30/01/2023
Dan ineens ben je 60 jaar!
Vrijdagavond, lekker onderuitgezakt op de bank neem ik me een rustig avondje voor nadat de kinderen weer naar huis zijn na het wekelijkse patatavondje.
Morgenavond, dan vier ik mijn verjaardag zoals ík gepland had, nu helemaal niets!
Maar dan, hoor ik nu Mamma Mia van Abba?….En ja hoor daar stappen dochter en zoon de huiskamer in met heerlijke sixties kleding aan en dat wordt ook naar mij gegooid: aantrekken ma, we gaan lekker feesten.
Huh, maar hoe dan en met wie dan…en ja dan spring ik op en ga me maar verkleden, met in mijn achterhoofd: mijn haren zijn niet gedaan…ik zie er niet uit, wat gaat er gebeuren?
Gelukkig heb ik de gave om snel te schakelen, tenminste na 10 minuten en toen ik mijn kleding aan had en het wel heel grappig vond. Dus na allemaal vragen afgevuurd te hebben op de kinderen en de man die helaas geen antwoord gaven, stapte ik maar in de auto. Ik heb dat spul zelf opgevoed, dus ergens had ik wel vertrouwen dat het goed zou komen.
Met mijn ogen dicht werd ik een ruimte in geleid en toen klonk weer Abba: Dancing Queen en stonden daar allemaal familie en vrienden gekleed in geweldige creaties en was ik helemaal in de war. Dit moet morgen pas gebeuren…hoe kan dit? Maar hé, dit is mijn feestje en daar zijn alle mensen die mij lief zijn en ze hebben hun best gedaan er op z’n best uit te zien. Ik spring van blijdschap, omhels mijn dochter die me ontvoerd heeft en werp me in de feestvreugde.
Het is zo heerlijk om al die lieve mensen om me heen te hebben, ik ben bijna even helemaal gelukkig. Maar dat wordt nog mooier, want: hoe bestaat het, onze kinderen gaan een speech houden. Ik houd mijn hart vast…ik ken hun liefdevolle plagerijen naar mij toe. Natuurlijk kwamen deze ook voorbij en vreemd genoeg was er op sommige zaken veel herkenning onder de gasten.
Maar, dan ineens worden er hele mooie lieve woorden gesproken. Hoe zij mij als moeder en oma zien en wat ik voor ze beteken. Waar al die andere mensen bij zijn spreken ze uit dat ze van mij houden. Het raakt mij en ik loop over van trots en liefde voor deze drie mooie mensen die onze kinderen zijn.
Op dat moment kan ik niets anders doen dan ze in mijn armen sluiten en bedanken voor de mooie woorden en dat ik ook van hen houd.
Als dan de avond voorbij is en ik erg laat in bed lig komen de gedachten die ik eigenlijk had willen uitspreken.
Want: hoe vaak maak ik het mee dat er hele mooie lieve woorden gesproken worden naar en over iemand die er dan helaas niet meer zelf bij is. De woorden worden gesproken terwijl de spreker naast een kist staat. Dat is mooi, liefdevol spreken over het leven van hem of haar waarvan afscheid is genomen.
Maar nog mooier is het dat deze woorden gesproken worden tegen elkaar bij leven. Het kunnen uitspreken naar elkaar wat je voor elkaar betekent, hoeveel je van elkaar houdt, dat is zo mooi. Dat onze kinderen dit hebben gedaan maakt mij een dankbaar mens. Dat ik 60 jaar mocht worden met mijn lieve man, kinderen en kleinkinderen. Dat er zoveel familie en vrienden zijn gekomen om dit met mij te delen! Dat maakt het leven de moeite waard, te weten dat je geliefd bent. Meestal weet je het ook wel, maar om het af en toe te horen: dat is nog mooier.
Lieve mensen, wacht er niet mee tot het te laat is, maar spreek je liefde naar elkaar uit. Geef de ander het gevoel dat die er mag zijn en dat er van hem of haar gehouden wordt.
Mij heeft het zoveel gegeven dat ik met vertrouwen het nieuwe levensjaar in stap want er lopen heel veel lieve mensen met mij mee.
