Wenz Uitvaart, Lierderstraat 1-A, Lieren (2025)

01/08/2025

𝐙𝐨𝐦𝐞𝐫𝐯𝐚𝐤𝐚𝐧𝐭𝐢𝐞; 𝐳𝐨𝐧, 𝐛𝐞𝐰𝐨𝐥𝐤𝐢𝐧𝐠, 𝐫𝐞𝐠𝐞𝐧. 𝐍𝐢𝐞𝐦𝐚𝐧𝐝 𝐰𝐞𝐞𝐭 é𝐜𝐡𝐭 𝐰𝐚𝐭 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐰𝐞𝐞𝐫 𝐡𝐞𝐭 𝐬𝐭𝐫𝐚𝐤𝐬 𝐢𝐬. 𝐎𝐟 𝐣𝐞 𝐯𝐚𝐤𝐚𝐧𝐭𝐢𝐞 𝐚𝐝𝐫𝐞𝐬 𝐰𝐞𝐥 𝐞𝐜𝐡𝐭 𝐳𝐨 𝐥𝐞𝐮𝐤 𝐠𝐚𝐚𝐭 𝐳𝐢𝐣𝐧. 𝐎𝐟 𝐣𝐞 𝐡𝐞𝐭 𝐞𝐭𝐞𝐧 𝐢𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐛𝐮𝐢𝐭𝐞𝐧𝐥𝐚𝐧𝐝 𝐰𝐞𝐥 𝐥𝐞𝐤𝐤𝐞𝐫 𝐠𝐚𝐚𝐭 𝐯𝐢𝐧𝐝𝐞𝐧. 𝐎𝐟 𝐣𝐞 𝐚𝐚𝐫𝐝𝐢𝐠𝐞 𝐦𝐞𝐧𝐬𝐞𝐧 𝐳𝐮𝐥𝐭 𝐨𝐧𝐭𝐦𝐨𝐞𝐭𝐞𝐧, 𝐨𝐟 𝐝𝐞 𝐤𝐢𝐧𝐝𝐞𝐫𝐞𝐧 𝐳𝐢𝐜𝐡 𝐰𝐞𝐥 𝐠𝐚𝐚𝐧 𝐠𝐞𝐝𝐫𝐚𝐠𝐞𝐧. 𝐖𝐞𝐞𝐭 𝐣𝐞 𝐧𝐢𝐞𝐭.

Wat je wél weet, of nu misschien weer wat beter, is dat deze zomer nooit meer terugkomt. Niet dezelfde, op dezelfde leeftijd, met dezelfde mensen. Er verandert altijd wel iets.

Of je nou baalt of het lekker knus vindt, die regen op het dak van je caravan of tent. Of je nou moppert of er een grap van maakt dat de kinderen zich vervelen. Of je nou dansend of met drie paraplu’s tegelijk naar buiten gaat. Het zijn allemaal herinneringen in de maak. Voor jou, voor je gezin, voor je omgeving.

En er komt een dag, daar gaan we van uit, dat je oud en gerimpeld terugkijkt aan de keukentafel. Naar foto’s in een album of beelden tevoorschijn haalt in je geheugen. Van dat ijsje aan het strand, die lachbui toen alles tegen zat, die broek die scheurde toen je even snel over een hekje wilde springen. 'Kon je nog maar heel even terug naar het toen van nu'. Denk je dan.

Wat er ook gebeurt, van groots en meeslepend tot klein en vervelend, ze gaan er allemaal bij horen, ze worden allemaal opgeslagen. Ze gaan met elkaar, straks, jouw herinneringen bepalen.

Jouw herinneringen zijn in de maak.

Maak er wat moois van.

