst de hele dag in bed liggen en niets moeten…

Dan wil ik gewoon huilen en schreeuwen… gewoon boos zijn op alles en iedereen. Dan voel ik geen vrede en rust… dan voel ik vooral de diepe pijn en verlang ik naar troost… van maar één iemand… Chris❤️…

Dan kan even niemand anders mij troosten…

En natuurlijk weet ik dat genoeg mensen ons echt niet zomaar vergeten en aan ons denken…🥰ons blijven steunen…

Maar toch… voelt het vaak zo heel alleen…

En natuurlijk weet ik dat God mij vasthoudt…

Maar dat neemt niet weg wat ik zo intens voel… En dat mag ook ruimte hebben…

Dwars daar doorheen probeer ik mijn ogen steeds weer “op te heffen naar de bergen, waar mijn Hulp vandaan komt…”(Ps. 121)

Maar dat is niet altijd even makkelijk…

Herkenbaar? Dan zijn we samen…

Liefs Eline🤍

31/10/2025

‘Geef me, gun me…’

Rouwen is hard werken…

En dat begint al met wakker worden, opstaan, aankleden, mezelf verzorgen… Soms wil ik niet wakker worden, omdat de realiteit van het leven zoveel pijn doet💔En toch stap ik elke dag weer uit bed en verzorg ik mezelf, zoals ik altijd deed. Het helpt me om me toch wat beter te voelen en naar buiten te gaan.

Elke morgen als de dag zwaar voelt om te beginnen zeg ik: ”Ik gá het doen… voor God, voor Chris...” Want hoe je het ook wendt of keert, of ik nu wil of niet; ik moet wel degelijk verder met mijn leven… en daarbij wil ik graag een voorbeeld zijn voor onze kinderen.

Dat vraagt keuzes… en eerlijk is eerlijk, de ene keer gaat dit beter dan de andere…

Ik ben dankbaar dat de kids hun eigen leven leiden… Dat is gezond en goed en dat gun ik ze. Pubers zitten nu eenmaal graag op een eigen plek, vaak hun kamer en dat mag. Volwassen kinderen hebben hun eigen leven, eigen relaties, eigen werk, eigen plek en maken eigen keuzes. Ik ben trots op hoe ze, elk op hun manier, het leven weer vormgeven naast het gemis van hun papa. Ook voor hen is het leven nooit meer hetzelfde…

Zelf realiseer ik me ook steeds meer dat mijn leven zo definitief anders is geworden zonder Chris❤️… en vooral dat mijn toekomst, zoals we die samen voor ons zagen, volledig weg is…

Kinderen krijg je om op te voeden, te begeleiden op weg naar de volwassenheid, stap voor stap los te laten en uit te laten vliegen. Een partner is, over het algemeen, voor het leven… Voor een toekomst samen, om samen oud te worden…

En ineens is die toekomst volledig anders…

Niet meer mijn liefste maatje om te sparren, te delen, lol te maken, te knuffelen. Niet meer samen opstaan, samen naar bed gaan, samen lunchen, samen wandelen, samen uit eten. Niet meer samen oud worden…

En ‘s nachts… slaap ik vaak onrustig, word ik steeds wakker en droom ik de meest gekke dromen. Over tanden die spontaan uit mijn mond vallen, dat ik kanker heb en dat Chris uit de dood opstaat…🫣

En zo is rouwen hard werken… Overdag én zelfs ‘s nachts…

Dus geef me, gun me gewoon wat tijd om opnieuw te leren leven… met de leegte en de stilte…

Liefs Eline🤍

28/10/2025

Zoveel liefde…

Zoveel meeleven… het raakt en ontroerd me diep🥹 Ook nu weer. De geboortedag van Chris is niet vergeten…

Wat kreeg ik weer veel kaartjes, berichtjes en zelfs bloemen… wat een liefde! Ook van jullie, van jou!❤️

Dank je wel lieve jij, voor jouw meeleven, je liefde, je troostwoorden, je gebed! De moeite die je neemt om te reageren op mijn posts. Voor het delen van jouw verhaal, je vertrouwen🙏🏻

Ik dacht dat het wel zou ‘meevallen’ vrijdag, omdat ik Chris elke dag al zo mis… zijn verjaardag zou niet zoveel anders zijn… dacht ik…😌

Maar… alles is gewoon wel anders en dat begon de avond ervoor al… om 00:00, wanneer ik hem als eerste zou feliciteren. Om dan vervolgens nog snel slingers op te hangen als hij alvast ging slapen…🥰

Het voelde zo leeg… alsof ik niets om handen had. En zin om toch slingers op te hangen had ik niet want het voelde gewoon echt niet feestelijk. Ik voelde me alleen… en verdrietig…

En dan ‘s morgens… wat zeg je tegen elkaar? “Gefeliciteerd met papa” voelde raar en klopte in onze hoofden en harten niet… dus hielden we elkaar maar gewoon vast en haalden we herinneringen op… Vertelden we elkaar hoe vreemd het voelde. Hoe bizar het is dat papa er zo ineens niet meer is…

Niet dat ‘feestontbijtje’ voor hem kunnen maken… geen cadeautjes…

Wel een bezoekje aan zijn graf… met een zonnetje en bloemen… het oogde vredig…

Ik dacht aan hoe hij nu elke dag feest heeft. En daar kan ik dankbaar voor zijn… Voor hem!🤍

Maar zelf voel ik me vaak maar een ‘halve ik,’ zo incompleet… en juist als we allemaal samenzijn, wat ook echt heel fijn is, maar juist dan voel ik me nog meer alleen…💔en dat voelt weer zo gek dubbel…

Wat een rollercoaster aan gedachten en emoties… aan verstandelijk redeneren en gevoel dat alle kanten opgaat…

Ik probeer maar een beetje lief voor mezelf te zijn… en soms… wil ik gewoon even niets en dat mag…

Dan heb ik een ‘huis-pak-dag’ en kom ik even bij van dagen zoals vrijdag…

Dan ben ik stil… alleen met mezelf… en God…

Liefs Eline🤍

2BeLoved

21/11/2025

19/11/2025

17/11/2025

14/11/2025

12/11/2025

11/11/2025

08/11/2025

07/11/2025

04/11/2025

31/10/2025

28/10/2025

Adres

Openingstijden

Telefoon

Website

Meldingen

Contact De Praktijk

Snelkoppelingen

Delen

Type

Maandag	10:00 - 17:00
Dinsdag	10:00 - 17:00
Donderdag	10:00 - 17:00