RouWit Uitvaarten

RouWit Uitvaarten Buiten de lijntjes is meer ruimte voor een afscheid zondet zwarte randjes RouWit Uitvaarten.
‘Voor een afscheid zonder zwart randje’. Of in je favoriete café.

omdat elk afscheid uniek mag zijn. Een uitvaart is een herdenking van het leven. Het leven dat we hebben geleefd en gevierd. Bij het afscheid komen we samen. We praten met elkaar, halen herinneringen op, vertellen elkaar anekdotes. We lachen en we huilen met elkaar. RouWit Uitvaarten begeleidt en inspireert om op passende afscheid te nemen. Vanuit mijn kernwaarden; betrokkenheid, warmte en respect, gaan we samen op zoek om invulling te geven aan het afscheid zoals dat past bij jou. Afscheid nemen kan op diverse manieren. We hoeven niet meer naar de aula van een crematorium, het mag ook gewoon in de vrije natuur of in de kantine van een vereniging. Er is heel veel mogelijk. En welke kleur het rouwrandje krijgt is geheel aan jou. Zo wordt jouw afscheid een blijvende en troostende herinnering voor allen die achterblijven. "Just the way you are."

• H A R T V E R W A R M E N D E • L I C H T J E S •Ik wens je hartverwarmende lichtjes in donkere dagen toe. ...
24/12/2025

• H A R T V E R W A R M E N D E • L I C H T J E S •
Ik wens je hartverwarmende lichtjes in donkere dagen toe.



————————————

omdat buiten de lijntjes meer ruimte is voor een afscheid zonder zwarte randjes

• H A R T V E R W A R M E N D E • L I C H T J E S •Ik wens je hartverwarmende lichtjes in donkere dagen toe. ——...
24/12/2025

• H A R T V E R W A R M E N D E • L I C H T J E S •

Ik wens je hartverwarmende lichtjes in donkere dagen toe.


————————————

omdat buiten de lijntjes meer ruimte is voor een afscheid zonder zwarte randjes

• I K • B E N • E V E N • S T I L •Enkele weken geleden mocht ik bij de geboorte van mijn kleinzoon zijn. Vier jaar hee...
15/10/2025

• I K • B E N • E V E N • S T I L •

Enkele weken geleden mocht ik bij de geboorte van mijn kleinzoon zijn. Vier jaar heeft mijn dochter gewacht op een leven dat zich mocht delen. En eigenlijk was al van begin af aan duidelijk voor haar dat ik bij haar -en haar partner- mocht zijn om te ondersteunen. Alleen toen de eerste weeën zich aandienden, had mijn kleinzoon nog niet zo’n haast. Ruim twee dagen hebben wij in de verloskamer doorgebracht. Intense dagen die echt een cadeau waren. Afgesloten van de wereld wachtten wij zijn komst af. En op zondagmiddag was hij ineens daar. Intens geluk voor de ouders; hun liefde heeft zich na vier jaar eindelijk vermenigvuldigd.

EEN ZWAAR HART
‘Ons kind is dood,’ klinkt het kalm en beheerst aan de andere kant van de lijn. Maar niets is minder waar, blijkt al snel. Als een papa en mama mij bellen mij met deze boodschap heb ik een paar seconden nodig om deze boodschap te verwerken. Mijn bubbel van pril geluk is geknapt en ik sta direct met beide voeten op de grond. Met een zwaar hart rijd ik naar deze ouders. Zeventien jaar geleden heeft ook hun liefde zich vermenigvuldigd. Mochten zij de rijkdom van een geboorte ervaren en was hun hart gevuld met de onvoorwaardelijke liefde voor hun kind. Die twee harten liggen nu gebroken in duizend stukjes op het koude asfalt.

Mijn moederhart huilt mee, maar met mijn tranen kunnen zij niets. Elke stap die ik nu zet, vaart op mijn kompas, want daar ligt mijn kracht. Mijn hart is mijn kompas. Elke minuut stuur ik bij naar de behoefte van deze intens verdrietige ouders. Wat kan ik voor ze doen? Hoe kan ik deze twee ouders ontlasten bij dit zware verdriet dat op hun schouders rust?