Met liefs, Wenz Uitvaart

❤️

25/07/2025

𝗕𝘂𝗱𝗴𝗲𝘁 𝘃𝗿𝗶𝗲𝗻𝗱𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸? 𝗞𝗹𝗶𝗻𝗸𝘁 𝗯𝗶𝗷𝗻𝗮 𝗼𝗻𝗮𝗮𝗿𝗱𝗶𝗴 𝗮𝗹𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝗼𝘃𝗲𝗿 𝗲𝗲𝗻 𝘂𝗶𝘁𝘃𝗮𝗮𝗿𝘁 𝗴𝗮𝗮𝘁. 𝗔𝗹𝘀𝗼𝗳 𝗷𝗲 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗴𝗲𝗻𝗼𝗲𝗴 𝘃𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗼𝘃𝗲𝗿𝗹𝗲𝗱𝗲𝗻𝗲 𝗵𝗼𝘂𝗱𝘁. 𝗔𝗹𝘀𝗼𝗳 𝗴𝗲𝗹𝗱 𝗲𝗿 𝗺𝗲𝗲𝗿 𝘁𝗼𝗲 𝗱𝗼𝗲𝘁 𝗱𝗮𝗻 𝗹𝗶𝗲𝗳𝗱𝗲.

En wat nou als ik je vertel dat één van de mooiste momenten die ik bij een familie heb gezien, ook meteen een budgetvriendelijke was?

Vrouw, kinderen en kleinkinderen staan met elkaar rond de kist van hun man, vader, opa. Een man met een vlotte babbel, een groot hart en altijd ruimte voor een grap. Een voelbaar hechte familie waar liefde misschien niet altijd het onderwerp van gesprek was, wél altijd werd gevoeld en getoond. Meer daden dan woorden vormen hun hechte band.

Doen. Zelf doen. In eigen handen houden. Het leven, elkaar en dus ook de uitvaart. Voor hen geen bloemstuk op bestelling maar een emmer vol losse bloemen. Voor hen geen matte, stemmige tinten maar kleur, leven en lente. Met elkaar, groot en klein, volwassen en op weg daarnaartoe, leggen ze met hun eigen handen de bloemen op de kist.

Zachtjes overleggend, lief en kwetsbaar naar elkaar glimlachend, hier en daar een traan of een zacht aaien over het hout.
Met elkaar afscheid nemen, thuis in de woonkamer.

Persoonlijker kan niet, intiemer wordt het niet, zoiets vergeet je niet.

En toevallig was het ook nog budgetvriendelijk.

Maar vooral, indrukwekkend lief.

❤️

Met liefs, Wenz Uitvaart

23/07/2025

𝐔𝐢𝐭𝐯𝐚𝐚𝐫𝐭𝐤𝐨𝐬𝐭𝐞𝐧 𝐬𝐭𝐢𝐣𝐠𝐞𝐧 𝐛𝐨𝐯𝐞𝐧𝐠𝐞𝐦𝐢𝐝𝐝𝐞𝐥𝐝 𝐬𝐧𝐞𝐥. 𝐄𝐞𝐧 𝐬𝐭𝐢𝐣𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐯𝐚𝐧 𝐬𝐨𝐦𝐬 𝐰𝐞𝐥 𝟒𝟎% 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐞𝐞𝐧 𝐮𝐢𝐭𝐯𝐚𝐚𝐫𝐭. 𝐇𝐨𝐮𝐭𝐤𝐨𝐬𝐭𝐞𝐧? 𝐆𝐚𝐬𝐩𝐫𝐢𝐣𝐬? 𝐎𝐟 𝐰𝐞𝐧𝐬𝐞𝐧𝐥𝐢𝐣𝐬𝐭?
𝐃𝐞 NOS 𝐤𝐨𝐩𝐭𝐞 𝐯𝐚𝐧𝐦𝐨𝐫𝐠𝐞𝐧 𝐦𝐞𝐭 𝐞𝐞𝐧 𝐛𝐞𝐫𝐢𝐜𝐡𝐭 𝐝𝐚𝐭 𝐝𝐞 𝐳𝐢𝐧 𝐢𝐧 𝐞𝐞𝐧 𝐦𝐞𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐩𝐫𝐢𝐤𝐤𝐞𝐥𝐭. In het artikel komt de stijging van de uitvaartprijzen aan bod. Op zich een goede zaak.

Iedereen komt er een keer voor te staan, het regelen van een uitvaart. Voor jezelf omdat je het van te voren regelt, of voor een dierbare na het moment van overlijden. Zakelijke beslommeringen dwars door tranen heen. Een, op zijn best, ongelukkige combinatie.

Gelukkig zijn er genoeg uitvaartondernemers die willen meedenken binnen het budget. Die transparant zijn en begrijpen wat nabestaanden voor ogen hebben. Die vaak ‘Ja’ en soms ook ‘Nee, dat kan niet voor dit budget’ zeggen.

