11/03/2024
Vitaliteit is een staat van vrije energie. Alle andere staten impliceren blokkades.
Het is de relatieve staat van onze levensenergie (onze vitaliteit) die bepaalt hoe wij ons voelen. Helemaal levend zijn is een staat van vreugdevolle, spontane energie.
Naarmate de vrije stroom van deze spontane energie wordt ingeperkt ‘glijden’ wij in lagere en lagere gevoelsstaten en gezondheidsstaten.
Helemaal onderaan ervaren we doodsheid en depressie; helemaal bovenaan de schaal ervaren we vrijheid, vrede en vreugde.
In een lichaam dat op natuurlijke wijze ontspannen is kan je letterlijk golven van welzijn voelen.
Bij heftige emoties kunnen we de energie ook intens voelen maar dan tegen weerstand in.
Ons lijf kan dus zowel een geleider zijn als een weerstand. Het probleem van chronische spanning in het lijf is dat het lichaam steeds meer trekken krijgt van een weerstand en steeds minder vaak als een geleider kan worden ervaren (FLOW).
Net zoals het rivierwater turbulent wordt rond rotsen in de stroom, zo wordt de levensenergie turbulent rond blokkades in ons lijf. Zo kan je bijvoorbeeld beven van woede of daveren van de schrik.
Zowel onze fysieke als onze mentale en emotionele staten worden dus bepaald door de relatieve vrijheid of relatieve inperking van de levensenergie in ons lijf. Hoe vrijer de energie, hoe beter ons hele systeem zich voelt en hoe meer plezier we kunnen ervaren.
Elke staat heeft een andere ‘frequentie’ (‘trillingsgetal’). Gelukkiger staten hebben een hoger trillingsgetal dan ongelukkige staten.
Energie uit zich als beweging. Relatieve staten van ‘levendheid’ zijn dus relatieve staten van beweeglijkheid van de energie. Een dood lichaam beweegt totaal niet meer. Emoties zijn ‘energie die naar buiten wil’ (van het Latijn ‘emovere’ = ‘naar buiten bewegen’). Wanneer wij emotionele energie niet kunnen ontladen zoals in lachen, huilen, praten, kussen, omarmen, dansen, … gaat ze zich terugtrekken in de innerlijke ruimtes in ons lijf.
Ze blijft bijvoorbeeld in onze keel zitten (een krop in de keel), of ze blijft in onze longen zitten (zoals ongeuit verdriet), etc.… Ze blijft daar dan wachten op ontlading. Zo kun je soms onverwacht gaan huilen of buitensporig gaan lachen. Het lijf kan dan spontaan ontladen.
Maar vaak blijft die energie daar ook jarenlang vastzitten. Hoe langer de energie heeft vastgezeten hoe meer ze zich op andere manieren zal uiten dan als een energetische golfbeweging wanneer ze vrijkomt: hoesten (klank), slijmvorming, huiduitslag, allerlei ziekteverschijnselen, kregeligheid, woeduitbarstingen…
Het blijft echter allemaal dezelfde levensenergie maar dan in andere, meer gecondenseerde expressievormen. Dat is tegelijk ook het goede nieuws: de energie kan dus ook altijd weer van staat veranderen in de ontspannen, natuurlijke richting. Dat is waar loslaten over gaat… https://lerenloslaten.com