We brengen hun kind naar huis. Thuis waar de ouders die noodlottige dag zaten te wachten op hun kind. Te wachten tot hij weer blij door de poort zou fietsen en lachend door de achterdeur naar binnen zou lopen. Ze wachten en wachten, maar hij komt niet meer…

Dat leven en dood zo dichtbij elkaar kunnen staan, grijpt mij aan. Het leert ons wederom dat we intens moet genieten van alles wat op ons pad komt, want morgen kan alles anders zijn.
Meer kan ik er niet over zeggen; ik ben even stil…

• T A S T B A R E • H E R I N N E R I N G •Hoe goed je een uitvaart ook voorbereidt en met hoeveel aandacht je een afsch...
16/09/2025

• T A S T B A R E • H E R I N N E R I N G •

Hoe goed je een uitvaart ook voorbereidt en met hoeveel aandacht je een afscheid ook vormgeeft, uit ervaring weet ik zo'n afscheid vaak in een roes wordt beleefd. Regelmatig hoor ik terug dat de dag een beetje langs de familie is heengegaan. Wat helpt daarbij is om het te laten vastleggen door een ‘afscheidsfotograaf’. Een fotograaf die ervaring heeft met het fotograferen van uitvaarten en zo zorgt voor tastbare herinneringen.

Bij een familie die ik begeleidde, waar net de vader was overleden en de moeder alleen achterbleef, bracht ik zo’n een afscheidsfotograaf ter sprake. Hoe mooi zou het zijn als de moeder en de kinderen achteraf de dag nog konden beleven via de foto’s. Of misschien wel dingen zouden opmerken die ze op die dag niet hadden meegekregen. Hun directe en stellige reactie was echter afwijzend. Ze waren het unaniem eens; dat ging niet gebeuren.

Er ligt blijkbaar nog een taboe op het fotograferen van verdriet. Bij leven fotograferen we alles, zoals huwelijken, geboortes en verjaardagen. Om die mooie herinneringen maar vast te kunnen houden en her te beleven. Maar bij een uitvaart doen we dat niet. Jammer wat mij betreft, want die foto’s zijn zulke tastbare en wezenlijke herinneringen.

Gelukkig kwam deze familie enkele dagen later toch terug op hun beslissing. Hun moeder had namelijk een ernstige vorm van dementie en het was inmiddels duidelijk dat zij direct na de uitvaart haar vertrouwde plekje moest verlaten. Vader had thuis altijd de intensieve zorg voor haar gehad en door zijn overlijden was het niet meer mogelijk om moeder thuis te laten wonen. Daardoor hadden de kinderen de moeilijke beslissing moeten nemen om hun moeder na de uitvaart naar een verpleeghuis te brengen.

In één klap was moeder niet alleen haar man kwijt, maar ook haar ‘thuis’. Verdriet en verwarring alom; haar hele leven stond op z’n kop. En ook dat van haar kinderen. Zij waren zich er terdege van bewust dat de impact van dit alles groot was. Om hun moeder toch zo goed mogelijk te kunnen helpen in haar rouwverwerking, kwamen zij terug op hun besluit. Ik moest die fotograaf maar gewoon laten komen.

Vakkundig werd de dag vastgelegd. Een goede rouwfotograaf is zich goed bewust van zijn omgeving en alle emoties die er op zo’n dag zijn. En manoeuvreert geruisloos als een kameleon door de menigte heen en zal elk detail opmerken.

Op het moment dat de kinderen het fotoalbum van de uitvaart aan hun moeder lieten zien, fonkelden haar ogen. Er verscheen een klein glimlachje en zei ze: ‘Wat was het een mooie dag hé!’ Bij het zien van de prachtige foto’s werden haar wazige herinneringen heel helder. Ze noemde iedereen bij naam en kletste honderduit over haar beleving van die dag.

Met het vastleggen van de uitvaart hielpen de kinderen haar dit stukje elke keer weer opnieuw te beleven. Zo kon ze deze herinneringen levend houden, nu haar man en thuis er niet meer waren.