‘Maar misschien kan het zó en wordt jouw dierbare dan toch waardig en passend herdacht?’
Dát is de kracht van een uitvaartondernemer met passie voor zijn of haar vak.

Die houtkosten, gasprijs, inflatie en gestegen loonkosten zijn een gegeven die je niet alléén de schuld kunt geven. Wij, als uitvaartonderneming hebben een verantwoordelijkheid om te nemen. En trouwens, jij als nabestaande ook.

Samenwerken. Verwachtingen in kaart brengen en uitspreken. Creatief durven zijn. Geen harde ‘ja’, geen harde ‘nee.’ Maar in de geest van de overledene, vriendelijk zijn voor elkaar en voor de portemonnee.

De komende periode zullen we daarom regelmatig tips en ideeën delen die een uitvaart persoonlijk en budgetvriendelijker maken.

Met elkaar, persoonlijk en transparant. Je zou het toch ook niet anders willen?

Een goede tip is daarom alvast;
𝐁𝐞𝐬𝐩𝐫𝐞𝐞𝐤 𝐮𝐰 𝐮𝐢𝐭𝐯𝐚𝐚𝐫𝐭 𝐞𝐧 𝐮𝐰 𝐰𝐞𝐧𝐬𝐞𝐧 𝐨𝐩 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐡𝐚𝐧𝐝.

Dan weet je dat je in goede handen bent.
100%

18/07/2025

𝙍𝙤𝙪𝙬 𝙚𝙣 𝙨𝙘𝙝𝙚𝙢𝙖’𝙨 𝙯𝙞𝙟𝙣 𝙚𝙚𝙣 𝙧𝙖𝙧𝙚 𝙘𝙤𝙢𝙗𝙞𝙣𝙖𝙩𝙞𝙚. 𝙃𝙤𝙚 𝙫𝙚𝙧𝙥𝙖𝙠 𝙟𝙚 𝙫𝙚𝙧𝙙𝙧𝙞𝙚𝙩 𝙞𝙣 𝙢𝙞𝙣𝙪𝙩𝙚𝙣 𝙤𝙛 𝙪𝙧𝙚𝙣? 𝙒𝙖𝙩 𝙞𝙨 𝙗𝙚𝙡𝙖𝙣𝙜𝙧𝙞𝙟𝙠? 𝙒𝙖𝙩 ‘𝙩𝙚𝙡𝙩’ 𝙝𝙚𝙩 𝙢𝙚𝙚𝙨𝙩 𝙖𝙡𝙨 𝙙𝙚 𝙡𝙖𝙖𝙩𝙨𝙩𝙚 𝙪𝙧𝙚𝙣 𝙜𝙚𝙩𝙚𝙡𝙙 𝙯𝙞𝙟𝙣 𝙚𝙣 𝙝𝙚𝙩 𝙖𝙛𝙨𝙘𝙝𝙚𝙞𝙙 𝙢𝙤𝙚𝙩 𝙬𝙤𝙧𝙙𝙚𝙣 𝙫𝙤𝙧𝙢𝙜𝙚𝙜𝙚𝙫𝙚𝙣?

Wat vind jij?

Als uitvaartleider hebben we de verantwoordelijkheid om, samen met de nabestaanden, de uitvaart vorm te geven. Dan gaat het ook over de tijd dat een uitvaart mag duren en vervolgens het samenzijn. Die tijd moet geboekt bij een desbetreffend crematorium, Huis van Herinnering, kerk of horecagelegenheid. Ook de verdeling daartussen wordt van tevoren gemaakt.

Doen we een uur afscheidsdienst en dan een uur samenzijn? Of drie kwartier en dan anderhalf uur? Of mag het afscheid twee uur duren en is het samenzijn minder belangrijk? Ieder maakt daarin zijn eigen keuzes.

Het is boeiend om te zien hoe iedereen daar op een eigen manier naar kijkt. De één vindt dat het afscheid, de woorden, de muziek rondom, de kist de meeste tijd en aandacht verdienen.
De ander vindt dat juist het samenzijn na afloop, praten en herinneringen ophalen met de genodigden, de meeste tijd en aandacht verdient.

