13/11/2025
Vandaag nam er een jeugdige afscheid.
Een aantal jaar (met daartussen een pauze) mocht ik met haar 'meelopen' en bijsturen als ze 'uit de bocht vloog'.
Ze had zorgvuldig cadeaus voor mij uitgezocht. O.a. kreeg ik een mok en watvoor 1!
Toen ik de foto van Baldur erop zag raakte mij dat en liepen er tranen over mijn wangen.
Ze zei erbij; 'jij hebt gewoon 4 paarden, hij is niet hier maar hoort erbij!' ♥️
En even keek ik naar links naar zijn gedenkplekje, en besef mij weer hoe Baldur verweven is met mijn praktijk en hij niet onopgemerkt blijft bij kinderen die hem niet gekend hebben.
Zo bijzonder!
Toen kwam het moment van een 'laatste' knuffel aan de paarden. Het raakte haar. Tranen kwamen en ze besefte zich dat ze eigenlijk wel van de paarden was gaan houden.
Ter afsluiting wenste ze ook een knuffel van mij.
We spreken af dat ze in de toekomst nog eens meegaat naar de paarden. Zo is het toch geen afscheid maar een 'tot ziens'.
Loslaten is lastig, ook voor mij. Maar alle vertrouwen in haar dat ze het nu zelf kan! Trots op deze topper! 💪