📷 Thomas Jongbloed van
⚰
💐 .pioen.pluktuin

omdat buiten de lijntjes meer ruimte is voor een afscheid zonder zwarte randjes

• B E • I N S P I R E D • ———————————— • buiten de lijntjes is meer ruimte voor een afscheid zonder zwarte ran...
27/08/2025

• B E • I N S P I R E D •



————————————

• buiten de lijntjes is meer ruimte voor een afscheid zonder zwarte randjes

• S C H O O N H E I D •Troost zit voor mij in schoonheid. Als alles klopt, als alle elementen mooi met elkaar in verbind...
21/08/2025

• S C H O O N H E I D •

Troost zit voor mij in schoonheid. Als alles klopt, als alle elementen mooi met elkaar in verbinding staan, als je GROOTSHEID ziet ontstaan in een ruimte, dan kan mij dat diep raken. Dan word ik één met hetgeen ik zie en voel.

Dát gevoel probeer ik bij elk afscheid te vangen. Zodat voor even de tijd stilstaat en je het moment kunt vangen om het voor altijd vast te houden.

Dit moment is gevangen door Rianne van tijdens een fotoshoot die ik heb georganiseerd tijdens de pandemie. Met weinig mogelijkheden hebben we iets GROOTS kunnen vangen.



Met oneindig veel dank aan de familie voor het gebruiken van deze prachtige foto 🙏🏼

📷 Rianne van
⚰️ .nl
📍 .nl

————————————

omdat buiten de lijntjes meer ruimte is voor een afscheid zonder zwarte randjes

• M I JN • E I G E N • A F S C H E I D •‘Geen grote grandeur voor mij maar een klein en intiem afscheid. Gewoon thuis. M...
19/08/2025

• M I JN • E I G E N • A F S C H E I D •

‘Geen grote grandeur voor mij maar een klein en intiem afscheid. Gewoon thuis. Met familie en dierbare vrienden. En daarna aan tafel met een overvloed aan goed eten en nog betere wijn.

Eigenlijk zoals ik dat altijd heb gedaan. Want er is genoeg plek aan tafel en eten voor een heel weeshuis. Dus eet je mee?’

Lees meer over mij in de bio



————————————

omdat buiten de lijntjes meer ruimte is voor een afscheid zonder zwarte randjes

• D E • S I D E K I C K • Wist je dat ik niet voor een volle zaal durfde te staan? Laat staan om dan ook nog een toespra...
13/08/2025

• D E • S I D E K I C K •

Wist je dat ik niet voor een volle zaal durfde te staan? Laat staan om dan ook nog een toespraak te houden.

Inmiddels gaat me dat een stuk makkelijker af. En toch sta ik liever aan de zijlijn als jouw sidekick. Want ik vind niets mooier om jou als nabestaande te coachen zodat jij jouw podiumangsten overwint en toch voor een volle zaal jouw verhaal kunt vertellen.

En wat ben ik dan trots als je het probeert en het lukt.

📷 Hazel Ling van



————————————

RouWit Uitvaarten • omdat buiten de lijntjes meer ruimte is voor een afscheid zonder zwarte randjes

• D I E P E • W O R T E L S •Jouw wortels reikten diep en dat blijven ze nog steeds doen. Want aan elke vertakking van j...
07/08/2025

• D I E P E • W O R T E L S •

Jouw wortels reikten diep en dat blijven ze nog steeds doen. Want aan elke vertakking van jouw levensboom groeien nieuwe herinneringen. Ik kijk van een afstand naar jouw gezin en zie in alles jouw fundament. Als ik naar je dochter kijk, zie ik jouw zorgzaamheid. De ogen van jouw kleindochter zijn ondeugend net zoals jij dat was. En in de ogen van jouw lief vloeien zoete tranen van het mooie leven dat jullie deelden.

Twee weken geleden vierden we een verjaardag. Ik zit op de bank en voelde je aanwezigheid op de lege plek naast me. Je bent aanwezig zonder aanwezig te zijn. En ook dan komt het gemis bij mij binnen. Jarenlang keuvelden we samen op elke dag die gevierd mocht worden. Je enthousiasme, jouw levenslust en je stijl, ik was er dol op. Je scherpe tong kon ik waarderen. Het mopperen nam ik op de koop toe. We bewonderden elkaars kledingstijl -we waren allebei gek op zwart-, we roddelden over iedereen die in dezelfde kamer stond en met regelmaat hadden we een ‘Tena’ nodig omdat we van de bank rolden van het lachen. Jeetje mooie vrouw; wat mis ik jou.