Waar mensen ook voor kiezen, wij zorgen dat het loopt zoals afgesproken, zodra jij hebt gekozen.

Misschien heb je er nog nooit over nagedacht. Maar waar zou jij je tijd het liefste aan besteden? Welke tijd 'telt' het meest als het om het afscheid van jouw dierbare gaat?

Met liefs en een vraag, Wenz Uitvaart ❤️

13/07/2025

De zon schijnt en het is weekend. Het lijkt wel vakantie. Vakantie in eigen land, dat kan in zo’n weekend. Bij langer vrij gaan veel mensen naar het buitenland. De verwachting is dat dit jaar 76 procent van de Nederlanders met vakantie naar het buitenland gaat.

Wij merken dat nu al.

Helaas is de dood onvoorspelbaar. Er overlijden regelmatig mensen in het buitenland, meestal onverwacht. Mensen met familie die terug naar huis, naar Nederland, gebracht moeten worden zodat ze hier zijn voor het afscheid, de uitvaart en begrafenis of crematie.
Repatriëren noemen we dat.

Er komt nogal wat kijken bij het naar huis halen van een overledene. Veel papierwerk, een overlijdensverklaring, verzekeringszaken. Dat kost tijd, moeite en veel geld.

Je moet er niet aan denken. Je wil er niet aan denken. Maar toch. Zónder reisverzekering die ook dit soort kosten en organisatie dekt wordt een nare situatie nóg zwaarder. Controleer daarom de voorwaarden van je reisverzekering voordat je vertrekt.

En, zeker als je alleen gaat reizen, laat een kopie van je paspoort bij de thuisblijvers achter. Zonder gegevens is het ontzettend moeilijk om iemand weer terug te krijgen.

Dus regel die twee dingen en ga daarna vooral genieten. Het leven is kort maar zó mooi.

Met vriendelijke vakantie-groet,

Wenz Uitvaart ❤

27/06/2025

𝗜𝗸 𝘄𝗶𝘀𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝘄𝗲𝗹 𝗲𝗻 𝘁ó𝗰𝗵 𝗱𝗲𝗲𝗱 𝗶𝗸 𝗵𝗲𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁. 𝗜𝗸 𝗵𝗲𝗯 𝗺𝗲 𝗹𝗮𝘁𝗲𝗻 𝗮𝗳𝗹𝗲𝗶𝗱𝗲𝗻 𝗱𝗼𝗼𝗿 𝗱𝗲 𝘁𝗿𝗮𝗻𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗶𝗲𝘀 𝘃𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗮𝗻𝗱𝗲𝗿𝗲𝗻. 𝗜𝗸 𝘄𝗶𝘀𝘁 𝗵𝗲𝘁 𝘄é𝗹 𝗲𝗻 𝗱𝗲𝗲𝗱 𝗵𝗲𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁.

Mevrouw is overleden en heeft eerder een volwassen zoon verloren. Nog maar een paar jaar geleden. In de kamer zit haar man, de vader van de overleden zoon, en de schoondochter. Moeder van de kleinkinderen die hun vader verloren, vrouw van de overleden zoon die dwars door haar rouw heen de boel moet laten draaien.

De Mevrouw waar ik voor kom was oud, ziek en de familie heeft er vrede mee dat ze is gegaan. Hoe anders was en is dat met de overleden zoon. Uiteraard komt hij ter sprake. Gevoelig, kwetsbaar en met tranen.

We praten over hoe confronterend dit nieuwe overlijden voor de kleinkinderen is. We praten over hoe moeilijk het overlijden van hun zoon voor Mevrouw was, zijn moeder. Dat ze er nooit over wilde praten. Soms is verdriet te groot om in woorden te (be)vatten. Dus hulde zij zich in zwijgend doorzettingsvermogen.

We praten over het plotseling alleen zijn zonder je partner. Over de paniek, de zorgen en het leven voorzichtig weer oppakken. We praten over hoe we de kinderen gaan begeleiden en de ruimte die zij moeten krijgen. Afstemming met liefde en in harmonie. Dat vindt de schoondochter, de kleinkinderen en de vader.

Klink goed toch?

Maar dan, net als ik overweeg om af te ronden, realiseer ik mij een joekel van een inschattingsfout. Stom. Ik weet hier al van. Heb er eerder mee te maken gehad. En toch, afgeleid geraakt.

Daar in die kamer, met de gordijnen dicht en de koffie met een koekje op tafel, zit ook nog een zus met háár kinderen op de bank. Die hebben zich tijdens het gesprek stil gehouden. Eigenlijk net als ik.

Zij zijn ook iemand verloren. Hun moeder en oma, maar ook hun broer en oom. Als zus is ze de enige met wie ze haar jeugdherinneringen kan delen verloren. Haar gedeeld DNA, gedeelde jeugd, gedeelde interne grapjes toen er nog geen partners waren.
Haar kinderen missen de oom die er altijd was totdat hij er ineens niet meer was.

Maar het meeste van alles, missen zij misschien wel de ruimte om óók verdriet te hebben. Een stem, al is hij dan gebroken. Een luisterend oor, al voelt het voor hen alsof hun verdriet minder aan de orde is. Een zichtbaarheid in het totaal van verlies. Dat missen zij en ik, ik miste het ook bijna.

Ik leg mijn schrijfblok aan de kant, vraag nog een koffie en daarna:

“Maar vertel, dit is ook heel heftig geweest voor jullie, hoe hebben jullie dat ervaren en wat zouden we voor jullie kunnen doen tijdens de uitvaart?”

Hun eigen moeder en oma heeft er nooit over kunnen praten maar dat gaat vandaag, op de valreep, niet gebeuren.

Ik heb geluisterd en mijn koffie koud laten worden.

Met liefs, Wenz Uitvaart ❤️

Heb jij wel eens een gelegenheid om ergens aandacht aan te schenken bijna of helemaal gemist?

09/06/2025

Ik zag er eentje liggen. Vanmiddag onder het wandelen en in de ochtend, gisteren. Vaak, niet elke dag, vind ik een veer en dan, heel even, ben jij er weer.

Ik weet het zeker en toch ook niet. Vind het fijn om te geloven dat jij mij soms nog ziet. En ik zie jou in elke veer.

Rouw, leegte, donker, verdriet. Missen doet pijn. Het is moeilijk wennen aan 'nooit meer'. Ik wil nog met je praten, wil je nog zien. Ik wil je nog zoveel vertellen, nog zoveel vragen.

Bij het opstaan, bij het naar bed gaan en alle momenten ertussenin. Denk ik aan jou. Alleen, zoals alleen nooit eerder voelde. Mijn hart deed nooit eerder zo'n zeer.

Maar soms dan leg jij er eentje voor me neer. Zoals vanmiddag onder het wandelen, midden op het pad. Een fluistering in mijn hart, vederlicht verlicht jij mijn donker. En dus weet ik het zeker. Het kan mij niet schelen wat anderen beweren.

Omdat het fijn is om te geloven.
Jij bent af en toe nog hier en ik niet zo alleen.
Ook wennen aan de stilte doen we samen.
De zachte lach van het jou herinneren,
volg ik langs een spoor van veren.

Zo buiten, zo binnen.

❤️
Met liefs,

Wenz Uitvaart

22/05/2025

Als de uitvaartleidster begint te spreken is dat niet het begin van de uitvaart. Het is het einde. Het laatste stukje van, gemiddeld, een week lang beslissingen nemen in alle soorten en maten.

De familie heeft dan al ongelofelijk veel vragen moeten beantwoorden. Over begraven of cremeren, over wie er uitgenodigd moet worden en waarvoor, alleen condoleren of ook voor de uitvaart? Hoeveel kaarten, welke locatie, met of zonder broodje, bitterbal, koffie? Welke foto's, en waar zijn die, welke muziek, welke sprekers? Voorkeur voor bloemen of juist niet? Los, in een bloemstuk of van zijde? Een kist, een mand, een wade?
Thuis opbaren of in een familiekamer?

De uitvaartleidster ontwerpt samen met de familie de kaart, zorgt dat die gedrukt wordt en thuisgebracht, levert formulieren in, zorgt dat er op de juiste plek een handtekening staat. Die rouwauto verschijnt niet zomaar, dat heeft zij voor u geregeld.

Na een week hard werken en begeleiden staat ze dan daar waar u haar kunt zien. Haar dienstbaar is onzichtbaar, haar hart en oren ook dan nog open. Voor de familie en de nabestaanden staat zij daar met volle aandacht. Het welkomstwoord begint. Die heeft ze ook nog zelf geschreven.