Toen jouw herfst zich aandiende, gaf je je gezin stellig de opdracht dat ik je afscheid moest organiseren. En dat deed ik. Uit en met liefde voor jou en je gezin.

Het afscheid was prachtig. Precies zoals jij het had gewild. De boom die boven je mand reikte stond symbool voor de diepe wortels van jouw verhaal. We vulden de boom met dierbare foto’s uit mooie tijden samen met jou.

Die boom, jouw levensboom; waar nieuwe vertakkingen zullen blijven groeien. Daar bloeit jouw verhaal en reiken je wortels steeds dieper.



Met oneindig veel dank aan de familie voor het gebruiken van deze prachtige foto 🙏🏼

📷 Rogier Charité van
⚰️ .nl
📍

————————————

omdat buiten de lijntjes meer ruimte is voor een afscheid zonder zwarte randjes

• F A M I L I E S • A A N • H E T • W O O R D •Wil je weten hoe anderen mijn begeleiding ervaren?Lees hier de mooie revi...
01/08/2025

• F A M I L I E S • A A N • H E T • W O O R D •

Wil je weten hoe anderen mijn begeleiding ervaren?
Lees hier de mooie reviews die ik mocht ontvangen. Je vindt ze ook op mijn website onder het kopje ‘Families aan het woord’.



————————————

omdat buiten de lijntjes meer ruimte is voor een afscheid zonder zwarte randjes

• J A C I N T A •‘Welkom, fijn dat jullie er zijn op mijn uitvaart.’ Zo begon Jacinta de toespraak op haar eigen uitvaar...
26/07/2025

• J A C I N T A •

‘Welkom, fijn dat jullie er zijn op mijn uitvaart.’ Zo begon Jacinta de toespraak op haar eigen uitvaart.

Ik heb veel dappere en moedige strijders gesproken die bij mij hun wensen wilden vastleggen, maar zo eentje als Jacinta heb ik niet eerder gezien. Vanaf het moment dat zij ziek werd heeft zij zich nooit afgevraagd ‘Waarom ik?’ Ze zei: ‘Het is gewoon vette pech dat mij dit is overkomen.’

Na de diagnose besloot ze om zo positief mogelijk in het leven te staan en te genieten. En dat laatste dat heeft ze écht gedaan. Samen met haar lief en twee prachtige dochters zijn ze letterlijk én figuurlijk op reis gegaan. Een reis door het verleden, heden en toekomst.

Zo leerde ze haar meiden koken, ging ze het gesprek over ‘later zonder haar’ niet uit de weg, bereidde ze haar meiden voor op de toekomst, schuwde geen lastige vragen en vinkte de ‘To Do’s’ op haar bucketlist allemaal af. Vierde ze Kerst in september omdat Kerst haar lievelings was. At ze honderden stukken Apfelstrudel, die er namelijk altijd wel ingingen, ook als hield ze niets binnen na alle chemo’s. En tot slot maakte ze haar eigen Tiny House met haar gezin; haar urn.

Als moeder maar ook als vrouw heeft ze haar taken echt volbracht. Haar lief en meiden bewandelen met vertrouwen het pad dat Jacinta voor hun heeft achtergelaten. En dat gun ik iedereen als de dood dichtbij komt; een Jacinta.

NOTE I: Samen met Jacinta’s lief hebben we er bewust voor gekozen om Jacinta hier bij haar naam te noemen want dat podium heeft deze prachtige vrouw echt verdiend. Opdat we haar nooit zullen vergeten.

NOTE II: de muziek bij deze post is een ‘Niks aan de hand-muziekje’ zoals Jacinta dat zo mooi noemde. Je begrijpt dus dat ik alleen nog maar ‘Niks aan de hand-muziekjes’ gebruik.