Met een gedicht, een 'geachte aanwezigen' of andere passende aanhef heet zij u welkom op dat moment. Dat lijkt zo. De waarheid is, dat ze dat de hele week, in doen en laten, in luisteren en vragen, in meeleven en goede banen leiden, al heel vaak heeft gezegd.

Welkom

Waar niemand wil zijn en iemand het met liefde wil doen

Daar voel je je welkom.

❤️❤️❤️

Nb: Op de foto onze uitvaartleidster Martine van der Snel tijdens een uitvaart voor een familie in Crematorium Heidehof, Ugchelen.

Nb2: U kunt uzelf en/of uw nabestaanden een heleboel vragen en druk in de week na overlijden besparen door alvast een voorgesprek te voeren. De uitvaartleidster komt dan naar u toe en neemt alles met u door. Doet u de koffie, doen wij de rust.
Mail naar contact@wenz-uitvaart.nl en maak een afspraak.

14/05/2025

De wereld gaat door, de mensen gaan door, de zon komt gewoon weer op. Voor wie een partner verloren is voelt dat anders. Het verlies leeft in jou gewoon door. Niet alleen het verlies, ook de praktische dingen waar je tegen aanloopt en de vragen en twijfels waar jij voor komt te staan, zijn allemaal onderdelen waar de wereld niet bij stilstaat. Die wereld gaat door.

Hoe fijn is het dan om met gelijkgestemden te wandelen om wel stil te kunnen staan. Verhaal en gevoel met elkaar delen, tips uitwisselen en samen zijn. Hier mag het gesprek gevoerd worden. Hier begrijpen we elkaar.

Wandelen helpt bij rouwverwerking en verbindt door dit met lotgenoten samen te doen.

Martine van der Snel , uitvaarleidster bij Wenz Uitvaart, organiseert elk seizoen een wandeling in de prachtige bossen van Epe, voor mensen die hun partner verloren zijn. In de prachtige bossen. Een rustgevende omgeving waar het frisse groen zich nu overal laat zien.

De wandeling is ongeveer 5 kilometer lang. Aansluitend wordt er een kopje koffie of thee gedronken met wat lekkers erbij.
📌 18 mei 2025
10:00 uur verzamelen bij restaurant De Ossenstal in Epe.
Geef je op via martine@wenz-uitvaart.nl of tel. 06-16077272
Voel je welkom.

08/05/2025

Een laatste zucht, een laatste adem lucht, en dan is hij verdwenen. Volkomen gezonde man op leeftijd, op de bank, voor de tv. Zonder vasthouden, losgelaten. En nu is zij alleen. Geen kinderen en een kleine sociale kring. Zij hadden eigenlijk wel genoeg aan z’n twee. Maar nu is er nog maar een.

Gisteren hebben ze nog een vakantie geboekt, vandaag krijgt zij de uitvaartleidster op bezoek. Toch nog een koekje bij de thee. Al is de twee van nu, niet de twee waar zij nog jaren mee wilde leven.

Ze hadden een eenvoudig leven zegt ze. Van fietsen, wandelen en bootje varen. Van reizen, geschiedenis en elkaar in de waarde laten. Van niet te weinig maar ook zeker niet teveel. Omdat alles waar ‘te’ voor staat niet goed voor je is, behalve ‘tevreden’. Doe maar gewoon, het hoeft niet groots en meeslepend.

Een huis in een rijtje, authentieke voordeur, zelfbedachte isolatie voor het wc-raampje. Het linoleum in de gang ligt er al jaren. De oude banken zijn nog goed, nieuwe stoelen net besteld. Die stoelen laat ze toch maar komen, de geboekte reis heeft ze afgebeld.

Aardappels, vlees en groente. Ramen lappen op zaterdag, samen naar de markt, een broodje bij de bakker. Overvloed. Maar niet te duur en niet te gek. Tevreden zijn met wat er is, je verheugen op wat nog komt. Zon op je gezicht en elkaar begrijpen zonder te praten. Diep van elkaar houden. Soms alleen, vaker samen op pad. En in de kleine keuken wasten zij nog samen af.

“We hebben het maar getroffen” zei hij dan tegen haar. ‘Vergeet het maar niet, we kunnen nog lang niet zonder elkaar.’

Nu zal zij wel moeten. Vormgeven in haar eentje aan wat haar nog rest. Koffie, met een koekje. Eentje. Omdat alles waar ‘te’ voor staat niet goed voor je is. Behalve ‘tevreden’.
En groots en meeslepend was alleen de liefde die zij samen beleefden.

Met liefs, Wenz Uitvaart ❤️

02/05/2025

Dodenherdenking. Overal waar ik ga. In de krant, op billboards langs de kant van de weg, op de tv. Dodenherdenking, dodenherdenking, dodenherdenking. De mensen die hun leven gaven voor onze vrijheid worden herdacht. Mooi, waardig, respectvol. Een trompet, een toespraak en dan stilte. Op de Dam en in het land. Twee minuten en dan, dan gaat het leven weer door. Dodenherdenking….

Hoe zit dat met de doden die elke dag worden herdacht? In mij, in jou, in de meesten van ons. De doden die niet op een slachtveld vochten, geen officiële oorlog voerden, geen grote zaak bevochten. De doden die in het klein jouw vrijheid groter maakten.

De moeder die tot het laatst voor haar kinderen bleef zorgen. Hen de vrijheid van relatieve zorgeloosheid gaf. De vader die het bedrijf opbouwde dat zijn kinderen de vrijheid van het ondernemerschap bracht. De oma die altijd oppaste, ook als het minder goed uitkwam. Zodat er toch gewerkt kon worden aan meer vrijheid die dag.
De oom die zijn nichtjes onder zijn hoede nam nadat zij hun vader verloren. Ze de vrijheid gaf om altijd over hun vader te kunnen praten. De stiefmoeder die haar stiefkinderen de ruimte met hun vader gaf.
Dat is ook vrijheid. Daar wordt ook geofferd. Tijd, aandacht en energie. Opgeofferd. Voor een vrijheid die vanzelfsprekend lijkt.

Daar moet ik aan denken nu we collectief de doden herdenken. Ik ken zo’n moeder. Ken zo’n vader, zo’n oom, opa, oma, stiefmoeder. Jij ook.

Het is mijn grote wens, dat we gedenken. De doden én het leven. De levende en de verloren mensen in ons eigen leven dankzij wie wij meer vrijheid kennen. Meer vrijheid mét hen, dan zonder hen. Het is mijn wens dat we daar geluid aan geven in plaats van stilte. Het geluid van de verbinding. Geluid van dankbaarheid. Van liefde zelfs.

Het mooiste geluid klinkt niet als een trompet en zal toch een leven lang doorzingen in de ander. Dat geluid klinkt zo.

‘Dank je wel.’

Dodenherdenking is dank je wel zeggen.

Dat verdienen zij die vochten, zij die opofferen, zij op wiens schouders wij verder kunnen kijken dan ooit.

4 mei Dodenherdenking.

Dank en denk aan iedereen die jou meer vrijheid gaf. Geeft.

Bedank elkaar en vraag ernaar:

Wie geeft jou meer vrijheid en heb je daarvoor wel eens bedankt?

Want niets is vanzelfsprekend.

01/05/2025

1 mei, dag van de arbeid, dag van werken en het werk dat je doet. Dankbaar werk. Mooi werk. Werk dat voelt.
We voelen het allemaal, de liefde, de zorg en de kern van waar het om gaat. Er zijn. Echt en oprecht. Voor de nabestaanden die ons de uitvaart toevertrouwen en voor elkaar. Omdat werken met elkaar alleen werkt, als je er voor elkaar bent. En dat zijn we. ♥️
Wij zijn Wenz Uitvaart.
Trots op ons werk én op elkaar.
♥️

Elselien Klein Sabine Andel Wenz Uitvaart Diane Vrugteveen Onno van Andel Martine van der Snel Amber Broekhuis

Wenz Uitvaart

01/08/2025

25/07/2025

23/07/2025

18/07/2025

13/07/2025

27/06/2025

09/06/2025

22/05/2025

14/05/2025

08/05/2025

02/05/2025

01/05/2025

Adres

Telefoon

Website

Meldingen

Contact De Praktijk

Snelkoppelingen

Delen

Type