Met oneindig veel dank aan de familie voor het gebruiken van deze prachtige foto 🙏🏼
📷 Thomas van

————————————

omdat buiten de lijntjes meer ruimte is voor een afscheid zonder zwarte randjes

• E E N • L A A T S T E • B L I K •De meest gehoorde opmerking die ik over mijn vak hoor is: ‘Vind je het niet zwaar jou...
23/07/2025

• E E N • L A A T S T E • B L I K •

De meest gehoorde opmerking die ik over mijn vak hoor is: ‘Vind je het niet zwaar jouw vak? Al dat verdriet wat je ziet. Ik zou dat niet kunnen hoor, ik zou meteen meehuilen.’

Ik zal je vertellen meehuilen doe ik niet. Ik kan ontroerd raken omdat ik de liefde zie én kan voelen. Ook kan ik weleens een traantje wegpinken maar zelden gebeurt het me dat ik me moet omdraaien omdat het me naar de keel grijpt. Maar het moment op foto was er wel zo een.

Na een hele lange dag of beter - een heel lang traject van ziekzijn en alles uit het leven halen wat er nog in zit – moesten deze twee jonge dames nu écht afscheid nemen van hun moeder. Dit was de laatste stap, het laatste moment. Hier in het crematorium scheidde de wegen voor altijd.

Nieuwsgierig en ook nuchter waren de zusjes benieuwd of hun moeder er nog net zo mooi bij lag als dat ze haar die ochtend in de kist hadden gelegd. Omdat deze kist een mooie vilten kap heeft die je dichtstrikt, konden we die natuurlijk ook makkelijk een klein stukje weer open maken. ‘Mag dat Dees?’ vroegen de dames mij. ‘Natuurlijk mag dat’ zei ik. En zo wierpen ze een laatste blik op hun moeder. Streelden ze haar haar en legden de bloemetjes nog even recht alvorens ze haar achterlieten.

Ik heb me maar even omgedraaid om mijn tranen te verbergen.



Met oneindig veel dank aan de familie voor het gebruiken van deze prachtige foto 🙏🏼

📷 Thomas van

————————————

omdat buiten de lijntjes meer ruimte is voor een afscheid zonder zwarte randjes

Adres

Hoofdstraat 44b
Leiderdorp
2351AL

Telefoon

+31622636762

Website

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer RouWit Uitvaarten nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.

Snelkoppelingen

Delen

Share on Facebook Share on Twitter Share on LinkedIn
Share on Pinterest Share on Reddit Share via Email
Share on WhatsApp Share on Instagram Share on Telegram

Type

‘Wat ik jullie nog zeggen wil...” hét wensenboekje van RouWit uitvaartbegeleiding.

Praten over de eigen dood en uitvaart is voor veel mensen niet gemakkelijk of vanzelfsprekend. Liever gaat men een dergelijk gesprek uit de weg. Maar zodra je weet dat jouw leven of dat van je dierbare op korte termijn eindigt, kan een goede voorbereiding van de uitvaart rust geven. Dan blijft er tijd, rust en ruimte over om op eigen wijze afscheid te nemen van elkaar. Voor nabestaanden kan het fijn zijn te weten dat ze handelen naar de wensen van de overledene.

En daarvoor heb ik het wensenboekje “Wat ik jullie nog zeggen wil…” geschreven. Om het onvermijdelijke toch bespreekbaar te maken. Om toch eens rustig te gaan zitten en bewuste keuzes te maken. Hoe gevoelig het onderwerp misschien ook is.

‘Wat ik jullie nog zeggen wil…’ is gemaakt om wat houvast te geven en is startpunt voor het invullen van de uitvaart. Er staan tips en diverse mogelijkheden in, maar er is vooral voldoende ruimte om het afscheid zo in te kleuren en vorm te geven zoals het bij jou past. Het vormgeven van een uitvaart is vooral een persoonlijk proces. En voor je nabestaanden kan een passend afscheid een troostende herinnering zijn. Heb je liever een persoonlijk gesprek over jouw wensen of wil je meer weten over de mogelijkheden die er zijn, bel mij dan gerust. Ik kom graag bij je voor een kennismaking en een informatief gesprek. Hierbij denk ik graag met je mee over het vormgeven van een passend afscheid. Uiteraard geheel vrijblijvend.

Mocht je dit gratis wensenboekje graag willen ontvangen, stuur dan een mailtje naar info@RouWit.nl met je naam en adres. Ik stuur het boekje dan zo snel mogelijk naar je toe.